တို႔မ်ား မငယ္တငယ္တုန္းက

တို႔မ်ား မငယ္တငယ္တုန္းက

ခ်ာတိတ္မေလး လာခ်ေပးသြားသည္႔ ဂဏန္းမလာဆာခ်က္ရဲ႕ အီစိမ္႔ေနသည္႔အရသာကိုျမည္းစမ္းလိုက္ျပီး ပင္လယ္စာတုန္ယမ္းေလးကို တလွည္႔သံုးေဆာင္မည္႕ဟန္ျပင္တုန္း အသံစြာစြာေလးက ထြက္လာသည္ ။
. . . “ ကိုထူး တေယာက္တည္းပဲ စားေနတယ္ ။ ေယာကၤ်ားျဖစ္ျပီးေတာ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဦးစားေပးရမွန္းမသိဘူးေတာ႔ ။ စိတ္ကခုထိပုပ္တုန္း ” . . .
အသံေလးစြာတာ စာစာနဲ႔ ရန္ေတြ႔စကားေၾကာင္႔ ခြန္းတံု႔ျပန္မည္ လုပ္မလုပ္ ႏႈတ္ခမ္းဟျပီးခါမွ
. . . “ ေဟာ ေမသူေရာက္လာျပီ ” . . .
သည္ေတာ႔မွ မွန္တံခါးကေန လွမ္းၾကည္႔လိုက္ရာ ဟြန္ဒါကားနက္ေလးေပၚကေန ဟန္ပါပါဆင္းလာသည္႔ ေမသူ ကိုေတြ႔ရသည္ ။ စားေသာက္ဆိုင္တံခါးက၀င္၀င္ခ်င္း ေဘးဘယ္ညာ တခ်က္ရိႈးလိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို အေတြ႔ လွမ္းလာသည္႔ ေမသူ႕အထာက စိမ္းပုပ္ေရာင္ ၀မ္းဆက္အက်ပ္ႏွင္႔ အေတာ္ပင္ စမတ္က်က်ႏိုင္လြန္းသည္ ။

. . . “ မမသြယ္ ေရာက္တာၾကာျပီလား ေမသူ ေကစ္႔မျပီးတာနဲ႔ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ ” . . .
. . . “ ေအးပါ ေမသူတုိ႔ ေဒါက္တာေတြမ်ား တခုခုဆို ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္တခုရထားေတာ႔ ေရလဲထမီလို တခ်ိန္လံုးသံုးေနတယ္ ” . . .
ကၽြန္ေတာ္႔မိန္းမ သြယ္က ဘာမွမေျပာ ရပါတယ္ရပါတယ္ ျပံဳးေနသေလာက္ ေနာက္ညီမ၀မ္းကြဲတေယာက္ျဖစ္သည္႔ ငု၀ါကေတာ႔ ႏႈတ္သီးေကာင္းသူေလးဆိုေတာ႔ ႏႈတ္ထြက္ျမန္သည္ေပါ႕ ။
. . . “ ဟဲ႔ ငါကညာစရာလား ” . . .
တကယ္တမ္းက သံုးဆယ္ေက်ာ္တန္းေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲေတြ မေတြ႔တာၾကာျပီမို႔ ငု၀ါ ျပည္ပက ဒီတေခါက္ျပန္အလာ အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔ ေအးေအးေဆးေဆး သီးသီးသန္႕သန္႔နဲ႔ ေလပစ္လို႔ေကာင္းသည္႔ သည္စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်ိန္းထားၾကတာ ။
ကိုယ္ေတြနဲ႕ ေဇာက္ထုိးတဖက္ေထာင္႔၀ိုင္းမွာ ေနာက္မိသားစုတ၀ိုင္းသာရိွသလို ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးမ်ားကလည္း လြန္စြာေ၀းကြာသည္႔ ေကာင္တာတြင္တာ စတည္းခ်ေနၾကသည္မုိ႔ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေျပာဆိုရယ္ေမာလို႔ရသည္ ။ တေနကုန္ထိုင္လို႔ရသည္ ။ စားျမိန္ဖြယ္မ်ားကို မပ်က္သံုးေဆာင္လုိ႔ရသည္ေပါ႕ ။
ငု၀ါအမ်ိဳးသားက ျပင္သစ္ေရနံဘီလူးၾကီး Shell မွာကမ္းလြန္အင္ဂ်င္နီယာဆိုေတာ႔ သူလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာေနျဖစ္သည္ ။ သို႔ေပသိ ၀င္ေငြေကာင္းသလို သူမကိုယ္တုိင္က အလွျပင္ထိုင္စားနဲ႔ ေက်ာ႔ေမာ႔လွပတဲ႔ ဘ၀ေပမယ္႔ စိတ္ကူးေပါက္တုိင္းမၾကာခဏ ျမန္မာျပည္ျပန္လာတတ္သည္ ။
ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးရုန္းကန္လႈပ္ရွားရေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားလြန္းတဲ႕ အိုဂ်ီေပါက္စ ေမသူ တို႔ထက္ ငု၀ါက ပိုျပီး လန္းဆန္းတက္ၾကြ ခေလးဆန္ေသးသည္မွာလည္း မဆန္းေတာ႔မဆန္းလွ ။
သည္လိုျဖင္႔ ထပ္မံမွာစားၾကရင္း ေလေပးေျဖာင္႔ၾကရင္း ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ငယ္စဥ္ဘ၀မ်ားကို ေရာက္ရိွကာသြားေပေတာ႔သည္ ။
. . . “ ေမသူ က ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ေျခာက္ပစ္ကင္း ေကာင္မေလးမဟုတ္ဘူးလား ။ စာလည္းတအားေတာ္ဆို ကိုထူးတခါတေလေျပာတာၾကားဖူးတာပဲ ” . . .
ကၽြန္ေတာ္႔ ဇနီးသြယ္က ေမးလိုက္ေတာ႔
. . . “ မဟုတ္ပါဘူး ေအးရံုေအးတာပါ ” . . .
. . . “ ဘာမဟုတ္ပါဘူးလဲ ငယ္တည္းက သူပဲ ခြဲျခားခြဲျခားနဲ႕ ဖိုးနဲ႔တုန္းကဆို တုိ႔နဲ႔ကိုထူးခ်ည္း ပိုထိတယ္ ” . . .
. . . “ ဟာ ဖိုးက ဘယ္သူ႔မွ မ်က္ႏွာသာမေပးတဲ႕ဟာ ” . . .
ေမသူနဲ႔ ငု၀ါက ျငင္းေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀င္ေျပာရျပီ ။
. . . “ ဖုိးက မညွာပါဘူးငု၀ါရ ။ အစပိုင္းတာ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ခ်ည္းခံရတာ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ေမသူလည္း ထိတာပဲ ” . . .
. . . “ ေျပာလုိက္ပါ ကိုထူးရယ္ သည္ေကာင္မေလးက သူစာညံ႔လို႔ ခံရတာကို သူမ်ားအျပစ္ပံုခ်ခ်င္ေသး ” . . .
. . . “ အမယ္မယ္ မမေတာ္ၾကီးကလည္း ေနာက္ဆံုးေတာ႔သူလည္း ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ရတာခ်င္းကို ဟိဟိ ” . . .
. . . “ ညည္းကပိုခံရတာပါေအ ” . . .
. . . “ ဟားဟား ဘယ္သူပိုခံရခံရ ေပၚတာခ်င္းတူတူကို ျငင္းမေနနဲ႔ေတာ႔ေဟ႔ ” . . .
. . . “ ကိုထူးက်ေတာ႔ေကာ . . . ေမသူေကာ ငု၀ါႏွစ္ေယာက္စလံုးျပိဳင္တူ ေမးလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း စပ္ျဖီးျဖီးၾကီးနဲ႕
. . . “ ေအးေလ ငါလည္းပါတာပဲ ” . . .
သည္လုိေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံုးေယာက္လံုး ရယ္မိၾကျပန္သည္ ။ ဇနီးေလးက အစကေတာ႔ လိုက္ျပံဳးေနရာကေန မ်ားလာေတာ႔ ဘာမွန္းမသိ အူလည္လည္ျဖစ္လာပံုရသည္ ။
. . . “ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာတုန္း သြယ္ လည္းမသိရပါလား ” . . .
. . . “ ဟာ မမကလည္း ငု၀ါတုိ႔ အထက္တန္းတုန္းက ရန္ကုန္မွာ ဖုိးဖိုးၾကီးဆီလာေနရင္း ေက်ာင္းတက္ရင္း တူတူေနတုန္းက အေၾကာင္းေတြေလ ” . . .
. . . “ ဟုတ္လား နည္းနည္းေတာ႔ ၾကားဖူးတယ္ ေသခ်ာေတာ႔မသိဘူး အဲ႔ေၾကာင္႔ပါ ” . . .
. . . “ ဟင္ ကိုထူး ဖိုးဖိုးဆီမွာ ေနတုန္းကအေၾကာင္းေတြ မေျပာျပဘူးလား ” . . .
. . . “ အင္း ေမသူတုိ႔ငု၀ါတို႔နဲ႕ တူတူေက်ာင္းတက္ရင္း ေနၾကရတယ္ ။ ငု၀ါတုိ႔ဖုိးဖိုးၾကီးက စည္းကမ္းၾကီးျပီး အရိုက္ၾကမ္းတယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ သိတယ္ ”. . .
. . . “ ဒါပဲလား ။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ကိုထူး ရွက္ျပီးမေျပာျပတာျဖစ္မယ္ ဟိဟိ ” . . .
. . . “ ဟုတ္လား ကို ဘာေတြမ်ား ရွက္စရာရိွလုိ႔တုန္း ” . . .
သြယ္က ေမးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေျဖၾကပ္ျပီ ။ တကယ္ေတာ႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကို အိမ္သူသက္ထားကို ခ်စ္သူရည္းစားဘ၀တည္းက ေျပာျပခဲ႔ခ်င္ေပမယ္႔ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔မွန္းမသိ ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္မလံုျဖစ္ကာ မေျပာျပမိခဲ႕ ။
. . . “ အမယ္ ငု၀ါ နင္ကပဲေျပာရတယ္ရိွေသး ရွက္မယ္႔ရွက္ နင္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မိန္းခေလးေတြ ပိုရွက္ဖို႔မေကာင္းလား ” . . .
. . . “ ဟိဟိ ရွက္တာေပါ႕ ” . . .
. . . “ အြန္ မ်က္စိလည္သြားျပန္ျပီ ေသခ်ာေျပာျပၾကပါလား ” . . .
သြယ္အေျပာမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္စလံုး ျပံဳးစိစိနဲ႕ မ်က္လံုးခ်င္း စံုမိၾကတယ္ ။ သေဘာတူပါတယ္ဆိုတာဆို အရိပ္ကမ်က္ႏွာတိုင္းမွာ ထင္ဟပ္လုိ႔ေနသည္ ။
. . . “ ဒီလို သြယ္ ရဲ႕ ” . . .
. . . . . . . . . .
( ကၽြန္ေတာ္ ၊ ေမသူ နဲ႔ ငု၀ါလိႈင္ တို႔က လပိုင္းခန္႔မွ်သာ အသက္ကြာတဲ႔ တ၀မ္းကြဲ ေမာင္ႏွမေတြ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ မိဘေတြအားလံုးက ရန္ကုန္ဇာတိျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရၾကည္ရာ မ်က္ႏုရာေရႊ႕ေျပာင္းၾကသည္က တေၾကာင္း၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းဘ၀ ပို႔ရာသြားသည္က တသြယ္တုိ႔ျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ အေရာက္မွာ အနယ္နယ္ကို ေရာက္ရိွေနၾကပါျပီ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို ေျဖေသာအခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွသာ ေျဖရမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိဘအားလံုးက ေၾကာက္ရေသာ ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ စကားေၾကာင္႔ ရန္ကုန္ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးမွာ ပညာေရႏို႔လာစို႔ၾကရပါတယ္ ။ သည္အခါ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးေဟာင္း ျဖစ္ေသာ ဘုိးဘုိးၾကီး၏ အိမ္တြင္ ပညာေရးအတြက္ ေျမးအႏွစ္ေလးမ်ား လာေရာက္စုစည္းမိေတာ႔သည္ ။ မိဘမ်ားက စားေရးေနေရးေၾကာင္႔ အခ်ိန္အျပည္႔မေပးႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ ဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးလွေသာ တကၠသိုလ္၀င္တန္းကို မ်က္စိေဒါက္ေထာင္႔ၾကည္႔ေပးရင္း ၾကီးၾကပ္ေပးႏိုင္ေသာ ဘိုးဘိုးၾကီးဆီတြင္ ေနထိုင္ရင္း ေျဖဆိုပါက အမွန္တကယ္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖုိ႔ အက်ိဳးရိွမည္ျဖစ္သည္ ။ ထုိ႔အတူ ကိုယ္႔ရပ္ကိုယ္႔ရြာတြင္ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းမ်ားႏွင္႔ ဆိုးခ်င္တုိင္းဆိုး ေပခ်င္တုိင္းေပေနေသာ ကၽြန္ေတာ္႔လိုလူအဖုိ႔ေတာ႔ အဆိုးေတြျဖတ္ျပီး ကမ္႔သြင္းခံထားရသကဲ႔သို႔ ျဖစ္ျပီး ပညာေရးကိုသာ အာရံုစိုက္ေပေတာ႔မည္ ။ သည္လုိပံုစံျဖင္႔ပင္ ကၽြန္ေတာ္႔မမၾကီးႏွင္႔ အကို၀မ္းကြဲတေယာက္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အရင္ သံုးႏွစ္ခန္႔က ဆယ္တန္းကို ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္သြားျပီးေနာက္ တကၠသိုလ္ ပညာေရးကို ေရာက္ရိွျပီး ျဖစ္ေနပါသည္ ။
ဘုိးဘိုးၾကီးမွာ အသက္၆၀ ေက်ာ္ ၇၀နား ကပ္ေနေသာ္လည္း အရြယ္ႏွင္႔ မမွ်ေအာင္ ႏုပ်ိဳျပီး က်န္းမာေရးေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေကာင္းသူျဖစ္သည္ ။
ဘြားဘြားၾကီး ဆံုးပါးျပီးကတည္းက အေ၀းေရာက္သားသမီးမ်ားေၾကာင္႔ တကိုယ္တည္း အထီးက်န္ကာ မိတ္ေဆြမ်ားသာ အေဖာ္ျပဳေနရသည္႔ ဘုိးဘုိးၾကီး ေျမးေတြေၾကာင္႔ အပ်င္းေျပရသည္ ။ က်ဴရွင္မ်ား ေခတ္မစားေသးသည္႔ ထိုအခ်ိန္က ဘုိးဘုိးၾကီး ကိုယ္တိုင္ ၁၀တန္းေျဖမယ္႔ ေျမးမ်ားကို ၾကပ္မတ္ သင္ၾကားေပးသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ေမသူမွာ ကိုးတန္းတက္ကလည္းက ဘိုးဘိုးၾကီးဆီသို႔ ေရာက္ရိွေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ထူးေအာင္ေဇာ္ မွာ အၾကီးျဖစ္ေသာ္လည္း ပညာေရးတြင္ ညီမငယ္ ေမသူ ကိုမယွဥ္ႏိုင္ ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္တုန္းက ညံ႔ေသာ ေက်ာင္းသား အျဖစ္မသတ္မွတ္ခဲ႔ေသာ္လည္း ေမသူႏွင္႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ယွဥ္မိေသာအခါ ဖြတ္ၾကား လံုးလံုးျဖစ္ေလေတာ႔သည္ ။ သံုးလမွ်သာ ငယ္ေသာ ေမသူက ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလး ဘ၀တည္းက အဘက္ဘက္ထူးခၽြန္သူ ျဖစ္သည္ ။ ျမိဳ႕နယ္အဆင္႔ တိုင္းအဆင္႔မ်ားတြင္ ထိပ္ထိပ္ၾကဲ ဆင္ႏႊဲလာေသာ သူကေလးမုိ႔ ရန္ကုန္ေျပာင္းမည္ ဆိုေတာ႔ သူ႔ေက်ာင္းက လက္မလႊတ္ခ်င္ဟု ဆုိသည္ ။
အဘိုးအရင္း၏ အကိုျဖစ္သူ ဘိုးဘိုးၾကီးမွာ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး တဦးျဖစ္ခဲ႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိဘမ်ားအားလံုးပင္လွ်င္ သူ၏ ေက်ာင္းမွာပဲတက္ သူ႔လက္ထြက္ေတြျဖစ္ကာ သူကိုယ္တုိင္ပင္ ထိန္းကြပ္ခဲ႔သူမို႔ ယခုတိုင္ပင္ အမ်ိဳးမ်ားအၾကားတြင္ ၾသဇာၾကီးမွလွေခ်သည္ ။
ျပန္ေတြးလွ်င္ပင္ အသည္းထိတ္ရေသာ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေသာ အရွက္ၾကီးရွက္ေစရေသာ ဘုိးဘုိးၾကီး ၏ သံမဏိ စည္းကမ္းႏွင္႔ အျပစ္ဒဏ္မွာ မ်ားမွာ စာမရလွ်င္ ဖင္ခၽြတ္ရိုက္ျခင္းႏွင္႔ က်က္စာမရလွ်င္ မရမခ်င္း ဖင္ကၽြတ္ျဖင္႔ စာက်က္ရျခင္း ပင္ျဖစ္သည္ ။
. . . . . . . . . .
. . . “ ေမာင္ထူး ထ မတ္တပ္ရပ္ ပုဆိုးခၽြတ္ ” . . .
. . . “ ဟာ ဖုိးကလည္း ” . . .
. . . “ မင္႔ ငါေျပာေနတယ္ေလ ” . . . ၾကိမ္လံုးၾကီး ကိုင္လိုက္တဲ႔ ဘိုးဘိုးေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကလန္ကဆန္ မလုပ္ရဲသည္မို႔ မတ္တပ္ထရပ္ရသည္ ။
. . . “ ဖိုး သားေအာက္မွာ ေဘာင္းဘီမွမပါတာ ။ ေမသူလည္း ရိွတယ္ ” . . .
. . . “ မပါေတာ႔ တခါတည္းျပီးတာေပါ႕ ။ ပါရင္ အဲ႔ ေဘာင္းဘီ ပါခၽြတ္ခိုင္းမွာ ”. . .
ထိုစဥ္ အခါက လူပ်ိဳဖားဖား ဆယ္႔ခုႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ ရိွျပီ ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ထူး မွာ ဘယ္လုိပဲ ေပေပ ညီမ၀မ္းကြဲေရွ႕မွာ ဖင္အေျပာင္သားနဲ႔ အတြယ္ခံရမယ္ကိုေတာ႔ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးသည္အထိ ေၾကာက္ပါသည္ ။
. . . “ ေဟ႔ေကာင္ ငထူး မင္းကို ခၽြတ္လုိ႔ ငါေျပာေနတယ္မလား ” . . .
ဟိန္းခနဲ ထြက္လာေသာ အသံၾကီးေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ထူး ခါး၀တ္ေတာ္ ပုဆိုးကြင္းလံုးကၽြတ္ကာ လျဗြတ္တြဲေလာင္း ျဖစ္ရရွာသည္ ။ ညီမငယ္ ေမသူရဲ႕ တခစ္ခစ္ ရယ္သံနဲ႔အတူ ဖင္မွာ ပူခနဲ ပူခနဲ ။
ထိုသို႔ တခါ အရွက္ေတာ္ ကြဲေတာ္မူျပီးေသာ္လည္း ရႈပ္ေထြးေပြလီလွစြာေသာ သကၠရာဇ္နံပါတ္ေတြ မမွတ္ႏိုင္သျဖင္႔ ေအာက္ပိုင္းဗလာျဖင္႔ စာက်က္ရျပန္ပါသည္ ။
သည္ က်က္စာေတြ ႏိုပ္စက္သည္႔ ဒဏ္ကို ဆယ္တန္းႏွစ္အထိ ကၽြန္ေတာ္ႏွင႔္ ေနာင္ ငု၀ါ လည္း အေတာ္ခံခဲ႔ရသည္ ။ ေနာက္ပိုင္း ၀ိဇၨာသိပံၸ ခြဲသြားသည္ ဟု ၾကားရေသာ အခါ ငါေတာ႔ ကံအေတာ္ေခခဲ႔လုိ႔ ၉ဘာသာဒဏ္ခံရတာဟု ေတြးမိပါသည္ ။
. . . “ ေဟ႔ေကာင္ ေမာင္ထူး အက်ႌကိုလိပ္တင္ထား မင္းကို အျပစ္ေပးထားတာ ” . . .
