ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေရွ႔တြင္က်လာေသာ အတြင္းခံအေဟာင္းေလးကို ကြၽန္ေတာ္ အလြန္၀မ္းသာစြာျဖင့္ နမ္းလိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအေဟာင္းေလးမွာ အဖုတ္ရွိေသာေနရာေလးတြင္ အ၀ါေရာင္ေသးကြက္ေလးစြန္းေနသည္။ အခုမွ ေသးေပါက္ၿပီး ျပန္၀တ္ထားသည္႔ေဘာင္းဘီတိုေလးကိုး။ အတြင္းခံအေဟာင္းေလးမွ သခင္မ၏ အဖုတ္နံ႔ခပ္ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ ေသးန႔ံမ်ားေရာေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုအနံ့ကို အလြန္တရာမွ စြဲလမ္းသြားၿပီး ႏွာေခါင္းျဖင့္ အားကုန္ရွဴသြင္းလိုက္သည္။
" ဟဲ့ေခြး ရွဴယုံပဲရွဴမေနနဲ႔ လွ်ာနဲ႔ပါယက္စမ္း။"
ကြၽန္ေတာ္လည္း သခင္မ၏အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း အ၀ါေရာင္ေသးကြက္ေလးရွိေနေသာေနရာကို လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္သည္။ ငံက်ိက်ိ ေသးရဲ႔အရသာမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ေစသည္။ အတြင္းခံမွကပ္ေနေသာ အဖုတ္ေမႊးေလးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ျဖင့္ယုယုယယ ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ထဲထည္႔ကာ ၀ါးစားလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုသို႔ ဒူးေထာက္ၿပီး သခင္မ၏ ေသးစို အတြင္းခံအေဟာင္းေလးကို လွ်ာျဖင့္ယက္ေနစဥ္ သူမက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚကို ေျခတစ္ဖက္တင္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ သူမ၏ထမိန္ေအာက္သို႔ေရာက္သြားေလသည္။
"ကဲကဲ ငါ့အတြင္းခံကို ဒီေလာက္ယက္ရနမ္းရရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့။ နင့္ကိုငါခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္မယ္။ နင့္ပါးစပ္က ငါ့အတြင္းခံ အစုတ္နဲ႔ မတန္ေပမယ့္ နင့္ကိုငါစိတ္သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ေပးနမ္းလိုက္ၿပီ။ ကဲသြားေတာ့သြားအိပ္ေတာ့ ငါလည္းအိပ္ခ်င္ၿပီ။ ဒီအတြင္းခံကိုယူသြား နင့္ေခါင္းဦးေအာက္ထားၿပီးအိပ္။"
သခင္မက ကြၽန္ေတာ့္ကို အၾကံေပးၿပီး သူမအခန္းထဲသို႔၀င္သြားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္၏ တန္ဖိုးထားရာ သခင္မ အတြင္းခံ အေဟာင္းေလးကို ေခါင္းဦးေအာက္ထားၿပီး ဂြင္းထုကာအိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ကြၽန္ေတာ္ထမင္းစားေနစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းမွ အသံျမည္လာေသာၾကာင့္ ဖုန္းကိုၾကည္႔လိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ္၏ ခ်စ္သူ ပန္းႏု ၏ပုံကိုေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ အလြန္ေပ်ာ္သြားသည္။
" ဟယ္လို ပန္း လား။ ပန္းျပန္ေရာက္ၿပီေပါ့။"
"ဟုတ္တယ္ ကိုကို။ အခုမနက္ပဲျပန္ေရာက္တာ။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းကိုကို႔ဆီဆက္လိုက္တာ။"
"ပန္းရယ္ ကိုကို လြမ္းလိုက္တာ။ ခရီးသြားတာလည္းၾကာလိုက္တာ။ ဖုန္းလည္းကိုကို႔ဆီမဆက္ဘူး။ ေနႏိုင္လိုက္တာ။"
" ေအာ္ကိုကိုရယ္ ပန္းလည္းလြမ္းတာေပါ့။ အခုသြားရတာလည္း မသြားမျဖစ္လို႔ပါ။ ကိုယ့္ အေဒၚအရင္းတစ္ေယာက္လုံးေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ သြားျပဳစုရမွာေပါ့။ ဖုန္းမဆက္ဘူးဆိုတာကလည္း အေဒၚရဲ႔ျမိဳ႔မွာက GSM ဖုန္းေတြမရလို႔"
"ဒါဆိုလည္း ပန္းကို ကိုကိုလာေခၚမယ္ေလ မေတြ႔ရတာ တစ္ပတ္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီ ေတြ႔ခ်င္လွၿပီကြာ။"
" ဒီေန႔ေတာ့မရဘူးကိုကို။ အခုမွျပန္လာတာဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္က်မွေတြ႔မယ္ေနာ္။ အခုေတာင္ဖုန္းေျပာတာၾကာေနၿပီ။ မနက္ျဖန္ ၁၀ နာရီက်ရင္ ေတြ႔ေနက် ဆိုင္မွာေတြ႔မယ္ေနာ္ကိုကို။ ဘိုင္ဘိုင္။"
" အင္း ဟုတ္ပါၿပီ ပန္းသေဘာပါ မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့ဆက္ဆက္လာခဲ့ေနာ္။ မနက္ျဖန္က်မွ ပန္းနႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဒါဏ္ေပးရမယ္။"
"ဟြန္႔ ကိုကိုေနာ္ အားအားရွိဒါပဲ။ ကဲဖုန္းခ်လိုက္ၿပီ။"
ကြၽန္ေတာ္သည္ ပန္းႏွင့္ မနက္ျဖန္ေတြ႔ရေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလြန္ၾကည္ႏူးသြားသည္။ ေအာ္ တြဲလာသည္႔ သက္တမ္းမွာလည္း ေလးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီကိုး။ ကြၽန္ေတာ္မွာ အေတြးႏွင့္ၾကည္ႏူးေနစဥ္ လက္ထဲကဖုန္းက ျမည္လာျပန္သည္။ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွ ေပၚေနေသာနံပါတ္ကို ၾကည္႔မိရာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္သည္ ထိန္းမရေအာင္တစ္ဒိုင္းဒိုင္းျမည္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြၽန္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေအာင္ ကြၽန္စိတ္၀င္ေအာင္ ဇာတ္သြင္းေပးခဲ့ေသာ သခင္မ ခင္သီရိ၏ဖုန္းနံပါတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment