ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္

ဒီဇာတ္လမ္းက တစ္ ေရးတာမဟုတ္ပါ။ Fb ကဂရုမွာ Broတေယာက္ေရးတင္ထားတာပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဖတ္ပီးေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္။

အပိုင္း(၁) Intro ေလးေပါ့ဗ်ာ အဆင္ေျပမေျပ မန္႕ခဲ႕က်ကုန္
"ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္"
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ကဇင္ေမာင္။အသက္က၁၆။ ကြ်န္ေတာ္ ကရုပ္အေတာ္အတန္ေျပျပစ္ေသာ္လည္း ပညာေရးဘက္တြင္ေတာ့ကံမပါလာ။ကြ်န္ေတာ္ ကိုးတန္းက်တာနွစ္နွစ္ရွိျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ရွစ္တန္းကို ေက်ာင္းစစ္ျဖင့္ကံေကာင္းေထာက္မျပီးေအာင္ခဲ႕ေပမဲ႕
က်ေတာ္လည္းရွစ္တန္းေအာင္ျပီးေနာက္နွစ္ ရွစ္တန္းကအစိုးရစစ္ ္ျဖစ္
က်ေတာ္ေနခဲ႕တာကက်ေတာ္တို႕ျမိဳ႕ေပၚမွာနာမည္အႀကီးဆံုးေက်ာင္။

ကိုးတန္းေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းစစ္။ ဒါေပမဲ႕ ေက်ာင္းက ဆယ္တန္းမွာ ေအာင္ခ်က္ကမေကာင္းမွာစိုးေတာ့ ကိုးတန္းကိုမေျဖနိုင္ရင္လံုးဝအေအာင္မေပး။ ဒါနဲ႕ဘဲက်တာနွစ္နွစ္ရွိခဲ႕ျပီ။ က်ေတာ္က က်န္တဲ႕ဘာသာဆို ေအာင္မွတ္ေလာက္ေတာ့ရေအာင္ေျဖနိုင္ေပမဲ႕ သခ်ာၤဆို ဘဲဥကြဲဖို႕အနိုင္နိုင္။ သခ်ာၤပါရမီရွင္ေပါ့ဗ်ာ ဟဲဟဲ။ အဲ႕ဒါနဲ႕ဘဲ အိမ္ကအေမ ကရွက္လြန္းလို႕ဆို နယ္ဘက္ေျပာင္းခဲ႕တာေပါ့။ ဒီဘက္မွာေတာ့ ေတာ္ရံုဆို အေအာင္ေပးတယ္ေလ။ ဒါနဲ႕ဘဲဒီေက်ာင္းေျပာင္းခဲ႕ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေန႕ေက်ာင္းစဖြင့္တဲ႕ေန႕ဗ်။သံုးနွစ္ေျမာက္ဆိုေတာ့ စာေတြက ပိုင္နိုင္ေနပါျပီ။ သခ်ာၤ ကလြဲရင္ေပါ့။ မနက္ပိုင္းေတာ့ သခ်ာၤ ခ်ိန္မပါဘူးေလ အဲ႕ေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။
ညေန ထမင္းစားခ်ိန္ ျပန္တက္ရင္သခ်ာၤခ်ိန္။ ဒီႏွစ္ေတာ့က်ေတာ္ဆယ္တန္းတက္ခ်င္ျပီဗ်ာ။ အဲ႕ေတာ့ နွစ္စတည္းက ႀကိဳးစားရမွာေပါ့။
" ကလင္....လင္...လင္..."
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းေတာင္ထိုးေပါ့။
" ဟေရာင္ သခ်ာၤဆရာမေလးက ေဒၚမိုးသဇင္ဆိုဘဲ"
"ဟာဟုတ္လား မိုက္ျပီကြာ ငါတို႕ေတာ့ေကာ္တာဘဲ" က်ေတာ့္ေဘးကခ်ာတိတ္နွစ္ေကာင္၏တီးတိုးစကား။
က်ေတာ့္စိတ္ထဲ ဒီလို ရြာသာသာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးက ဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ က နဲနဲတင္စီးစီးျဖစ္ေနတယ္လို႕ ထင္လိုက္မိတာကလြဲရင္ သူတို႕ေျပာတာစိတ္မဝင္စားမိ။
" အတန္းထ ဆရာမကိုနႈတ္ဆက္" အတန္းေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ေအာ္သံနဲ႕အတူ အတန္းထဲကေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအားလံုးျပိဳင္တူထရပ္လိုက္ျပီးဆရာမကိုနႈတ္ဆက္ႀကတယ္။ က်ေတာ္လည္း အခန္းထဲကိုတလွမ္းခ်င္းဝင္လာတဲ႕ဆရာမကိုႀကည့္လိုက္မိတယ္။ ဟားးးးကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာဒီေလာက္လွပတဲ႕မိန္းကေလးမ်ိဳးမျမင္ဘူးဖူးဗ်ာ။ ပါးေလးက ငါးပူတင္းေလးလိုေဖာင္းေဖာင္းေလး ပါးေပၚမွာေသြးေႀကာစိမ္းေလးေတြက ယွက္သြယ္လို႕။ ခႏၶာကိုယ္ေလးကပုရိသေတြပစ္မွားခ်င္စရာ ဟဲဗီး အကိတ္ႀကီးမဟုတ္ဘူး။ လံုးလံုးသြယ္သြယ္ေလး မႀကီးလြန္း မေသးလြန္း မတင္းလြန္း မေလ်ာ့လြန္းဆိုတဲ႕
အစြန္းေတြအကုန္လြတ္တယ္။ ေျခဖဝါးေလး က ဝင္းဖန္႕လို႕ ေရႊေရာင္ေလးေတြျဖာထြက္ေနလားမွတ္ရတယ္။ဒီႀကားထဲအျဖဴနဲ႕အစိမ္း uniform ေလးက သူမရဲ႕ ျဖဴစင္ ႀကည္လင္တဲ႕အသားအေရကို ပိုျပီးက်က္သေရတိုးေစတယ္။ ေခါင္းအစေျခအဆံုးဗ်ာ ထိရက္စရာကိုမရွိ။ လွတယ္ယဥ္တယ္ဆိုတာထက္မဟာဆန္တဲ႕ အလွမ်ိဳး။ ကြ်န္ေတာ္အသက္ရႈဖို႕ေတာင္ခနေမ့သြားေသး။လွလိုက္တာဆရာမေလးရာ။ ေသခ်ာျပီ ဒီေန႕အဖို႕ကြ်န္ေတာ္ စာကို စိတ္ဝင္စားမွာမဟုတ္ေတာ့။ ဆရာမေလးကို ျမင္တာနဲ႕တင္ အရာအားလံုးကို ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ႕ျပီေလ။ ဆရာမက နာမည္တစ္ေယာက္ခ်င္းေခၚျပီး လူစစ္တယ္။ ျပီးေတာ႕
့ "ေမာင္ဇင္ေမာင္ မင္းက ေက်ာင္းသားသစ္ ဆိုကြဲ႕ "
"ဟုတ္... ဟုတ္ပါတယ္ ခင္ဗ်"
"မင္းအေႀကာင္းေတြေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကတဆင့္ ဆရာမႀကားတယ္
ငါ့တပည့္ လုပ္ျပီးသခ်ာၤက်ရင္ မင္းကိုေကာင္းေကာင္းအျပစ္ေပးရမယ္ စားကိုႀကိဳးစား ေရသာခိုအေခ်ာင္မလိုက္နဲ႕ႀကားလား"
"ဟုတ္.... ဟုတ္ကဲ႕ပါခင္ဗ်" က်ေတာ္ တရိုတေသဘဲ ျပန္ေျဖလိုက္မိတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ဆြဲငင္မႈရွိလွတဲ႕ သံလိုက္သံေလးကို မလြန္ဆန္ နိုင္ဘူးဗ်ာ ။ကြ်န္ေတာ့နွလံုးသားထဲ ဟိုးအနက္ရိႈင္းဆံုးတစ္ေနရာက အမိန္႕ေပးေနသလိုမ်ိဳး။ပထမဆံုးကိုးတန္းက်တုန္းက အေဖက လက္သီးနဲ႕ထိုး အေမ က နင္ဘဲငဆ ေျပာဆိုတာေတာင္ထီမထင္တဲ႕ မ်က္နွာထားနဲ႕ထားတတ္တဲ႕က်ေတာ္ သူ႕ရဲ႕ ႀသဇာသံအျပည့္နဲ႕ေျပာဆို ဆံုးမတာကိုေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးခံယူခ်င္ေနတယ္ဗ်ာ။ အသက္ကႀကီးလွက်ေတာ့္ထက္သံုးေလးနွစ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ႕ သူ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာဘဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသင္ေပးဖူးသမ်ွ ဆရာေတြထဲမွာ အခ်စ္ဆံုး အေႀကာက္ဆံုး အရိုေသဆံုး ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာ က်ေတာ့္ကိုက်ေတာ္မသိလိုက္ခင္မွာဘဲ တကယ္ျဖစ္သြားခဲ႕ျပီေလ။

အပိုငး္(၂)
"ဆရာသခင္ေက်းဇုူးရွင္"
ဒီရက္ေတြအတြင္းမွာက်ေတာ္စာအတတ္နိုင္ဆံုးႀကိဳးစားခဲ႕ပါတယ္။ ဆရာမေလးၿငိဳျငင္တာကိုမခံနိုင္ဘူးေလ။တစ္ခါတစ္ေလသူ႕ကို ႀကည့္မိလိုက္ရင္ သူ႕အလွမွာေမ်ာျပီး ဘာသင္လို႕သင္မွန္းမမွတ္မိလိုက္တဲ႕ အခ်ိန္တခ်ိဳ႕က လြဲလို႕ေပါ့။လပတ္စားေမးပြဲကေတာ့နီးလာျပီ။ဒီလကေတာ့ေအာင္ပါလိမ့္မယ္။အစပိုင္းဆိုေတာ့စာကလည္းသိပ္မခက္ေသးဘူးေလ။က်ေတာ္လည္းစက္ဘီးစီးလာရင္း ဟိုေတြးဒီေတြး။ေရွ႕နားကကုန္းေလးေက်ာ္ရင္ ေက်ာင္းေတာင္ေရာက္ျပီ။က်ေတာ္လည္း ကုန္းကို အရွိန္နဲ႕အဆင္း လူရိပ္တစ္ရိပ္ဖ်တ္ခနဲျမင္လိုက္ရလို႕စက္ဘီးဘဲလ္ကိုတီး ဘရိတ္အုပ္ျပီး စက္ဘီးကို လွဲခ်လိုက္တာသူ႕ကိုေတာ့ေရွာင္နိုင္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႕သူက လန္႕ျဖန္႕ျပီးအေရွာင္ ကုန္းဆင္းဆိုေတာ့ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး သူ႕အရွိန္သူမနိုင္ဘဲ လဲက်သြားတယ္။ ေသခ်ာႀကည့္လိုက္မိေတာ့ ဆရာမေလး ေဒၚမိုးသဇင္။
