အေရွ႕တည့္တည့္မွာေတာ့
ျပတင္းေပါက္တစ္ခု….
ဖြင့္ဟမေနေသာ္လည္း
အျပင္ဘက္ကိုျမင္ရႏိုင္ေသာမွန္တပ္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ မွန္ရဲ့ေရွ႕တည့္တည့္မွ လမ္းမေပၚသို႔
တိုက္ရုိက္ျမင္ေနရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လူအသြားအလာ တစြန္းတစပင္မရွိေသာ ထိုလမ္းဟုမည္ေသာလမ္းက်ဥ္းသည္
ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ လမ္းဟုပင္ မထင္မိေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔နဲ႔ပါဆိုလွ်င္
မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္မမွတ္မိခ်က္အရေတာ့ ဒီေနရာကိုကၽြန္မေရာက္တာ ၇ရက္(၁ပတ္)ပင္ ျပည့္ျပီျဖစ္သည္။
ကၽြန္မသတိရလာခ်ိန္မွယခုအခ်ိန္အထိ ဒီျပတင္းေပါက္ ေရွ႕တြင္ ကၽြန္မ၏ေျခေတြကို ေအာက္ေျခမွာသံကြင္းျဖင့္တြဲလ်က္၊
လက္မ်ားကေတာ့ ေျမွာက္လ်က္ အေပၚတန္းျဖင့္တြဲခ်ည္ထားပါသည္။ ကၽြန္မစားရန္အတြက္ စားစရာမ်ားကို
ကၽြန္မကဲ့သို႔ပင္အဖမ္းခံရပံုရွိသည့္ အမၾကီးတစ္ေယာက္မွ လာေရာက္ေကၽြးတတ္ပါသည္။ အေပါ့အပါးအတြက္ကေတာ့
ကၽြန္မရဲ့ေပါင္ကားေအာက္တည့္တည့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ သံပံုးၾကီးတစ္ခုကိုခ်ေပးထားေသာေၾကာင့္
၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနေသာကၽြန္မ အေပါ့အပါးကို ဒီတိုင္းပင္ေပါက္ခ်၊ ပါခ်ေနႏိုင္ေပသည္။ ထိုျပင္
က်ာပြတ္တစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ကၽြန္မေနာက္ေက်ာဘကဆီသို႔ ရိုက္ခ်က္မ်ား က်က်လာတတ္ပါသည္။ မည္သူရိုက္သည္ကို
ေတာ့ ကၽြန္မယေန႔ထိမသိရေသးေပ။
‘ေျဖာင္းးးးးးးးးး’
‘အု…….’
‘ေျဖာင္းးးးးးးးးးး’
‘အု..အု…’
ကၽြန္မပါးစပ္ထဲတြင္
ကၽြန္မဒီေနရာသို႔ အဖမ္းမခံရခင္က၀တ္ထားေသာ ကၽြန္မ၏အတြင္းခံေဘာင္းဘီပန္းႏုေရာင္ေလးက လံုးေထြးစြာစို႔ေနသည္မို႔
အေနာက္မွရိုက္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္နာက်င္ပါေသာ္လည္း ကၽြန္မအသံသည္ က်ယ္က်ယ္မထြက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။
ကၽြန္မေတြးထင္မိပါသည္ က်ာပြတ္ျဖင့္ တခါျပီးတခါအရိုက္ခံေနရေသာ ကၽြန္မ၏တင္ပါးႏွင့္ေက်ာကုန္းမ်ားသည္
အရႈိးရာပရဖြျဖစ္ေနေလာက္ျပီျဖစ္သည္။
အေနာက္မွက်ာပြတ္ျဖင့္ရိုက္သူသည္
ကၽြန္မအားစကားတစ္ခြန္းမွ်ပင္ေျပာျခင္းမရွိဘဲ သူစိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ရုိက္ျပီးေနာက္
ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါသည္။ ကၽြန္မအေရွ႕တြင္ မွန္ရွိေနပါေသာ္လည္း အမဲေရာင္၀တ္စံုအုပ္ထားေသာသူ႔အား
ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ျဖင့္ျမင္ရေသာမွန္အရ အမိ်ဳးသားလား၊ အမ်ိဳးသမီးလားပင္ ကၽြန္မေသခ်ာမခြဲႏိုင္ပါ။
သူထြက္သြားသည့္တိုင္ သူရိုက္ထားခဲ့ေသာအရွိန္ျဖင့္ နာက်င္မႈမ်ားက ကၽြန္မကို ထပ္မံႏွိပ္စက္ေနပါသည္။
အေနာက္ဘက္မွလူသည္
ေယာကၤ်ားလား၊ မိန္းမလား ကၽြန္မမသိပါ သို႔ေသာ္ အ၀တ္အစားတစ္စြန္းတစဖံုးကာထားျခင္းမရွိေသာ
ကၽြန္မ၏ဖင္တံုးလံုးခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ထိုသူ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ က်ာပြတ္ျဖင့္ရိုက္ခဲ့တုန္းကဆိုလွ်င္
ကၽြန္မေသးမ်ားပင္ထြက္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔သို႔ ေသးထြက္သြားမွပင္ ကၽြန္မအတြက္ပိုမိုရွက္စရာျဖစ္လာပါေတာ့သည္။
ေသးထြက္သြား၍ရွက္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ‘တျပန္းျပန္းး’ ထြက္သြားေသာေသးသည္ ေအာက္ရွိ သံပံုးထဲသို႔က်သြားေသာအသံက
ကၽြန္မအားပို၍အရွက္ရေစျပီး ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ သတ္ေသခ်င္စိတ္ပင္ ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္
ကၽြန္မ၏ေျခလက္မ်ားက လႈပ္ခြင့္မရခဲ့ပါ။
No comments:
Post a Comment