လိပ္ျပာနက္ေဒ၀ီ (ဒုတိယပုိင္း)

အခန္း(၂)
က်ားျဖဴအတြက္ ကၽြဲၾကီးမ်ားရဲ႕ သင္ခန္းစာ
    ရဲမင္းထိုက္ ေမ်ာက္မီးခဲ ကိုင္ မိသလိုျဖစ္ေန သည္။ေမယုလြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ မွာ ၂၄ နာရီခန္႔ ရွိျပီျဖစ္သည္။ ေမယုလြင္ ႏွင့္ အတူ ဦးတင္ေရႊ ၊ မင္းသမီး မိုးသင္ဇာ ၏ အေလာင္း ပါေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေမယုလြင္အတြက္

သူအလြန္စိုးရိမ္မိသည္။ေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ စံုေထာက္မေလး အေနႏွင့္လူဆိုးေတြအဖမ္းခံရလွ်င္ ဇာတ္နာမည္ ျဖစ္သည္ကို ၾကိဳေတြးမိ၏။ သူ႔ကိုယ္သူလဲအျပစ္တင္မိသည္။ထိုေန႔က မူးယစ္ေဆး၀ါးဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းကို သတင္းရ၍ဖမ္းရန္ ႏွင့္ မိုးသင္ဇာ အမႈ႔ ျဖစ္သည္ႏွင့္ တိုက္ေန၍ အႏၱရယ္ကင္းေသာ အမႈ႔ကို ေရြး၍ သူ႔ခ်စ္သူကိုတမင္လႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ထိုသို႔လႊတ္လိုက္ကာမွ.....။လူေတြ ရႈပ္သည့္ ကားလမ္းမ ၾကီးတြင္ျဖစ္ ေသာ္လည္း မည္သူကမွ ေမယုလြင္တို႔ ေပ်ာက္ဆံုးမႈ႔ကို သတင္းေပး ျခင္းမရွိသည့္ အတြက္ လိုက္ရအေတာ္ပင္ ခက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။လူနာ တင္ယာဥ္ကိုေမာင္းလာေသာ ၀န္ထမ္းေျပာ ျပခ်က္အရဆို လွ်င္ သူတို႔ ကားအေရွ႕ တြင္ပိတ္ရပ္ျပီးတားလိုက္ေသာ ကားမွာ ဗန္ကားအျဖဴေရာင္ျဖစ္သည္။ ကားေပၚမွ မ်က္ႏွာဖံုး စြပ္ထားေသာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ လူတစ္ေယာက္ ဆင္းလာသည္ ဆိုသည္ကလြဲ ၍ ဘာမွ်အစရွာမရ။ လူနာတင္ယာဥ္ေမာင္းလာ ေသာဒရိုင္ဘာ ကမွနည္းနည္းေျပာႏိုင္ေသးသည္။ လူနာတင္ယာဥ္ ၀န္ထမ္း ႏွစ္ေယာက္ ကေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲကို မီးခိုး ေတြ၀င္လာ ျပီးေမ့သြားသည္ဟုသာေျပာႏိုင္သည္။ခက္ေခ်ျပီ၊ဒီပံုအတိုင္း ဆိုဘယ္ကစလိုက္ရမည္နည္း....။
တစ္ႏုိင္ငံ လံုးအုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္သည့္အမႈ႔ ဒီအမႈ႔ သူတို႔မေဖာ္ႏိုင္ရင္ အရွက္ေတြေတာ့ကြဲေတာ့မည္။ ရဲမင္းထိုက္ သူတို႔ ရံုးေအာက္တြင္ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ျပီးတစ္လိပ္ ဖြာရင္း စဥ္းစားခန္း၀င္ေနမိသည္။

ေဆးလိပ္မွမီး ခိုးမ်ားထြက္သလို သူ႔ေခါင္းမွာ လည္းအေငြ႔ ေတြထြက္ေတာ့မည္။"ဒီး....ဒီး...ဒီး..." ဖုန္းျမည္သံ..။ဖုန္းနံ ပါတ္ကိုၾကည္လိုက္ေတာ့ သူတို႔ ရံုးမွဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
"အကို အေပၚတက္ခဲ့ ပါဦး မေမယု အမႈ႔ အတြက္သဲလြန္စရျပီ" သင္းသင္းျဖဴ မွဆက္လာျဖင္းျဖစ္သည္။ သင္းသင္း ျဖဴဆိုတာ သူ႔ ပါတနာ၊ အလုပ္လက္သင္ေလး။"ဟင္..ဟုတ္လား..ငါအခုလာျပီ" ရဲမင္းထိုက္ ေျပးမတတ္ပင္ ဓာတ္ေလွကားထဲသို႔ ၀င္လိုက္သည္။
ဓာတ္ေလွကား တက္သည္ကိုပင္ ေႏွးေနသည္ဟုထင္မိသည္။ သူ႔အတြက္ အခ်ိန္က အရမ္းအေရးၾကီးေနျပီ မဟုတ္လား။ "ေျပာ..သင္းသင္း..ဘာသဲလြန္စလဲ" အေလာတၾကီးေမးလိုက္သည္။ "သင္း..တစ္ခုစဥ္းစားမိလို႔ အခင္းျဖစ္တဲ့ ေနရာကို ဗဟုိထားျပီး အနားမွာ CCTV Camera တပ္ထားတဲ့ မီးပြိဳင့္ေတြက Record ေတြကို လိုက္ၾကည့္တာ သင္း..တစ္ခုေတြ႕ထားတယ္...ဒီမွာ" ရဲမင္ထိုက္ သင္းသင္းျဖဴ ညြန္ျပေသာေမာ္နီတာ ဆီသို႔ ၾကည့္လုိက္သည္။ ဟုတ္သည္....ဗန္ကား အျဖဴ ... ကားေမာင္းသူ ကမ်က္ႏွာ ဖံုးမတပ္ထားေသာ္လည္း ကားေဘးမွအနည္းငယ္ခ်ိဳင့္ ရာၾကီးက သံသယ၀င္စရာေကာင္းလွသည္။ ကားနံပါတ္က xxxxxx ။"ဟာ ေက်းဇူးပဲ သင္း ေရ ကားပိုင္ရွင္ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ သာ စံုစမ္းေပ ေတာ့..ကိုယ္ အခုသြားမယ္" 

"စံုစမ္းျပီးပါျပီ...လိပ္စာက..သကၤန္းကၽြန္း၊အမွတ္(...)...လမ္းမွာပါ။" "ကဲကိုယ္သြားျပီ....." "အကိုတစ္ေယာက္တည္းမသြားပါနဲ႔ သင္းလည္းလိုက္မယ္...ဒီလိုအမႈ႔ ၾကီးတစ္ခုကို လြတ္သြားရင္ သင္း အေတြ႔ အၾကံဳဘယ္ရမွာလဲ ကိုရဲရဲ႕ ..." သင္းသင္းကမူႏြဲ႔ႏြဲ႔

ေလးေျပာလိုက္သည္။ "သင္း...ကိုယ္တစ္ခြန္းပဲ..ေျပာမယ္ဒါ အထက္လူၾကီး အမိန္႔ ပဲ သင္းလိုေခ်ာေခ်ာလွလွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ ဒီအမႈ႔ မသင့္ ေတာ္ဘူး...ကိုယ့္စိတ္ထဲ မွာတစ္ခုခု ခံစားေနရတယ္..ဒါေၾကာင့္လိုက္ဖို႔ ထပ္မေျပာပါနဲ႔..ကိုယ္ရံုးကလူေတြပဲ

ေခၚသြားမယ္" ရဲမင္းထိုက္ ၏တင္းမာေသာ အသံေၾကာင့္ သင္းသင္းျဖဴ မ်က္ႏွာေလးငယ္သြားသည္။ရဲမင္းထိုက္ ႏွင့္ သူအလုပ္တြဲလုပ္သည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္ ျပည့္ေတာ့မည္။သူ႔ကိုဒီလို တစ္ခါမွ်မေအာ္ဖူးေခ်။ရဲမင္းထိုက္ေျပာသည္မွာမွန္သည္ သင္းသင္းျဖဴ

သည္အသားဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေဖြးေသာ အင္းတရုတ္ မေလးျဖစ္သည္။ ေမယုလြင္ ႏွင့္ အလွျခင္း ျပိဳင္လွ်င္ ေမယုလြင္အသားေလးက ေရႊ၀ါေရာင္၀င္း၍ ပိုလွသည္ မွာမွန္ေသာလည္း ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားမွာ ေမယုလြင္ လိုအခ်ိဳးတက်ရွိေနသာမဟုတ္ပဲ

လိုတာထက္ပင္ပို၍ အယ္ေနသျဖင့္ ျမင္ရေသာေယာက်ၤားတိုင္း ေမယုလြင္ထက္ပိုတက္မက္ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ အျပင္အဆင္ေလး မွာလည္း စံုေထာက္မေလးဟု မထင္ရပဲ ကလပ္တက္ ေတာ့ မည့္ ေကာင္မေလးလို အတိုအျပတ္ အေဖာ္ မ်ားႏွင့္

ဆြဲေဆာင္မႈ႔အားျပင္းလြန္းလွသည္။
 ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ ရဲမင္းထိုက္ သူတို႔ cyclone အဖြဲ႔ ခြဲမွ လက္ေရြးစင္ မိုးၾကီး၊ေဇယ်ာ၊ထြတ္တင္ တို႔ကိုေခၚ ၍ဗန္ကားလိပ္စာ အတိုင္းထြက္လာသည္။ထိုလူမ်ား ႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ရဲမင္းထိုက္ မိုးကိုပင္ ျဖိဳရဲသည္... ထိုသူမ်ားသည္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ႏွင့္ ရဲရဲေတာက္သတၱိေသြး