"ေတာက္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ"
"ဟာ...ဆရာမေလး ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ က်ေတာ္အေတြးလြန္ျပီး စီးလာမိတာ ကုန္းဆင္းဆိုေတာ့ ဆရာမကို ရုတ္တရက္မျမင္လိုက္လို႕ပါ" ကြ်န္ေတာ္ျမန္ျမန္ လူးလဲထျပီး ဆရာမကို ထူေပးဖို႕ႀကိဳးစားတယ္။ သူေတာ္ေတာ္နဲ႕မထနိုင္။
"အား... ကြ်တ္ကြ်တ္" ေအာ္ရင္းျပန္လဲသြားတယ္။
"ဆရာမေလး က်ေတာ့္လက္ကို ကိုင္ျပီးထပါ" က်ေတာ့္လက္ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူတခ်က္က်ေတာ့္ကိုေဝ႔ႀကည့္တယ္။ ေနာက္ ကိုယ့္ဟာကို မထနိုင္မွန္သိေတာ့ က်ေတာ္လက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္။ အသား ေလးကနူးညံ႕ ေနတာဘဲဗ်ာ။ ဒီလိုလက္မ်ိဳးေလးသာတစ္သက္လံုး ကိုင္ခြင့္ရလို႕ကေတာ့။
" မင္း ငါသင္တဲ႕အခန္းထဲကေက်ာင္းသားသစ္မလား ဟိုတစ္ေန႕က မင္းကိုေျပာလို႕အညိႈးနဲ႕တမင္လုပ္တာမလား"
"မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမေလးရယ္ မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပါ"
" အာ... ငါ့ဖိနပ္တစ္ဖက္ေကာ " က်ေတာ္သူ႕ေျခေထာက္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကမပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟိုဟိုဒီဒီရွာလိုက္ေတာ့ ေျမာင္းထဲက်ေနတဲ႕အျဖဴေရာင္ဖိနပ္တစ္ဖက္။ ကြ်န္ေတာ္ေကာက္ယူလိုက္တယ္။ ဖိနပ္မွာကရႊံေတြေပေနတယ္။ ဆရာမေလး ဒီတိုင္းစီးရင္သူ႕ေျခေထာက္ေတြေပကုန္မွာေပါ့။
နီးနီးနားနားမွာေဆးစရာေရကလည္း မရွိ။ ဆရာမေလး ေျခေထာက္ေတြ ေပကုန္မွာလည္းစိုးရိမ္။
"ဟာဟုတ္ျပီ ငါ့အိတ္ထဲ လက္ကိုင္ပဝါပါတာဘဲ" က်ေတာ္လည္းစဥ္းစားမိျပီး လက္ကိုင္ပဝါေလးထုတ္ျပီး္ ဆရာမေလး ဖိနပ္ကို ေျပာင္ေအာင္ဂရုတစိုက္သုတ္ေပးလိုက္တယ္။
" ေတြ႕ျပီ ဆရာမေလး ဖိနပ္ေတြ႕ျပီ" က်ေတာ္သူ႕ေျခေထာက္နားေလး ဖိနပ္ကို ညင္ညင္သာသာ ခ်ေပးလိုက္တယ္။ သူ ဖိနပ္ဝတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္မယ္ အလုပ္ "အာ့...နာတယ္ ငါ့ေျခေထာက္ေခါက္သြားျပီ ငါလမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ဘူး အာ့..." "ဆရာမေလး ေက်ာင္းမသြားပါနဲ႕ေတာ့လား ဆရာမအိမ္ကို က်ေတာ္စက္ဘီးနဲ႕ျပန္လိုက္ပို႕ေပးပါမယ္"
"ေအးအဲ႕ဒါေတြအကုန္နင့္ေႀကာင့္ နင္အသံုးမက် လို႕ျဖစ္တာ ငါ့ကအလုပ္နဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ပ်က္ကြက္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး"
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာမရယ္"
"အခုမွေတာင္းပန္မေနနဲ႕ ကဲ ငါ့ကိုအိမ္ျပန္လိုက္ပို႕ေတာ့"
က်ေတာ္လည္းစက္ဘီးစီးပီး ဆရာမအိမ္ကို လိုက္ပို႕တယ္။ အိမ္ထဲထိ လက္တြဲပို႕ျပီးသူ႕ကို ဆက္တီခံုေပၚ ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။
