ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္
"ေဟ့ ရဲဘုန္း မနက္ျဖန္ငါ့ အိမ္ကို မနက္ကိုးနာရီအေရာက္လာခဲ့။ ငါ့အိမ္ကလူႀကီးေတြအကုန္ ခရီးသြားၾကတယ္။ အိမ္က အလုပ္သမားေတြလည္းပါသြားတယ္။ဒီေတာ့ ငါ့ကိုၿပဳစုေပးမယ့္သူေတြမရွိေတာ့ဘူး။ နင္မနက္ျဖန္ငါ့ဆီကို ကၽြန္လာခံ ငါ့အလုပ္မွန္သမွ် အကုန္လာလုပ္ေပးရမယ္။ မနက္ျဖန္ ကိုးနာရီအေရာက္ေနာ္ သခင္မရဲ႔အမိန္႔အတိုင္း တစ္မိနစ္မွ ေနာက္က်တာမျမင္ခ်င္ဘူး။"
"ဟိုဟို ကၽြန္ေတာ့္မွာ"
" မင္းေစာက္ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားလိုက္စမ္း။ မင္းက ငါ့ရဲ႔ကၽြန္ ငါခုိင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ရမယ္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွာမလိုဘူး။ ငါေျပာသလုိနင္လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္။ ဒါငါ့ အမိန္႔။"
ကၽြန္ေတာ့္ စကားပင္မဆုံးလိုက္ သခင္မခင္သီရီသည္ ျပတ္သားမာေက်ာလွစြာျဖင့္ အမိန္႔ေပးၿပီး ဖုန္းကိုခ်သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွ ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ေရာက္ေလၿပီျဖစ္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ခ်စ္သူေလး ပန္းႏွင့္ မနက္ျဖန္ ဆယ္နာရီတြင္ခ်ိန္းထားသည္မဟုတ္ပါလား။ တကယ္ေတာ့ သူမကို ဘာဂရုစိုက္စရာလိုသနည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူႏွင့္ခ်ိန္းထားသည္႔ေနရာကိုဘဲသြားလိုက္ယုံဘဲမဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ရိုးရိုးေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘဲ ကၽြန္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူႏွင့္ခ်ိန္းထားေသာေနရာကို သြားလိုက္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္သခင္မ ခင္သီရိ၏ ကၽြန္ျဖစ္ခြင့္ဆုံးရွဳံးရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ တစ္ဘက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အရမ္းခ်စ္ေသာခ်စ္သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ၏ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကို ေပးအပ္ထားသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပန္းအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနရင္း အတိတ္က သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ျပန္ၿပီးျမင္ေယာင္လာမိသည္။
ပန္းႏုေခၚကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ပန္း သည္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ သုံးႏွစ္ခန္႔ငယ္ေသာေကာင္မေလးျဖစ္သည္။သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္စေတြ႔ပုံကေတာ့
တစ္ေန႔ကၽြန္ေတာ္က ျခံထဲတြင္ စာက်က္ေနစဥ္ ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္သည္ ဟထားေသာ၀င္းတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ဟိုၾကည္႔ဒီၾကည္႔ႏွင့္၀င္လာသည္။ ပါးစပ္မွလည္း အိမ္ရွင္တို႔အိမ္ရွင္တို႔ ဟု အသံကိုမတိုးမက်ယ္ႏွင့္ေအာ္ေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္စာက်က္ေနေသာ ေနရာမွာ ႏွင္းဆီပင္မ်ားႏွင့္ အုပ္ေနေသာေၾကာင့္သူမက ကၽြန္ေတာ့္အားရုတ္တရက္မျမင္ေပ။ သူမ၀တ္ထားသည္မွာ တီရွပ္အပန္းႏုေရာင္ေလးႏွင့္ ထမိန္အျပာေလးတြဲ၀တ္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သည္ ကေလးမေလးက လူႀကီးပုံဖမ္းၿပီး၀တ္စားလာသည္ကိုျမင္ၿပီး ရုတ္တရက္ေနာက္ခ်င္လာသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အနားကို တိတ္တိတ္ေလးကပ္သြားၿပီး အနားေရာက္မွ
