ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မိအျပစ္ရွိ၏

ဒီဇာတ္လမ္းေလးျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အဖက္ဖက္က ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးၾကကုန္ေသာ ေဘာ္ေဘာ္အေပါင္းကို အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ေသာ ရပ္ကြက္ေလးသည္ မိသားစုရပ္ကြက္ဟုပင္ အမည္ေပးေခၚဆိုႏိုင္သည့္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားႏွင့္အလယ္အလတ္လူတန္းစားမ်ား ေပါင္းစည္းေနႏိုင္ၾကသည့္ ရပ္ကြက္ေလးတခုျဖစ္ပါသည္။ ရပ္ကြက္ဥကၠဌရဲ့သားကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ဒီရပ္ကြက္ထဲတြင္ ရာပါတေယာက္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္လူလတ္တန္းစားမ်ားမိသားစုထဲမွ အမၾကီးတေယာက္အား တြယ္တာမိေနပါသည္၊ ထိုအမၾကီးနာမည္ကေတာ့ ယမင္းေသာ္တာ ဟုေခၚပါသည္၊ သူမသည္ တကၠသိုလ္တြင္ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို ဆည္းပူးေနသူလည္းျဖစ္ပါသည္။သူမရဲ့လွပပံုကေတာ့ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ေျဖာင့္ေျဖာင့္၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးႏွင့္ အသားညိဳညိဳ၊ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွင့္ အလြန္ပင္ခ်စ္စရာေကာင္းလွသူေလးပင္ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမကိုနည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔၀င္ေရာခဲ့သျဖင့္ ယခုအခါတြင္ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးသည့္အဆင့္သို႔ေရာက္ေနျပီျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ကိုလည္းေျပာရလည္း ေျပာရအုန္းမယ္ ကၽြန္ေတ္ာ့အသက္ေတာ့ လာမည့္ႏွစ္ဆိုရင္ (၉)တန္းတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ မမၾကီးက ကၽြန္ေတ္ာ့ကိုအျမဲတန္း ခေလး၊ခေလးဟုသာေခၚေလ့ရွိပါသည္။
တေန႔မွာေတာ့ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္းနဲ႔ကၽြန္ေတ္ာေတြ႔ရပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတ္ာ့အဘြားေနမေကာင္းျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတ္ာ့မိဘမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား အိမ္တြင္ထားခဲ့၍အေရးၾကီး သုတ္ပ်ာျဖင့္ ျပည္သို႔ထြက္သြားၾကပါေတာ့သည္၊ သည္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတ္ာသည္ ကၽြန္ေတ္ာ့အိမ္ေဘးမွ မမၾကီးဆီသို႔ခ်ည္းကပ္ရန္ ပို၍အခြင့္အေရးမ်ားရလာပါေတာ့သည္။
ဇာတ္လမ္းသေဘာအရ ျပည့္စံုေအာင္ေတာ့ အနည္းငယ္ေျပာျပရအုန္းမည္၊ ကၽြန္ေတ္ာနာမည္ကတာယာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္ေနတဲ့မမၾကီးက ကၽြန္ေတ္ာတို႔ေဘးအိမ္တြင္ေနပါတယ္၊ သူမသည္ နယ္မွေန၍မိဘမ်ားပိုင္ေသာ သည္တုိက္တြင္ မိန္းခေလးတဦးတည္း ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မမၾကီးကမိဘေတြေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး၊ အိမ္ကေတာ့မိဘလက္ထပ္ကထားခဲ့တာေပါ့၊ မမၾကီးကိုအုပ္ထိန္းတာကေတာ့ မမၾကီးရဲ့အေဒၚလို႔ေျပာတာပါဘဲ ကၽြန္ေတ္ာကေတာ့ တခါမွေတာ့မျမင္ဘူးေသးပါဘူး…။
တေန႔မမၾကီးရဲ့အကူအညီေတာင္းမႈျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မမၾကီးအိမ္ကိုေစာင့္ေနေပးပါသည္၊ မမၾကီးအျပင္မွျပန္လာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္အား…….
“ခေလးမင္းက အိမ္ေစာင့္ေပးတယ္ဆိုေတာ့ မမကမင္းကို ဘာျပန္၀ယ္ေကၽြးရမလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမစားခ်င္ပါဘူး မမၾကီး ကၽြန္ေတ္ာမမၾကီးကိုဘဲလိုခ်င္တာပါ”
ကၽြန္ေတာ္စကားကို ၾကားေသာအခါ မမၾကီးတမ်ိဳးျဖစ္သြားပံုေပၚပါသည္…
“မင္း..ကမမၾကီးကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ မင္းကမမၾကီးရဲ့ ေစခိုင္းသမွ်ကိုလုပ္ေပးႏိုင္လို႔လား”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္”
“ေအးေလ..မင္းလည္းအခုအိမ္မွာ တေယာက္တည္းေနတာဆိုေတာ့ မမၾကီးနဲ႔လာေနျပီး မမၾကီးေစခုိင္းသမွ်ကို လာလုပ္ေပးၾကည့္ေလ..”
မမၾကီးက ကၽြန္ေတာ္အား ေခၚသျဖင့္ကၽြန္ေတ္ာရင္ထဲတြင္ ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေက်နပ္ခဲ့ရပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မဆိုင္းမတြပင္…
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့မမၾကီး”
ထိုေန႔ညမွစ၍ ကၽြန္ေတာ္မမၾကီးတို႔အိမ္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းခဲ့ပါေတာ့သည္။ ညဖက္ေရာက္ေသာအခါမမၾကီးမွစ၍…
“တာယာ..ငါနဲ႔မင္းအေခၚအေ၀ၚပံုစံကိုနည္းနည္းေလာက္ေျပာင္းမယ္ကြာ.. နင့္ကိုငါက ငယ္ကၽြန္လို႔ေခၚမယ္.. နင္ကငါ့ကို သခင္မလို႔ေခၚရမယ္ ဘယ္လိုလဲ သေဘာတူလား သေဘာတူရင္အခုအခ်ိန္ကစျပီး မင္းကငါ့ကၽြန္ျဖစ္သြားျပီေနာ္”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့…”
“ေနာက္ျပီးမင္းအျပစ္လုပ္ရင္ေတြ႔မယ့္ဟာ ဒီမွာၾကည့္” ဟုဆိုကာ အခန္းေထာင့္တြင္ရွိေသာ ၾကိမ္လံုးအား ကၽြန္ေတ္ာ့ကို လက္ညွိဳးထိုးျပပါသည္။
“ကဲ..မင္းကငါ့ကၽြန္ျဖစ္သြားျပီဆိုေတာ့မင္းကိုစခိုင္းေတာ့မယ္”
“လာ..ငါ့ကိုဇက္ေၾကာလာဆြဲေပးစမ္း”
“ဟုတ္..ဟုတ္က့ဲ”
ကၽြန္ေတ္ာလည္း သခင္မခိုင္းသည့္အတုိင္းပင္ သခင္မ၏ဇက္ေၾကာအား အားစိုက္၍ဆြဲေနခဲ့ပါေတာ့သည္။
တျဖည္းျဖည္းလည္းညဥ့္နက္လာျပီျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရာသခင္မပါ အိပ္ခ်င္လာၾကသျဖင့္ သခင္မက….
“ဟဲ့..ေတာ္ျပီဆက္မဆြဲနဲ႔ေတာ့အိပ္မယ္”ဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္အား ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္အိပ္ရန္ ေနရာေပးပါသည္။ သခင္မကကုတင္ရဲ့ေအာက္ဘက္ၾကမ္းျပင္တြင္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရန္ အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးေနာက္ ေသးေပါက္ခ်င္လာသျဖင့္ သခင္မအား ဘယ္ေနရာတြင္ေပါက္ရမည္ကို ေမးရပါေတာ့သည္။
“သခင္မ..ကၽြန္ေတ္ာေသးေပါက္ခ်င္လုိ႔ပါ..ဘယ္မွာေပါက္ရမလဲမသိဘူး..”
