ေန႔လည္ဘက္ေရာက္ေသာ္
ဝတ္မႈံသြားတာအခုထိျပန္မေရာက္ေသးေပ
ကြ်န္ေတာ္လည္းေန႔ခင္းဘက္ပ်င္းသည္ႏွင့္ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္ျဖင့္ မိုးယုအိပ္ေနေသာ ဝတ္မႈံ၏အခန္းေရွ႔သို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဒါေပမယ့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္တဲ့စိတ္ခေလးျဖစ္လာကာ အခန္းတြင္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္၍ ရလိုရငွားတံခါးကို အနည္းငယ္တြန္းၾကည့္ေသာအခါ အဆင္ေျပစြာပင္အနည္းငယ္ ဟသြားခဲ့ပါသည္။ အခန္းတြင္းတြင္ေတာ့ မိုးယုတေယာက္ေခြေခြကေလး ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းမရိုးမရြစိတ္ကို ထိန္းမရသျဖင့္ အရဲစြန္႔ကာေျခသံလံုလံုျဖင့္ ခုတင္နားသို႔ခ်ည္းကပ္သြားခဲ့ပါသည္။
မိုးယု၏အထက္ေအာက္အစိမ္းေရာင္ဝတ္စံုအပါးေလးျဖင့္ ေခြေခြေလးအိပ္စက္ေနပံုသည္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္အား ၾကည့္ေနရင္းကပင္ ထန္လာေစပါေတာ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္းမထူးဇာတ္ခင္းကာ သူမ၏ေအာက္ပိုင္းတံတိုင္းျဖစ္ေသာ အစိမ္းေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ေလးကို ျဖည္းညည္းစြာ ဖြဖြေလးခြ်တ္လိုက္ပါသည္။ ေဘာင္းဘီရွည္ျဖစ္သျဖင့္ ခြ်တ္ရသည္မွာ အေတာ္ေလးကိုခဲယဥ္းလွပါသည္။ ညဘက္က အိပ္ရာအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ အိပ္မရသျဖင့္ အခုမွသာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားဟန္တူသည္။ အနည္းငယ္ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ေလာက္ပင္ရွိသည္။
အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူမ၏ေအာက္ပိုင္းအဓိကခံတပ္စခန္း ပန္းေရာင္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းအား အတိုင္းသားျမင္ေနရပါေတာ့သည္။ အတြင္းဘက္ရွိ ေတာမွအပင္မ်ားသည္လည္း အနည္းငယ္ခံတပ္ကို ေက်ာ္၍တိုးထြက္ေနပါေသးသည္။
ထိုအခိုက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အတြင္းစခန္းကို ဝင္တိုက္ရန္ဟန္ျပင္၍ ခံတပ္ေလးကို ခြ်တ္ေအာင္ အေပ်ာ့ဆြဲႏွင့္ ၾကိဳးစားေနရပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့၏စိတ္တို႔သည္လည္း ခံတပ္ကြ်တ္ေရးကိုသာ အာရံုစိုက္ေနသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အား ၾကည့္ေနေသာအထက္အရပ္မွ မ်က္လံုးတစ္စံုအား ကြ်န္ေတာ္သတိမျပဳမိလိုက္သျဖင့္*********
'ကိုအာကာ ဒါကဘာလုပ္တာလဲ'
မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာေဒါသမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ကာ ကြ်န္ေတာ့အားေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္ထုတ္လိုက္ပါသည္။
ရုတ္တရပ္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေခြေခြေလးႏွင့္ ေၾကာက္ေတာင္ေလး ျဖစ္သြားပါသည္။
'ရွင္ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတဲ့သူဘဲ ဝတ္မႈံျပန္လာရင္ရွင့္ကိုကြ်န္မတိုင္ေျပာမယ္ ရွင့္မိဘေတြနဲ႔လည္းတိုင္မယ္'
ကြ်န္ေတာ္လည္း အျခားသူေတြသိသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႕စြာျဖင့္ သူမေျခေထာက္အားကိုင္ကာ
'လူၾကီးေတြနဲ႔ေတာ့မတိုင္ပါနဲ႔မိုးယုရယ္'
'မရဘူးတိုင္ရမယ္ တိုင္မွကိုျဖစ္မွာ'
'ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ အျခားၾကိဳက္တာခိုင္းပါ မိုးယုစကားကို ေနာက္ဆိုနားေထာင္ပါ့မယ္ လူၾကီးေတြကိုေတာ့ မတိုင္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္'
သူမေျခေထာက္ဖ်ားေလးကို ကိုင္၍ေျပာေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္၏ အျပစ္ဝန္ခံမႈ႔ႏွင့္ ေတာင္းပန္မႈ႔မ်ားေၾကာင့္ အေျခအေနတမ်ိဳးသို႔ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါေတ့ာသည္။
တစ္နာရီခန္႔ကုန္လြန္ျပီးေသာအခါ
ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတိုတထည္သာ ဝတ္ဆင္ထားေသာကြ်န္ေတာ္သည္ ခုတင္အထက္၌ အစိမ္းေရာင္ဝတ္စံုေလးကို ဆင္ျမန္းထားေသာ မိုးယုဟုေခၚေသာ ကြ်န္ေတာ့္သခင္မအသစ္၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားအား တျပြတ္ျပြတ္စုတ္ေနပါသည္။
ေျခေခ်ာင္းၾကားမွ ရွိရွိသမွ်ေသာ အညစ္အေၾကးတို႔သည္ ကြ်န္ေတာ္က်ဴးလြန္ထားေသာျပစ္မႈ႔မ်ားအတြက္ ဦးစြာေသာအျပစ္ဒဏ္မ်ား(သို႔)သခင္မေပးေသာအျပစ္မ်ား၏အစပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ျပီးပါျပီ
No comments:
Post a Comment