ရွိသူမ်ားျဖစ္သည္။ လိပ္စာေနရာ ေရာက္ေတာ့ကြန္ဒို တိုက္ခန္းတစ္ခန္းပင္ျဖစ္သည္..။ေျမေအာက္ ကားပါကင္ တြင္ကားကို ရပ္ျပီး။ရဲမင္းထိုက္တို႔ လူစု ကြန္ဒိုေပၚသို႔ တက္လိုက္သည္။ "ေဒါက္ေဒါက္..."ခဏမွ်ေစာင့္ျပီးအခန္းတံခါးကပြင့္ လာသည္။
"ဦးမင္းဒင္ရွိ ပါသလား ...." တံခါးလာဖြင့္သူ ပိန္ပိန္မည္းမည္းႏွင့္ၾကြက္မ်က္ႏွာႏွင့္ လူကို သူေမးလိုက္သည္။ထိုသူက မႏွစ္ျမိဳ႕ သလိုၾကည့္လိုက္ျပီး "ဘာကိစၥလဲ...." "က်ဳပ္တို႕အထူးေထာက္လွမ္းေရးက....ကိစၥကဦးမင္းဒင္ကို ေမးစရာရွိလို႔...." "အထူးေထာက္လွမ္းေရး

ဆိုေသာအသံၾကားသည္ႏွင့္ ၾကြက္မ်က္ႏွာ ႏွင့္လူ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ "၀င္ပါ ၀င္ပါ ဆရာသို႔ ခဏထိုင္ၾကပါဦး.."
အခန္းထဲမွဆိုဖာ တစ္ခုတြင္  ရဲမင္းထိုက္တို႔ ေလးေယာက္ထိုင္ လိုက္ၾကသည္။ ဦးမင္းဒင္ ဆိုသူ ၏အခန္းအျပင္ အဆင္မွာ ရႈပ္ပြေန၍ ျမင္ရံုႏွင့္ ပင္ တစ္ေယာက္တည္းေန ေသာသူျဖစ္သည္ ဟု သိသာလွသည္။ အခန္း မွာ အဲယား ကြန္းဖြင့္ ထား၍ ေအးစိမ့္

ေနေသာ္လည္း ေအာက္သိုးသိုး အနံ႔ မ်ား ႏွင့္ ေဆးလိပ္နံ႔ အရက္နံ တို႔ ကေရာေထြး ေနၾကသည္။ ခဏခန္႔ ၾကာေသာအခါ အသက္ ေလးဆယ္ခန္႔ လူတစ္ေယာက္သည္ ရွပ္အက်ီ တစ္ထည္ကို အခု မွေကာက္စြပ္ လာဟန္ျဖင့္ ကပိုကရိုႏွင့္ ထြက္လာေလသည္။

ရဲမင္းထုိက္ ေမးစရာမလိုပဲ ထိုသူမွာဦးမင္းဒင္ျဖစ္မွန္းသိလိုက္သည္။ ဦးမင္းဒင္ မွာမ်က္ႏွာက လူရည္သန္႔ရုပ္ေပါက္ေသာ္လည္း မုတ္ဆိတ္ေမႊး ႏႈတ္ခမ္းေမြးမ်ား မရိတ္ထား သျဖင့္ လူၾကမ္းတစ္ေယာက္ပံုေပါက္ေနသည္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ႏႈတ္ ခမ္းေမြးမ်ားသာ

ရိတ္လိုက္ပါက လူခန္႔ၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္မည္ဟု ရဲမင္းထိုက္ေတြးမိလိုက္သည္။
        "ဆရာတို႔ ဘာကိစၥလဲမသိဘူးဗ်" ဥိးမင္ဒင္ကရည္မြန္စြာ ေမးလိုက္သည္။ "ကၽြန္ေတာ္ ရဲမင္းထိုက္ပါ... ဦးမင္းဒင္ရဲ႕ ကားနဲ႔ပက္သက္ျပီးေမးစရာေလးရွိလို႔ပါ" ရဲမင္းထိုက္ကလည္းရည္မြန္စြာပင္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ "ေမးပါ...ေမးပါ...ဦးကား ယာဥ္တိုက္မႈ႔

ေတြဘာေတြမ်ား ျဖစ္လို႔လား...အိမ္က ဒရိုင္ဘာဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြစိတ္ကို မခ်ရပါဘူးဗ်ာ" ဦးမင္းဒင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ျပန္ေျဖသည္။
   ရဲ။ ။  "ဂၽြန္လ ႏွစ္ဆယ့္သံုးရက္ေန႔ ၊ညေန ေျခာက္နာရီေလာက္က ဦးမင္းဒင္ကားကို ဘယ္သူမ်ား အသံုးျပဳေသးလဲ"
   မင္း။ ။ အင္း......အဲ့ဒီေန႔ ကကၽြန္ေတာ္ရက္ကြက္ထဲက ရန္ပံုေငြေကာက္ခံပြဲမွာ ရွိေနပါတယ္.။ကားကေတာ့ ဒရိုင္ဘာ မဲေလး ရက္ကြက္ထိပ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာၾကိဳရင္းနဲ႔ ေကြ႔၀င္လာတဲ့ ကားနဲ႔ တိုက္မိျပီး ကားေဘးတစ္ျခမ္းေတာ့ ခ်ိဳင့္သြားတယ္ဗ်။ အဲ့ဒီ ကိစၥကလည္း

တိုက္မိ တဲ့ ကားပိုင္ရွင္က ကားျပင္ဖို႔ ကိစၥအားလံုးတာ၀န္ယူျပီးျပင္ထားေပးလို႔ ေရႊ၀င္း ကား၀ပ္ေရွာ့မွာ ရွိပါတယ္" ဦးမင္းဒင္စကား ကအကြက္ေစ့ လြန္းလွသည္။ အခင္းျဖစ္ခ်ိန္မွာ သူ ရပ္ကြက္ရန္ပံုေငြေကာက္ခံပြဲတြင္ရွိေနသည္။ အလီဘိုင္ျပစရာ သက္ေသမ်ား ႏွင့္

ျပီးေတာ့သူ႔ ကားတစ္ျခမ္း တိုက္မိသည့္ အခ်ိန္မွာ လဲ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူမ်ားသက္ေသ ရွိေနသည္။ ရဲမင္းထိုက္ဦးမင္းဒင္ ကို သံသယတရားခံ အျဖစ္ဆြဲသြင္း၍မရေတာ့...။သို႔ ေသာ္သူ႔မွာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာ စီစီတီဗြီ ရေကာ့ရွိေသးသည္..။ဒီလို အလီဘိုင္ေတြ

စံုလင္ေနသည္ ကိုကပင္ သံသယ ျဖစ္စရာပိုေကာင္းသည္ဟုလည္း ရဲမင္းထိုက္ထင္လိုက္သည္။
ရဲ။ ။ "ဒါနဲ႔ ဦး ကားကိုတိုက္မိတဲ့ လူကိုေကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ လို႔ ရမလား...."
မင္း။ ။ "ရပါတယ္ ကားနဲ႔ တိုက္မိကတည္းက သူ႔ လိပ္စာကဒ္ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးျပီး ကားျပင္ဆင္ခစရိတ္ေတြ အားလံုးကို သူရွင္းေပးမယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္....မဲေလး ငါ့ အခန္းစားပြဲေပၚတင္ထား တဲ့ လိပ္စာကဒ္ ယူခဲ့"
မဲေလးလာ ေပးေသာ လိပ္စာကဒ္ကို ၾကည့္ျပီးရဲမင္းထိုက္ နည္းနည္းေတာ့ရွိန္သြားသည္ လိပ္စာ ကဒ္ရွင္ ကစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေပါင္းမ်ားစြာပိုင္ဆိုင္ေသာ ဦးထင္ေပၚ ၏လိပ္စာကဒ္ျဖစ္သည္။ ဦးထင္ေပၚ သည္ အင္မတန္ၾသဇာ အရွိန္အ၀ါၾကီး လွေသာ

