အခန္း(၃)
“ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့ေကာင္ကုိ ေကာင္းေကာင္းဒဏ္ခတ္ရမယ္။ ေဟ့ အရိန္....ႀကိဳးရွိတယ္ မဟုတ္လား....”
တံခါးပိတ္ၿပီးေနာက္ မစြမ္းစြမ္းက ေျပာသည္။
““နင္တုိ႔ ငါ့ကုိ ငါ့ကုိ ဘာလုပ္ၾကမလုိ႔လဲ ဟင္””
ေကာင္းထုိက္က ေမးသည္။ သူ႔အသံက တုန္ရင္ေနသည္။ သူသည္ သတိၱေသးသူတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မိမိတြင္
အျပစ္ႀကီးရွိေနသည္မုိ႔ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကုိပင္ မလွန္ရဲေပ။ က်င္ေမရိန္က ႀကိဳးခုန္ရာတြင္သုံးသည့္ ႀကိဳးကုိယူေပးသည္။ မစြမ္းစြမ္းက ထုိႀကိဳးႏွင့္ပင္
ေကာင္းထုိက္ကုိ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္သည္။ အစြန္းမ်ားတြင္ လက္ကုိင္မ်ားတပ္ထားေသာ္လည္း ႀကိဳးသည္ရွစ္ေပေက်ာ္ရွည္ေသာ
ေၾကာင့္ ေကာင္းထုိက္ကုိေကာင္းေကာင္းပင္ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ႏုိင္သည္။ မစြမ္းစြမ္းသည္ ကင္းေထာက္မယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပန္ရာ ႀကိဳးအ
တုတ္လည္း ကၽြမ္းက်င္သည္။ ေကာင္းထုိက္႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္ ပိပိရိရိႏွင့္ စနစ္တက်လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ႏုိင္ခဲ့သည္။
““သားေရက်ာပြတ္ရႏုိင္မလား အရိန္။ ဒီေကာင့္အသားေတြ အထပ္လုိက္ကြာက်ေအာင္ အျပတ္႐ုိက္ရေအာင္””
ေကာင္းထုိက္ကုိ ႀကိဳးတုတ္ၿပီးေနာက္ မစြမ္းစြမ္းကေျပာသည္။
““ဟာ....နင္ကလဲ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သားေရက်ာပြတ္ရႏုိင္မွာလည္း ဟ။ သားေရခါးပတ္ေတာ့ ရွိတယ္။ ျဖစ္မလား””
““သိပ္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ပါတယ္””
က်င္ေမရိန္ ေအ႐ုိးဗစ္ကစားေသာအခါ ၀တ္ေလ့ရွိသည့္ သားေရခါးပတ္သည္ လက္သုံးလုံးခန္႔ဗ်က္ရွိၿပီး သုံးေပသာသာခန္႔ရွည္သည္။ ထုိသား
ေရျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ အေကာင္းစားခါးပတ္ျဖစ္ကာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္အတြက္ သားေရက်ာပြတ္လုိအသုံးခ်ႏုိင္သည္။ မစြမ္းစြမ္းသည္
ေကာင္းထုိက္ကုိ ထုိက်ာပြတ္ျဖင့္ တအား႐ုိက္သည္။ က်င္ေမရိန္ကုိလည္း ေျမွာက္ေပးကာ အ႐ုိက္ခုိင္းသည္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ေႏွာင္ခံထားရ
ေသာ ေကာင္းထုိက္မွာ မစြမ္းစြမ္းႏွင့္ က်င္ေမရိန္တုိ႔၏ ႐ုိက္ႏွက္မႈဒဏ္ကုိလိမ့္ေနေအာင္ပင္ ခံရသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္လိမ့္၍ ေနေလရာ၊
ေကာင္းထုိက္၀တ္ထားေသာ ပုဆုိးပင္ကၽြတ္၍သြားေလသည္။ အတြင္းခံေရကူးေဘာင္ဘီတုိေလးေတာ့ က်န္ေနေသးသည္။ တင္ပါးသားအနဲ
ငယ္ႏွင့္ ေပါင္လုံးႏွစ္ခုအထင္းသားေပၚေနကာ သားေရခါးပတ္ဒဏ္ကုိ အပီခံရသည္။ အလုပ္ၾကမ္းမ်ားလုပ္ရ၍ က်စ္လစ္သန္မာေသာ ေပါင္လုံး
ေပါင္တန္မ်ားႏွင့္ ေျခသလုံးမ်ားတြင္ အ႐ႈိးရာေတြ အထပ္ထပ္ျဖစ္ကုန္သည္။
““မိန္းမၾကားထဲ......ေယာက်္ား၀င္......ဂေလာင္ ဂလင္ ေသးနဲ႔ပန္းထုတ္”” ဆုိတာ နင္ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ေအး...အခု ငါတုိ႔မိန္းက
ေလးတစ္ေယာက္ ေအ႐ုိးဗစ္ေလ့က်င့္ကစားေနတာ ၾကား၀င္ေခ်ာင္းခ်င္တဲ့အေကာင္ကုိလည္း လက္စသတ္အေနနဲ႔ ေသးနဲ႔ပန္းထုတ္ပစ္ၾကတာ
ေပါ့...””
