ငါ၏သိကၡာတို႔ေၾကမြျခင္းျဖင့္ နတ္သမီးငယ္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေသာ္

မူရင္းေရးသားသူ - Xeria @ အခ်စ္တကၠသိုလ္


နံနက္ခင္းေနေရာင္သည္ ေႏြးေထြးစြာျဖင့္ ေလာကေပၚသို႔ျဖာက်ေန၏။ ငွက္ကေလးမ်ား၏ စိုးစီေ မရွိ၊ ျမိဳ႔ျပတြင္ေတာ့ နံနက္ခင္းမ်ား၏ဂီတသည္ လမ္းမေပၚမွ ျဖတ္သန္းသြားလာေနေသာ ကားႀကီး ကားငယ္အသြယ္သြယ္တုိ႔၏ အသံမ်ား၊ ဘတ္စ္ကားမ်ားေပၚမွ စပယ္ယာတုိ႔၏ လူေခၚသံမ်ားစေသာ ဆူညံသံမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ႀကားေနက်ျဖစ္ေသာ အသံမ်ားေႀကာင့္ ဇင္မင္း အိပ္ေပ်ာ္ရာမွႏိုးလာသည္။ ႏိုးသည္ႏွင့္ မထေသးဘဲ တစ္ေယာက္အိပ္စာ ကုတင္ေလးေပၚတြင္ ဆက္လက္လဲေလ်ာင္းကာ သူ႔အခန္းက်ဥ္းေလးထဲကို ေ၀့ႀကည့္ရင္း သူတို႔ အိမ္ တည္ရွိရာ လမ္းကေလးထဲမွ လြင့္ပ်ံလာေသာ အသံဗလံတို႔ကိုနားေထာင္ကာ ျပန္အိပ္ရန္ေတြးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အသိ တစ္ခု၀င္လာသည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚမွ ခ်က္ခ်င္းလူးလဲထကာ ကုတင္ေဘးနားမွ စာႀကည့္စားပြဲတြင္ ၀င္ထိုင္ျပီး စာအုပ္ကို လွန္လိုက္သည္။ စာေမးပြဲ၊ ယေန႔သည္ သူတို႔ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားဘ၀၏ ေနာက္ဆံုးေန႔၊ ဇီ၀ေဗဒဘာသာရပ္ကို ေျဖဆို ရမည့္ေန႔ျဖစ္သည္။
   ယေန႔ျပီးလွ်င္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီးတစ္ခုျပီးဆံုးသြားျပီဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ႀကိဳတင္စိတ္ကူးယဥ္ကာ လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စာက်က္ေနစဥ္ သူ႔အေမက အခန္းထဲ၀င္လာရင္း -
   ‘သား .. ခုနစ္နာရီခြဲေနျပီ .. ေရမိုးခ်ဳိးေတာ့ေလ .. အေမ မနက္စာျပင္ျပီးျပီ’
   ‘အင္းပါ အေမရယ္ .. ခဏေလး .. ဒီတစ္ပုဒ္ျပန္ေႏႊးျပီးရင္ ျပီးျပီ’
   ‘ေအး ေအး .. အေမက ေနာက္က်ေနမွာစိုးလို႔ ေျပာတာပါကြယ္’
   ‘ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမရဲ႕ .. ကဲပါ .. သား အခုေရသြားခ်ဳိးပါေတာ့မယ္ .. ဟုတ္ျပီလား’
   ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ စာႀကည့္စားပြဲမွထကာ ေရကန္ရွိရာသို႔လွမ္းသြားေနေသာ သားျဖစ္သူကို ႀကည့္ရင္း ေဒၚ၀င္းျမင့္ မ်က္ႏွာတြင္ ပီတိအျပံဳးမ်ား ျဖာေ၀ေနသည္။ သားျဖစ္သူ ဇင္မင္း ၅ တန္း တက္ေနစဥ္တြင္ ခင္ပြန္းသည္ဆံုးပါး သြားေသာ္လည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ထပ္မျပဳဘဲ တတ္ကၽြမ္းေသာ စက္ခ်ဳပ္ပညာျဖင့္ အိမ္တြင္ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္အေသးေလး ဖြင့္ကာ အေမတစ္ခုသားတစ္ခုဘ၀ျဖင့္ သားျဖစ္သူကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့ရာ ယခုဆို ၁၀ တန္းစာေမးပြဲႀကီး၏ ေနာက္ဆံုး ေန႔ပင္ ေရာက္ျပီ။ ဇင္မင္းကလည္း သားလိမၼာတစ္ဦး၊ စာႀကိဳးစားေသာ လူငယ္ေလးတစ္ဦးျဖစ္ရာ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲကို အခက္အခဲမရွိေအာင္ျမင္မည္ဟု သံသယမရွိယံုႀကည္သည္။ ၁၀ တန္းျပီး၍ တကၠသိုလ္တက္သည့္အခ်ိန္မွသာ ဟူေသာ အေတြး၀င္လာေသာအခါ ေဒၚ၀င္းျမင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိသည္။

သူတို႔ေလးေတြအတြက္ေတာ့-ကြ်န္ (၂)

ေန႔လည္ဘက္ေရာက္ေသာ္
ဝတ္မႈံသြားတာအခုထိျပန္မေရာက္ေသးေပ
ကြ်န္ေတာ္လည္းေန႔ခင္းဘက္ပ်င္းသည္ႏွင့္ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္ျဖင့္ မိုးယုအိပ္ေနေသာ ဝတ္မႈံ၏အခန္းေရွ႔သို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဒါေပမယ့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္တဲ့စိတ္ခေလးျဖစ္လာကာ အခန္းတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္၍ ရလိုရငွားတံခါးကို အနည္းငယ္တြန္းၾကည့္ေသာအခါ အဆင္ေျပစြာပင္အနည္းငယ္ ဟသြားခဲ့ပါသည္။ အခန္းတြင္းတြင္ေတာ့ မိုးယုတေယာက္ေခြေခြကေလး ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းမရိုးမရြစိတ္ကို ထိန္းမရသျဖင့္ အရဲစြန္႔ကာေျခသံလံုလံုျဖင့္ ခုတင္နားသို႔ခ်ည္းကပ္သြားခဲ့ပါသည္။
မိုးယု၏အထက္ေအာက္အစိမ္းေရာင္ဝတ္စံုအပါးေလးျဖင့္ ေခြေခြေလးအိပ္စက္ေနပံုသည္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္အား ၾကည့္ေနရင္းကပင္ ထန္လာေစပါေတာ့သည္။