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ၾကီး ျဖစ္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာ အၾကီးအကဲမ်ားႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးေသာသူျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုအနည္းငယ္မွ်ျငိဳျငင္ေအာင္လုပ္မိပါက လူတစ္ေယာက္ကို အစရွာ၍မရႏိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို လက္ေဆာင္ေပးႏိုင္ေသာ သူလည္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ရဲမင္းထိုက္ ဆုိသည့္ သူက မဟာပါ၀ါ ပိုင္ဆိုင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဘာေကာင္ၾကီးပဲျဖစ္ေနပါေစ သူ႔ ခ်စ္သူေပ်ာက္ဆံုးမႈ႕ တြင္ပါ၀င္ပက္သက္သည္ ဆိုပါက လိုအပ္လွ်င္ေမးခြန္းထုတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ "ေကာင္းပါျပီ...ဦးကၽြန္ေတာ္ တို႔နဲ႔ ခဏလိုိက္ခဲ့ေပးပါ ္တကယ္လို႔ ဦးေျပာတာေတြအမွန္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဦးကို ခ်က္ခ်င္းျပန္လႊတ္ေပးပါမယ္" 
မင္း။ ။"ဟာ ငါ့ ကားအေၾကာင္းငါ အားလံုးေျပာ ျပျပီးျပီ ေလ၊မင္းတို႔ နဲ႔ ဘာကိစၥလိုက္ရမွာ တုန္း၊ငါ့ကို ဖမ္းဖို႔ မင္းတို႔မွာ ၀ရမ္းပါလို႔ လား....ေအး မင္းတို႔ မတရားလုပ္ရင္ေတာ့ ငါကလည္းျငိမ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး ေနာ္ ငါ့မွာလည္း အသိုင္းအ၀ိုင္း ေကာင္းေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္ေနာ္...."
ရဲ။ ။ "ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဦးကားကို အခင္းျဖစ္တဲ့နားက မီးပြိဳင္း စီစီတီဗြီ ရီေကာ့မွာ ေတြ႔ ထား ပါတယ္ ဦး၊ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဦးရဲ႕အလီဘိုင္ ကို ဖ်က္ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ သက္ေသ ကၽြန္ေတာ္ရွိပါျပီ..ဒါေၾကာင့္ဦးကိုစစ္ေဆးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စခန္းကို ေခၚတာပါ" ဦးမင္းဒင္ မ်က္ႏွာ ခဏမွ်ျငိဳး က်သြား သည္။
မင္း။ ။ "ေအးေပါ့ ကြာ မင္းတို႔ ဘက္က ပိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါလိုက္ ခဲ့ပါ့ မယ္။ ငါကားကို ၀င္တိုက္ခဲ့ တဲ့ လူ ကိုလည္း ငါ့ကား ဒီရက္ကြက္ထဲမွာ ရွိေနတယ္ဆို တဲ့ အလီဘုိင္ ျပဖို႔ ေခၚရမယ္။ အဲ့ဒီလူ ဟာ လည္း သာမန္လူေတာ့မဟုတ္ ဘူးထင္တယ္ေနာ္...။ငါ သူနဲ႔ ျပတဲ့ အလီ ဘိုင္ကို မင္းတို႔ ကလိမ္တယ္ လို႔ စြပ္စြဲ ရင္မင္းတို႔ သူ႔ ကို စြပ္စြဲတာ နဲ႔ လဲအတူတူပဲ။ အဲ့ ဒါကို သိထားပါ။ အခုေတာ့မင္းတို႔ နဲ႔ ငါလိုက္ခဲ့ မယ္" ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္သည္ အိမ္ေနရင္း အ၀တ္အစား ၾကီးျဖင့္ ပင္ ရဲမင္းထိုက္တို႔ ေနာက္သို႔ လိုက္ လာေလသည္။ ရဲမင္းထိုက္ က မိုးၾကီးႏွင့္ ေဇယ်ာကို ဦးမင္းဒင္ကို စခန္းသို႔ ပို႔ ေစျပီး သူကိုယ္တိုင္က ေတာ့ ထြတ္တင္ႏွင့္ အတူ အခင္းျဖစ္ေသာ ကား ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေစ ရန္ ေရႊ၀င္း ေ၀ါ့ေရွာ့ သို႔ ထြက္လာေလသည္။

"ညီေလး ဒီမွာ မေန႔ ကဦးမင္း ဒင္ နာမည္နဲ႔ အပ္ထား တဲ့ အျဖဴေရာင္ ဗန္ကား ေလး ဘယ္မွာရပ္ထားလဲ" ေရႊ၀င္း၀ပ္ေရွာ့မွာ

က်ယ္၀န္းေသာ ၀န္းၾကီးျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ရဲမင္းထိိုက္ က ၀ပ္ေရွာ့မွေကာင္ေလးကို ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
"ဗန္ကား လား ဟိုေရွ႕ ကဂိုေထာင္ထဲမွာ ျပင္ေနတယ္ဗ်..ကားလာေရြးတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ စစ္ေဆးစရာေလးရွိလို႔ ပါ..."ရဲမင္းထိုက္၏စစ္ေဆးစရာရွိလို႔ ပါဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ ေကာင္ေလးက

ရဲမင္းထိုက္မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္သလိုၾကည့္လိုက္သည္။ အနက္ေရာင္စတိုင္ပင္ ႏွင့္ ကုတ္အက်ီ အနက္ေရာင္ ၀တ္ထားေသာ

လူပံုေခ်ာ ရဲမင္းထိုက္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္ဘီ၊ရွပ္အက်ီ၀တ္ထားေသာ ၀က္၀ံမ်က္ႏွာထား ဗလေတာင့္ေတာင့္ အရပ္ပုပုႏွင့္

ထြတ္တင္....."ဇာတ္ကားေတြ ထဲက စံုေထာက္ေတြနဲ႔ေတာ့တူတာပဲ" ေကာင္ေလးကသူ႔ ဘာသာေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
"သြားစစ္ေဆးလို႔ ရပါတယ္ အကို အေရွ႕ မွာပါ"
 ကားကိုေတြ႔ လိုက္ေတာ့ ကားမွာ ဘာမွ် မျပင္ဆင္ရေသးေသာ အေနအထားပင္ ျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းသည္ သူကားထဲမွ သဲလြန္စ

ေကာက္လွ်င္ရဦး မည္..။ကားထဲမွာ ရဲမင္းထိုက္ ေရႊေပ်ာက္ရွာ သလိုပင္ ကူရွင္ၾကိဳကူရွင္ၾကား မက်န္လိုက္လံရွာေဖြသည္။

ကားေျခနင္း ေအာက္ခံ ရာဘာျပား ထဲမွာ ပလက္တီနမ္ ဟန္းခ်ိန္းေလး တစ္ခု.....။ ရဲမင္းထိုက္မ်က္လံုး

မ်ားျပာေ၀သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္...ဒီဟန္းခ်ိန္းေလး ကခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ႏွင့္ ေမယုလြင္ကိုသူေပးခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္..။
ေမယုလြင္ကို ေပးခ်င္ေဇာျဖင့္ ေမယုလြင္ လက္တိုင္းကိုပင္ ေသခ်ာမသိ ပဲ၀ယ္ေပး ခဲ့ရတာ ျဖစ္လို႔ အနည္းငယ္ေခ်ာင္ေန ေသာ္လည္း

"ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ကို ျပန္မလဲေကာင္း ပါဘူး ကိုရယ္ " ဆိုေသာေမယု လြင္ စကားေၾကာင့္ ေခ်ာင္ေနေသာ္လည္း

ေမယုလြင္ဆက္လက္ ၀တ္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္သည္...။ သူ သိလိုက္ျပီ အမႈ႔ ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္က ဘယ္သူလဲဆိုတာ...။ သူအျမန္ဆံုး

ေမယုလြင္ ကို ကယ္ႏိုင္မွျဖစ္မည္ ....မဟုတ္ရင္ လူဆိုးေတြ ၾကားထဲမွာ  ၾကာေလ ေမယုလြင္ဘ၀က နစ္မြန္းေလ ျဖစ္မည္။
 ထြတ္တင္ ကိုေတာင္ဘာမွ် မေျပာေတာ့ ခ်က္ခ်င္ ကားကို ေမာင္းကာ ဌာနကိုျပန္ေတာ့သည္..။ ထြတ္တင္က လဲမေျပာလဲ

ဟန္းခ်ိန္းေလးကို ျမင္ကတည္းက သေဘာေပါက္သည္...သူ႕ဆရာ သဲလြန္စတစ္ခုခု ရလိုက္ျပီ...။
     "ဦးမင္းဒင္ ဘယ္မွာလဲ....." ဌာနကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေလာတၾကီးႏွင့္ ေမးလိုက္သည္..။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..ကိုရဲ အေလာတၾကီးနဲ႔ ..." မိုးၾကီးကျပန္ေျပာလိုက္သည္။ "ဘယ္လိုျဖစ္လဲ မေမးနဲ႔ ဦးမင္းဒင္ဘယ္မွာ လဲ..အဲ့ ဒါသာေျပာ" "စစ္ေၾကာေရးအခန္းထဲမွာ...ရွိပါတယ္.." ေဒါသတၾကီးျဖစ္ေနေသာ ရဲမင္းထိုက္ကို အံ့ၾသဟန္ျဖင့္ မိုးၾကီးကေျပာလိုက္သည္။
 "ဒုန္း" စစ္ေၾကာေရး အခန္းကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ ဦးမင္းဒင္ ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ပင္ထိုင္ေနရွာသည္..။
 ရဲမင္းထိုက္ သူ႔ အက်ီအိတ္ထဲမွ ဟန္းခ်ိန္းေလးကို ထုတ္ျပီး ဦးမင္းဒင္ကို ျပလိုက္သည္..။"ဦးမင္းဒင္..ဒါဘာလဲသိလား"
ဦးမင္းဒင္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ဟန္ျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ေနေလသည္..။"သိတာေပါ့ ဟန္းခ်ိန္းေလ..." "ဒါက်ဳပ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူ ေမယုလြင္ရဲ႕ ဟန္းခ်ိန္းဗ်"ရဲမင္းထိုက္က အေလာတၾကီးျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း...ဦးမင္းဒင္က ေအးေအးေဆးေဆးပင္..။
 "ညီေလး...ခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္သူ ရဲ႕ ဟန္းခ်ိန္းကို ဦးကို ဘာလို႔ လာျပ ေနတာလဲ...ဦးလည္း ဒါေလာက္ေတာ့၀ယ္ႏိုင္ပါတယ္"

ရဲမင္းထိုက္ အေတာ္တင္း သြားသည္...သူက ဦးမင္းဒင္ ကိုၾကြားလို ေဇာ ႏွင့္လာျပ ေနတာမဟုတ္။ သူလက္ဆုပ္လက္ကိုင္ သက္ေသရျပီ ဆိုတာ ျပလိုစိတ္ျဖင့္ သူခိုးဖမ္း လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"
ဒီဟန္းခ်ိန္းကို ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကားေပၚက ရလာလို႔ ခင္ဗ်ားၾကီးျပတဲ့ ကလိမ္ကက်စ္ အလီဘိုင္ မွားေနတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားသိေစခ်င္လို႔ ျပတာ...ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ား အမွန္ကို ေျပာပါ..မေန႔က ကားကိုဘယ္သူ ယူသြားလဲ.."