ေကာင္းထုိက္ကုိ သားေရခါးပတ္ျဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ (မစြမ္းစြမ္းက႐ုိက္တာ ပုိမ်ားပါသည္) ပယ္ပယ္နယ္နယ္႐ုိက္ႏွက္၍ ေကာင္းထုိက္
တစ္ကုိယ္လုံးအ႐ႈိးရာမ်ား အထပ္ထပ္ထင္သြားေသာအခါ မစြမ္းစြမ္းကေျပာသည္။
““ဟာ....မလုပ္ပါနဲ႔.....မလုပ္ၾကပါနဲ႔ဟာ။ အဲဒါမ်ဳိးေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ေနာက္ေခ်ာင္းမၾကည့္ေတာ့ပါဘူး ဟယ္။ ငါ့ကုိလႊတ္ေပးၾကပါေတာ့”
ေသးႏွင့္အပန္းခံရမွာကုိ ေၾကာက္လွေသာေၾကာင့္ ေကာင္းထုိက္က ေတာင္းပန္သည္။ မစြမ္းစြမ္းက ခ်မ္းသာမေပး။
““ဘာအခုမွ ေၾကာက္ပါၿပီလဲ။ မရဘူး။ နင့္ကုိေသးနဲ႔ကုိ ပန္းထုတ္ရမယ္။ လာ.....””
မစြမ္းစြမ္းက ေကာင္းထုိက္ကုိ ၾကမ္းျပင္မွ ေရခ်ဳိးခန္းထဲဆြဲေခၚသည္။ ေကာင္းထုိက္က ႐ုန္းသည္။ လက္ျပန္ႀကိဳးအတုပ္ခံထားရသည့္အျပင္
အေသအေၾက႐ုိက္ခံထားရ၍ တစ္ကုိယ္လုံးအ႐ႈိးရာ အထပ္ထပ္ျဖင့္နာၾကင္၍ အားလည္းေလွ်ာ့ေနရာ ထိေရာက္စြာမ႐ုန္းႏုိင္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲပါ
သြားသည္။ ေရခ်ဳိးခန္းၾကမ္းျပင္တြင္ ပက္လက္လွန္ခ်ထားခံရသည္။ ေကာင္းထုိက္ လူးလြန္႔ေရွာင္ေနရာ မစြမ္းစြမ္းအေနျဖင့္ ေကာင္းထုိက္ေပၚ
တက္ခြဖုိ႔ခက္ေနသည္။
““ေဟ့ အရိန္။ လာကူ၀ုိင္းခ်ဳပ္ထားေပးဦးကြ။ ငါမႏုိင္ဘူး.....””
မစြမ္းစြမ္းက အေဖာ္ေခၚ၍ က်င္ေမရိန္လည္း ေကာင္းထုိက္ကုိ ၀ုိင္းကူခ်ဳပ္ေပးသည္။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္မထားလွ်င္ ေကာင္းထုိက္လြတ္ေအာင္
႐ုန္းကန္ထြက္ေျပးႏုိင္သည္။ ယခုေတာ့ တစ္ပန္း႐ႈံးေနရာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ခ်ဳပ္ဖမ္းထားမႈမွ မ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေတာ့။ မစြမ္းစြမ္းသည္
ေကာင္းထုိက္မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြသည္။ ထမီလွန္လ်က္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကုိ ဒူးဆစ္နားသုိ႔ေလွ်ာခ်ကာ ေကာင္းထုိက္မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ၿပီး ေသးပန္းခ်သည္။ မ်က္ႏွာေပၚေသးေပါက္ခ်ခံရမႈေၾကာင့္ အရမ္းကုိထိတ္လန္႔ရြံရွာေနေသာ ေကာင္းထုိက္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာ
ေပၚတည့္တည့္တြင္ရွိေနသည့္ မစြမ္းစြမ္း၏အဖုတ္ကုိပင္ မၾကည့္ႏုိင္။ မ်က္စိကုိစုံမွိတ္ထားသည္။ မစြမ္းစြမ္းေပါက္ခ်လုိက္ေသာ ပူေႏြးေႏြး၊ နံတံ
တံေသးရည္မ်ား ေကာင္းထုိက္မ်က္ႏွာေပၚ တဖ်န္းဖ်န္းက်သည္။ ေသးထြက္ကလည္း မ်ားလွသည္။ မ်က္ႏွာျပင္တခုလုံး စုိကုန္႐ုံသာမက
ဆံပင္မ်ားႏွင့္ အင္းက်ီမ်ားေပၚကုိပါ က်သည္။ အ႐ႈိးမ်ားအေပၚေသးရည္မ်ားက်ေသာအခါ စပ္၍နာၾကင္မႈကုိပါ ခံရသည္။
““ကုိင္း....မွတ္ၿပီလား....ကဲ ေဟ့ အရိန္လာေလ။ ဒီေကာင့္ မ်က္ႏွာေပၚေသးပန္းခ်လုိက္....””