"ဆရာမ က်ေတာ္သြားလို႕ရျပီလား ခင္ဗ်"
"မင္းလူမဟုတ္ဘူးလား တာဝန္ယူစိတ္မရွိဘူးလား မင့္ေႀကာင့္ျဖစ္တဲ႕အနာ မင္းေဆးထည့္ေပးေလ"
" ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ႕ခင္ဗ်"
က်ေတာ္လည္းသူေျပာတဲ့အတိုင္းပရုတ္ဆီဘူးကိုယူျပီး
သူေျခေထာက္ေလးကိုေဆးလိမ္းေပးဖို႕ကိုင္လိုက္တယ္။
"ေျဖာင္း"
က်ေတာ္ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထားခဲ့ဘူး။ သူကရဲ႕က်န္တဲ့
ေျခတစ္ဖက္ကေန က်ေတာ့္ပခံုးကိုေဆာင့္ကန္လိုက္တယ္။
က်ေတာ့္စိတ္ထဲေဒါသထြက္သလိုျဖစ္ျပီး သူ႕မ်က္နွာကိုတစ္ခ်က္ႀကည့္လိုက္တယ္
က်ေတာ့္ကိုစူးစိုက္ျပီးႀကည့္ေနတဲ့သူမ်က္လံုးထဲမွာအခုိးအေငြ႕ေတြထြက္ေနတယ္ထင္ရတယ္။
က်ေတာ္ ေက်ာထဲကေနစိမ့္ျပီးေႀကာက္ရြံ႕သြားတယ္။သူ႕ကိုျပန္ခံေျပာဖို႕မေျပာနဲ႕ သူနဲ႕မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ႀကည့္ဖို႕ေတာင္ေႀကာက္ရြံ႕ျပီး မ်က္လႊာခ်ထားလိုက္တယ္။
"ဟဲ့ေကာင္ နင္ေစာက္သံုးမက်လို႕ငါ့ေျခေထာက္နာရတာနင္သိရဲ႕လား"
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ် "
"ငါ့ေျခေထာက္ေတြေပေနတာနင္သိရဲ႕လား ေျခေထာက္မေဆးဘဲေဆးလိမ္းလို႕ရပါ့မလားအဲ့ဒီေလာက္ေတာင္နင္ ဦးေနွာက္မရွိဘူးလား"
"ဟုတ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာမ...က်ေတာ္ေမ့သြားလို႕ပါ"
"သြားေရခ်ိဴးခန္းထဲမွာထမိန္ေလ်ာ္တဲ့ဇလံုရွိတယ္ အဲ့ဒါနဲ႕ေရခပ္ခဲ့
ေအးငါ့ေျခေထာက္ကိုနင့္လက္နဲ႕ ေသခ်ာပြတ္ေဆးေပးစမ္း "
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့"
ဆရာမေလးရဲ႕ေျခေထာက္ကို က်ေတာ့္လက္နဲ႕ ယုယုယယေလး ပြတ္ေဆးေနမိတယ္။
"ေတာ္တယ္ ငါ့တပည့္ေလး"
ေျပာရင္းနဲ႕က်ေတာ့္ေခါင္းေပၚေျခတစ္ဖက္တင္ထားတယ္။
ျပီးေတာ့က်ေတာ့္ေခါင္းကိုသူ႕ေျခေထာက္ေလးနဲ႕ေအာက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖိတယ္။
က်ေတာ့္မ်က္နွာက သူ႕ေျခေဆးထားတဲ့ေရဇလံုနားေရာက္တဲ့အထိေပါ့။
"ေကာင္ေလး မင္းေမာေနျပီမလား ငါ့ကိုစက္ဘီးနဲ႕တင္နင္းလာရတာ"
"ေသာက္ေလ မင္းအဲ့ဒီေရကိုေသာက္လို႕ရပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့" က်ေတာ္လည္းဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိ။အဲ့ဒီေရကိုတျပက္ျပက္မက္မက္ေမာေမာနဲ႕
အငမ္းမရေသာက္ေနမိတယ္။
က်ေတာ့္ဘ၀မွာဒီေလာက္အရသာရွိတဲံေရမ်ိဳးမေသာက္ဖူးဘူးဗ်ာ။
သူ႕ေျခေထာက္ကိုေရေဆးျပီးေတာ့
ေျခေထာက္ကိုပရုပ္ဆီေသခ်ာစိမ့္၀င္ေအာင္လိမ္းေပး။
ျပီးေတာ့ပတ္တီးစီးေပးလိုက္တယ္။
"ကဲမင္းျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ ငါ့ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဆီခြင့္တိုင္စာပို႕ရမယ္ ငါေရးျပီးေပးလိုက္မယ္
အျပန္က်အက်ိဳးအေႀကာင္း ၀င္ေျပာ အိမ္အလုပ္ေတြလည္းငါလုပ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး
ဒီရက္ပိုင္းမင္းဘဲလုပ္ေပးရမွာ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနျပီ မင္းသြားေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ ဗ်"