အတန္ငယ္ေအာက္ေရာက္ေသာ တင္ပါးဖံုးစြပ္က်ယ္ျဖင္႔ အရွက္ကို ကြယ္ကာမည္ ၾကိဳးစားေလေသာအၾကံ ေရဆံုေမွ်ာရျပန္သည္ ။ အိမ္ေနာက္ေဘးက ထမင္းစားပြဲေဘးမွာ ေဂြးဥတြဲေလာင္း ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ျဖင္႔ စာက်က္ေနရေသာ အကို၀မ္းကြဲ ရွက္မည္ကို သနားလုိ႔ထင္႔ ေမသူ ခဗ်ာ ေရပင္အေတာ္ၾကာမွတခါ လာေသာက္ရွာသည္ ။
ေနာက္မွ သိသည္ ။ အလိမၼာတံုးညီမေလးက အရြယ္ေရာက္ျပီး ေယာကၤ်ားေဂြးစိကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ က်မွ ေသခ်ာျမင္ဖူးသည္ဆိုပဲ ။ ေသလိုက္ပါေတာ႔ ။
. . . “ ကိုထူးတို႔ ေရႊပန္းကလည္း ေၾကာက္စရာၾကီးေနာ္ ။ ငယ္တုန္းကနဲ႔လဲ မတူေတာ႔ဘူး ” . . .
ႏွစ္ေယာက္တည္း ရိွတုန္း ရိုးရိုးသားသားပင္ လာေျပာတဲ႔ ညီမငယ္ေၾကာင္႔ ေၾကာင္ပင္ေၾကာင္သြားသည္ ။
မူလတန္းခေလးဘ၀က ေမာင္ႏွမေတြ တူတူစုျပီး ေဆာ႔ကစား၊ ေရတူတူခ်ိဳးတုန္းက ဂ်ိဳးဆိုဒ္နဲ႔ လူပ်ိဳ ဂ်ိဳးဆိုဒ္ကို လာယွဥ္ေနတဲ႔ ေမသူ႔ကို
. . . “ ဟဲ႔ ငါက ခေလးမွ မဟုတ္ေတာ႔တာ ” . . .
. . . “ ခစ္ခစ္ ေမသူက ခေလးဟာေလးေတြပဲ ျမင္ဖူးတာ ၊ အဲလို ရုပ္ဆိုးသြားမယ္ဆိုတာ မသိဘူး ” . . .
. . . “ ဟာ နင္႔ဟာကို ငယ္တုန္းကနဲ႔ တူေသးလုိ႔လား ။ အခု ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔ သရဲမနဲ႔ ျဖစ္ေနျပီး မဟုတ္လား ” . . .
. . . “ ဟယ္ ဘာေတြလာေျပာ ” . . .
အဲလုိ ပိတ္ေျပာပစ္မွပဲ အမိ ဇက္ပုသြားသည္ ။ )
. . . “ ဟားဟား ကိုက အဲဒါဆို ေမသူ႔ေရွ႕မွာ ဖင္ကၽြတ္ၾကီးနဲ႕ေပါ႕ ”. . .
. . . “ ဟုတ္တယ္ မမေရ သမီးဆို ပထမဆံုးအေခါက္က ရွက္ျပီးထူပူေနတာပဲ ” . . .
ေမသူကဆိုေတာ႔ မေနႏိုင္ပဲ ျပန္ေျပာရသည္ ။
. . . “ ေအာ္ ေကာင္းတယ္ အိုးကမပူ စေလာင္းကပူ ရတယ္လို႔ ” . . .
. . . “ ကို တို႔က အဲ႔တုန္းက အသက္ဘယ္ေလာက္လဲ ” . . .
. . . “ ၁၇ေလာက္ေပါ႕ အေရးအခင္းနဲ႕ေက်ာင္းပိတ္တာေစာင္႔ေနရတာနဲ႔ဆိုေတာ႔ ”. . .
. . . “ ဟယ္ ဒါဆုိလူပ်ိဳေတာင္ျဖစ္ေနျပီေပါ႕ ” . . .
. . . “ ဟီးဟီး ျဖစ္တာေပါ႕ မသြယ္ေယာကၤ်ားက ပထမဆံုးအေခါက္တည္းက လူပ်ိဳၾကီး ၊ ဒါေၾကာင္႔ သမီးက မျမင္ရဲဖူးေျပာတာ ” . . .
. . . “ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးၾကီးက အၾကီးၾကီးျဖစ္ေနျပီေပါ႕ ဟင္ ဟိဟိ ဒါေၾကာင္႔ တုိ႔ကို မေျပာျပတာျဖစ္မယ္ ဒင္းရွက္ျပီးေတာ႔ ။ ဟုတ္လားဟင္ ညီမေလးေတြေရွ႕ စာမရလို႔ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးလွန္ျပီးစာက်က္ရတယ္တဲ႔ ငါ႕ေယာကၤ်ားႏွယ္ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ဟိဟိဟိ ” . . .
သြယ္က ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေစာင္းငမ္းေစာင္းငမ္းနဲ႔ ေျပာသည္ ။
. . . “ ဟုတ္ပ မမေရ အဲ႔တုန္းက သမီးျမင္ဖူးတာ ေယာကၤ်ားေလးေရႊပန္းဆို လက္တဆစ္ေလးေလ ဟိဟီ ။ ကိုထူးဟာလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ေရခ်ိဳးရင္းျမင္ဖူးတာ အဲလိုပိစိေလးကေန ဖိုးဖိုးဆီမွာ ဖင္ခၽြတ္လဲ အရိုက္ခံရေကာ ဒီေလာက္ၾကီးကိုျဖစ္ေနတာ ” . . .
ေမသူက ေျပာလည္းေျပာ လက္မနဲ႔လက္ညိႈးမထိေအာင္ အၾကီးၾကး ၀ိုင္းျပေတာ႔ အားလံုးမျပံဳးပဲ ၀ါးလံုးကြဲ ရယ္ၾကပါေလေရာ ။
. . . “ ျပီးေတာ႔ မမေရ ကိုထူး ကဆံပင္သန္တယ္မလား ။ အဲဒီ႔ကတည္းက သန္တာ ေနရာစံုပဲ ” . . .
ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳျဖစ္စတည္းက လေမႊးထူတဲ႕အေၾကာင္းကို ရည္ညႊန္းျပီး ဟားၾကျပန္ေတာ႔ ခက္ျပီ ။
. . . “ ေဟ႔ေဟ႔ ငါ႔ကိုခ်ည္း ဖဲ႔မေနနဲ႕ နင္တုိ႔အလွည္႔ေရာက္ရင္လည္း ငါကမညွာဘူးေနာ္ ” . . .
. . . “ ဟာ ေမသူတုိ႔က မိန္းခေလးေတြကို ဟီး ” . . .
. . . “ မရဘူးေဟ႔ အလွည္႔က် မႏြဲ႕စတမ္းပဲ ဟင္းဟင္း ” . . . သူမ်ားက်စခ်င္တယ္ သူတို႔အေၾကာင္းေျပာရင္ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျဖစ္မယ္ေတာ႔မသိ ေျပာရင္းနဲ႕ အာေခ်ာက္လာတာေၾကာင္႔ ေသာက္စရာေတာ႔လုိျပီ ။
. . . “ ဒါနဲ႕ တခုခုေကာ မေသာက္ခ်င္ၾကဘူးလား ”. . .