ေသးေပါက္ခ်ၿပီးေနာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီျပန္မတင္ကာ မတ္တပ္ျပန္ထလ်က္ ထမီျပင္၀တ္ရင္း မစြမ္းစြမ္းက သေဘာက်ေက်နပ္စြာေျပာ
သည္။ ေကာင္းထုိက္ခမ်ာမွာ မ်က္စိမွိတ္ကာ ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလးရွိေနသည္။ လႈပ္ပင္ မလႈပ္ေတာ့။
““ဟာ.....သူ႔မ်က္ႏွာတည့္တည့္မွာ ထမီလွန္ၿပီး ေပၚတင္ႀကီးေသးေပါက္မခ်ရဲပါဘူးဟာ......ရွက္စရာႀကီး....””
မစြမ္းစြမ္းေလာက္ မ“ရဲ”ေသာ က်င္ေမရိန္က ရွက္တတ္တတ္ျဖင့္ ေျပာသည္။
““ေအး....အဲဒီလုိဆုိရင္ ခြက္ထဲမွာသြားေပါက္ထည့္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚေလာင္းခ်လုိက္ေပ့ါဟ။ ဒါလည္း ရတာပဲ””
““ေအး....အဲဒါေကာင္းတယ္””
က်င္ေမရိန္သည္ နီးရာခြက္တစ္ခုကုိ ေကာက္ယူၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းႏွင့္တြဲလ်က္ရွိေသာ အိမ္သာထဲ၀င္ကာ ေသးေပါက္ထည့္သည္။ ခြက္ႏွင့္ မျပည့္
တျပည့္ေသးရည္မ်ား ရသည္။ ၿပီးေတာ့ထုိခြက္ကုိယူကာ အျပင္ျပန္ထြက္လာလွ်က္ ေကာင္းထုိက္၏မ်က္ႏွာသာမက တစ္ကုိယ္လုံးအေပၚသုိ႔
ေသးရည္မ်ား ေလာင္းခ်ပက္ဖ်န္းသည္။
စိတ္ႀကိဳက္အႏုိင္က်င့္အရွက္ခြဲ ေယာက်္ားသိကၡာက်ေအာင္လုပ္ၾကၿပီးမွ က်င္ေမရိန္ႏွင့္ မစြမ္းစြမ္းတုိ႔သည္ ေကာင္းထုိက္ကုိႀကိဳးေျဖေပးကာ တုိက္အိမ္ကေလးထဲမွ
ကန္ထုတ္ျပစ္လုိက္ၾကသည္။ ေကာင္းထုိက္မွာ
အရွက္ႀကီးရွက္သြားရသည္။ ၀မ္းအနည္းႀကီးနည္းသြားရသည္။ က်င္ေမရိန္အေပၚတြင္လည္း အႀကီးအက်ယ္ကုိမုန္းတီးကာ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕မိသည္။ က်င္ေမရိန္ကာယအလွ
ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားယူသည္ကုိ မိမိက ေခ်ာင္း
ေျမာင္းၾကည့္ခဲ့မိသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း သည္မွ်ေလာက္ေတာ့ ယုတ္မာ႐ုိင္းစုိင္းစြာမျပဳသင့္ဟု ေတြးသည္။ တမင္သက္သက္ယုတ္ကမ္းခဲ့မႈအျဖစ္အညႇိဳးအေတး
ထားခဲ့သည္။ ထုိေန႔ညတြင္ပင္ ေကာင္းထုိက္သည္
က်င္ေမရိန္တုိ႔၏အိမ္ႀကီးမွထြက္လာခဲ့သည္။ ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ ေရာက္ရာေပါက္ရာေလွ်ာက္သြားရင္း မုိးကုတ္သုိ႔ေရာက္သြားကာ ေက်ာက္တူးသမားျဖစ္လာသည္။
မုိးကုတ္ၿမိဳ႕အထက္တန္းစားျပည့္တန္ဆာ
ေခါင္းစုိးမင္းႏွင့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၾက ကာ မိန္းကေလးမ်ား(အထူးသျဖင့္ ရွမ္းတ႐ုတ္မေလးမ်ား) အား ႏွိပ္စက္ကာ အေပ်ာ္မယ္အျဖစ္ဇာတ္သြင္းမႈမ်ားတြင္
ေကာင္းထုိက္သည္ စုိးမင္းႏွင့္အတူတူ (အခေၾကးေငြမယူပဲ အေပ်ာ္တမ္း) ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ေပးေနခဲ့သည္။ က်င္ေမရိန္အေပၚ မုန္းတီးအၿငိဳးထားမႈ၏ အက်ဳိးဆက္
အျဖစ္ ေကာင္းထုိက္သည္ မိန္းကေလးအားလုံးကုိ မုန္းတီးေနရာ သာမန္႐ုိး႐ုိးတန္းတန္းကာမစပ္ယွက္ရမႈမ်ဳိးထက္ မိန္းမမ်ားကုိ႐ုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ၿပီး အတင္းအႏုိင္
အထက္ျပဳက်င့္ရမႈတုိ႔ကုိ ပုိ၍တပ္မက္အရသာယူတတ္ေနသည္။
တစ္ေန႔ေန႔တြင္ က်င္ေမရိန္ကုိလည္း မိမိအေပၚယုတ္ကန္းစြာျပဳလုပ္ခဲ့သမွ်အတြက္ လက္တု႔ံျပန္ႏုိင္မည္ဟု ေကာင္းထုိက္ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနသည္။ ထုိသုိ႔လုပ္
ကုိင္ရန္အတြက္ ေငြေၾကးအမ်ားအျပားလုိအပ္ သည္။ က်င္ေမရိန္သည္ အရမ္းခ်မ္းသာေပရာ သူမကုိအႏုိင္ယူလက္စားေခ်ရန္အတြက္ ေငြေတြတစ္နင့္တစ္ပုိးရွိမွျဖစ္
မည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေကာင္းထုိက္သည္ေက်ာက္တူးသမားလာလုပ္ေနျခင္းဟုဆုိရမည္။
သူ႔လုိေငြေၾကးအရင္းအႏွီးမရွိသူအဖုိ႔ ေက်ာက္တူးျခင္းသာလွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေကာင္းျဖစ္သည္။ ``ေက်ာက္တူးသမားမ်ားဟာ ေလာပန္ေလာင္းေတြပါ``ဟူေသာ
သီခ်င္းပင္ရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ ေက်ာက္
ႀကီးေက်ာက္ေကာင္းရ၍ အကြက္ေကာင္း၀င္လွ်င္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းသန္းႂကြယ္သူေဌးကေလးျဖစ္လာႏုိင္ေပမည္။ ထုိအခါတြင္မွ................။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ရွမ္းတ႐ုတ္မေလးက်င္မိန္ကုိ အားရေအာင္ႏွိပ္စက္အႏုိင္က်င့္လုိးေဆာ္ၿပီးေနာက္ ေက်နပ္အားရစြာပင္ ေကာင္းထုိက္သည္ သူ၏ေက်ာက္တြင္းသုိ႔ျပန္လာခဲ့သည္။
ေက်ာက္တြင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခါတည္း
အိပ္ယာထဲ၀င္ကာလွဲ၍ေနသည္။ ေန႔လည္စာကုိ စုိးမင္းထံမွစားခဲ့ၿပီးၿပီမုိ႔ ေက်ာက္တြင္းမွထမင္းကုိလက္ျဖင့္ပင္ မတုိ႔ေတာ့။ သူတုိ႔၏ ေလးေပခုိးတြင္းေလးမွာ ေျမၿပိဳ
က်ေနၿပီး ရတနာေက်ာက္မ်က္မ်ားသန္႔စင္ရွာ
ယူႏုိင္သည့္ ျဖဳန္းေျမမ်ားလည္း တနင့္တပုိးတူးယူထားႏုိင္ၿပီးၿပီမုိ႔ သည္ေန႔အနားရေနရာ ေကာင္းထုိက္ေလးတုိင္စင္တဲေလးေပၚ ဇိမ္ႏွင့္မွိန္း၍လဲေလ်ာင္းကာ
စိတ္ကူးယဥ္ေနသည္ကုိ မည္သကမွ်ဟန္႔တားေႏွာင့္
ယွက္ျခင္းမျပဳၾကေတာ့။ က်န္တြင္းသားမ်ားသည္လည္း ေအးေအးလူလူနားနားေနေနရွိေနၾကေပမည္။ စီစဥ္ထားသည့္အတုိင္း ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေလာပန္ဦးတိတ္
ၾကည္သည္ အေကာင္းစားေရစုပ္စက္တစ္လုံး
ႏွင့္ ေပါက္ခ်လာကာ ေက်ာက္တြင္းတူးျခင္းကုိ စတင္လုပ္ၾကေလသည္။ ပင္ပန္းႀကီးစြာလုပ္ကုိင္ခဲ့သမွ်တုိ႔၏ အဆုံးအျဖတ္ကုိေပးေတာ့မည့္လုပ္ငန္းအဆင့္မုိ႔
တြင္းသားအားလုံးစိတ္လႈပ္ရွားကာ တက္ႂကြေနသည္။