က်ေတာ္လည္းေက်ာင္းကိုစက္ဘီးနဲ႕အေျပးေလးနွင္။သူ႕ရဲ႕ဖိနပ္ေလးကိုတယုတယသုတ္ေပးခဲ့တဲ့လက္ကိုင္ပ၀ါေလးကို မက္မက္ေမာေမာ္နမ္းရႈပ္ရင္းနဲ႕ေပါ့။ က်ေတာ့္ဘ၀မွာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေျခေဆးေရကိုေသာက္ရတဲ့အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေလးကိုစြဲလန္းရင္းနဲ႕ ညေနေက်ာင္းအျပန္က်ရင္
ဘာေတြထပ္ႀကံဳရမလဲဆိုတာရင္ခုန္လႈပ္ေမာရင္းနဲ႕ေပါ့။

အပိုင္း (၃)
"ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္"
က်ေတာ္ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးေနျပီ။
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရံုးခန္းကို အရင္းဆံုးခြင့္တိုင္စာသြားပို႕ရဦးမယ္။
သူနဲ႕ေတြ႕ရမွာလည္းခပ္လန္႕လန္႕။ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အသက္က ငါးဆယ္ဝန္းက်င္။ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္မွန္နဲ႕ လူရည္သန္႕တယ္။
ရုပ္ရွင္းမင္းသား ေနေအာင္တို႕လိုရုပ္မ်ိဳး။သူကိုယ္တိုင္က
အေနမွန္သလို စည္းကမ္းလည္း အရမ္းႀကီးတဲ႕သူ။
ဆရာ ဆရာမေတြ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအကုန္လံုးက
ခ်စ္ေႀကာက္ရိုေသက်တယ္။က်ေတာ္ရံုးခန္းအျပင္ကေန အသံေပးလွမ္းလိုက္တယ္။
" ဆရာႀကီး က်ေတာ္ဝင္လာပါရေစခင္ဗ်"
"ဘယ္သူလဲ ကြဲ႕ ဝင္ခဲ႕ေလ"
"က်ေတာ္ဇင္ေမာင္ပါ ဆရာမေဒၚမိုးသဇင္က ခြင့္တိုင္ခိုင္းလိုက္လို႕ပါ"
က်ေတာ္ျဖစ္ေႀကာင္းကုန္စင္ေျပာျပလိုက္တယ္။
" ေအး သူကမ်ား ငါ့ကို မေလးမစားနဲ႕ ေျခေထာက္နာေနတာ
ဆိုလည္း ဒီထိေတာ့သူကိုယ္တိုင္ လာေျပာေပါ့။
မင္းကိုလိုက္ပို႕ခိုင္းလို႕ရတာဘဲကို။ ဒီလိုေက်ာင္းသား
ကေနတဆင့္ ခြင့္တိုင္စာေပး ခိုင္းတာ ဒါပထမဆံုးဘဲ သူအလုပ္ျပန္ဆင္းတာနဲ႕ငါ့ကိုအရင္ဆံုးလာေတြ႕ရမယ္
လို႕ေျပာလိုက္"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕ခင္ဗ်"
" ကဲ မင္းသြားလို႔ရျပီ "
"ဟုတ္ကဲ႕"
က်ေတာ္ အတန္းသြားတက္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေတာ့္ခႏၶာက ဝိညာဥ္
ကင္းမဲ႕ေနသလို။က်ေတာ့္စိတ္က ဆရာမေလးဆီမွာဘဲ။ အခ်ိန္ကလည္း ဒီေန႕က်မွကုန္ခဲလိုက္တာ။
သူ႕ကို သတိရစိတ္ေတြကို သူ႕ဖိနပ္ကို သုတ္ေပးထားတဲ႕ လက္ကိုင္ပဝါေလးနမ္းရင္းဘဲေျဖသိမ့္ေနရတယ္။
"ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္"
ေက်ာင္းဆင္းျပီ။က်ေတာ္လည္းစက္ဘီးစီ အသားကုန္ေျပး။
ရွိသမွ်အားကုန္ နင္းျပီးဆရာမေလး ဆီ အေရာက္လာခဲ႕ေတာ့တယ္။
"ဆရာမေလး ဆရာမေလး"
ျပန္ထူးသံမႀကားရ။သူ အိပ္ခန္းထဲမွာထင္တယ္။ က်ေတာ္ဝင္သြားဖို႕ ခ်ီ္တု႕ံ ခ်တုံ႕ ျဖစ္ေနေသးေပမဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကိုမထိန္းနိုင္ဘဲ တိတ္တိ္တ္
ေလးဝင္သြားလိုက္တယ္။ ဟုတ္ပဗ်ာဒီထဲမွာအိပ္ေနတာ။ နတ္သမီးေလးတစ္ပါးသလြန္ေပၚ လဲေလ်ာင္းေနတဲ႕အတိုင္း။
အျပစ္ကင္းလိုက္တဲ႕မ်က္နွာ လွလိုက္တဲ႕ အသားအေရ။
အေပၚကအျဖဴေရာင္တီရွပ္ေလးနဲ႕ ေအာက္ ကဒူးေလာက္ရွိတဲ႕
အျပာနုေရာင္ ဂ်င္းစကပ္ေလးနဲ႕အရမ္းကို လိုက္ဖက္ေနတယ္။ အလင္းေရာင္ယဲ႕ယဲ႕ အခန္းထဲမွာ ကို သူ႕ကိုယ္ေလးက လင္းေနတယ္ထင္ရတယ္။ က်ေတာ္သူ႕ေျခေထာက္ကိုႀကည့္လိုက္