. . . “ အင္း ၀ိုင္ေလးဘာေလး မွာေသာက္ရေအာင္ . . . ငု၀ါက စဆိုျပန္ေတာ႔ ဒင္းကေလး ႏိုင္ငံျခားျပန္ဆိုေတာ႔ အတတ္ေကာင္းေလးေတြ တတ္လာတယ္ထင္တယ္ ။
ဒါနဲ႔ပဲ ယမကာ menu ေလးကိုလွန္ေလွာၾကည္႔ျပီး သင္႔တင္႔မည္႔ ယစ္ေရႊရည္ေလးကို ေအာ္ဒါလုပ္လုိက္ျပီး စကားဆက္ၾကျပန္သည္ ။
. . . . . . . . . .
( တခါမွ ႏွစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါမွ သံုးခါ ျဖစ္လာေတာ႔ ေမာင္ထူး ဖင္ခၽြတ္ရိုက္ခံရတာ ပံုမွန္လုိ ျဖစ္သြားသည္ ။ စိတ္သေဘာထား ျပည္႔၀ေသာ ညီမေလးကလည္း အားေပးရွာပါတယ္ ။ မရွင္းရင္ ထပ္ရွင္းျပတယ္ ။ စာေတြ ကူက်က္ေပးတယ္ ။ ပညာေရးတြင္ေတာ္သည္သာမက ဘက္စံုထူးခၽြန္တဲ႔ ေမသူက က်န္းမာေရးလည္း လုိက္စားသည္ ။ မနက္မနက္ ၾကိဳးထထ ခုန္သည္ ။ ေလ႔က်င္႔ခန္း လုပ္သည္ ။
ဒါေၾကာင္႔မို႔ ထင္သည္ ။ ညီမေတာ္ ေဘာ္ဒီက အသားဆိုင္ေတြက သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ တလံုးတခဲ တေပြ႔တပိုက္ ၾကီး ဖြံ႔ျဖိဳးေနသည္ ။ ခါးေလးက သိမ္ျပီး တင္ပဆံုအိုးၾကီးက လံုး၀ိုင္းျပည္႔တင္းေနသည္ ။ လွယဥ္ေက်းမယ္ ကိုယ္လံုးမ်ိဳး ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။
ေမသူ မခံဘူးလုိက္တာလား ။ မဟုတ္ပါဘူး ။ တေခါက္ေတာ႔ ပြဲဦးထြက္ ထိသြားဖူးသည္ ။
ကိုးတန္း ရန္ကုန္ေျပာင္းမယ္ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ထူးက ေက်ာင္းဖြင္႔ခါနီးမွ အေမာတေကာေရာက္လာတာ ။ ငေတာ္မေလးေမသူက သၾကၤန္ျပီးကတည္းက တခ်ိဳ႔စာေတြ သင္ထားလုိ႔ရေအာင္ ၾကိဳျပီး ေရာက္ႏွင္႔သည္ ။ ဘုိးဘိုးၾကီးကလည္း သင္ေပးသည္ ။ အဲ႔တုန္းက ထိသြားတာ ။ အစက အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ႔ ။ သံုးခါေျမာက္ ကၽြန္ေတာ္ အရွက္ေတာ္ကြဲျပီးတဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္ခ်ည္းပဲ ခံေနရမို႔ ဘုိးဘုိးၾကီး ကို ကြန္ပလိန္းတက္မိသည္ ။
. . . “ ဖိုး မတရားဘူး ။ သားခ်ည္းပဲ အရိုက္ခံေနရတယ္ ” . . .
. . . “ ေဟ ” . . .
သတင္းစာဖတ္ေနရင္းက ေမာ႔ၾကည္႔တဲ႔ မ်က္လံုးက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုတည္႔တည္႔စိုက္ေနသည္ ။
. . . “ ဟုတ္တယ္ ႏွစ္ေယာက္ရိွတာကို သားခ်ည္းပဲ အရိုက္ခံေနရေတာ႔ မေကာင္းဘူး ။ ဖုိး မ်က္ႏွာလိုက္တယ္လုိ႔ ထင္တယ္ . . .
ဘုိးဘိုးၾကီး အဲေတာ႔ သတင္းစာကို ေဘးခ်လုိက္သည္ ။
. . . “ ေမာင္ထူး မင္႔ငါ႔ကို အဲလိုထင္ေနေတာ႔ ငါစိတ္မေကာင္းဘူး ။ ငါဘယ္ေတာ႔မွ မ်က္ႏွာမလိုက္ဘူး ။ သား သမီးေတြ တူတူမေတြ အလွည္႔တုန္းတုန္းကလည္း တန္းတူညီမွ် အခြင္႔အေရးေပးတယ္။ ဆံုးမတယ္ ။ တပည္႔ေတြအားလံုးကိုလည္း ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားဘူး ။ အခု မင္းတုိ႔ ငါေျမးေတြ အလွည္႔မွာလည္း အတူတူပဲ . . .
. . . “ ဒါဆုိ ဘာလုိ႔ သားပဲ အရိုက္ခံေနရျပီး ေမသူၾကေတာ႔ မထိသလဲ ” . . .
ေဘးမွာရိွေနတဲ႔ ေမသူ သူ႔နာမည္ပါလာျပီမုိ႔ မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ ဘုိးဘိုးၾကီး တုိ႔ ဘာမ်ားဆက္ျဖစ္မလဲ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနသည္ ။
. . . “ မင္႔က စာမွမရတာကြ ။ ေမသူက စာရတယ္ ။ စာေပၾကေတာ႔လည္း အက္ေဆးအေရးအသား စာစီစာကံုးအေရးအသား မင္းထက္အျမဲသာတယ္ေလကြာ ” . . .
. . . “ မဟုတ္ပါဘူး ဖုိးက သားကို ေယာကၤ်ားေလးမို႔ ဖင္ခၽြတ္ရိုက္တာ ။ မူလတန္းတုန္းက ဆရာမေတြလည္း အတူတူပဲ ေကာင္ေလးေတြကိုက် ဖင္ခၽြတ္ျပီး မိန္းခေလးေတြကိုေတာ႔ ညွာတယ္ ” . . .
. . . “ မင္းက အဲလိုထင္ေနတာလား ” . . .
. . . “ ဟုတ္တယ္ ဖိုးက ေမသူကို အပ်ိဳအရြယ္ မိန္းခေလးမို႔ညွာေပးတာ။ ဖုိး သားလည္း ခေလးမွမဟုတ္ေတာ႔တာ ေယာကၤ်ားေလးလည္း ဒီအရြယ္မွာ ပုဆိုးခၽြတ္ရရင္ ရွက္တာပဲ ” . . .
. . . “ ဟား ကဲ ေမသူ ။ နင္႔အကို ကို ေျပာျပလိုက္ ။ ဖိုး မိန္းခေလးမို႔ ေလွ်ာ႔ေပးသလား ဆိုတာ ” . . .