ရဲမင္းထိုက္ ဦးမင္းဒင္ ၏မ်က္လံုးမ်ားကို ေသခ်ာစြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။

"ဟာ..ဒီေမာင္ရင္ေလး နဲ႔ ေတာ့ခက္ေနပါျပီ..မင္းကို ဦးေျပာျပီး သြားျပီေလ..ဦးကားဟာ မေန႔ကရက္ကြက္ အလႈဴေငြေကာက္ခံ ပြဲမွာရွိတယ္..ျပီးေတာ့ ဦးထင္ေပၚကားနဲ႔ တိုက္မိတယ္..ေမာင္ရင္ မယံုရင္ ဦးဘက္က သက္ေသလိုက္ေပးမယ့္ သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္.."

"ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းေမး ေနတာေနာ္ ခင္ဗ်ား ဆီက အဲ့ဒီ ေစာက္အလိမ္ေတြ ပဲၾကားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး..ခင္ဗ်ားဆီက စကားအမွန္ပဲ ၾကားခ်င္တယ္..ၾကားရေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္တယ္"

"ကြာ...မင္း....ငါ့ကို စြပ္စြဲ ေနမယ့္ အစား အဖမ္းခံ ရတဲ့ မင္းေကာင္မေလးဆီ လိုက္သြားပါလား..။ အခိ်န္ၾကာေနရင္ မင္းေကာင္မေလး ေတာ့ မလြယ္ဘူးေနာ္...ကၽြဲၾကီးတို႔က ၾကမ္းပါဘိနဲ႔"

ဦးမင္းဒင္ မ်က္ႏွာမွာ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ အရိပ္အျခည္မ်ား ထင္လာသည္။ရဲမင္းထိုက္ ေဒါသစနက္တံကို မီးရိႈ႕ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြား၏..။ ဒီလူ ေမယုလြင္ ကို ဖမ္းထား သည့္ လူေတြ
အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိရမည္...။မသိပဲနဲ႔ သူ႔ စကားထဲတြင္ ကၽြဲၾကီးဆို ေသာစကားမပါႏိုင္...။ ဦးမင္းဒင္ ၀တ္ထားေသာ ရွပ္အက်ီ၏ လည္းပင္းေနရာကို ရဲမင္းထိုက္ ဆြဲကိုင္လိုက္သည္..။

"ငါ.ေျပာတယ္ေနာ္ မင္းေကာင္မေလးဆီကိုသာ ေရာက္ေအာင္ အရင္သြားပါ...ဟင္း..ဟင္း.ဟင္း.."

"ခင္ဗ်ားၾကီး အမွန္အတိုင္းေျပာမလား က်ဳပ္ေျပာေအာင္ လုပ္ရမလား..."

ရဲမင္းထိုက္ အခန္းပြင့္မတတ္ ေအာ္ဟစ္ေနမိသည္..။

"လုပ္ၾကည့္ ေလကြာ..မင္းဘာလုပ္ႏိုင္လဲ.."

 ဦးမင္းဒင္ က ေၾကာက္ရြံဟန္ပင္မျပ။

 "ဒုန္း"

 ဦးမင္္းဒင္ကို ရင္ဘတ္မွဆြဲ ကာသူ႔ ေက်ာျဖင့္ စစ္ေၾကာေရး အခန္းျဖင့္ တိုက္လိုက္သည္။

"အု..." "ေျပာစမ္း...ေမယုလြင္ ဘယ္မွာလဲ"

ေက်ာေအာင့္သြားေသာ ဦးမင္းဒင္ ကုန္းအထ သူ႕ေျခေထာက္ က၀မ္းဗိုက္ဆီသို႔ ကန္ပစ္လိုက္သည္။ ဒီေလာက္ႏွင့္ သူမ၀ေသး ဆံပင္ဘိုေကကို ဆြဲေဆာင့္ကာၾကမ္းျပင္ ႏွင့္

တရြတ္တုိက္ ဆြဲလိုက္သည္။သာမန္လူဆို ဒီေနရာမွာတင္အေတာ္ေလးကို ေအာ္ေနျပီးျဖစ္သည္။ ရဲမင္းထိုက္ႏွိပ္စက္ရသည္မွာ အားမလိုအားမရ သူက ဒီေလာက္အား

သံုးျပီးႏွိပ္စက္ ေနပါလွ်က္ ႏွင့္ ဦးမင္းဒင္ ဆီမွ နာနာက်င္က်င္ အသံမၾကားရ "အု" "အ" ေလာက္သာ အသံထြက္လာသည္။ ႏွိပ္စက္ခံ ရသူထံ မွနာက်င္သံ

မၾကားရလွ်င္ ႏွိပ္စက္ရသူ ဖီးလ္မလာ....။ဦးမင္းဒင္ေအာ္သံ ကို ရဲမင္းထိုက္ စိတ္ကပြဲေတာင္း ေနသည္။ ေနာက္တစ္ခါ ဆြဲဆာင့္

ကာသူ႔ေခါင္းျဖင့္အခန္းနံရံကိုမိတ္ဆက္ေပးလိုက္ျပန္သည္..။ရဲမင္းထိုက္ အားရသြားသည္

"ဒုန္း""အား"

ဦးမင္းဒင္ေခါင္းတစ္ခုလံုး ေသြးမ်ားျဖင့္ရဲရဲနီသြားသည္..။ ဒဏ္ရာၾကီးျဖင့္ လဲက်ေနေသာ ဦးမင္းဒင္ကို ေနာက္တစ္ခါ တိုက္ရန္ ရဲမင္းထိုက္ ျပန္ဆြဲလိုက္ျပန္သည္။

ဦးမင္းဒင္မ်က္ႏွာမွာ အံၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီး ျဖစ္ေနေလသည္..။

"ေမာင္ရင္..အခ်ိန္က်ျပီ.."

 ျပံဳးစိစိၾကီးႏွင့္ေျပာလိုက္ေသာ ဦးမင္းဒင္ကို ၾကည့္ လွ်က္ရဲမင္းထိုက ္ေၾကာင္သြားေလသည္။

"ဒုန္း"

အခန္းတံခါး ပြင့္လာသံ ႏွင့္အတူ လူသံုးေယာက္၀င္လာေလသည္..။ ၀င္လာသူမ်ားမွာ...ဌာနခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ဦးေဇာ္၀င္းရွိန္ ႏွင့္ သူတို႔ ဌာနခြဲေခါင္းေဆာင္၊ေနာက္

၀၀ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ ႏွင့္ သူေဌးမွန္း မေျပာပဲသိႏိုင္သည့္ သူျဖစ္သည္။ သူတို႔ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက ရဲမင္းထိုက္က ေသြးမ်ားႏွင့္ ဦးမင္းဒင္ ၏ အက်ီ လည္စပ္ကို ဆြဲလ်က္။

ခုနကျပံဳးေနေသာ ဦးမင္းဒင္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေခါင္းမွာေသြးမ်ား ျဖင့္ မူးေ၀ေနသူ အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းသြားသည္။ "ရဲမင္းထိုက္ မင္း ဘာလုပ္တာလဲ....လာၾကစမ္းေဟ့" အခန္းတြင္း

သို႔သူတို႔ ဌာနမွလူမ်ားစု ျပံဳကာေရာက္လာ၍ ရဲမင္းထိုက္ကို၀ိုင္းဆြဲၾကသည္။ 
   
   ေသြးမ်ားႏွင့္ မူးေ၀ေနေသာ ဦးမင္းဒင္ကို ၀ိုင္းထူေပးလိုက္ၾကသည္။ "ဒီလူ ရူးေနလား မသိဘူး ဗ်ာ။က်ဳပ္ကို မတရားရိုက္ႏွက္ ေနတယ္...က်ဳပ္လံုး၀ မေက်နပ္ဘူး က်ဳပ္

အထက္က အျမင့္ဆံုး လူအထိေရာက္ေအာင္ တိုင္မယ္" အနာကို လက္ျဖင့္ ပိတ္လ်က္သားေျပာလိုက္သည္..။

"က်ဳပ္မွာ သက္ေသရွိတယ္..။ ေဟာဒီမွာ..ဒါသူ႕ကားေပၚကရ ခဲ့တာ.."

ဟန္းခိ်န္းေလးကို ကိုင္ေျမာက္ျပလ်က္ ေျပာလိုက္သည္..။ ဦးေဇာ္၀င္းရွိန္ မွာစိတ္ပ်က္ဟန္ ျဖင့္ ရဲမင္းထိုက္ကို ၾကည့္လိုက္ျပီး..

"ေမာင္ရဲမင္းထိုက္ မင္းသြားခဲ့တဲ့ ေရႊ၀င္း၀ပ္ေရွာ့ ကလူေတြလဲ ေရာက္ေနတယ္။ ဦးမင္းဒင္ရဲ႕ ကားေပၚက မင္းယူသြားတယ္ ဆိုတဲ့ ဟန္းခ်ိန္းေလး ဟာ သူတို႔ သမီးရဲ႕ ဟန္းခ်ိန္းပါ
တဲ့၊ေဘာက္ခ်ာ နဲ႔ တကြျပန္လာ ေတာင္းေနတယ္..."