မိေတာ့ ပတ္တီးေလးနဲ႕။
က်ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ က်ေတာ့္ေႀကာင့္သူဒဏ္ရာရခဲ႕တာေလ။ က်ေတာ္လည္း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ျပီး သူ႕ေျခေထာက္ေလး ကို အာေငြ႕ေပးလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ေျခေထာက္ေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္။ သူရဲ႕ေျခဆီ အနံ႕ေလးက က်ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေမႊးရနံ႕ ဘယ္ပန္းရနံ႕မွာ ယွဥ္နိုင္တယ္မထင္မိဘူး။က်ေတာ့္စိတ္ကို ယိမ္းယိုင္ေအာင္ေသြးေဆာင္ေနတယ္။က်ေတာ္လည္း မေနနိုင္ေတာ့ဘဲတပ္မက္စိတ္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕
ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကိုု တေခ်ာင္းခ်င္းစုပ္ေနမိတယ္။ ေျခေထာက္ေလးေတြကသန္႕ျပန္႕ေနတာဘဲဗ်ာ။ ေျခသည္းေတြ
ႀကားထဲမွာလည္း ေခ်းေညွာ္ လံုးဝက္းစင္လို႕။ေျခသည္းနီရဲရဲေလးက သူ႕ရဲ႕ၿဖဴစင္ဝင္းမြတ္တဲ႕ေျခဖမိုးေလး ကို
ပိုျပီးရူးသြပ္မႈျဖစ္ေစတယ္။
ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ စုပ္ျပီးသူ႔ရဲ႕ေျခဖဝါးမွာရွိတဲ႕ ဖုန္မႈန္႕ေလးေတြပါ
ယက္ေနလိုက္တယ္။ဒီထက္ပိုျပီး က်ေတာ္ဘာမွမလိုခ်င္ေတာ့ပါ ဘူး။
ဒီေလာက္လွပတဲ႕မိန္းကေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ေလးကို နမ္းခြင့္ရ
ယက္ခြင့္ရတာနဲ႕တင္ ေသေပ်ာ္ပါျပီဗ်ာ။ က်ေတာ့ထက္ ပညာအရည္အခ်င္း ရုပ္ရည္ အစစ အရာရာသာလြန္တဲ႕ သူ
နဲ႕က်ေတာ္မတန္ပါဘူး။ က်ေတာ့္ဘဝက သူ႕ေျခေထာက္ေအာက္
မွာေနခြင့္ရတာနဲ႕တင္ျပည့္စံုပါျပီ။
"ေျဖာင္း" က်ေနာ့္မ်က္နွာကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ထိခိုက္ လာတဲ႕တစ္စံုတစ္ရာ။ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေႀကာင္သြားတယ္။
သူမနိုးလာျပီးေျခေထာက္နဲ႕ပါးကိုကန္လိုက္တာ။
"မင္းငါ့အခန္းထဲ ဝင္ျပီး ဘာလုပ္တာလဲဟင္"
"ဘာမွမလုပ္ပါဘူးဆရာမေလး ေက်ာင္းအျပန္ဝင္ခဲ႕ဆိုလို႕ဝင္လာတာပါ"
သူ႕ေျခေထာက္မွာက်ေတာ့တံေထြးေတြစိုေနတာ
သတိထားမိသြားတယ္။
"ငါ့ေျခေထာက္ကို မင္းယက္ထားတာဘဲ မင္းကေယာက္က်ား
မဟုတ္ဘူး ကြ်န္ေကာင္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ေျခေထာက္ ေအာက္မွာဘဲ ေနခ်င္တဲ႕က်ြန္ေကာင္ဘဲ"
ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းငံု႕ျပီး ျငိမ္ေနမိတယ္။ သူ႕ကိုလည္း အသည္းစိမ့္ေအာင္ေႀကာက္ေနမိတယ္။
"ျဖန္း" က်ေတာ့္ပါးကို လည္ထြက္သြားေအာင္ရိုက္လိုက္တယ္။
"ေျဖေလ ငါးေမးတာေျဖ မင္းကက်ြန္ေကာင္ ေခြးလိုေကာင္
ဟုတ္တယ္မလား"
" ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ႕ခင္ဗ်"
"အဲ႕ေတာ့ဒီေန႔ကစျပီး ငါ့ကို သခင္မေလး လို႕ဘဲႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ႕ အခ်ိန္ေခၚရမယ္ ငါေခၚရင္ခ်က္ခ်င္းေရာက္ေအာင္လာ
ငါခိုင္းတာမွန္သမွ်လုပ္ေပးရမယ္ ႀကားလား"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕"