“ဟုိဘက္မွာသြားေပါက္”ဟုဆိုကာ သူမသံုးေသာ အိမ္သာတြင္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္အား သံုးခြင့္ျပဳလုိက္ပါသည္။
“ေဒါင္..ေဒါင္..ေဒါင္..”
နံနက္အခ်ိန္အခါ (၄)နာရီသံေခ်ာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတ္ာကို သခင္မႏႈိးသျဖင့္ သာမာန္ထရန္ခက္ခဲေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ႏုိးထခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သခင္မႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာသစ္၊သြားတုိက္လုပ္ပါသည္၊ ကိစၥအားလံုးအျပီးတြင္ သခင္မေခၚေဆာင္ရာ ဘုရားခန္းသို႔ ဘုရား၀တ္ျပဳရန္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။
ဘုရား၀တ္ျပဳျပီးေနာက္ သခင္မႏွင့္အတူတူ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ႔မ်ားကို ၿပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ဟုိလုပ္ဒီလုပ္ႏွင့္ပင္ တေန႔ကုန္ဆံုးခဲ့ပါသည္။
“ဟဲ့..ဒီေန႔ငါ့ရည္းစားလာလိမ့္မယ္.. နင္ဟိုဘက္အိမ္မွာသြားေနခ်ည္”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့သခင္မ..”
သခင္မရဲ့စကားကို မလြန္ဆန္ေသာ္လည္း သခင္မကဘာလုပ္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ဟိုဘက္အိမ္မွာျပန္ေနခုိင္းသည္ကိုမူ စိတ္ထဲတြင္မေက်နပ္ေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သခင္မအိမ္သာခန္းထဲ၀င္ခိုက္တြင္ သခင္မ၏အ၀တ္စင္ထဲတြင္ ၀င္ေရာက္ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတ္ာ၀င္ပုန္းျပီးခဏအၾကာတြင္ သခင္မအိမ္သာမွျပန္ထြက္လာျပီး ဧည့္ခန္းအတြင္းတြင္ သူမ၏ရည္းစားအား ေမွ်ာ္ေတာ္ေရာင္လုပ္ေနပါေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီးေနာက္ သူမရဲ့ရည္းစားႏွင့္သူမ အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာၾကပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္သူတို႔ႏွစ္ဦး၏စကားသံမ်ားကို ၾကားရပါေတာ့သည္…
“ေမာင္..ေမ့ကိုတကယ္ခ်စ္ရဲ့လားဟင္..”
“ခ်စ္တာေပါ့..ေမရဲ့..”
“မယံုပါဘူး..စာဆိုေတာင္ရွိေသးတယ္၊ မရခင္ကဖ်ာလိုလိပ္ထိပ္ေပၚတင္၊ ရျပန္ေတာ့ဖ်ာလိုနင္းၾကမ္းေပၚခင္းတဲ့…ေမာင္ရဲ့..”
“ေမာင္ကေတာ့ အဲ့လိုလူစားမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး ေမရယ္..”
သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ စကားေျပာရင္းဟုိပြတ္ဒီပြတ္နဲ႔ စကားေျပာရင္းပင္ ကၽြန္ေတ္ာ့သခင္မႏွင့္ သူမရဲ့ရည္းစားတြင္ အ၀တ္အစားမ်ား မရွိေတာ့ဘဲ ဗလာက်င္းျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္အကိုၾကီးကစ၍ အမၾကီးရဲ့ ေပါင္ၾကားသို႔သြားကာ အမၾကီးရဲ့အဖုတ္ေလးအား လွ်က္လိုက္ပါေတာ့သည္..။
“ပလြတ္..ပလြတ္..စြတ္..စြတ္”
“အား..အား.. အား…”
အသံမ်ိဳးစံုျဖင့္ ၾကည္ႏူးေနၾကပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ အ၀တ္စင္ထဲတြင္ ပူလြန္းသျဖင့္ ေခၽြးမ်ားပင္ ထြက္ေနပါျပီ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တခါမွ်မျမင္ဘူးေသးေသာ ပံုစံပင္ျဖစ္သျဖင့္ ေခၽြးထြက္သည္ကိုပင္ ဂရုမထားေတာ့ဘဲ ေခ်ာင္းျမဲသာဆက္ေခ်ာင္းေနပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္အစုပ္၊အလွ်က္၊အမႈတ္မ်ားအျပီးမွာေတာ့ မမၾကီးရဲ့အကုန္းက႑က စတင္လာပါေတာ့သည္။ အကိုၾကီးရဲ့ထိုးခ်က္မ်ားကလည္း အဆက္မျပတ္ကို ပစ္ေနတဲ့ေသနတ္အလားပင္….
“အား..ျဖည္းျဖည္း..ျဖည္းျဖည္း..ကိုယ္..”
“အင္..ေမ…ကိုယ္ေျဖးေျဖးေလးဘဲ လုပ္ေပးမယ္”
“အာ့… ကိုယ့္ျဖည္းျဖည္းေလးကလည္း နာလုိက္တာ”
“အားပါသြားတယ္ထင္တယ္..ကၽြတ္ကၽြတ္ေနာ္ေမ..”
ထိုသို႔စကားသံမ်ိဳးစံုျဖင့္ ခုႏွစ္ခ်ီဆက္တုိက္ဆြဲအျပီးမွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ့ ခ်စ္ၾကည္ႏူးမႈ႔ကို ရပ္တန္႔လုိက္ပါေတာ့သည္။ အကိုၾကီးေရာ၊သခင္မပါ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔၀င္သြားၾကပါတယ္၊ ျပီးေနာက္အကိုၾကီးက မူရင္းအ၀တ္အစားမ်ားျပန္၀တ္၍ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းသြားခဲ့ပါသည္၊ သခင္မကေတာ့ အ၀တ္အစားေရြးရန္အတြက္ ကၽြန္ေတ္ာရွိရာ အ၀တ္စင္သို႔ ဗလာက်င္းျဖင့္ေရာက္လာျပီး အ၀တ္စင္တံခါးကို ဖြင့္လုိက္ပါေတာ့သည္၊ သည္တြင္အ၀တ္စင္အတြင္းတြင္ရွိေနေသာ ကၽြန္ေတ္ာ့အားေတြ႔သြားျပီး..
“အမေလး..”
“ေမဘာျဖစ္တာလဲ..”
“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ကိုယ္ရယ္ ပိုးဟပ္ေတြ႔လုိ႔ပါ”
ထို႔ေနာက္ကၽြန္ေတ္ာ့အား ေစ့ေစ့ၾကည့္၍….
“မင္းနဲ႔ငါ ျပန္လာမွေတြ႔မယ္”ဟု ၾကိမ္းျပီးထြက္သြားပါေတာ့သည္။
သခင္မမအျပင္သို႔ထြက္သြားသည္မွပင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အ၀တ္စင္ၾကား ပူအိုက္ေတာ့ ဒုကၡကိုခံစားျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သခင္မတို႔အျပင္သို႔သြားေနခိုက္၀ယ္ ကိုယ္လုပ္စရာရွိေသာ အလုပ္မ်ားႏွင့္ပင္ အခ်ိန္မ်ားကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါသည္။
ညေနေတာ္ေတာ္ေလးေဆာင္းမွပင္ သခင္မအိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္၊ သခင္မအိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ျပီးေနာက္ အ၀တ္အစားမ်ားလဲရန္အတြက္ အခန္းအတြင္းသို႔၀င္သြားပါသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ညအိပ္အ၀တ္အစားမ်ားကို လဲ၍ သခင္မျပန္ထြက္လာပါသည္။ ထိုသို႔ထြက္လာျပီးေနာက္..
“ဟဲ့..ငယ္ကၽြန္ၾကီး..ဘယ္ေရာက္ေနလဲ..လာခဲ့စမ္း..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း အသံၾကားသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ အိမ္ေပၚထပ္သို႔ေျပးတတ္လာခဲ့ပါသည္။
“ဟုတ္ကဲ့..သခင္မလာပါျပီ..”