သြားျပီ...သူဒီဟန္းခ်ိန္း၀ယ္တုန္းက သူ႔ မွာေဘာက္ခ်ာမရွိ...အခုေရႊ၀င္း၀ပ္ေရွာ့ ကလူေတြက ေဘာက္ခ်ာနဲ႔ ေတာင္လာေတာင္း ေနျပီ ဆိုေတာ့ သူ႔ သက္ေသေရစုန္ေမ်ာျပီ..။

"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဒါေမယုလြင္ ဟန္းခိ်န္း ..ဦးမင္းဒင္ ခင္ဗ်ားၾကီး...."

ဦးမင္းဒင္ကို ထိုးၾကိတ္ရန္ ေရွ႕သို႔ တိုးသြား ရာ သူတို႔ ဌာနမွ လူမ်ား ၀ိုင္းဆြဲ ၍ ရဲမင္းထိုက္ ေရွ႕ သို႔ မေရာက္ႏိုင္ရွာ..။ လူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ကားယားၾကီး သာပါသြားေလသည္..။

ဦးမင္းဒင္မ်က္ႏွာမွ အားရေနေသာအရိပ္ အေငြ႕ ႏွင့္ ေလွာင္ျပံဳး ျပံဳးေနဟန္ကို ရဲမင္းထိုက္တစ္ေယာက္ သာျမင္ခဲ့ ရေလသည္..။ရဲမင္းထိုက္ဘယ္လိုမွ ရွင္းခ်က္ထုတ္မ

ရေတာ့ပါ..။သံသယတရားခံ ကိုညည္းပန္းႏွိပ္စက္ မႈ႔ ျဖင့္ ရာထူးမွ ေခတၱ ရပ္ဆိုင္းျခင္းခံရျပီျဖစ္သည္။အမွန္ တကယ္သူ၏အၾကီးဆံုးအမွားမွာ စစ္ေဆးမႈ႕ကို

ရီေကာ့မလုပ္ထား ျခင္းပင္ျဖစ္သည္..။ ရီေကာ့ လုပ္ထားပါက ဦးမင္းဒင္ေျပာေသာ ကၽြဲၾကီးဆိုသည့္စကားကို ျပန္လည္ျပသ ႏိုင္ပါက ဦးမင္းဒင္ကို စိတ္ၾကိဳက္ စစ္ေဆး၍

ရမည္ျဖစ္သည္။ ရဲမင္းထိုက္စိတ္ေတြ ေလေနသည္..။ အရက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႔ ၀င္ကာ အရက္ကို သာတြင္တြင္ၾကီးေသာက္ေနမိ ေလသည္။ မိနစ္တိုင္း ကေမယုလြင္ကို

ကယ္ႏိုင္ရန္ အေရးၾကီးသည္မဟုတ္လား..။

"ေဟ့ လူက်ဳပ္တို႔ ကိုမွတ္မိ လား" ညစ္က်ယ္က်ယ္အသံ တစ္ခု..."

ရဲမင္းထိုက္ညစ္ညစ္ ျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သာဒင္ တို႔ လူစု။ ဒီလူေတြက ရဲမင္းထိုက္ေသာက္ေနေသာဆိုင္ရွိသည့္ ျမိဳ႕နယ္၏ အပိုင္စားလူမိုက္ေတြ။ 

"မွတ္မိပါ့ ဗ်ာ....လသာအမႈ႕ တုန္းက စစ္ေၾကာေရးမွာေသြးထြက္တဲ့ လူတစ္စုပဲ.."

ရဲမင္းထိုက္စကားေၾကာင့္ ထိုသူမ်ား အီးမွန္ေသာမ်က္ႏွာျဖစ္သြား ၾကသည္။

"မင္းကိုတို႔ ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာျပီ ေသေပေတာ့"

ပုလင္းတစ္လံုးကို ကိုင္ကာ သာဒင္က ရဲမင္းထိုက္ေခါင္းကို ရိုက္လိုက္သည္။

"၀ွီး...""၀ွစ္"

 ရဲမင္းထိုက္က ထိုင္လွ်က္ အသာေလး သာေဘးသို႔ ေရွာင္ေပးလိုက္သည္။ သာဒင္ေခါင္းငိုက္ အက်...ရဲမင္းထိုက္ေသာက္ ေနေသာ ငါးၾကင္းခြက္ ဖင္ျဖင့္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။

"ဒုတ္" 

အရွိန္မွာျပင္ ထန္လြန္းလွ၍ ဒုတ္ဟုသာမည္ ႏိုင္သည္။ သာဒင္ ေခါင္းပူခနဲ ျဖစ္သြား ကာ အီဆိမ့္ ေနသည္။ ဒါမွ်မက ေသး ရဲမင္းထိုက္ ၏ဘယ္ လက္သီး သာဒင့္ ပါးခ်ိတ္ ဆီသို႔

၀င္သြားျပန္သည္။

"အား..."

သာဒင္ ေခြက်သြားသည္။သာဒင္ႏွင့္ အတူပါလာ သူႏွစ္ေယာက္ ကတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾကည္ေနျပီးေနာက္ သူတို႔ လည္း ရဲမင္းထိုက္ကို ျမန္မာဘီယာ ပုလင္းလြတ္ျဖင့္

ဒကာခံၾကသည္။ ေခါင္းကို ၀ဲပ်ံ လာေသာ ဘီယာပုလင္း လြတ္ႏွစ္ခုကို ရဲမင္းထိုက္ ေခါင္းေပၚမေရာက္မီ တစ္ခု ကို ငါးၾကင္းခြက္ျဖင့္ ဆီးခံလိုက္ျပီး က်န္တစ္ခု ကိုေတာ့မေရွာင္။ 

ထလွ်က္ ပုလင္းျဖင့္ ရိုက္သူ ၀မ္းဗိုက္ တည့္တည့္ ကိုသာ ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္လိုက္သည္။ အကန္ခံရသူ ကဘယ္ေလာက္ေတာင္ အရက္ေတြျဖဲကားျပီး ေသာက္ထားသလဲ

မသိ...ကန္လိုက္ရသည္ မွာ ေရအျပည့္ျဖည့္ထားေသာ ပူစီေဖာင္း တစ္လံုးကိုကန္ရ သလိုခံစားရသည္။

"အု...ေ၀ါ့"

ပါးစပ္ထဲမွအျမဳပ္ျဖဴျဖဴ မ်ားႏွင့္အတူ အန္ဖတ္မ်ားထြက္လာျပီး လဲက်သြားသည္။ ငါးၾကင္းခြက္ ျဖင့္ ဆီးခံ လုိက္ ေသာဘီယာပုလင္း လြြတ္ရွင္မွာလည္း ဘီယာပုလင္းကို

ကိုင္ထားေသာသူ႔ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ျပင္းထန္ေသာအရွိန္ျဖင့္ ငါးၾကင္းခြက္ ႏွင့္ထိ လိုက္ရ၍ နာက်င္ကာ ပုလင္းကို လႊတ္ခ်လိုက္ရသည္။ ထိုသူ အငိုက္ ရဲမင္းထိုက္၏

ညာလက္မွ ငါးၾကင္းခြက္ ေကာ ဘယ္လက္သီးပါ ျပံဳ၀င္သြားသည္။

"ဒုတ္..ခြပ္...ဒုတ္..ခြပ္..ဒုတ္..ခြပ္" ညာဘက္လက္ နာသည္ကို ဘယ္ဘက္လက္ ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ ေနေသာ ထိုသူ႔ ဆီကို ငါးၾကင္းခြက္ျဖင့္ ေခါင္းကို အရိုက္ "ဒုတ္" တစ္လွည့္

လက္သီးျဖင့္ အထိုး "ခြပ္" ၊ဒုတ္ ခြပ္ သံဆူညံျပီး ေျခေထာက္ျဖင့္ ေဆာင့္ အကန္ "ဖုန္း""အုတ္"။ ထိုလူေခြ က်သြားေလျပီ။

"မင္းတို႔ နဲ႔ လက္စမ္းရတာ ငါအာသာ မေျပဘူးကြာ...သာဒင္ေနာက္ထပ္ နာခ်င္ေသးရင္ ေျပာေနာ္..အားမနာနဲ႔..သိလား"

လဲက်ေနေသာသာဒင္ ဆံပင္ကို ဆြဲ၍မ်က္ႏွာကို ေမာ့ခိုင္းကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။

"ဟုတ္..ဟုတ္...ဟုတ္.."

 "ေအး..ေအး..လိမၼာတယ္...ေရာ့" 

"ခြပ္"

"ဂုတ္"

သာဒင့္ ေမးရိုးကို လက္သီးျဖင့္ေကာ္ထိုးလိုက္သည္။ သာဒင္ခမ်ာ ေလာကၾကီးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေလေတာ့သည္။
   

"ဒီ...ဒီ...ဒီ.....ဒီ..........ဒီ"


ရဲမင္းထိုက္ ဖုန္းမွျမည္သံ...ဖုန္းနံပါတ္က အဆန္းၾကီး ၉၉၉၉၉၉၉၉၉

"အဆန္းပါလား...ဟယ္လိုေျပာပါ"

" မင္းေမယုလြင္ကို ျပန္လုိခ်င္လား...ျပန္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဦးမင္းဒင္ ရဲ႕ ကြန္ဒိုေအာက္ကို လာခဲ့ကြာ..."

"ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ...ဘယ္သူလဲ...ေမယုလြင္ကို မလႊတ္ေပးရင္ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိသြားရမယ္...."

"မင္း..လာခဲ့ရင္သိရမွာ ေပါ့ကြာ...ေအာ္ ဒါနဲ႔ မင္းအေဖာ္ ေခၚခဲ့ ခ်င္လည္းရ တယ္ေနာ္ ငါတုိ႔ ေစာင့္ ေနမယ္..ဘိုင့္..ဘိုင့္"

အသံရွင္က ေအးေဆးစြာ ေျပာသြား သေလာက္ ရဲမင္းထိုက္ ရင္ထဲမွာ မီးထေတာက္ေနေလသည္။

"ေတာက္လူပါး၀ လို႔ကြာ အေဖာ္ပါေခၚခဲ့ ဆိုပါလား...ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့"

ရဲမင္းထိုက္ အရက္ဆိုင္ထဲ မွေဒါသတၾကီးႏွင့္ ထြက္လိုက္သည္..။လူမ်ား က ရန္ျဖစ္ထားေသာ အရွိန္ႏွင့္ သူ႔ကို ရွိန္လွ်က္ ရွဲေပးၾကသည္။ ဆိုင္၀င္၀ မွာေတြ႕လိုက္ရသူ

ကေတာ့သင္းသင္းျဖဴ။ ဆိုင္ထဲမွ လူမ်ား ရဲမင္းထိုက္ကို အံၾသစိတ္ ႏွင့္ ၾကည့္ေသာ အၾကည့္မ်ားမွ သင္းသင္းျဖဴကို တက္မက္ေသာ စၾကည့္မ်ားေျပာင္းလဲသြားၾကသည္။

အရက္ဆိုင္ဆို ေတာ့ ဆိုင္တြင္းမွ လူအားလံုးက ေယာက်ၤားေတြ မဟုတ္လား...။ေဖာင္ေတာင့္ေတာင့္ ႏွင့္ Sexy အလြန္ျဖစ္ေသာ သင္းသင္းျဖဴ ကိုမ်က္စိ စားပြဲထိုင္ ရင္း

စိတ္ထဲတြင္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္လိုးေနၾကေလသည္။

"ဟင္ကိုရဲ....ကိုရဲကိုလာရွာတာ ကိုရဲစိတ္ဓာတ္ေတြအရမ္းက် ေနမွန္းသိလို႔ သင္းလာအားေပးတာပါ" အနီေရာင္၀မ္းဆက္ေလးႏွင့္ သင္းသင္းျဖဴ....။လွရက္ႏိုင္းလြန္ေပသည္

ဟုရဲမင္းထိုက္ စိတ္ထဲမွေျပာလိုက္သည္။ အက်ီေလးကို ရုန္းထြက္မတတ္စြင့္ ကားေနေသာရင္အစံု ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလး ႏွင့္ မတရားေလးကို အယ္ထြက္ေနေသာ တင္ပါးစံု႔ ၾကီးမ်ားက

ရဲမင္းထိုက္ကို ျမဴဆြယ္ေနသလို။ဒင္းေလး ကရဲမင္းထိုက္ဒီဆိုင္မွာ ထိုင္တတ္မွန္းသိေန၍ မိန္းကေလးတန္မဲ့ အရက္ဆိုင္ သို႔ လိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္။သင္းသင္းျဖဴ

၏ဂရုဏာအၾကည့္ေလးမ်ားကို ရုန္းထြက္လိုက္ျပီး..မ်က္ႏွာထားကိုတင္း လ်က္ေျပာလိုက္သည္။

"သင္း....ကိုရဲအခုမအားေသးဘူး..ေကစ့္ လိုက္ရဦးမယ္.."

"ဟင္ဘာေက့စ္လဲ..ကိုရဲ အခုတာ၀န္မရွိေတာ့ဘူးေလ..မဟုတ္မွလႊဲေရာ.မေမယုလြင္ ေက့စ္လား"

"ဟုတ္တယ္...အခု သူ႔ကို သြားကယ္မလို႔.." အမ်ားၾကီးရွင္းျပေနဖို႔ အခ်ိန္မရွိ လိုတိုရွင္းသာေျပာလိုက္သည္။

"ဟင္ဒီလိုလား..ကိုရဲမွာ အခု ရာထူးလည္းမရွိ ေသနတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူးေနာ္..သင္းအထက္ကို တင္ျပေပမယ္ေလ.. ကိုရဲတစ္ေယာက္တည္း မသြားပါနဲ႔.."

"ငါ ဒီေလာက္အခ်ိန္မေပး ႏိုင္ေတာ့ဘူး သင္း..ကိုရဲ အခုသြားမွျဖစ္မယ္" ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ကားေပၚတက္လိုက္သည္။
"
မရဘူး ကိုရဲ မေစာင့္ ႏုိင္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ သင္းလည္းလိုက္မယ္..."

သင္းသင္းျဖဴက ကားေပၚသို႔ အတင္းတက္ထိုင္လိုက္ေလသည္။

"သင္း ဒီခရီးက အႏၱရာယ္ အရမ္းမ်ားတယ္ ေနာ္ သင္းလိုမိန္းကေလးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ ဘူး"

"ကိုရဲ...တစ္ေယာက္တည္း ထက္စာရင္ သင္းပါေတာ့ အနည္းဆံုးအေထာက္ အကူေတာ့ရတာ ေပါ့ မရဘူး သင္းလိုက္ကို လုိက္မယ္"

သင္းသင္းျဖဴေျပာသည္ မွာလည္းမွန္ပါသည္။ ဒီလို အေနအထား မ်ိဳးတြင္ သူ႔ တြင္ ဘက္ခ္အပ္ တစ္ေယာက္ပါသည္ ကပို အဆင္ေျပမည္ မဟုတ္လား။

"အင္း....တားမရရင္လည္း လိုက္ေပါ့ ကြာတစ္ခု ေတာ့ရွိတယ္ ကိုယ့္ စကားကို နားေထာင္ရမယ္ ေနာ္"

"ဟုတ္"

ခ်စ္စဖြယ္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ေျပာလိုက္ေလသည္။

ဦးမင္းဒင္ ေျမေအာက္ကားပါကင္ ေရာက္ေတာ့ လူေကာင္ၾကီးၾကီးလူႏွစ္ေယာက္ ကသူ႕ ကားအနားကို ကပ္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက

ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီပြပြ ၾကီးႏွင့္ စြပ္ၾကယ္ အျဖဴကို၀တ္ထားၾကျပီး အသားအေရမ်ားမွာ မည္းနက္ေနသည္။ရဲမင္းထိုက္ပဲ ဘယ္ညံ ေလမလဲ...ခ်က္ခ်င္းကားေပၚက ဆင္းျပီး

ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းေမးလိုက္သည္။

"ခင္ဗ်ား တို႔ ကဘယ္သူေတြလဲဗ်  ကားနားကို ဘာလာလုပ္တာလဲ...."  ရဲမင္းထုိက္ကို သာတစ္ခ်က္ၾကည့္ လိုက္ျပီး

လူမည္းၾကီးတစ္ေယာက္က ရန္ျပဳမည့္ ဟန္ျဖင့္ ေရွ႕ ကိုတိုးလာ ၾကသည္။ ရဲမင္းထိုက္ ေအာ္တိုသိသည္...ဒီအေနအထား ကဘာလုပ္မယ့္ အေနအထား လဲဆိုတာ..။

ထိုလူၾကီး ၏ထန္းသီးလံုးေလာက္ရွိေသာ လက္သီးၾကီးက ရဲမင္းထုိက္ မ်က္ႏွာဆီသို႔ ၀င္လာသည္။ ဒီလိုအကြက္ေတြ နပ္ေနျပီ ျဖစ္သည္ ရဲမင္းထိုက္ေရွာင္

တိမ္းရန္အားယူလိုက္သည္။ အျဖစ္အပ်က္က သိပ္ကို ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္...ျမန္ဆန္လြန္း၍ သူ႕ကိုယ္သူပိုင္လွျပီထင္ေသာ ရဲမင္းထိုက္ပင္ ထိတ္လန္႔သြားသည္။

လက္သီးၾကီးကအ၀င္ ရဲမင္းထုိက္ ကအေရွာင္ ႏွင့္...ရဲမင္းထိုက္ ေနာက္က်သြားပါသည္..။ လက္သီးၾကီးက ရဲမင္းထိုက္ ၏မ်က္ႏွာ တည့္တည့္ကိုထိမွန္သြားသည္။

"အု" ရဲမင္းထိုက္ ေအာ္မိမလိုပင္ ျဖစ္သြားသည္...။ေခါင္းေတြပြင့္ သြားမတတ္ကို ၾကယ္ေတြလေတြျမင္သြား သည္..။ ဒီေလာက္ ျမန္ျပီးအားျပင္းေသာ လက္သီးမ်ိဳး

ရဲမင္းထိုက္ဘ၀မွာ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးေခ်..။ နာက်င္မႈ႔ ကိုညည္းတြားျခင္း မရွိပဲ ခံႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားသူ ျဖစ္ရာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခ်က္မွ် ယိမ္းယိုင္သြားေသာ္လည္း

အားျပန္ယူလိုက္ျပီး..ခုန္ကန္လိုက္သည္..။ လူမည္းၾကီးက ရဲမင္းထိုက္တိုက္ကြက္ကို ၾကိဳသိေနသလိုပင္...သူ႕မ်က္ႏွာနားကိုေရာက္ခါနီးမွ အသာေလး ယိမ္းေရွာင္လိုက္ျပီး

ရဲမင္းထိုက္ကို သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးျဖင့္ တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ေလာ္ရီကားၾကီး တိုက္ခံလိုက္ရေသာ ေခြးေပါက္ေလးလို အေရွ႕မွ ကားေဘာနပ္ဖံုးေပၚသို႔ ရဲမင္းထိုက္ ေခြေခြေလး

က်သြားရွာသည္။

သင္းသင္းျဖဴအေျခအေနမေကာင္း မွန္းသိ၍ သူ႔ ေသနတ္ေလးကိုယူကာ ကားထဲမွ အေလာတၾကီးထြက္လိုက္ ကာ လူမည္းၾကီးကို ပစ္ရန္ခ်ိန္ လိုက္သည္။ "အား......"