က်ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို တစ္ခ်က္ေဆာင့္ကန္လိုက္တယ္။
"ျပန္ေျပာစမ္း မင္းငါ့ကိုသံျပတ္နဲ႕ မေျပာနဲ႕ ငါ့ကို ဘယ္လို
ေခၚရမယ္ဆိုတာ အခုေလးဘဲေျပာထားတယ္ေလ"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕ပါ သခင္မေလး"
"ေအး ဒီလိုမွေပါ့"
"မနက္က ခြင့္တိုင္စာ ေပးခဲ႕လား ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ဘာေျပာလဲ"
" သခင္မေလးကို ခြင့္ ကိုယ္တိုင္မတိုင္လို႕ ေက်ာင္းျပန္တက္တဲ႕ေန႕
သူနဲ႕ပထမဆံုး လာေတြ႕ရမဲ႕လို႕ေျပာခိုင္းလိုက္ပါတယ္"
"ေအးေလ ေတြ႕ရံုဘဲေပါ့" သူတစ္ခ်က္မဲ႕လိုက္ရင္းေျပာတယ္။
"ငါေရေသာက္ခ်င္တယ္ ေရတစ္ခြက္သြားခပ္ေခ်"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္မေလး"
"ေလးဘက္သြားျပီး သြားေနာ္" ေျပာရင္းက်ေနာ့္တင္ပါးကို ပိတ္ကန္လိုက္တယ္။
"ေရယူလာပါျပီ သခင္မေလး" သူ႕ကိုေရခြက္လွမ္းေပးလိုက္တယ္။
"ေအး ငါအခုမွ အိပ္ရာထတာ ပလုတ္မက်င္းရေသးဘူး
မင္းလည္းေရဆာေနမွာဘဲ ငါပလုတ္က်င္းထားရဲ႕ေရကို
ေသာက္ရမယ္ ႀကားလား"
" ဟုတ္ကဲ႕ သခင္မေလးေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္"
သူမ ပလုတ္က်င္းျပီးသားေရကို က်ေတာ့ပါးစပ္ထဲ ေထြးခ်တယ္။
ပလုတ္က်င္းထားတဲ႕ေရဆိုေတာ့ သူ႕အာေငြ႕ေလး နဲ႕ လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ေႏြးဆင္းသြားတယ္ဗ်ာ။ က်ေတာ့္ သူ႕
ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ထြက္သမွ် သူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမွန္သမွ်
က က်ေတာ့္အတြက္ေတာ့ရြံစရာလို႕မထင္မိဘဲအဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ႕ ရတနာေတြလိုပါဘဲဗ်ာ။
"သြားဒီေန႕ ငါ့အဝတ္ေလွ်ာ္ရမဲ႕ေန႕ အဝတ္ေဟာင္းပံုထဲက
အဝတ္ေတြသြားေလွ်ာ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္မေလး"
က်ေတာ္လည္းသူမရဲ႕ အဝတ္ေဟာင္းေတြကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲယူခဲ႕တယ္။
"ဟဲ႕ေကာင္ အက််ၤ ီ ေတြနဲ႕ ထမိန္ေတြခြဲေလွ်ာ္ႀကားလား မနက္က
နင္ယူလာတာတဲ႕ အနီေရာင္က ထမိန္ဇလံုေနာ္" သူအခန္းထဲကေနလွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။
"ဟုတ္ သခင္မေလး"
က်ေတာ္လည္းအထည္ေတြ ေရြးရတာေပါ့ အကၤ် ီနဲ႕ ေဘာ္လီေတြက
သက္သက္ ေဘာင္းဘီ ီထမိန္နဲ႕အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတြကသက္သက္ေပါ့။ ေရြးေနရင္းနဲ႕ ပန္းနုေရာင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလး။ သူလိပ္ျပီးခြ်တ္ထားတယ္
နဲ႕တူတယ္။ထဆင္ထူး လို ပံုစံေဘာင္းဘီအလိပ္ေလး။
ခြႀကားထဲမွာ အေရာင္ေလးကြက္ေနတယ္။ ေဘာင္းဘီေလးက
ခ်စ္စရာေလး။သခင္မေလးရဲ႕ အဖုတ္ေလးနဲ႕အနီးကပ္ဆံုးထိေတြ႕ခြင္႔
ရတဲ႕ေကာင္။က်ေတာ္လည္းေတြးရင္းရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ ေဘာင္းဘီေလးကိုရႈလိုက္မိတယ္။ သူမရဲ႕ကိုယ္သင္နံ႕ေလးနဲ႕ေရာေနတဲ႕ ညီွစို႕စို႕အနံ႕ေလးက က်ေတာ့္အတြက္ေတာ့ နတ္စည္းစိမ္နဲ႕မလဲနိုင္စရာ။
ျပီးေတာ့စြန္းေနတဲ႕အကြက္ေလးကိုလွ်ာနဲ႕ယက္ ေနာက္ဆံုးအားမရဘဲ
ေဘာင္းဘီကိုပါးစပ္ထဲ လံုးျပီးထည့္လိုက္မိတယ္။ သခင္မေလး
သာသိရင္က်ေတာ့္ေတာ့မေတြးရဲစရာ။
"ဟဲ႕ေကာင္ ဇင္ေမာင္အဲ႕ဒါခဏထားခဲ႕ဒီကိုလာစမ္း"
"ဟုတ္လာပါျပီ သခင္မေလး" က်ေတာ္သူ႕ဆီေလးဘက္ေထာက္သြားျပီးဒူးေထာက္ေနလိုက္တယ္။
"ငါခုနကေရေသာက္တာမ်ားသြားတယ္ ခုေသးေပါက္ခ်င္ေနျပီ
အိမ္သာလဲ ငါမသြားနိုင္ဘူး မင္းဘာလုပ္ရမလဲသိတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္သိပါတယ္သခင္မေလး"
"မ်က္စိမွိတ္ထား မင္းကငါ့ အဖုတ္ကိုႀကည့္ရေအာင္မတန္ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ႕သခင္မေလး"
က်ေတာ့္ေခါင္းကို တစ္ခုခုနဲ႕လာစြပ္တယ္။က်ေတာ္မွတ္မိျပီ။
ခုနကက်ေတာ္နမ္းခဲ႕တဲ႕ေဘာင္းဘီေလးနဲ႕အန႕ံခ်င္းဆင္တယ္။
အခုမွခြ်တ္ထားတာဆိုေတာ့ေဘာင္းဘီမွာသူ႕ေခြ်းေလးေတြနဲ႕ စိုထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနတာခံစားမိတယ္။က်ေတာ္ရင္ေတြအရမ္းခုန္သြားတယ္။မေနနိုင္ဘဲလွ်ာနဲ႕ ယက္မိတယ္။
" ျဖန္း ျဖန္း" က်ေတာ့္ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ရိုက္တယ္။
"ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ဘာလို႕ယက္တာလဲ ကြ်န္ေကာင္ နင္ေတာ့ေသေတာ့မယ္ နင္ေခါင္းကိုစြပ္တာနင့္မ်က္လံုး
ဖြင့္ႀကည့္မွာစိုးလို႕ ငါ့ဖုတ္ကို မျမင္ေစခ်င္လို႕စြပ္တာ "
"ဟုတ္သခင္ေလး သခင္မေလး ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲေနာက္ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပါဘူး"
" နင့္ ခ်ီးဦးေနွာက္ထဲကေသခ်ာမွတ္ထား ကဲ အခုႀကမ္းျပင္ေပၚ
ပက္လက္လွန္"
"ဟုတ္သခင္မေလး"
"ပါးစပ္ကို အဆံုးထိဟထား"
" ဟုတ္သခင္မေလး"
က်ေတာ္လည္း ဘယ္အခ်ိန္ပါးစပ္ထဲေရာက္လာမယ္မွန္းမသိတဲ႕
သခင္မေလးရဲ႕ေသးစက္ေလးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ဟထားလိုက္တယ္။ ေဟာ က်ေတာ့္ပါးစပ္ထဲသူ႕ေသးေတြ
ဝင္လာျပီ က်ေတာ္လည္း မ်ိဳခ်ေပမဲ႕ မနိုင္ဘဲႀကမ္းျပင္ေပၚက်ကုန္တယ္။
"ေစာက္သံုးကိုမက်ဘူးအရင္ဆံုးဲ ငါ့ဖုတ္ကို ေျပာင္ေအာင္အရင္ယက္"
က်ေတာ္လည္းေခါင္းေလးနဲနဲေထာင္ျပီးသူ႕ရဲ႕ အဖုတ္နႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ ေျပာင္ေအာင္စုပ္ေပးတယ္။ ျပီးေစာက္ေခါင္းထဲထိလွ်ာကိုအျပားလိုက္ယက္ျပီး ေျပာင္ေအာင္ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္တယ္။
"ေအးေတာ္တယ္ ႀကမ္းျပင္ေပၚကေသးေတြတစ္စက္မက်န္
္ေျပာင္ေအာင္ယက္ ျပီးရင္အဝတ္ေလွ်ာ္ အဲ႕ဒါျပီးရင္ျပန္လို႕ရျပီ"
"ဟုတ္ကဲ႕ သခင္မေလး"
"မင္းေခါင္းစြပ္ထားတဲ႕ေဘာင္းဘီ ဖယ္လိုက္ေတာ့ အဲ႕ဒါလည္းတစ္ခါတည္း ထည့္ေလွ်ာ္လိုက္ေတာ့ မင္းေခါင္းေပၚစြပ္ထားတာႀကီး ငါျပန္မဝတ္ခ်င္ဘူး"
"ဟုတ္သခင္မေလး" က်ေတာ္လည္း သူအမိန္႕ေပးခိုင္းေစထားတာေတြကို ျပီးေအာင္လုပ္။ သူရဲ႕ေျခေထာက္ေလးကိုနႈတ္ဆက္အနမ္းေလးေပး
ျပီးေနာက္ဆံတင္းတင္းနဲ႕ျပန္ခဲ႕ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီလင့္ေလးကိုႏွိပ္၍ SKIP AD Buttom ေလးကိုႏွိပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ကူညီပါ။