ေလာပန္ဦးတိတ္ၾကည္လည္း ထုိနည္းႏွင္ႏွင္ပင္ ျဖဳန္းေဆးေနသည့္အနားတြင္ရပ္ကာ ကုိယ္တုိင္ၾကည့္ေနသည္။
ေကာင္းထုိက္တုိ႔လူစု ကံေပၚၾကေပၿပီ။
ပထမဆုံးစ၍ ေဆးသည့္ျဖဳန္းမ်ားထဲမွာပင္ ေက်ာက္ပြင့္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ဆက္တုိက္ဆုိသလုိပင္ ေက်ာက္ႀကီး ေက်ာက္ေကာင္းေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုရျပန္သည္။
ေက်ာက္တြင္းနယ္ေျမတြင္ အလြန္႔အလြန္ကံ
ေကာင္းေထာက္မပါမွ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ ေက်ာက္ေၾကာကုိေတြ႕ရွိတတ္ေၾကာင္းသိသာထင္ရွားေနၿပီမုိ႔ ေလာပန္ဦးတိတ္ၾကည္ႏွင့္ တြင္းသားအားလုံးေပ်ာ္လုိ႔မဆုံး
ၾက။ ျဖဳန္းေဆးရသည္ကုိလည္း မေမာႏုိင္မပန္း
ႏုိင္ၾက။ စိတ္ေတြအထူးတက္ႂကြေနသည္။ စာရင္းခ်ဳပ္လုိက္ေတာ့ သိန္းေက်ာက္ေတြခ်ည္းအလုံး(၃၀)ေက်ာ္ရသည္။ ေသာင္းေက်ာက္ေတြကေတာ့ အမ်ားအျပား။
တြင္းဆရာအပါအ၀င္မွ တြင္းသား(၄)ေယာက္
သာရွိေပရာ မုိးကုတ္ရတနာေျမထုံးစံအတုိင္း အစုမ်ားခြဲေ၀ၾကရာ တြင္းသားတစ္ေယာက္စီလွ်င္ သိန္းငါးဆယ္စီမွ်တနင့္တပုိးရၾကသည္။ ေကာင္းထုိက္အတြက္ပုိ၍
ကံေကာင္းသည္က တြင္းေတာနယ္ေျမအျပင္
ဖက္တြင္ ေက်ာက္ရွာၾကေသာကေလးမ်ားအၾကားတြင္ အေပ်ာ္သေဘာ၀င္ရွာရင္း သိန္း(၃၀)ခန္႔တန္ ေက်ာက္ႀကီးတစ္ပြင့္ထူးျခားစြာ ရသြားျခင္းပင္။
ေကာင္းထုိက္တုိ႔ ကံေကာင္းေလၿပီ။ ေငြထုပ္ပုိက္မိျပန္ၿပီ။ သူက အႏွစ္ႏွစ္အလလအားခဲကာ အႀကံႀကီးႀကံထားခဲ့ေလေသာ က်င္ေမရိန္ကုိတုန္႔ျပန္လက္စားေခ်ေရး
ကုိ ေငြပုံေအာသုံးကာလုပ္ႏုိင္ေလၿပီ။ စိတ္နာနာ
ႏွင့္ ျမင္းၿခံမွထြက္ခဲ့သည္မွာ (၁၇)ႏွစ္ခန္႔ၾကာျမင့္ေနေပရာ က်င္ေမရိန္၏သတင္းကုိလည္း ဘာဆုိဘာမွ်မၾကားမသိရ။ သည္ေတာ့လက္စားေခ်တုန္႔ျပန္ေရးအတြက္
အရင္ဆုံးျမင္းၿခံသုိ႔ျပန္ရမည္။ က်င္ေမရိန္၏
သတင္းကုိျပန္၍ စုံစမ္းရမည္။ ျမင္းၿခံတြင္မရွိေတာ့ဟုဆုိလွ်င္လည္း ဘယ္ၿမိဳ႕ ရပ္ရြာကုိ ေျပာင္းသြားေၾကာင္းစုံစမ္းကာ ရေအာင္ရွာရမည္။ ရွာေတြ႕ၿပီးမွ ဘယ္လုိ
ဆက္လုပ္ရမည္ကုိ ႀကံစည္ရေပမည္။ ျမင္းၿခံသုိ႔
သြားရန္အတြက္ ခရီးေထာက္အျဖစ္ မုိးကုတ္မွမႏၱေလးသုိ႔ဆင္းရသည္။ မုိးကုတ္ႏွင့္မႏၱေလး အိမ္ဦးႏွင့္ၾကမ္းျပင္ပမာသြားလာေနေသာ စုိးမင္းသည္ မႏၱေလးသုိ႔
ေကာင္းထုိက္ႏွင့္အတူလုိက္လာခဲ့သည္။ မႏၱေလး
တြင္ စုိးမင္း၏ဂြင္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရွိသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ေရာက္ၿပီး စုိးမင္းကသူ႔ဂြင္မ်ားသုိ႔ ခရီးသြားဟန္လႊဲ၀င္ေရာက္ရာ ေကာင္းထုိက္လည္း အတူလုိက္ပါခဲ့ေလ
သည္။ စုိးမင္း၏ဂြင္ေတြကေတာ့ အေပ်ာ္မယ္မ်ား