"ေဟ့ မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ဟု အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၿပီး ေျခာက္လိုက္ရာ သူမသည္ အၾကီးအက်ယ္လန္႔သြားၿပီး ရုတ္တရက္လွည္႔ေျပးရာ သူမ၏ထမိန္ကိုျပန္နင္းမိၿပီးေခ်ာ္လဲသြားေလသည္။ဟိုက္ ကၽြန္ေတာ္လည္းလန္႔သြားသည္။
သူမေလးသည္ လန္႔ၿပီး အရွိန္ျဖင့္ထမိန္ကိုနင္းမိေသာေၾကာင့္ ထမိန္ေလးမွာ သူမ၏ ေပါင္လယ္ေလာက္အထိ ေလွ်ာက်သြားၿပီးလဲက်သြားျခင္းျဖစ္သည္။ လွ်ပ္တပ်က္ျမင္လိုက္ရသည္မွာ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္၀င္း၀င္းေလးေလး ႏွင့္ ေတာင္ကုန္းမို႔မို႔ေလး အေမႊးေလးမ်ားမွာ နုနု က်ဲက်ဲေလး။ အဖုတ္လွလွႏုႏုေလးကို စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ရသည္။ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ျမင္ျမင္ခ်င္း အဖုတ္ေလးကိုျပလိုက္ေသာ ေကာင္မေလး ငယ္ငယ္လွလွကို အရမ္းပင္ခ်စ္မိသြားပါေတာ့သည္။
သူမမွာလည္း တစိမ္းေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း မိန္းမသားတို႔၏ အဖိုးတန္လွိ်ဳ႔၀ွက္ေသာအလွက္ုိ ျပမိသလိုျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ရွက္စိတ္ျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေဆးအနီဆိုးထားသလိုနီေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အရွက္သည္းမေလးကို ထူေပးလိုက္ၿပီး
" ေဆာရီးေနာ္ ငါမင္းကို ေျခာက္လိုက္မိလို႔။ ဒါနဲ႔မင္းက ဒီျခံထဲကို ဘာလာလုပ္တာလဲ။"
သူမကလည္း ဘာမွမျဖစ္ေသာမ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ထမိန္ကိုျမန္ျမန္ျပင္၀တ္လိုက္ၿပီး
"ပန္းက ဟိုးႏွစ္ၿခံေက်ာ္ကအိမ္ကိုေျပာင္းလာတာပါ။ အဲဒါ သဘက္ခါအိမ္သစ္တက္ပြဲလုပ္မလုိ႔ လာဖိတ္တာ။"
ဟုေျပာၿပီး ဖိတ္စာကိုကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲသို႔ထည္႔ေပးလိုက္ကာ ထြက္သြားေလသည္။ အာဂမေလးပဲ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့သလိုဟန္ေဆာင္ေနတယ္
သူမျခံအ၀အေရာက္ ကၽြန္ေတာ္က လွမ္းေမးလိုက္သည္။
"ေဟ့ ေကာင္မေလးနင့္နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ။"
သူမသည္ ေျခလွမ္းကိုရပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကိုျပန္မလွည္႔ၾကည္႔ပဲေျဖလိုက္သည္။
"ပန္းႏု"
ထိုအခ်ိန္မွစ ၿပီးေနာက္ ေျခာက္လခန္႔အၾကာတြင္ပန္းႏု ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္မွ်အၾကာတြင္ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္သည္ အခ်စ္နယ္ကၽြံခဲ့ေလသည္။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာျပရာ
"ကိုကို သိလား။ ကိုကိုနဲ႔ ပန္းစေတြ႔ၿပီး ပန္းရဲ႔ ပိပိေလးကို ကိုကိုျမင္သြားတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ပန္းရဲ႔စိတ္ထဲမွာ ပန္းရဲ႔ပိပိဟာ ကိုကို႔အတြက္ပဲလို႔ အလိုလိုသိလိုက္တာကိုကိုရဲ႔"
သူမ၏ထိုစကားေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့ေလသည္။ အခုလည္းခ်စ္ေနဆဲပင္။ သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ့္မွာ အခက္အခဲစျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ တဖက္က သခင္မ။ တဖက္က အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ခ်စ္သူ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်လိုက္သည္။ ကိုကို႔ကို ခြင့္လႊတ္ပါ ပန္းေလးရယ္
No comments:
Post a Comment