“မင္းကိုငါကအိမ္ျပန္ပါေတာ့ဆို..မင္းကလာေခ်ာင္းေနတယ္ေပါ့ေလ.. မင္းကိုငါဘာေျပာထားလဲ ငါ့စကားကိုနားမေထာင္ရင္ ဟုိအခန္းေထာင့္က ၾကိမ္လံုးစာကိုမိမယ္လုိ႔ေျပာမထားဘူးလား.. မင္းငါ့စကားကိုေတာ္ေတာ္ေလးကို အေလးမထားတာဘဲ..”
“မဟုတ္ပါဘူး သခင္မရယ္ ကၽြန္ေတ္ာကသိခ်င္စိတ္နဲ႔စပ္စုမိတာပါ”
“မရဘူး..မင္း.. မင္းကိုေတာ့မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ေတာ့ ပညာေပးထားမွဘဲ.. သြားအခန္းေထာင့္ ၾကိမ္လံုးကိုသြားယူလာခဲ့စမ္း.. ဟာယူခဲ့လို႔ေျပာေနတယ္ေလ”
“ဟုတ္..ဟုတ္က့ဲ..”
သခင္မခိုင္းသည့္အတိုင္းပင္ ကၽြန္ေတာ္အခန္းေထာင့္တြင္ေထာင္ထားေသာ ၾကိမ္လံုးအား သြားေရာက္ယူငင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္သခင္မအား ၾကိမ္လံုးကိုကမ္းေပးလုိက္ပါသည္။
“ေျပာစကားနားမေထာင္တဲ့မင္းကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ရိုက္ကမယ္..” ဆိုျပီး သခင္မတို႔စံုတြဲခ်စ္ေတးေႏွာေနသည္အား ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့မိေသာ ကၽြန္ေတ္ာ့အား စတင္၍ အျပစ္ေပးပါေတာ့သည္။
“မင္းကငါတို႔ကို အ၀တ္မပါဘဲျမင္ခဲ့တာဆိုေတာ့..ဟုတ္ျပီ”
“မင္းရဲ့ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္လိုက္”
ကၽြန္ေတာ္လည္း အနည္းငယ္ေတြေ၀ေနမိပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္အရြယ္သည္ လူပ်ဳိတေယာက္၀င္စေလာက္ပင္ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့အဂၤါတြင္လည္း အေမႊးေလးမ်ား ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေပါက္ေနျပီျဖစ္ပါသည္။
“ဟဲ့..ဘာလုပ္ေနတာလဲ မင္းကိုခၽြတ္ခိုင္းေနတယ္ေလ..”
သခင္မသည္ ကၽြန္ေတာ္အား ခၽြတ္ခုိင္းသည္ကိုမရသျဖင့္ သူမကိုယ္တိုင္ကၽြန္ေတာ့္အနားလာ၍ ေဘာင္းဘီအား ဆြဲ၍ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလစ္အငိုက္မို႔ ခံလုိက္ရပါေလသည္။
“မင္း..မတ္မတ္ရပ္…လက္ပိုက္ထား..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာလိုျဖစ္တယ္မသိပါဘူး သခင္မေျပာတဲ့အတုိင္းကိုပင္ ျငင္းဆန္ျခင္းမျပဳခဲ့ဘဲ ခိုင္းသည့္အတုိင္းပင္ မတ္မတ္ရပ္၍ လက္ပိုက္ကာေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ သခင္မကေတာ့ သူမလက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာၾကိမ္လံုးကို ေ၀ွ႔ယမ္း၍ကစားျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တင္ပါးအား ၾကိမ္လံုးနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းၾကေအာင္ ေကၽြးပါေတာ့သည္။
“ရႊမ္း..ရႊမ္း..ရႊမ္း…”
“အား..အား..အား… ေၾကာက္ပါျပီ သခင္မရဲ့.. အား…”
ကၽြန္ေတာ္လည္း နာလြန္းတာေၾကာင့္မ်ိဳးစံုတာ ေအာ္ေနမိပါေတာ့သည္။ ဒါကိုနားဆူတယ္ဟုထင္ကာ သခင္မက….
“ဟဲ့..အသံမထြက္နဲ႔ေလ..မင္းအျပစ္နဲ႔မင္းခံရတာေလ.. ေယာကၤ်ားဘဲၾကိတ္မွိတ္ခံေပါ့ကြ..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း အရုိက္ခံေနရသည့္ၾကားမွပင္ ငိုသံၾကီးနဲ႔…
“သခင္မကလည္း ေယာကၤ်ားေတာ့ ေယာကၤ်ားေပါ့… ဒါေပမယ့္…ဟီးးးး”
“မင္းက ငါ့မ်ားျပန္ေျပာေနေသးတယ္.. ကဲဟယ္..ကဲ့ဟယ္..ရႊမ္း..”
“အား..အေမေရေသပါျပီ..”
“ဘာအခုမွအေမကိုတေနတာလဲ.. ကဲဟယ္..ကဲဟယ္..ရႊမ္း..”
ႏိုးေလာက္ရွိေသာၾကိမ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အရုိက္ခံျပီးအေတာ္ၾကာသည့္တုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တင္ပါးမ်ားသည္ နာၾကင္မႈမ်ားျဖင့္သာ စိုးမိုးေနပါေတာ့သည္။ တင္ပါးမ်ားရဲ့နာက်င္မႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကသာအိပ္မရခဲ့ေသာ္လည္း သခင္မ(ခ)မမၾကီးကေတာ့မူ နံနက္ပိုင္းက ခ်စ္ေတးေႏွာထားေသာအရွိန္မ်ားတတ္၍ ဟိုႏိႈက္ဒီႏိႈက္ႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနပါေတာ့သည္။
ပံုမွန္အတိုင္းပင္ နံနက္ေလးနာရီသံေခ်ာင္းသံႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သခင္မသည္ အိပ္ရာမွထ၍ ျပင္ဆင္စရာမ်ားျပင္ဆင္ျပီးေနာက္ ဘုရားခန္းသို႔၀င္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ကိုယ့္အိမ္မွာေတာင္ ဘုရားပံုမွန္မရွိခိုးျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယခုအခါတြင္ေတာ့ အေစာၾကီးထကာ ဘုရားရွိခိုးေနရျပီျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ပံုမွန္အတုိင္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကပါတယ္၊ ထိုေနအဖို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းမည္သည့္အျပစ္မွ်မလုပ္သျဖင့္ အရုိက္မခံရသလို သခင္မကိုယ္တုိင္လည္း မဟုတ္တာေတြဘဲမလုပ္ဘဲ ေက်ာင္းစာမ်ားလုပ္ရင္း၊ ၀တၳဳဖတ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ပင္ ညေနေဆာင္းသည့္အခ်ိန္သို႔တိုင္ေအာင္ ကုန္လြန္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
Gender:
Posts: 65



ဖုိရမ္အက်ိဳးေဆာင္မႈရမွတ္

12.4%

Respect: +701

View Profile Email Personal Message (Online)

Re: ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မိအျပစ္ရွိ၏ « Reply #1 on: 03 June 2012, 20:37:02 »

+46 Reply with quote Modify message Remove message

---

ည(၇း၀၀)ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေသာအခါ….
“တာယာေရ..ဖုန္း..ဖုန္း..မင္းအေမဆက္တာကြ..”
ဖုန္းဆိုင္မွအကိုၾကီးရဲ့ေအာ္ေခၚမႈ႔ေၾကာင့္ ရုပ္ရုင္ၾကည့္ေနရာမွ အတင္းကုန္းထ၍ ဖုန္းဆိုင္သို႔ေျပးပါေတာ့သည္။
“ဟလို..အေမလား”
“တာယာ..သားလား..”
“ဟုတ္..ေမေမ..”
“သားေနေကာင္းရဲ့လားသား..”
“ဟုတ္ကဲ့ေကာင္းပါတယ္ေမေမ..”
“ေအးတျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူးသားရယ္ အေမတို႔မနက္ျဖန္က်ရင္ ျပန္လာခဲ့မယ္လို႔ လွမ္းေျပာတာပါ၊ ေနာက္ျပီးသားကိုလည္းသတိရလို႔ေလ…”
“ေမေမမနက္ျဖန္ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမွာလဲ..”
“ညေနေလာက္ေတာ့ေရာက္မယ္ထင္တယ္သားရဲ့..”
“ေအာ္..ဟုတ္က့ဲေမေမ..”
“ဒါဘဲေနာ္သား..အေမဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..”
“ဟုတ္ကဲ့..”
အေမဆီမွဖုန္းကိုနားေထာင္ျပီးေနာက္ ဖုန္းဆိုင္ပိုင္ရွင္အကိုၾကီးဘက္သို႔လွည့္၍…
“အကို ဖုန္းဖိုးဘယ္ေလာက္က်လဲမသိဘူး..က်သေလာက္ကိုေတာ့ အေမျပန္လာမွဘဲေတာင္းေတာ့ေနာ္..”
“ေအးပါငါ့ညီရာ….”
“ငါ့ညီ..မင္းအခုမင္းတို႔ဟုိဘက္အိမ္က အမၾကီးနဲ႔အတူတူေနေနတာလား..”
“အင္း..ဟုတ္တယ္အကို..”
“ႏွစ္ေယာက္အတူတူအိပ္တာလားကြ..”
“ဟာ..အကိုကလည္း မဟုတ္တာေျပာေတာ့မယ္..” ဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္၍စမည္ကုိစိုးေသာေၾကာင့္ လွည့္ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဒါေတာင္အကိုၾကီးက မရပ္ေသးဘဲ..
“ညီ..ကိုလည္းမင္းတို႔နဲ႔အတူတူလာအိပ္ခ်င္တာကြာ..” ဟုအသံက်ယ္ၾကီးနဲ႔ေတာင္ လွမ္းစလိုက္ျပန္ပါေသးသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ျပီးေနာက္….
“မင္းအေမကဘာေျပာလဲကြ..”
“မနက္ျဖန္ျပန္လာခဲ့မယ္တဲ့ သခင္မ”
“မင္းကလည္းကြာ ေနာက္ဆိုငါ့ကို သခင္မလို႔မေခၚနဲ႔ေတာ့ေနာ္.. မင္းလည္းေတာ္ေတာ္လည္း မွတ္ေလာက္သားေလာက္ရွိေရာေပါ့.. မင္းကငယ္ေသးပါတယ္ကြာ.. ငါ့မွာရည္းစားရွိတယ္ဆိုတာလည္း မင္းသိျပီးျပီ ငါ့ရည္းစားနဲ႔ငါ ျဖစ္ေနတာအခ်ိဳ႕ကိုလည္း မင္းျမင္ျပီးျပီဘဲ မင္းငါ့ကိုလုိခ်င္ေသးသလား…”
မမၾကီးရဲ့စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အနည္းငယ္ေတြေ၀သြားမိပါတယ္….
“မင္းငါ့စကားကိုနားေထာင္ပါ မင္းငါ့ကိုမလိုခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ မင္းကအခုမွငယ္ငယ္ေလးဘဲရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ငါ့ထက္အမ်ားၾကီးသာတဲ့သူေတြနဲ႔ေတာင္ ေတြ႔ႏိုင္ေသးတာဘဲ မဟုတ္ဘူးလား..”
မမၾကီးရဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းမွ လက္ခံလုိက္ပါေတာ့သည္။
ထိုညတြင္လည္း မေန႔အတုိင္းပင္ သို႔ေသာ္မမၾကီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္အိပ္စက္ခုိင္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ သူမနဲ႔အတူတူအိပ္ရန္ ခုတင္ေပၚသို႔ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နဂိုတည္းကမွ မမၾကီးနဲ႔နီးနီးကပ္ကပ္ေနခ်င္သူဆိုေတာ့ မမၾကီးဖိတ္ေခၚသည္ကုိ တခ်က္မျငင္းဘဲ ခုတင္ေပၚသို႔တင္ျပီး အိပ္စက္ပါေတာ့သည္။ မအိပ္ခ်င္အခ်ိန္မွာေတာ့ မမၾကီးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းမ်ားကို စကားေဖာင္ဖြဲ႔မိေနၾကပါေတာ့သည္။
နံနက္တြင္ေတာ့ ပံုမွန္အတုိင္း ဘုရား၀တ္ျပဳ၊ အားကစားလုပ္၊ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း…
“တာယာ..မင္းအိမ္ကိုသန္႔ရွင္းျပီးျပီလား..ဒီေန႔မင္းအေမေတြျပန္လာမွာမဟုတ္လား..”
“ဟုတ္ကဲ့..မမၾကီး..ကၽြန္ေတာ္သန္႔ရွင္းထားပါတယ္..”
“ေအး..မင္းငါနဲ႔လာေနတဲ့အေလွ်ာက္လံုး ျဖစ္သမွ်၊ ျမင္သမွ်ကို မင္းအတတ္ႏိုင္ဆံုး ဘယ္သူကိုမွမေျပာနဲ႔ေနာ္..”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့မမ..”
“မမကေတာ့ မင္းမေျပာဘူးလို႔ေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္..”
အလုပ္လုပ္ရင္း၊ စကားမ်ားေဖာင္ဖြဲ႔ေနျခင္းျဖင့္ပင္ ညေနအခ်ိန္သို႔ေရာက္ရွိလာျပီး ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ားလည္း အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေနၾကျပီျဖစ္ပါသည္။
တလခန္႔ၾကာျပီးေနာက္…..
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းတြင္က်ေရာက္ေသာ သၾကၤန္ပြဲသည္လည္းျပီးဆံုးသြားျပီျဖစ္ပါသည္။ သို႔တည္းမက ကၽြန္ေတာ္တာယာသည္လည္း ကိုးတန္းအတြက္က်ဴရွင္စတတ္ေနရျပီျဖစ္ပါသည္။က်ဴရွင္တတ္ရံုျဖင့္အေမကမေက်နပ္ရွိ ဂိုက္သင္သူမ်ားသာ ဂုဏ္ထူးထြက္သည္၊ အမွတ္ပိုေကာင္းၾကသည္ ဆိုေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ အေမကကၽြန္ေတာ္အား ဂိုက္ျပေပးမည့္သူကုိ ရွာပါေတာ့သည္။ အေမရွာ၍ရသည့္သူကေတာ့ ေ၀းေ၀းကမဟုတ္ဘဲ မမၾကီးပင္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
မမၾကီးဆီမွာ ဂိုက္သင္ရမည္ဟုၾကားေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာသလိုလိုျဖစ္သြားေသာ္လည္း မမၾကီးရဲ့ၾကိမ္လံုးရိုက္ခ်က္ကို ျပန္လည္သတိရမိေသာအခါ ဖင္ပင္က်ံဳလုိက္မိပါေတာ့သည္။
မမၾကီးဆီတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏စာသင္ခ်ိန္မွာည ၉း၀၀မွ၁၁း၀၀ အခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ စာသင္ခ်ိန္ေနာက္က်ေနရျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တတ္ေသာ က်ဴရွင္သည္ ၈း၃၀မွသာ လြတ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ဂိုက္အခ်ိန္သည္လည္း ယခုကဲ့သို႔ျဖစ္သြားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ဂိုက္သင္ရမည့္ေနရာကလည္း ကၽြန္ေတာ္အိမ္တြင္မဟုတ္ဘဲ မမၾကီးအိမ္တြင္ျဖစ္ေနျပန္သည္က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အလြန္ပင္ ဖင္ၾကိမ္းေသာ အေျခအေနပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
စ၍စာသင္ေသာေန႔….
“ဒီေန႔ကေတာ့ ပထမဆံုးေန႔ဆုိေတာ့ မင္းကိုစည္းကမ္းခ်က္ေတြ ၾကိဳေျပာျပေပးမယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့မမၾကီး”
“စည္းကမ္းခ်က္ေတြကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးေတြမဟုတ္ပါဘူး… စာသင္ခ်ိန္ကိုေနာက္မက်ရဘူး ေနာက္က်ခဲ့ရင္လည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ေပၚမူတည္ျပီး ဆံုးျဖတ္ေပးမယ္၊ စာသင္ခ်ိန္မွာေဘးလူနဲ႔စကားမ်ားမေနရဘူး..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း မမၾကီးေျပာေသာစကားကိုၾကားျဖတ္၍….
“မမၾကီး…စာသင္ခ်ိန္မွစကားေျပာရမယ့္ေဘးလူ ရွိေနေသးလို႔လား..”
“ေအာ္..ေအး..ဟုတ္သားဘဲ မင္းအေမကိုေတာ့ေျပာျပီးျပီ မင္းကိုေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ.. တပတ္ေလာက္ၾကာရင္ ငါ့တူမတေယာက္လာလိမ့္မယ္ကြ.. ေနာက္ျပီးမင္းငါ့ကို စာသင္ခ်ိန္မွာ မမၾကီးလို႔မေခၚနဲ႔ကြာ ငါကိုဆရာမလို႔ေခၚဟုတ္ျပီလား..”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ပါမမၾကီး..အဲ့ေလ..ဆရာမ..”
စည္းကမ္းခ်က္မ်ားစြာကို ေျပာျပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ မမၾကီး(ခ)ဆရာမသည္ ကၽြန္ေတာ္အား သခ်ၤာပုဒ္စာမ်ားကို စတင္၍သင္ပါေတာ့သည္။တပတ္ဟူေသာ ကၽြန္ေတာ့္စာသင္ခ်ိန္တြင္ တေယာက္တည္း၊ ယွဥ္ျပိဳင္ရမည့္သူ မေရာက္ေသးသျဖင့္ အေတာ္ဆံုးေနရာကိုယူထားပါေတာ့သည္။ အရိုက္လည္းမခံရေသးေပ။
တပတ္ခန္႔ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဆရာမရဲ့တူမေလးသည္လည္း ေရာက္ရွိလာျပီျဖစ္ပါသည္။ ဒီေန႔စာသင္ခ်ိန္တြင္ စတင္ေတြ႔မည့္ ေကာင္မေလးရဲ့မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ စိတ္မွန္းျဖင့္သာ ေတြးၾကည့္ေနမိပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတ္ာက်ဴရွင္မွျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ စားစရာရွိသည္မ်ားကို စားျပီးေနာက္ ဆရာမဆီသို႔ စာသင္ရန္ ကူးခဲ့ပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္စာသင္သည့္စားပြဲ၀ိုင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါတြင္မူ ဆရာမအားမေတြ႔ရေသးဘဲ အသားညိဳညိဳ၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ မ်က္ႏွာလွလွနဲ႔ေကာင္မေလးတေယာက္ကိုသာ ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ့သည္။ ထိုေကာင္မေလးကပင္စ၍….
“ကိုတာယာလားမသိဘူး…ဆရာမက ဖုန္းလာလို႔ ဖုန္းသြားေျပာတယ္ရွင့္…”
ခ်ိဳသာလွေသာ သူမရဲ့အသံေလးကို သည္တြင္စ၍ ကၽြန္ေတာ္ၾကားလုိက္ရပါေတာ့သည္။ ဆရာမ(ခ)မမၾကီးထက္ပင္ သူမသည္ ပို၍လည္းေခ်ာပါသည္၊ပို၍လည္းဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းလွပါသည္ဟုပင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ အမွတ္မ်ားစြာကိုပင္ ေပးမိေနပါေတာ့သည္။
ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ဆရာမျပန္လည္ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။
“တာယာ..ထုိင္ေလ..ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ…”
ကၽြန္ေတ္ာ့ပါးစပ္မွတခြန္းမွ်ပင္ မထြက္ရေသးခင္ ဆရာမကစ၍…
“ဒါငါ့တူမေလ..ေခ်ာတယ္မွတ္လား…”
ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘယ္လိုေနတယ္မသိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔သာ ၾကည့္ေနမိပါေတာ့သည္။
“စာသင္မယ္..စာအုပ္ထုတ္..”
ထိုေန႔တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓာတုေဗဒဘာသာရပ္မ်ားျဖင့္ပင္ စာသင္ခ်ိန္ကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဆိုးသည္ကေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့စာသင္ခ်ိန္ ပထမဆံုးေန႔တြင္ အိမ္စာမ်ားကို တြက္စာေရာ၊က်က္စာပါ ေပးလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ေနာက္တေန႔ညစာသင္ခိ်န္သို႔ေရာက္ေသာ္….
“ကဲ..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္စာေတြျပီးျပီလား..”
 အိမ္စာက႑တြင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးအမွားအယြင္းမရွိ အမွတ္ျပည့္နီးပါးရခဲ့ၾကေသာ္လည္း စာေမးမည္ဆိုေသာအခါတြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ၌မူ တုန္လႈပ္မႈ႔မ်ားျဖင့္သာ ၾကီးစုိးေနပါေတာ့သည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရင္ပင္ေမးပါေတာ့သည္။
“တာယာ..စာျပန္ဖို႔လာခဲ့..”
ဓာတုေဗဒမွ မွတ္စုတိုမ်ားကို ပါးစပ္ႏွင့္ဆိုရသည္မွာ လြယ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္မရပါ။
“ဆရာမ ကၽြန္ေတာ္မရေသးလုိ႔… ေနာက္မွျပန္လို႔ရမလား…”
“မရဘူးဟုတ္လား..ဒါဆိုဘာမွေျပာမေနနဲ႔ ဟိုဘက္ေဘးကပ္ျပီး မတ္တပ္ရပ္လက္ေျမွာက္ေနခ်ည္..”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးေရွ႕မွာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ရွက္သြားေပမယ့္ ဆရာမရဲ့စကားကို မျငင္း၀့ံတာမို႔ ေဘးကပ္ျပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ လက္ေျမွာက္ေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ျပီးေနာက္ ေကာင္မေလးအလွည့္တြင္ေတာ့…..
“ဟဲ့စာရျပီလား…”
“မရေသးပါဘူး..ဆရာမ..”
“နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအသံုးကိုမက်ၾကဘူး စာေလးနည္းနည္းေလးကို မက်က္ႏိုင္ဘူးလား…”
ထိုသို႔ေျပာေနခိုက္၀ယ္…
“မယမင္း..မယမင္းဖုန္းလာတယ္…”
ဖုန္းလာတယ္ဆိုေသာအသံၾကားသည္ႏွင့္…
“ဟဲ့..ညည္းလည္း သူနဲ႔အတူတူ မတ္တပ္ရပ္လက္ေျမွာက္ေနခ်ည္..ငါျပန္လာမွ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ငါနဲ႔ ေတြ႔မယ္..”
ဆရာမထြက္သြားမွပင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးအား စကားေျပာခြင့္ရပါေတာ့သည္။ ဆရာမက သူတူမဟုသာ မိတ္ဆက္ေပးထားေသာ္လည္း နာမည္ကိုမူမိတ္ဆက္ေပးထားျခင္းမရိွေသးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကပင္စ၍….
“ဟဲ့..ဟဲ့..နင့္နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ..”
ေဒါသျဖစ္ေနေသာအသံႏွင့္
“ဘာလဲ…”
“ဟာ..နင့္အသံကလည္း ၾကမ္းလွခ်ည့္လား..ဆရာမကိုမေက်နပ္လို႔လား..”
“မဟုတ္ပါဘူး…”
ထိုမွသာ အသံနည္းနည္းေပ်ာ့သြားသည္၊
“ငါ့ကိုငါမေက်နပ္တာပါ စာမက်က္မိတဲ့ငါ့မွာဘဲ အျပစ္ရွိတာေပါ့ ဆရာမကို အျပစ္မေျပာပါဘူး..”
“ဒါနဲ႔နင့္နာမည္ေျပာျပေပးအုန္းေလ.. ငါ့နာမည္က်ေတာ့ နင္သိတယ္.. နင့္နာမည္ငါ့မသိေတာ့ဘယ္တရားမလဲ”
“ငါ့နာမည္က လွယဥ္ေက်းပါ..”
“ေအာ္…”
ေအာ္တလံုးတည္းျဖင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္စကားကိုလက္စျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာမျပန္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္ သာျဖစ္ပါေတာ့သည္။
“ဟဲ့စာမရတဲ့ႏွစ္ေယာက္..”
ကၽြန္ေတာ့္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ဆရာမကို ေမာ့ၾကည့္မိလုိက္ပါေတာ့သည္။
“နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ယဥ္ယဥ္ကေတာ့ အခုမွစာစျပန္တာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုအျပစ္ေပးခံရတယ္ဆိုတာ မသိေသးဘူးဆိုေတာ့ တာယာကိုသာနမူနာၾကည့္ထားေပေတာ့…”
ကၽြန္ေတာ္ထင္လိုက္ပါသည္ ကၽြန္ေတ္ာေတာ့အရွက္ကြဲျပီဟု၊ ထင္ထားသည့္အတုိင္းပင္၊ အရြယ္ၾကီးေနေသာ္လည္း ငယ္ႏိုင္မ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္…..
“တာယာ..မင္းေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္စမ္း…”
ယဥ္ယဥ္မ်က္ႏွာေအာက္ငံု႔သြားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လုိက္ရပါသည္။
“ယဥ္ယဥ္ မ်က္ႏွာကိုေအာက္မငံု႔လုိက္နဲ႔ ဒီကိုၾကည့္ေန ေနာက္စာမရရင္ ဒီလုိဘဲအျပစ္ေပးခံရမယ္ ၾကည့္ထား…”
“ရႊမ္း..ရႊမ္း..”
“အား…အား..အား…”
ငါးခ်က္သာ အခ်ခံလုိက္ရပါသည္၊ သို႔ေသာ္အရွက္ကေတာ့ ကြဲသြားျပီျဖစ္သည္။
“အခုအခါမွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးလုပ္ရမဲ့အျပစ္ဘဲ… ကဲထိုင္ထလုပ္မယ္ တေယာက္ကိုအခါ(၁၀၀)စီ လုပ္ၾက”
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျပိဳင္တူပင္ “ဟုတ္ကဲ့..”ဟုေျပာျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဘာင္းဘီတ၀က္ခၽြတ္လ်က္၊ ယဥ္ယဥ္ကေတာ့ အ၀တ္အစားအျပည့္အစံုျဖင့္ ထိုင္ထအျပစ္ကို ခံယူရပါေတာ့သည္။ေနာက္တေန႔နံနက္သို႔ေရာက္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္းေက်ာင္းသြားရန္အတြက္ တဖက္အိမ္မွ ယဥ္ယဥ္အားလွမ္း၍အသံျပဳလုိက္ပါသည္။
“ယဥ္ယဥ္ေရ…ယဥ္ယဥ္.. ေက်ာင္းသြားမယ္ေလဟာ နင္ကလည္း အလွျပင္ေနတာလား..”
“မဟုတ္ပါဘူးဟာ.. ငါကဒီေန႔မွာေက်ာင္းစတတ္မွာဆိုေတာ့ ဘာကိုလုပ္၊ဘာကိုမလုပ္နဲ႔ဆိုျပီး အန္တီေလးက ဆံုးမေပးေနလို႔ပါ..”
“ကဲကဲ..တာယာနဲ႔ယဥ္ယဥ္ေရ ေက်ာင္းသြားမယ္”
အိမ္ထဲမွာထြက္လာေသာ မမၾကီး(ဆရာမ)အသံပင္ျဖစ္ပါသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္း…
“တာယာ..ငါ့တူမေလးကိုလည္း ၾကည့္ရႈေပးအုန္းေနာ္.. သူမုန္႔ေစ်းတန္းေတြဘာေတြ မသြားတတ္ရင္လည္း လမ္းျပေပးလိုက္အုန္းေနာ္…”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ”
ဆရာမဆိုေသာအေခၚအေ၀ၚကအက်င့္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆရာမဆိုေသာစကားကို ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္မွ ေရွာေရွာရွဴရွဴပင္ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးဦးေက်ာင္းေရွ႕သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတ္ာကေက်ာင္းသားေဟာင္းမို႔အခန္းထဲသို႔တန္း၀င္သြားေပမယ့္၊ ယဥ္ယဥ္ႏွင့္ဆရာမကေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးရံုးခန္းသို႔သြားပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔စာသင္ခိ်န္တစ္ခ်ိန္ကုန္ဆံုးျပီးခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းပိုင္ဆရာမႏွင့္ယဥ္ယဥ္အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါသည္။
“ခေလးတို႔ေရ..ဒါကေတာ့ေက်ာင္းသူသစ္ေလးပါ၊ ေျပေျပလည္လည္ဆက္ဆံၾကေနာ္..”
စေသာ၊စေသာမိန္႔ခြန္းစကားမ်ားကိုေျပာကာ ယဥ္ယဥ္အားေနရာခ်ေပးသြားပါေတာ့သည္။
ယဥ္ယဥ္သည္ေက်ာင္းသူအသစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္တြင္ပင္ မဆင္းဘဲျငိမ္သက္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတ္ာလည္းအလုိက္သိတတ္စြာျဖင့္ပင္ သူမစားရန္အတြက္မုန္႔မ်ားကို ကၽြန္ေတ္ာ့ပိုက္ဆံျဖင့္ပင္၀ယ္၍ သူမေရွ႕အေရာက္သို႔ေပးလုိက္ပါေတာ့သည္။
“ေက်းဇူးဘဲ..တာယာရာ..ငါဘာသာငါဆိုမသြားရဲဘူးျဖစ္ေနတာ နင္၀ယ္ေပးေတာ့လည္း စားရတာေပါ့၊ ပိုက္ဆံျပန္ေပးမယ္ေနာ္..” ဟုဆိုကာ သူမရဲ့ပိုက္ဆံအိတ္အား ထုတ္လိုက္ပါသည္။
“မလိုပါဘူးဟာ..ယဥ္ယဥ္ကလည္း..နင္နဲ႔ငါနဲ႔ဆိုတာက အဲ့လိုေတြေျပာေနရမယ့္သူေတြမွမဟုတ္တာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာကိုမဟုတ္ဘူးလား..”
“အင္းေလ..ဒါဆိုရင္လည္း ေနာက္တခါက်ရင္ေတာ့ ငါျပန္၀ယ္ေကၽြးမယ္ေနာ္…”
“ေအး..ေအး..”
ဒီလိုနဲ႔ဘဲမုန္႔စားေက်ာင္းျပန္တတ္သြားျပီးေနာက္ စာသင္ခ်ိန္မ်ားသို႔ျပန္ေရာက္သြားခဲ့ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတ္ာ့ေဘးမွာထုိင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ စာသင္ခ်ိန္မွာစာေတာင္မၾကည့္ႏိုင္ဘဲ ယဥ္ယဥ္ကိုသာ ေသခ်ာၾကီးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတ္ာသတိျပဳမိလိုက္ပါသည္။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲေက်ာင္းဆင္းသြားခဲ့ပါေတာ့သည္။
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာလည္း အိမ္ခ်င္းနီးတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ စကားတေျပာေျပာနဲ႔အိမ္ျပန္လမ္းကို လွမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ကၽြန္ေတ္ာ့အေနာက္ဖက္မွေန၍ ယဥ္ယဥ္အားတခ်ိန္လံုးထုိင္ၾကည့္ေနေသာ ကၽြန္ေတ္ာ့သူငယ္ခ်င္း ဖိုးျပည့္မွ….
“ေဟ့..ေဟ့ေကာင္..တာယာ..ငါ့လည္းေစာင့္ပါအုန္းကြ”
အရင္ကလည္း တခါတရံုမွာအတူတူျပန္ေနၾကမို႔ သူအားေစာင့္ေနေပးလိုက္ပါသည္။ ဖိုးျပည့္ကယဥ္ယဥ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကပင္ၾကားေန၍ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္။
“ယဥ္ယဥ္..ဒါဖိုးျပည့္တဲ့..ငါတို႔အခန္းထဲကဘဲေလ”
“ကၽြန္ေတ္ာဖိုးျပည့္ပါ…လမ္းေတြ႔ရင္လည္းေခၚပါေနာ္..”
“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္..”
ယဥ္ယဥ္ကေတာ့ အဲ့ေလာက္တာေျပာျပီးႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဖိုးျပည့္ကေတာ့ တလမ္းလံုး ဟိုေျပာ၊ဒီေျပာနဲ႔ပင္ ကၽြန္ေတ္ာတို႔အိမ္သို႔ေရာက္လာ၍ ႏႈတ္ဆက္လမ္းခြဲခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။
ဖုိးျပည့္အေၾကာင္းအနည္းငယ္ေျပာျပပါ့မယ္၊ ဖိုျပည့္အေဖက သေဘၤာသား၊ အေမကဖဲသမား(တိတ္တိတ္ပုန္းေပါ့)၊ ဖိုးျပည့္က တဦးတည္းေသာသား၊ ဖိုးျပည့္ကိုအေ၀းကၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အခုေခတ္ေကာင္မေလးအခ်ိဳ႕စိတ္ကုိလႊမ္းမိုးထားတ့ဲ ေကာင္းျပည့္နဲ႔ေတာင္ခက္ဆင္ဆင္တူပါတယ္၊ အနီးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ၊အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔မို႔ ကိုရီးယားမင္းသားတေယာက္လိုပါဘဲ။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ႏိႈင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလွအပခ်င္းကမတူႏိုင္ေပ၊ ကၽြန္ေတ္ာအရပ္က သူနဲ႔အတူတူေလာက္ဆိုပင္မယ့္ ကၽြန္ေတ္ာ့အသားကေတာ့ သူေလာက္မျဖဴပါဘူး၊ ရုပ္ရည္ကေတာ့ ရုပ္ရုင္မင္းသားဖိုးေသာၾကာလိုပံုစံမ်ိဳးပါ၊ အသားကေတာ့ခပ္ညိဳညိဳေပါ့။
ယဥ္ယဥ္ရဲ့အသားအရည္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ဆို ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ အသားကျဖဴတယ္၊ အရပ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတ္ာ့ထက္အနည္းငယ္ပုပါတယ္၊ ရုပ္ရုင္ထဲကဆိုရင္ေတာ့ ဇူးဇူးေမာင္နဲ႔ေတာင္ခပ္ဆင္ဆင္ပါဘဲ။
လူေတြအေၾကာင္းအနည္းငယ္ထပ္ေျပာျပီးျပီဆိုေတာ့ဇာတ္လမ္းျပန္ဆက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ…
ညပိုင္းစာသင္ခ်ိန္သို႔ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတ္ာလည္းမေန႔ကကိစၥကို ျပန္စဥ္းစားမိ၍ အခုမွပင္ မ်က္ႏွာပူေနမိပါေတာ့သည္။ ယဥ္ယဥ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
“စာကိုေသခ်ာလုပ္ၾကေနာ္..မလုပ္ရင္ေတာ့..မေန႔ကဟာက အစမ္းဘဲရွိေသးတယ္”
“ရွက္တတ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကိဳးစားေပ့ါ၊ မရွက္တတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့.. ယဥ္ယဥ္မေန႔ကတာယာေဘာင္းဘီခၽြတ္ရသလို ညည္းကိုလည္း မိန္းခေလးျဖစ္ေနလို႔မလုပ္ဘူးလို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္..”
“ဟုတ္…ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီေလး..”
ကၽြန္ေတ္ာကသာ ဆရာမဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းကို အဆင္ေျပေနေပမယ့္ ယဥ္ယဥ္ကေတာ့ အန္တီေလးဟူေသာ အေခၚအေ၀ၚကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးေပ။
“ေအး..မေန႔က တာယာကို အျပစ္ေပးတာက ပါမႊားဘဲရွိေသးတယ္ ေနာက္ဆိုဘယ္လိုေတြလာမယ္ဆိုတာ သိခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ္တုိင္စာမလုပ္ဘဲေနၾကည့္လိုက္ေပါ့ ဒါဘဲ.. Eco စာသင္မယ္ စာအုပ္ထုတ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
ကၽြန္ေတ္ာေရာယဥ္ယဥ္ပါ ေခါင္းကိုငံု႔၍ဆရာမေျပာသမွ်ကိုသာ နားေထာင္ေနျပီးေနာက္ ဆရာမေျပာသည့္အတုိင္းပင္ Ecoႏွင့္ပက္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကိုထုတ္၍ စာစသင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
တပတ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ
“ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့မီးနင္းေတြဘဲ ယဥ္ယဥ္ရာ.. ငါညကတညလံုးက်က္တာေတာင္ တ၀က္ေလာက္ဘဲရေသးတယ္ နင္ေရာ ရျပီလား…”
က်ဴရွင္ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီးညဴလုိက္ပါတယ္၊ ယဥ္ယဥ္ကလည္း အားက်မခံဆိုသလိုပင္…
“တာယာရယ္ ငါလည္းနင့္လိုပါဘဲဟာ ညကလည္းက်က္တယ္၊ အခုလည္းက်က္တယ္ ဒါေပမယ့္ အခုထိ့ကိုမရေသးဘူး… ၾကိမ္လံုးစာေတာ့မိေတာ့မယ္ထင္တယ္” ဟုဆိုကာ သူမ၏လက္၀ါးမ်ားအား ပြတ္ေနပါေတာ့သည္။
ဒီေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးအား ဆရာမကမီးနင္းေမးမည့္ေန႔ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ယခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဆရာမမေရာက္လာေသးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးအျပန္အလွန္ ညီးညဴေနျခင္းျဖစ္သည္။
ခဏေနတြင္ဆရာမေရာက္လာျပီးေနာက္….
“ဟဲ့ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စာရျပီလား…”
ႏွစ္ေယာက္စလံုးေခါင္းငံု႔လ်က္ပင္။
“နင္တို႔စာရရ၊မရရ ငါကေတာ့ေမးရမွာဘဲ၊ တာယာအရင္လာဆိုေခ်”
ေမးလုိက္တိုင္းကို ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ႏွင့္မို႔ ဆရာမကအလိုမက်ျဖစ္ကာ…
“ကဲ..ဟယ္..ေခါက္..ေခါက္..”
ကၽြန္ေတ္ာ့ေခါင္းအား ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆင့္ေခါက္ျပီးေနာက္….
“သြား…ဟိုဘက္သြားျပီး မတ္တပ္ရပ္ေနခ်ည္…”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခါင္းငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္ျဖင့္ပင္ ဆရာမညႊန္ျပသည့္ နံရံနားသို႔သြား၍ မတ္တပ္ရပ္ေနခ့ဲပါသည္။
“ကဲ..ေနာက္တေယာက္..”
တုန္ရီလွေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ယဥ္ယဥ္ထလာသည္ကို ကၽြန္ေတ္ာျမင္လိုက္ရပါသည္။“ယဥ္ယဥ္..ညည္းဟာကမေသာက္ေသးတာက်ေနတာဘဲ ဘာလို႔တုန္ေနတာလဲ ျမန္ျမန္လာေလ”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီေလး..”
မီးနင္း၂၅လံုးခန္႔ေမးျပီးေနာက္….