ကၽြန္ေတာ္ ဘာတုန္းဆိုတဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ ေမသူ႔ကို ၾကည္႔မိသည္ ။ ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ ေျပာျပလိုက္ဆိုတဲ႔ စကားရဲ႕ေအာက္မွာ ေမသူ ရွက္သံ၀ဲ၀ဲေလးျဖင္႔ ျဖစ္ခဲ႔တာေတြ ေျပာျပပါေတာ႔သည္ ။
တသက္လံုးစာေတာ္လာတဲ႔ ေမသူ ဘိုးဘုိးၾကီးဆီကို ေရာက္ေတာ႔လည္း ရန္ကုန္က အထက္တန္းေက်ာင္းသစ္မွာလည္း ထိပ္ဆံုးကေနမယ္ဟယ္႔ဆိုတဲ႔ ခံယူခ်က္နဲ႕ အားအင္အျပည္႔နဲ ႔ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ သို႔ေပမယ္႔ သူေရာက္ခါစက အိမ္ကိုလည္းလြမ္း ၊ ျပိဳင္ဘက္ကမရိွ တဦးတည္းတည္း ျဖစ္ေနေလသည္႔ျပင္ အဆိုးဆံုးက ဘိုးဘိုးရဲ႕လက္သံကို ေသခ်ာမသိေသးတာလည္း ပါသည္ ။ ေက်ာင္းလည္းမဖြင္႔ေသးပဲ အမ်ိဳးအရင္းၾကီးက အိမ္တြင္ပင္ စာၾကိဳတင္ျပေပးသည္ဟုသာ သေဘာထားျပီး ယခင္ေလာက္ အားမထည္႔မိလိုက္ ။
. . . “ ေမသူ ေမသူ အမ်ိဳးေတြထဲ နာမည္ေတြစြတ္ၾကီးေနျပီး ထင္သေလာက္လည္း မဟုတ္ပါလား ” . . .
. . . “ ေခြးျမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္တာလား ေမသူ ” . . .
ဆူတုန္းကေတာင္ မ်က္ရည္ေလး၀ဲတဲတဲျဖစ္ေနျပီ ။
. . . “ ထစမ္း ေမသူ ငါ႔လက္ရာမျမည္းဖူးေတာ႔ ျမည္းစမ္းခ်င္ပံုရတယ္ ထ လံုျခည္ခၽြတ္ ” . . .
. . . “ ရွင္ ” . . .
ေက်ာင္းတုန္းက ရိုက္ခံဖူးတာဆိုလို႔ လက္ဖ၀ါးကို ေပတံနဲ႔ ႏွစ္ခ်က္ သာ ျဖစ္ေသာ မိေခ်ာေလး အပ်ိဳၾကီးလံုးလံုး ျဖစ္မွ ဖင္ခၽြတ္ျပီး အရိုက္ခံရမည္ ဆိုေတာ႔ ငိုၾကီးခ်က္မ ျဖစ္ရသည္ ။ အပ်ိဳျဖစ္ျပီးကတည္း ေမသူ႔ ကိုယ္လံုးတီးကို ေမေမေတာင္ ျမင္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး ။ အခုမွ ရိုက္ဆံုးမခံရဖုိ႔ ထမီ ခၽြတ္ေပးရသည္မယ္ ဆိုေတာ႔ ရွက္လြန္းလုိ႔ တတုန္တုန္တရီရီ ျဖစ္ေနသည္ ။
ဒါေပမယ္႔လည္း အပ်ိဳမေလး လံုကြင္း ကြင္းလံုးကၽြတ္ျပီး ေအာက္ပိုင္းဗလာျဖစ္သြားရသည္ ။
. . . “ လက္ပိုက္ထားစမ္း ေမသူ ” . . .
ေသးသြယ္တဲ႔ ခါးေလးအဆံုးမွာ ေနာက္ကို ေကာ႔ထြက္ေနတဲ႔ ေမသူ ဖင္သားၾကီးေတြက လံုး၀ိုင္းေဖြးစြတ္ေနသည္ ။ အေရွ႕ဘက္က ေဖာင္းမုိ႔ေနတဲ႔ ဆီးခံုမွာ ေစာက္ေမႊးေတြ ထူလျဗစ္ ေပါက္ေနေပမယ္႔ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူၾကီးေတြက တဖက္လွ်င္ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ ရိွေနတာမုိ႔ ထင္ထင္ရွားရွားၾကီး ။
ုျပီးေတာ႔ ေပါင္စိထားတာေတာင္ ေစာက္ဖုတ္ထိပ္က ေစာက္ေစ႔ၾကီးက ေငါက္ေတာက္ေလး ျပဴထြက္ေနေသးတယ္ ။ မ်က္ရည္ေတြကေတာ႔ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ေနေအာင္ ပါးႏုႏုေလးက တဆင္႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚေတာင္ က်ကုန္ျပီ ။ ဘိုးဘိုးၾကီးရဲ႕ လက္အလႊဲမွာ ဖင္အိုးေကာက္ေကာက္ၾကီး ပူထူစပ္ျဖင္းတဲ႔ ၾကိမ္လံုးစာ ႏွစ္ခ်က္ စားသံုးဖူးသြားသည္ ။
ဒါတင္လားဆိုေတာ႔ မျပီးေသး ။ ထမီျပန္မ၀တ္ေသးဘူးတဲ႔ ။ ေမသူ႔ ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္မႈေပါ႕ ။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ဖင္လံုးေျပာင္ေျပာင္ၾကီး အတုိင္း စာက်က္ရတယ္ ။ အေရွ႕ဖက္က အပ်ိဳမေလးရဲ႕ ဖူးဖူးခံုးခံုး ေစာက္ဖုတ္ၾကီးကိုလည္း ကာခြင္႔မရိွ ။ စာမရမခ်င္း ဘုိးဘုိးၾကီးက လာလာျပီး ဆူေသးသည္ ။ ဥာဏ္ေကာင္းလွပါခ်ည္ရဲ႕ ဆိုေသာ ေမသူ ထုိေန႔က ႏွစ္မ်က္ႏွာခန္႔သာ ရိွေသာက်က္စာကို ႏွစ္ရာရီၾကာမွ် ၾကည္႔ေသာ္လည္း ေခါင္းထဲမ၀င္ ။
အာရံုက ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ေလသလပ္ခံေနရတဲ႔ ခါးေအာက္ပိုင္းက အစိတ္အပိုင္းေတြဆီမွာ စုျပံဳေနသည္ ။ ေနာက္ဆံုး သည္မွာ စာမရလွ်င္ ေနာက္ေဘး အိမ္ျပင္ကို ဖင္ဗလာနဲ႔ထြက္က်က္ရမည္ဆိုျပီး တဆင္႔တိုး ျခိမ္းေျခာက္မွ ကိစၥျပတ္ေတာ႔သည္ ။
အဲဒီ႔ တေခါက္ျပီးကတည္းက ေမသူ စာမရဘူးဆိုတာ ေနာက္ဘယ္ေတာ႔မွ မရိွေစရ ဟု စိတ္ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္ ။ ကိုထူးေအာင္ေဇာ္ ေရာက္လာေတာ႔ ပိုျပီး ခိုင္မာသြားသည္ ။
သူ႔အကို ၀မ္းကြဲ ခမ်ာ သူ႔ေရွ႕တြင္ပင္ လေမႊးအံုမဲမဲ ေဂြးတန္းလန္းၾကီးနဲ႔ ရိုက္ဆံုးမခံရ၊ စာက်က္ရ ျဖစ္ရရွာသည္ ။ ဒါနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ကိုထူးေရွ႕မွာ စာမရလို႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး ။ ဒါေၾကာင္႔ တေန႔စာ တေန႔သာမက ႏွစ္ေန႔သံုးေန႔စာပါ ၾကိဳက်က္သည္ ။ ျပဌာန္းစာအုပ္ မွန္သမွ်ကို ေတြ႔ကမေရွာင္၊ ေၾကာင္ပုဇြန္စား၊ ကၽြတ္ကၽြတ္၀ါးသို႔ ေၾကညက္ေအာင္ က်က္မွတ္သည္ ။
ဒါေတြကုိ ေျပာျပျပီးေတာ႔ ေမသူ ပါးေလး ေသြးေရာင္လႊမ္းေနျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ႔ၾသလည္းအံ႔ၾသ ဘုိးဘုိးၾကီးကိုစြပ္စြဲမိလို႔ စိတ္ထဲလည္း မေကာင္းျဖစ္ရသည္ ။
. . . “ ကဲ ေမာင္ထူး မင္းကိုပဲ လူပ်ိဳျဖစ္ျပီးတာကို ဆံုးမတာ မဟုတ္ဘူး ေမသူ စာမရတုန္းကလည္း အပ်ိဳမေလး ဖင္ခၽြတ္ရိုက္ခံရတာပဲ ”. . .