လက္တစ္ခုလံုး က်င္ထြက္သြားသည္..။ လက္ကို လာမွန္သည္ က ဆီးေစ့ခန္႔ ရွိေသာ ေက်ာက္ခဲေလးတစ္လံုး..။ေသနတ္မွာေျမၾကီးေပၚသို႔ လြတ္က်သြားသည္။ လူမည္းၾကီးမွာ

လူေကာင္ၾကီးသေလာက္ ျမန္လိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း...။ခ်က္ျခင္းပင္ သင္းသင္းျဖဴအနား သို႔ေရာက္လာသည္။

"ဒ်စ္..ဒ်စ္...ဒ်စ္..."

"အ...အ....အ...အား....."သင္းသင္းျဖဴအေၾကာအခ်ဥ္မ်ား အားလံုးေတာင့္တင္း သြားသည္။ ဘာျဖစ္သည္စဥ္စားရန္ အခ်ိန္မရပဲ ေခြက်သြားေလသည္။ဗို႔ အားျပင္းက်င္စက္ႏွင့္

တို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္..။

သင္းသင္းျဖဴအျဖစ္ကို နာက်င္မႈ႔ ေ၀ဒနာၾကားမွ ရဲမင္းထုိက္ျမင္လိုက္ရသည္..။လူမည္းၾကီးက သူ႔အနားသို႔ လည္းေရာက္လာကာ က်င္စက္ႏွင့္ တို႔လိုက္ျပန္ ေလသည္..။

"ဟူး..."ထြက္ေလကိုထုတ္ကာ ေ၀ဒနာၾကားမွက်င္စက္ အရွိန္ကိုတင္းခံလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သံုးစကၠန္႔ ပင္မၾကာလိုက္..."အားးး....အားးးးး...အသံႏွင့္အတူ

ရဲမင္းထိုက္လည္း ေလာကၾကီးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားျပီျဖစ္သည္။ မ်က္လံုးထဲမွာ ေတာ့အေမွာင္ထုက

သူ႔ကိုဆီးၾကိဳ   ေနေလသည္။လူမည္းၾကီး ႏွစ္ေယာက္မွာ ေအးေဆးစြာပင္ သင္းသင္းျဖဴ ႏွင့္ ရဲမင္းထိုက္ တို႔ ၏ခႏၶာကိုယ္ မ်ားကိုထမ္းလွ်က္ ရဲမင္းထိုက္စီးလာေသာကားေပၚကို

တင္လွ်က္ ကားကို ေမာင္းသြားၾကေလေတာ့သည္...။ ရဲမင္းထိုက္စူးရွလွေသာ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးကို အားတင္းျပီးဖြင့္လိုက္သည္။ အလင္းေရာင္မွာ

ျပင္းလြန္္းလွသည္..သူ႔မ်က္စိပင္မိုက္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။ သူသိလိုက္သည္ သူ႔မ်က္စိကို ၀ပ္တစ္ေထာင္မီးလံုးၾကီး ႏွင့္

ထိုးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ဌာနမွာ အထူးတရားခံမ်ားကို စစ္ေဆးေမးျမန္းခ်င္သည့္ အခါတြင္ယခုလိုပင္

မီးလံုးၾကီးျဖင့္ထိုးကာ ညလံုးေပါက္ တရားခံကိုမအိပ္ေစပဲ လုိခ်င္ေသာအေျဖကိုမရမခ်င္း စစ္ေဆး ေမးျမန္းေလ့ရွိၾကသည္။


"လူစြမ္းေကာင္းေလး ႏိုးလာျပီလား.....ဟင္း..ဟင္း...."

မိန္းမတစ္ေယာက္၏အသံျဖစ္သည္။အသံမွာ ခ်ိဳသာျပီး အလြန္ဆံုးရွိလွအသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ်သာရွိမည္ဟု ရဲမင္းထိုက္

အသံနားေထာင္ လိုက္ရံုျဖင့္သိလိုက္သည္။ အလင္းေရာင္မ်ားေၾကာင့္ မ်က္စိမဖြင့္ႏိုင္ေသာ လည္း ေျခသံအရ ထိုမိန္းမက သူ႔

အနားကိုေလွ်ာက္လာေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။

"ဟင္း..ဟင္း...လူကေတာ့ လူေခ်ာေလးပဲ...ခိုင္းေကာင္းမယ့္ပံုေလး"

ရဲမင္းထိုက္အနားကပ္လိုက္ ကာရဲမင္းထုိက္နားရြက္ကိုသူ႔ လွ်ာျဖင့္ရက္ရင္းေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ဟဲ့ေကာင္မ...ခင္ဗ်ား...ခိုင္းလို႔ရမယ့္ေကာင္လား ဆိုတာအရင္ၾကည့္ ပါဦး...ထြီ"

ရဲမင္းထိုက္ တံေတြးျဖင့္ ထိုမိန္းမရွိမည့္ ေနရာကိုမွန္းျပီး ေထြးလိုက္သည္။သာမန္ လူသာဆိုလွ်င္ အခုလုိအဖမ္း ခံထား ရျပီ
ဆိုလွ်င္ ေၾကာက္လန္႔ တၾကားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဲမင္းထိုက္မွာ လူတစ္ေထာင္လွ်င္တစ္ေယာက္ သတၱိေသြးရွိသူမို႔ သူေရာက္ေနေသာ အေျခအေနကို သာစူးစမ္းျပီး ထိုမိန္းမကို လွမ္းဆဲလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရဲမင္းထိုက္ေရာက္ေနသာေနရာ မွာ လက္ႏွစ္ဖက္၊ေျခႏွစ္ဖက္ကို သံကြင္းမ်ားျဖင့္ခတ္ကာ ကားစင္ တင္မည့္ ပံုစံအတိုင္းအခ်ည္ အေႏွာင္ခံေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။

"ဟင္း..ဟင္း...မင္းေလးက အလာၾကီးပဲ...."

"ဟုတ္တယ္မမေလး..လူသံုးေယာက္ေလာက္ကို ဒီေကာင္အသာေလး ဖုိက္ႏိုင္ေတာ့ အရမ္းမာန္တက္ေနတာ...ျပီး ေတာ့

cyclone အဖြဲရဲ႕လက္ေထာက္ဌာနမႈဴး ေလ..."

 ေဘးမွ အသက္ၾကီးၾကီး ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ၀င္ေျပာလိုက္သံ ျဖစ္သည္။

"အင္း...ဟုတ္လား..ဒင္းေလး ဒီေလာက္လက္ေစာင္းထက္ေနတယ္ဆိုရင္ ကၽြဲၾကီး တို႔နဲ႔ ျပိဳင္ပြဲေလး

လုပ္ခိုင္းလိုက္ပါလားကြယ္...ဘယ္လိုလဲေမာင္ကၽြဲတို႔..."

ထိုမိန္းမက အနားမွာရွိေနေသာ ကၽြဲၾကီး ဆိုေသာ သူမ်ားကိုလွမ္းေျပာလိုက္သံ ျဖစ္သည္။

"ေကာင္းတာေပါ့ မမေလး ရယ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပိဳင္ခ်င္ၾကပါတယ္..."

ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အသံၾသၾကီးတစ္ခုကေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ကာယကံရွင္ဆႏၵကိုလဲ ေမးလိုက္ပါဦးမယ္ ...ဘယ္လို လူစြမ္းေကာင္း ေလးျပိဳင္ပြဲတစ္ခုလုပ္မယ္...မင္းျပိဳင္ခ်င္လား..."

"ရတယ္ေလ..တရားမွ်တမယ္ျပိဳင္ပြဲဆိုရင္ျပိဳင္ခ်င္ပါတယ္...အေလာင္းအစားေၾကးကဘာလဲေျပာ...ပါ"

ရဲမင္းထိုက္က တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပင္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

"အင္းးး....ေလာင္းေၾကးကေတာ့ မင္းႏိုင္ ရင္မင္းကို လႊတ္ေပးမယ္ေလ..."

"ကၽြန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးမယ္..ဟုတ္လား ခင္ဗ်ားႏိုင္ရင္ေကာ.."

ရဲမင္းထိုက္က တစ္ခုတည္းေသာေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

"ဟင္း..ငါႏိုင္ရင္လား ငါႏိုင္ရင္ မင္း တစ္သက္လံုး ငါ့ကၽြန္ေလး လုပ္ရမယ္ေလ"

ၾကားလိုက္ရေသာစကားေၾကာင့္ ရဲမင္းထိုက္ အံ႔ ၾသသြားေလသည္...ဒီလိုမိန္းမငယ္ေလး ပါးစပ္က ဒီလိုစကားထြက္လာေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္သူ႔မွာ ေရြးစရာမရွိေခ်...။

"ေကာင္းျပီေလ..ခင္ဗ်ားသာကတိတည္ပါေစ.ျပိဳင္ပြဲကိုေျပာ..ျပိဳင္ပြဲကဘာကိုျပိဳင္ရမွာလဲ.."

"ဟင္း..ဟင္း...ျပိဳင္ပြဲမွာ မင္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ေဟာဟိုကေကာင္မေလး ကို မင္းအရင္ဆံုး ပါကင္ေဖာက္ခြင့္ရမယ္.."

 ေအာက္လင္းမီးၾကီး ကရုတ္တရက္ မွိတ္သြားသည္ ရဲမင္းထိုက္ေတြ႕လိုက္ရသည္ ကသြားဆရာ၀န္သံုး ကုတင္ၾကီးေပၚတြင္

ပက္လက္ကေလး လွန္လွ်က္ရွိေနေသာ သင္းသင္းျဖဴ..။ ပါစပ္ထဲမွာ ကမေအာ္ႏိုင္ရန္ပါးစပ္စည္း ေသာ အလံုးမည္းမည္းေလး ကသူ႔ ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခုၾကားမွာ ေနရာယူထားသည္။ဟုတ္သည္..သူအခုမွသတိရသည္.. သူကိုယ္တိုင္ေတာင္အဖမ္းခံလိုက္ရမွ
ေတာ့သင္းသင္းျဖဴလည္းလႊတ္လမ္းဘယ္ရွိရွာေပမလဲ....။ အင္မတန္ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္စြင့္ကားလွေသာေကာင္မေလး. တစ္ေယာက္ပက္လက္ၾကီးေကာ့ေနသလို ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ႏို႕ၾကီးႏွစ္လံုးကအေပၚကိုစြင့္တက္ေနရျမင္သမွ် ေယာက်ၤားမ်ား တက္မက္စရာၾကီးျဖစ္သည္။ 
"သူ႕ကို..ပါကင္ေဖာက္ရမယ္..ဟုတ္လား...မျဖစ္ႏိုင္ဘူးး..မျဖစ္ႏိုင္ဘူးးး....သူကကၽြန္ေတာ့္
ညီမေလးလိုေနတဲ့ေကာင္မေလး...."
သင္းသင္းျဖဴကလည္း ရဲမင္းထိုက္ကို အသနားခံေနေသာမ်က္လံုး မ်ားျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ေနေလသည္။
"ရတယ္ေလ...မင္း မျပိဳင္ဘူး..ျပိဳင္ပြဲ ဆုလဒ္ ကိုလဲမယူဘူးဆိုရင္... ကၽြဲၾကီးတို႔ ကို ေကာင္မေလး
ထိုးအပ္လိုက္ယံုပဲရွိတာေပါ့..."
အခုမွရဲမင္းထိုက္ၾကည့္ မိသည္...ကၽြဲၾကီးဆိုေသာလူသံုးေယာက္မွာ အသားမည္းမည္း ေခါင္းတံုးဆံေတာက္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္မ်ားမွာ ကၽြဲေပါက္ၾကီးမ်ားလိုသန္မာၾကသူခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။ သင္းသင္းျဖဴကို အမဲသားတံုးေတြ႕ေသာ ေခြးအမ်ား လိုအာသာငမ္းငမ္းႏွင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ထိုသံုးေယာက္ႏွင့္ဆိုလွ်င္သင္းသင္းျဖဴ လိုအပ်ိဳစင္ေလး အဖို႔ ငရဲက်သလုိပင္ျဖစ္သြားမည္ျဖစ္သည္။ ရဲမင္းထိုက္ ေခတၱမွ်ေတြေ၀ ေနမိသည္...။
"တို႔ လူစြမ္းေကာင္းေလးကမျပိဳင္ခ်င္ဘူးတဲ့...ကၽြဲၾကီးတို႔ ေရမင္းတို႔ အတြက္ေကာင္မေလး ကေတာ့ အဆင္သင့္ပဲကြယ္...."
ကၽြဲၾကီးတို႔လူစု ၀မ္းသာအားရျဖစ္သြားသည့္ ပံုကို ရဲမင္းထိုက္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ေနဦး.ေနဦး.က်ဳပ္ျပိဳင္မယ္..ျပိဳင္ပြဲက ဘာျပိဳင္မွာလဲ..." "ဟင္းးး..ဟင္းး..ငါတို႔ ျပိဳင္ပြဲသံုးပြဲျပိဳင္မယ္...ႏွစ္ပြဲႏိုင္ရင္ အႏိုင္ေနာ္..." မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားေသာမိန္းမပ်ိဳေလးကေျပာလိုက္ေလသည္....။

ေဟာဒီ ေကာင္ေလးနဲ႔ သူ႔ Partner ေကာင္မေလး ကတစ္တြဲ....တြဲေပးလိုက္မယ္ေနာ္...။ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထားေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးက ရဲမင္းထိုက္ႏွင့္သင္းသင္းျဖဴကိုညြန္ျပ၍ ေျပာလိုက္သည္။ ရဲမင္းထိုက္ ႏွင့္သင္းသင္းျဖဴကို 
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မ်ား မွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္...။ သင္းသင္းျဖဴမွာ သူ၏အယ္ထြက္ေနေသာ တင္လံုးေလးမ်ားကို ၾကြ၍ ခုတင္ေပၚမွ ထလိုက္သည္ ကို ကၽြဲၾကီးတို႔ လူသိုက္ အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကေလသည္...။ ရဲမင္းထိုက္လည္း သင္းသင္းျဖဴကိုၾကည့္ လ်က္ရင္ေလးေနမိသည္..။ အကယ္၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ရံႈးသြားရင္ ဆိုေသာအေတြးက သူ႔ရင္ကို ဖိစီးေနေလသည္.။
 "ကဲ..ကဲ..ဒီေလာက္ဆို ျပိဳင္ပြဲစ လို႔ ရျပီ ကၽြဲၾကီးတို႔ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ေက်ာ္ေဇာၾကီး မင္းရဲ႕ တိရိစၦာန္မေလးကို
ေခၚလိုက္ပါဦး" မိန္းမပ်ိဳေလး ၏စကား ဆံုးသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးပြင့္လာျပီး ေရႊေရာင္ ဘီကနီေလး ႏွင့္
မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္၀င္ လာေလသည္။ ေခ်ာေမာလွပေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ မလိုက္ဖက္စြာ သူ႔ လည္ပင္းတြင္ေခြးလည္ပတ္အနီေရာင္ေလး တစ္ခုကို၀တ္ဆင္ထား ေလသည္...။ သြယ္လ်ေသာမ်က္ႏွာေလး ႏွင့္
နီရဲေသာႏႈတ္ခမ္းနီအေရာင္ေလး ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးမ်ား မွာ သင္းသင္းျဖဴထက္မသာသည့္ တိုင္ သင္းသင္းျဖဴေအာက္မက်ေခ်...။ ေခါင္းတြင္ လည္း ၀က္နားရြက္ ပံုစံ ဘီးကုတ္ေလးကိုတပ္ဆင္ထား ေလသည္..။ အလို
အဖုတ္ေလးလံုရံုသာဖံုးထားေသာ ဘီကနီေလးမွာ တင္ပါးေနရာ မွာ၀က္ျမီးပံုစံေလးပါလား...။ထုိမိန္းကေလး ၏ဖြံျဖိဳးေသာ
ခႏၶာကိုယ္ေလးႏွင့္ ဘီကနီေလးမွာ လူၾကီးကကေလးေလး အက်ီေကာက္၀တ္ထား သလိုပင္ သူ႕၏ႏို႔ေလးမ်ား တင္သားေလးမ်ား ကရုန္းၾကြထြက္ေနၾကသည္...။ ပစ္ဂီ လာလာ...ေကာာင္မေလးမွာ ေက်ာ္ေဇာၾကီး အသံၾကားသည္ ႏွင့္ ေလးဘက္ေထာက္ကာေလွ်ာက္လာေလသည္...။ ထိုပစ္ဂီဆိုေသာေကာင္မေလး ကုန္းလိုက္သည္မွာ ခါးေသးေသးက်ဥ္က်ဥ္ေလးႏွင့္ တင္သားၾကီးမ်ား မို႔တက္ေနသည္ မွာကိုက္စားခ်င္စရာပင္ေကာင္းလွသည္..။

ေက်ာ္ေရာၾကီးက ပစ္ဂီေလး ၏ လည္ပတ္မွၾကိဳးကိုဆြဲလိုက္ျပီး ေမးစိေလးကို လက္ျဖင့္ကိုင္မလိုက္သည္..။

"ဟင္း..ဟင္:..ပစ္ဂီေလး ..ငါတို႔ ႏိုင္မွရမယ္ေနာ္....သိတယ္မဟုတ္လား..."ေျပာရင္းႏွင့္ ပစ္ဂီေလး ၏တင္ပါးသားေလးမ်ားကို လက္၀ါးၾကမ္းၾကီးျဖင့္ ရိုက္လိုက္သည္..။"အ...." ပစ္ဂီေလးမွာ သနားစရာမ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ ရဲမင္းထိုက္ရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္ေနေလသည္..။ ဒီေလာက္လွတဲ့ ေကာင္မေလးကို တရိစၦာန္တစ္ေကာင္လို ဆက္ဆံေနေသာကၽြဲၾကီးတစ္ျဖစ္လဲ...ေက်ာ္ေဇာၾကီးကို ရြံရွာမုန္းတီးေသာစိတ္ျဖင့္ ရဲမင္းထိုက္လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္..။

မူရင္း - မန္းဂ (အေတြးပင္လယ္ျပာ)

လိပ္ျပာနက္ေဒ၀ီဇာတ္လမ္းကိုဒီေနရာတြင္ေခတၱနားပါမည္ မူရင္းေရးသားသူ မန္းဂမွထပ္တင္ေပးေတာ့မွသာ ဇာတ္လမ္းဆက္ဦးမည္ျဖစ္ပါသည္.....


onestop