ဆရာမရဲ့အေမး “ကယ္ပီတယ္”
ယဥ္ယဥ္အေျဖ “capta…” ဆိုေသာေနရာတြင္သာ တစ္ေနပါေတာ့သည္။
“ယဥ္ယဥ္ ညည္းလည္းစာကိုေသခ်ာမက်က္ထားတာဘဲ၊ ငါဘာေျပာထားလဲ နင့္ကိုမိန္းခေလးဆိုျပီး ညွာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔မေျပာဘူးလား…”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါတယ္”
“ငါနင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို မေန႔ကဘယ္လိုမွာလိုက္လဲ..၊ စာမရရင္ဘာလုပ္မယ္ဆိုေျပာလုိက္လဲ..၊ တာယာေျပာစမ္း..”
“ဆ..ဆရာမက စာမရရင္ တစ္လံုးကိုတခ်က္ႏႈန္းနဲ႔ရိုက္မယ္လို႔ေျပာပါတယ္..”
“ေနာက္ထပ္ေရာ..”
“၅လံုးအထက္ပိုျပီးမမွားတဲ့သူကို ဖင္ခၽြတ္ျပီးရိုက္မယ္..”
“ေနာက္ျပီးေတာ့ေရာ..”
“၁၀လံုးအထက္ပိုမမွားရင္ အိမ္ေရွ႕ထြက္ျပီး ဖင္ခၽြတ္ရိုက္မယ္၊ အရိုက္ခံျပီးေနာက္လည္း ဒူးေထာက္လက္ေျမွာက္ျပီးေနရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္..”
“အင္း… တာယာကမွတ္ေတာ့မွတ္ထားသားဘဲ..၊ အခုတာယာနင္ဘယ္ႏွစ္လံုးမွားလဲ..”
“၁၀အထက္ပါဆရာမ..”
“ေအး..ယဥ္ယဥ္ကေရာ…”
“၁၀လံုးအထက္ပါဘဲအန္တီေလး…”
“ဒါဆိုနင္တို႔ကိုဘယ္လိုအျပစ္မ်ိဳးေပးမယ္ဆိုတာသိတယ္ေနာ္… ဒါဆိုနင္တို႔ေဘာင္းဘီေတြကိုခၽြတ္လိုက္ေတာ့..”
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးလည္းျဖစ္ျပန္ ပထမအေခါက္လည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဒူးေခါင္းေရာက္သည္အထိေဘာင္းဘီကို အလြယ္ေလးပင္ခၽြတ္ခ်လုိက္ပါသည္။ ယဥ္ယဥ္ကေတာ့ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ႏွင့္ အေပၚေဘာင္းဘီေတာင္မခၽြတ္ေသးေပ၊ ဤသည္ကိုၾကည့္၍ ဆရာမက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ…
“ယဥ္ယဥ္.. ညည္းေဘာင္းဘီကို ညည္းဘာသာညည္းအျမန္ခၽြတ္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါတာယာ့ကိုခၽြတ္ခိုင္းလိုက္ရမလား…”
“သ..သမီးဘာသာ သမီးအျမန္ခၽြတ္ပါ့မယ္” ဟုဆိုကာ သူမရဲ့အေပၚေဘာင္းဘီအားဒူးထိေရာက္ေအာင္ ခၽြတ္ခ်လုိက္ပါေတာ့သည္၊ ထို႔ေနာက္က်န္ရွိေနေသးေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကိုလည္း ဒူးထိအေရာက္ဆြဲခ်လုိက္ပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ယဥ္ယဥ္ျပဳလုပ္သမွ်မ်ားကို မ်က္ေတာင္မခတ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကည့္မိေနပါေတာ့သည္၊ ယဥ္ယဥ္ရဲ့ ျဖဴလွျပီးအေမႊးေရးေရးမ်ားျဖင့္ ပိပိေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲကမထြက္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
“ႏွစ္ေယာက္စလံုးငါ့ေနာက္ကလုိက္ခဲ့..” ဟုဆိုကာ ဆရာမသည္ ၾကိမ္လံုးကိုကိုင္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား ဦးေဆာင္ေခၚသြားပါေတာ့သည္။
အိမ္ေရွ႕အေပါက္၀သို႔အေရာက္တြင္….
“တာယာအိမ္ေရွ႕အေပါက္၀ကိုမ်က္ႏွာလွည့္ထားခ်ည္၊ ယဥ္ယဥ္လည္းၾကည့္ထား ဘယ္လိုအရိုက္ခံရမလဲဆိုတာ..”
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရွ႕အေပါက္၀ လမ္းမဘက္သို႔တည့္တည့္ေနကာ လက္ပိုက္ထားလိုက္ပါသည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္မွားေသာ မီးနင္းတလံုးကိုတခ်က္ႏႈန္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္တင္ပါးအား ရိုက္ပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေတြးလိုက္မိသည္က အခုအခ်ိန္တြင္ လမ္းသြားလမ္းလာ တဦးဦး(သို႔)ဖုန္းေခၚေသာ အကိုၾကီးသာ ဖုန္းလာေခၚရင္းျမင္သြားမည္ဆိုပါက အေတာ့္ကို မလြယ္ေသာ သေဘာမွာရွိသည္။ ရိုက္ခ်က္မ်ားရပ္တန္႔ျပီးသည္တုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတ္ာဟိုေတြးဒီေတြးႏွင့္ ျပီးလို႔ျပီးမွန္းပင္ သတိမမူလုိက္မိေပ၊ သို႔ေသာ္ နာေသာေ၀ဒနာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သတိမူမိခ့ဲပါသည္။
“တာယာနင္အရုိက္ခံအလွည့္ျပီးျပီ ယဥ္ယဥ္အရိုက္ခံအလွည့္ မင္းျပန္ၾကည့္ရမဲ့အလွည့္ဘဲ..”
ယဥ္ယဥ္အလွည့္မွာေတာ့ ယဥ္ယဥ္ေအာ္သံတိုးတိုးႏွင့္ ၾကိမ္လံုးရိုက္ခ်က္တေျဖာင္းေျဖာင္းကို ၾကည့္ျမင္ၾကားသိေနရပါေတာ့သည္။“ကဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုး တေယာက္ကို အခ်က္၃၀စီဘဲ ခ်ထားတယ္၊ ေနာက္တခါဆိုရင္ေတာ့ မွားတဲ့အလံုးအတုိင္းတလံုးတခ်က္ဘဲေနာ္ ဒီတခါဘဲရမယ္၊ အခုေတာ့ သြားျပီးဒူးေထာက္ခ်ည္ေတာ့…”
“ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့..”
ႏွစ္ဦးစလံုးစာသင္စားပြဲနားသြားျပီးေနာက္ ဒူးေထာက္လက္ေျမွာက္ကာ ေနေနရပါေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္၀ယ္ အိမ္ေရွ႕အရပ္ဆီမွ အသံတခု၀င္လာပါေတာ့သည္။
“မယမင္း..မယမင္းဖုန္းလာတယ္…”
ဖုန္းေသာအသံကိုၾကားတာနဲ႔ ဆရာမလည္းဖုန္းဆိုင္ကို တခါတည္းေျပးသြားပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတ္ာတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့…..
“ယဥ္ယဥ္… ယဥ္ယဥ္..”
“ဘာလဲဟာ..” ငိုသံၾကီးႏွင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္အား မဲပါေတာ့သည္။
“နင္ကလည္းဟာ နာတာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ငိုေနလိုက္တာ” ကၽြန္ေတာ္ကစေနာက္ေသာသေဘာျဖင့္ ေျပာပါျခင္းျဖစ္ပါသည္။
“နင္ကသာ မနာဘူးေျပာေန.. ငါ့မွာေတာ့.. ဟီး…”
“ဘာျဖစ္လို႔ငိုတာလဲဟ..”
“နာတာကို…ေနာက္ျပီးေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးတေယာက္အေရွ႕မွာ ဖင္ခၽြတ္ျပီးရိုက္ခံရတာဆိုေတာ့၊ နင္ကမိန္းခေလးမွမဟုတ္တာ ဘယ္ခံစားတတ္မလဲ… ဟီးး…”