. . . “ မင္႔ညီမက မင္းရွက္တာထက္ ပိုေတာင္ရွက္အံုးမယ္ ဟုတ္တယ္မလား ေမသူ ” . . .
. . . “ ဟုတ္ ဖိုး ” . . .
. . . “ မင္႔ကမွ ေယာကၤ်ားေလးကြ မင္းလဥ တန္းလန္းနဲ႔ စာက်က္ရသလို မင္းညီမတုန္းကလည္း သူ႔ မိန္းမကိုယ္ျပဴးျပဴးၾကီး ေဖာ္ထားျပီး စာက်က္ရတာပဲ . . .
. . . “ ဟီးဟီး . . . အဲဒီ႔ စကားၾကားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မေနႏိုင္ ရီမိသည္ ။ ျပဴးျပဴးၾကီး ဆုိပဲ ။
. . . “ ဖုိး ကလည္း . . . ေမသူလည္း ရိႈးတို႔ရွန္းတန္းျဖစ္သြားသည္ ။
. . . “ ကဲ အဲဒီေတာ႔ ေမာင္ထူးလည္း ေနာက္ငါ႔ကို အျမင္မေစာင္းနဲ႔ ။ ငါက ငါေျမးေတြကို တန္းတူခ်စ္ပါတယ္ကြ ။ မင္႔တုိ႔ကို ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ၾကပ္မတ္တာ ။ ေနာင္လည္း မင္းတို႔ ဆယ္တန္းျပီးတဲ႔ အထိ ဒီစည္းကမ္း ဒီျပစ္ဒဏ္ပဲ ။
အထီးအမ မခြဲျခားဘူး ။ ေမာင္ထူး စာမရရင္ ေမာင္ထူး၊ ေမသူ စာမရရင္ ေမသူ ကိုယ္႔အျပစ္ကိုယ္ခံရမယ္ ” . . .
. . . “ ေမာင္ထူး မင္းေျပာသလို မင္းညီမေရွ႕မွာ ထပ္ကာထပ္ကာ အရွက္မကြဲခ်င္ရင္ စာၾကိဳးစား၊ ေမသူဆို တခါပဲ ဆံုးမရတယ္ သင္ခန္းစာရသြားတယ္ ” . . .
. . . “ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဖိုး ” . . .
. . . “ ေမသူ နင္လည္း အခု စံခ်ိန္ကိုထိန္းထားပါ ။ စာမရတဲ႔ တေန႔ ဖိုး ဆံုးမရင္ ပထမတေခါက္ကထက္ ပိုအရွက္ကြဲမယ္ေနာ္ ။နင္႔ အကိုေရွ႕မွာ ဖင္ေျပာင္ၾကီးနဲ႔ အရိုက္ခံရမယ္ ဂြၾကားေဖာ္ျပီး စာက်က္ရမယ္ ။ ၾကားလား ” . . .
. . . “ ဟင္႔အင္း ဟင္႔အင္း အဲဒီလိုမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သမီးၾကိဳးစားပါ႔မယ္ ” . . .
. . . “ ေကာင္းျပီ ဟားဟားဟား ငါေျမးေတြက ေတာ္ပါတယ္ကြ ” . . .
ထိုေန႔က စျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ကူးယဥ္ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြထဲ ေမသူ စာမရမယ္႔ေန႔
အရင္တုန္းကေတာ႔ ဘုိးဘိုးၾကီးက ငါ႔ကိုပဲ အထီးမုိ႔လုိ႔ တြယ္တာ ေမသူကို အလိမၼာတံုး ေျမးမေခ်ာေခ်ာေလးမို႔ ပစားေပးထားတယ္ဆိုတယ္႔ အေတြးေတာ႔ ေပ်ာက္သြားသည္ ။ ထမီ တင္းတင္းေလးေတြ ၀တ္ထားတဲ႔ေနမ်ိဳး ဆို ေကာက္ခ်ိတ္လံုးအိေနတဲ႔ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည္႔မိတိုင္း
. . . ဒင္းကေလး လံုျခည္ကြင္းလံုးခၽြတ္ျပီး အဲဒီ႔ဖင္ႀကီး အရိုက္ခံတာပဲ ။ ေသခ်ာပါတယ္ အရွက္ၾကီးတဲ႔သူေလး ေသမေလာက္ရွက္မွာ ။ ျပီးေတာ႔ ေအာက္ပိုင္းဗလာနဲ႔ သူ႔လိုပဲ စာက်က္ရတယ္တဲ႔ ။
ျမင္ေယာင္ၾကည္႔စမ္း ။ ေမသူ႔ ပစၥည္းၾကီးကို ျပထားရမွာ . . .
အဲလိုေတြ ေတြးေတြးျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္လည္း အျပစ္တင္ ။ အေမတို႔ ေျပာသလို ေက်ာင္းမဖြင္႔မီတလသာ ေစာလာရင္ သူပါျမင္ဖူးမွာ ဆုိျပီး ၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရေတြျဖစ္ ။ ျပီးေတာ႔ ငါေတာင္ ခနခန အေဆာ္ခံရေသးတာပဲ သူလည္း တခါ ခံဖူးတာပဲ ။ အျမဲတမ္းစာရေနသူမွ မရိွတာ ။ တမိုးေအာက္ေန တဖုိးတည္းေျမး ဒင္းကေလးလည္း ဘာသားနဲ႔ ထုတားတာမုိ႔ ဆိုျပီး ညီမ၀မ္းကြဲ မွတ္ဥာဏ္ေတြ ထံုထိုင္းျပီးစာမရမယ္႔ေန႔ စိတ္ရူးေဖာက္ျပီး ဂ်စ္ကန္ကန္ ဆိုးမယ္႔ေန႔ကို ေစာင္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ ကိုးတန္းတစ္ႏွစ္သာ ကုန္သြားသည္ ။ ဘိုးဘုိးေလး၏ အသည္းေက်ာ္ ေျမးမေလးက ပန္းပန္ေနဆဲ ။ စာေတြရေနဆဲ ။ ေျမ၀ယ္မက် စကားနားေထာင္ျမဲ ။ )
. . . . . . . . . .
. . . “ ကိုထူး အဲ႔တုန္းကတည္းက သူခံရတုိင္း ေမသူ႔ကို စိတ္ပုတ္ျပီး စာမရပါေစနဲ႔ စာမရပါေစနဲ႔လို႔ ရိုက္ခံရပါေစ ဆိုျပီး ဆုေတာင္ေနတာမလား ” . . .
. . . “ ဒါေပမယ္႔ ကိုးတန္းတႏွစ္လံုး သူ႔ခ်ည္းခံရတာေလ ခစ္ခစ္ ” . . .
. . . “ ဘာပဲေျပာေျပာ ေမသူတုိ႔ ဖိုးဖုိးၾကီးက တအားတင္းၾကပ္တာပဲေနာ္ ။ စာမရတာနဲ႔ အဲဒီ႔အရြယ္ၾကီးကို ဖင္ခၽြတ္ရိုက္တာ ” . . .
ကၽြန္ေတာ္႔ ဇနီး သြယ္ က တအံ႔တၾသနဲ႔ ေျပာရွာသည္ ။
. . . “ သမီးလည္း မထင္ထားဘူးလဲ မမရဲ႕ ။ တကယ္လည္းခၽြတ္ရိုက္မယ္ဆိုေတာ႔ အာျပဲၾကီးနဲ႔ ငိုတာေပါ႕ ။ နာလည္းနာ ရွက္လည္းရွက္ ” . . .
. . . “ ထမီကြင္းလံုးခၽြတ္ေပါ႕ ” . . .
. . . “ ဟီး ဟုတ္တယ္ ” . . . ႏွစ္ေတြၾကာခဲ႔ေပမယ္႔ အခု၀န္ခံရေတာ႔လည္း ေမသူ႔ အသံေကာမ်က္ႏွာပါ ရွက္ေနမွန္းသိသာေနသည္ ။
. . . “ စာက်က္ေတာ႔လည္း ဒီအတိုင္း အကုန္ေပၚေနမွာပဲ ျမင္ေယာင္ၾကည္႔အံုးမွပဲ ။ ေကာင္မေခ်ာေခ်ာလည္း ဖင္ေျပာင္ၾကီးနဲ႔ စာက်က္ေနရတယ္ ေရွ႕ကရွက္ရွက္ၾကီးလဲ ေဟာင္းလာင္းၾကီးေပၚလုိ႔ ” . . .
. . . “ မမကလည္း ” . . .
. . . “ ေတာ္ေသးတာေပါ႕ေနာ္ ကိုထူးမရိွေသးလုိ႔ ။ ေမသူ႔ဖင္ေျပာင္ၾကီး သူျမင္ဖူးသြားရင္ အခုထိ ရွက္ေနရအံုးမွာ ” . . .
သြယ္က ဒီလိုေျပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံုးေယာက္စလံုး ရယ္မိသည္ ။
. . . “ အမေလး မမရယ္ ။ အဲဒါအျမည္းရိွေသးတာ ၁၀တန္းမွာမွ တကယ္လာမယ္ ” . . . ငု၀ါက ၀င္ေျပာေတာ႔ နားမလည္ႏိုင္စြာနဲ႔ တကယ္ ဆိုတဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ ၾကည္႔ရွာတယ္ ။
. . . “ ဟုတ္တယ္ သြယ္ရဲ႕ ။ ေနာင္ႏွစ္ ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ႔ စာပိုမ်ားလာသလုိ ဖုိးဖုိးၾကီးရဲ႕ စံႏႈန္းကတက္လာေတာ႔ ပိုခံရေကာ ” . . .
. . . “ ဟင္ ဒါဆို ေမသူ ေနာက္ႏွစ္က်ေတာ႔ ကိုထူးေရွ႕ ဖင္ခၽြတ္ခံရေကာလား ” . . .
. . . “ ဟီးဟီး ” . . . ကာယကံရွင္ ေဒါက္တာမမ ေမသူက မေျဖ ။ သည္ေတာ႔ ငု၀ါကပဲ
. . . “ ေျဖးေျဖးေပါ႕ မမရဲ႕ ။ ေရာက္လာရင္သိမွာေပါ႕ ဟုတ္ဖူးလား ” . . .
. . . “ အင္းပါ အင္းပါ မေလာေတာ႔ပါဘူး ။ ဒါေပမယ္႔ ခုသိရသေလာက္နဲ႔တင္ ေတြးၾကည္႔တာ ။ ကုိတုိ႔ ငု၀ါတုိ႔ ဖုိးဖိုးနဲ႕ ေနခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြက တအားတင္းၾကပ္ တအားေၾကာက္လန္႔ေနရမွာပဲေနာ္ ” . . .
ဒီလို ေျပာတာကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမအားလံုး ခ်က္ခ်င္းပင္ ျငင္းခ်က္ ထဖြင္႔ၾကသည္ ။
. . . “ အဲလိုလည္း မဟုတ္ဘူး သြယ္ရဲ႕ ဖိုးဖိုးက စည္းကမ္းရိွတယ္ ဒဏ္ေပးၾကမ္းတယ္ ဆုိေပမယ္႔ အေၾကာက္တရားၾကီးပဲလည္း မဟုတ္ဘူး ။ သူက ကိုယ္တို႔ကို တကယ္လည္း ခ်စ္တယ္ ဂရုလည္းစိုက္တယ္ ။ ခြင္႔ျပဳသင္႔တာလည္း ခြင္႔ျပဳတယ္ ။ တိတိက်က် သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာဖို႔ေတာ႔ အခက္သား ”


ဇာတ္လမ္းအစအဆံုးဖတ္ျပီးျပီဆိုေတာ့ ဇာတ္လမ္းအေရးအသားကိုၾကည့္ျပီး ဘယ္သူေရးတယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရမွာပါ။
မူရင္းပိုင္ရွင္ - ကို Za Rat ဆီမွ ခြင့္မေတာင္းဘဲတင္ဆက္ထားျခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီေနရာကေနဘဲ ခြင့္ျပဳေပးပါလို႔ ကို Za Rat ေတာင္းဆိုလုိက္ရပါတယ္။