အားထားရွိရာ ေဂဟာမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။ ေၾကးႀကီးစြာအထက္တန္းဇိမ္နန္းမ်ားရွိသလုိ အလတ္စားတစ္ခ်ဳိ႕လည္းပါ၀င္သည္။ ဤအထဲမွ ဇိမ္နန္းတစ္ခုတြင္ ေကာင္း
ထုိက္ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္သည့္လူတစ္ေယာံ
ကုိ မေမွ်ာ္လင့္ပဲေတြ႕ရေလသည္။
ထုိသူမွာ ေကာင္းထုိက္အၿငိဳးအေတးႀကီးစြာ လက္စားေခ်ရန္ လုိက္ရွာေတာ့မည့္ က်င္ေမရိန္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ေကာင္းထုိက္ကံအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေနသည့္
အခ်ိန္တြင္ က်င္ေမရိန္မွာေတာ့ ဘ၀ကံအေ၀းဆုံး
အေျခအေနတြင္က်ေရာက္ေနရွာေလသည္။ ေကာင္းထုိက္ ျမင္းၿခံမွထြက္သြားၿပီး မၾကာမီမွာပင္ က်င္ေမရိန္သည္ တ႐ုတ္ကျပားသူေဌးသားတစ္ေယာက္ႏွင့္
အိမ္ေထာင္က်သည္။ သမီးမူမူက်င္ကုိ ေမြးဖြားသည္။
မူမူက်င္အသက္(၁၀)ႏွစ္အရြယ္မွစကာ က်င္ေမရိန္ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ခဲ့သည္။ သူမ၏မိဘမ်ား ေက်ာက္ေမွာင္ခုိမႈျဖင့္ အဖမ္းခံရသည္။ ပစၥည္းဥစၥာအေတာ္မ်ားမ်ား
လည္း အသိမ္းဆည္းခံရသည္။ က်န္ေနေသာ
ေငြေၾကးဥစၥာမ်ားမွ ပုံေအာသုံးကာလြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရ။ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြက်သြားသည္။ က်င္ေမရိန္၏ေယာက္်ားကလည္း
ေဗြေဖာက္လာသည္။ ေလာင္းကစား႐ုံမက မူးယစ္
ေဆး၀ါးမ်ားပါသုံးလာရာ က်န္ေနေသးသမွ်စည္းစိမ္ဥစၥာတုိ႔ လုံးပါးပါးကာကုန္သြားသည္။ ေဆးစြဲသည့္ေ၀ဒနာႏွင့္ပင္ လင္ျဖစ္သူေသသည္။ သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္
မုဆုိးမျဖစ္ကာက်န္ခဲ့ေသာ က်င္ေမရိန္သည္ ဘ၀
လမ္းေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔မွ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳခဲ့သည္။ ေမွာင္ခုိလည္း လုပ္ဖူးသည္။ ေစ်းလည္းေရာင္းဖူးသည္။ တစ္ခုမွအက်ဳိးမျဖစ္ခဲ့။ တတိတိႏွင့္ စီးပြား
ေရးက်ကာ ေနအိမ္ပင္ေပါင္ႏွံသည္အထိျဖစ္ခဲ့
သည္။ အိမ္အေပါင္ဆုံးၿပီးေနာက္ သမီးႏွင့္အေမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေနစရာပင္မရွိေတာ့ေအာင္ အတိဒုကၡေရာက္ၾကရေလရာ မတတ္သာေတာ့သည့္အဆုံး၌ က်င္ေမရိန္
သည္ မိမိ၏ကုိယ္ခႏၶာကုိအရင္းအႏွီးျပဳကာ
ေငြရွာရေလေတာ့သည္။ ငယ္စဥ္က က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္းမ်ားေကာင္းေကာင္းယူထားခဲ့ၿပီး လွပေခ်ာေမာေသာ က်င္ေမရိန္သည္ အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္လွ်က္
သမီးတစ္ေယာက္အေမ မုဆုိးမျဖစ္ေနသည့္
တုိင္ ေယာက်္ားမ်ားကုိ ေကာင္းစြာဆြဲေဆာင္ႏုိင္ေသးသည္။ ႏုႏုငယ္ငယ္ေလးမ်ားလုိ ေၾကးႀကီးမရသည့္တုိင္ အသင့္အတင့္ေတာ့ ေၾကးေခၚႏုိင္ေသးသည္။
ေကာင္းထုိက္ႏွင့္ဆုံရသည့္အခ်ိန္တြင္ က်င္ေမရိန္ရွိေနသည့္အေနအထားမွာ သူမ၏ေနထုိင္ရန္အိမ္ရရွိေရးအတြက္ အိမ္ငွား၍ေပးထားေသာ သူထံတြင္ တစ္ပတ္
တစ္ရက္လာရာက္အလုပ္လုပ္ရၿပီး က်န္ရက္မ်ား
တြင္ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္စြာေနထုိင္ခြင့္ရသည္။ အိမ္ငွားေပးထားေသာသူထံ လုပ္ရမႈမ်ားအတြက္ေတာ့ ေငြတစ္ရက္ (၁၅၀၀)မွ်သာရသည္။ ေငြပုိသုံးလုိလွ်င္
က်န္ရက္မ်ားတြင္ မိမိဖာသာအႀကံအဖန္ရွာေဖြရ၏။
သိပ္အခ်မ္းသာႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း ယခုအသက္(၁၆)ႏွစ္ေက်ာ္ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ သမီးမူမူက်င္ကုိ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းတြင္ထားကာ အသင့္အတင့္စား
ေသာက္ေနထုိင္ႏုိင္သည့္အေျခအေနေတာ့ရွိေနသည္။
ဒါေပမယ့္ အေပ်ာ္မယ္အျဖစ္အသက္ေမြးရသည့္ဘ၀ကုိေတာ့ က်င္ေမရိန္မေပ်ာ္ပုိက္ပါ။ အျခားဘာမွအဆင္ေျပေအာင္ မလုပ္ႏုိင္သည့္အတြက္သာ ဤအလုပ္ကုိ၀င္
လုပ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္းထုိက္သည္
က်င္ေမရိန္ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္မွတ္မိသည္။ ဘ၀အတုအေထာင္းဒဏ္ကုိခံခဲ့ရေသာ္လည္း အေပ်ာ္မယ္အလုပ္ႏွင့္ အသက္ေမြးခဲ့သည့္ေနာက္ပုိင္းတြင္ က်င္ေမရိန္သည္
မိမိကုိယ္မိမိလွပႏုနယ္ပ်ဳိမ်စ္ႏုိင္သမွ် ႏုပ်ဳိလွ
ပေနရန္ ႀကိဳးစားျပဳျပင္သည္။ ခ်ယ္သေနခဲ့ရာ ငယ္႐ုပ္သိပ္မေပ်ာက္။ ေကာင္းထုိက္မွာေတာ့ ေနပူမုိးရြာမေရွာင္ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ ေက်ာက္တူးအလုပ္ကုိလုပ္ခဲ့ရ
ေပရာ နဂုိတည္းကလည္း မဲသည့္အသားသည္
ေနဒဏ္ေလဒဏ္တုိ႔ျဖင့္ နက္ေျပာင္ေနကာလူၾကမ္းႀကီးတစ္ေယာက္ ရုပ္ရည္မ်ဳိးျဖစ္ေနသည္။ ၀တ္ေကာင္းစားလွမ်ားကုိ အျပတ္ဆင္ယင္ထားရာ စေတြ႕ရခ်ိန္တြင္
က်င္ေမရိန္သည္ ေက်ာက္ေအာင္လာသည့္
ေက်ာက္တူးသမားတစ္ေယာက္ဟု ထင္မိ႐ုံသာမွအပ ေကာင္းထုိက္ကုိလုံး၀မမွတ္မိခဲ့ပါ။
ေကာင္းထုိက္က က်င္ေမရိန္ကုိ တစ္မ်ဳိးစားအျပတ္ေခၚယူခဲ့သည္။ ႏုႏုငယ္ငယ္ေလးမ်ားကုိ ေခါင္းေခါက္ကာေခၚယူေပ်ာ္ပါးႏုိင္ပါလွ်က္ အသက္(၃၀)ေက်ာ္အေပ်ာ္
မယ္ကုိေခၚသည့္အတြက္ စုိးမင္းအံ့ၾသမိသည္။
သုိ႔ေသာ္ ရွမ္းတ႐ုတ္မမုိ႔မ်က္စိက်သြားသည္ထင္ကာ ဘာမွမေျပာေတာ့ပါ။ ေကာင္းထုိက္၏ ဆႏၵအတုိင္း သီးသန္႔အိမ္ခန္းေလးတစ္ခုတြင္ စိတ္တုိင္းက်ေပ်ာ္ပါးႏုိင္ဖုိ႔
သာ စီစဥ္ေပးလုိက္ေလသည္။
ထုိအိမ္ခန္းထဲသုိ႔ေရာက္သည္အထိ က်င္ေမရိန္သည္ ေကာင္းထုိက္ကုိမမွတ္မိေသးပါ။ က်င္ေမရိန္က သူမ၏၀တၱရားအတုိင္းအ၀တ္အစားကုိခၽြတ္မည္အျပဳ
ေကာင္းထုိက္ကလက္ကာျပလုိက္ကာ…..
``ေန….ေန မခၽြတ္နဲ႔ဦး။ စကားေျပာစရာရွိတယ္။ လာ….ဒီမွာထုိင္``
ေကာင္းထုိက္သည္ ကုတင္ေဘးနားရွိဆက္တီမွဆုိဖာခုံတစ္ခုေပၚသြားထုိင္ရာ က်င္ေမရိန္လည္း ေကာင္းထုိက္ေဘးတြင္အသာ
ထုိင္ခ်လုိက္ရသည္။ မ်က္စေလးခ်ီကာ ေကာင္းထုိက္ကုိခပ္ညဳညဳေတာ့ၾကည့္ေနသည္။ ဒါကလည္းအလုပ္သေဘာတစ္ခုပင္။
``နင္ ျမင္းၿခံက က်င္ေမရိန္မဟုတ္လား``
ေကာင္းထုိက္က ဒဲ့ထုိးပင္ေမးခ်လုိက္ရာ က်င္ေမရိန္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ ညဳတုတုမဟုတ္ေတာ့ ေကာင္းထုိက္ကုိ
မ်က္လုံးအျပဴးသားႏွင့္ၾကည့္သည္။
``နင္ ငါ့ကုိမမွတ္မိဘူးထင္တယ္။ ငါ ေကာင္းထုိက္``
``ဟာ…..``
က်င္ေမရိန္ပုိ၍အံ့ၾသသည္။ မ်က္လုံးပုိျပဴးက်ယ္လာကာ ေကာင္းထုိက္ကုိစူးစူးရဲရဲၾကည့္သည္။ ေသေသခ်ာခ်ာစူးစုိက္ၾကည့္ေတာ့
မွပင္ ေကာင္းထုိက္၏ငယ္႐ုပ္ကုိ ႐ုိးတုိးရိပ္တိတ္ဖမ္းမိသည္။
``နင္…….နင္….ေကာင္းထုိက္ ဟုတ္တယ္….ငါလုံး၀မမွတ္မိဘူးဟာ….``
က်င္ေမရိန္ကေျပာသည္။
``ငါက မဲသည္းၿပီးလူၾကမ္းႀကီးျဖစ္ေနတာကုိး။ နင္မမွတ္မိတာ မဆန္းပါဘူးဟာ။ နင္ဘာေၾကာင့္ ဒီအလုပ္မ်ဳိးကုိလုပ္ရတာလဲ``
က်င္ေမရိန္ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။ မိမိ၏ဘ၀အေျခအေနကုိ နားလည္လာၿပီမုိ႔ ေကာင္းထုိက္ကုိမ်က္ႏွာခ်င္းအဆုိင္ရခက္ေနသည္။
``ေျပာစမ္းပါဟ။ ငါက နင့္ကုိကူညီကယ္တင္ေပးခ်င္လုိ႔ပါ။ ငါတုိ႔က ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ။ အခုငါေက်ာက္ေအာင္
ၿပီး ေရအျပတ္လွ်ံေနတာ။ နင့္ကုိေကာင္းေကာင္းကူညီႏုိင္တယ္။ ေျပာသာေျပာ…..``
က်င္ေမရိန္မွာလည္း အေပ်ာ္မယ္ဘ၀မွ႐ုန္းထြက္လုိၿပီး မိမိ၏ကံေခေသာျဖစ္ရပ္မ်ားအေၾကာင္း ရင္ဖြင့္ခ်င္ေနေပရာ ေကာင္းထုိက္
က တုိက္တြန္းသည္ႏွင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္တစ္တြတ္တြတ္ေျပာျပေလေတာ့သည္။
``နင့္ကုိငါ အိမ္တစ္ခု သက္သက္ငွားေပးထားမယ္။ တစ္လကုိ ငါးေထာင္ေထာက္ပ့ံမယ္ နင္ ဒီအလုပ္ကုိမလုပ္နဲ႔ေတာ့``
က်င္ေမရိန္၏ဘ၀အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိနားေထာင္ၿပီးေနာက္ ေကာင္းထုိက္ေျပာသည္။ အေျခအေနက မိမိအတြက္အခြင့္အလမ္း
ေကာင္းအမ်ားႀကီးေတြ႕ေနရၿပီမုိ႔ ေကာင္းထုိက္သိပ္ကုိ၀မ္းသာေနသည္။ သူႀကိတ္၍ႀကံထားသည့္အႀကံေတြအပီလုပ္ႏုိင္ေတာ့
မည္။ သုိ႔ေသာ္ ၀မ္းသာမႈကုိမေပၚလြင္ေစရေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး က်င္ေမရိန္၏ဘ၀ကံဆုိးပုံမ်ားကုိ ၾကားရသည့္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သည့္အမူအရာမ်ဳိး
လုပ္ထားသည္။
``တကယ္ေျပာတာလား ေကာင္းထုိက္ရယ္``
``ငါ…..ဘာ….လုပ္ေပးရမွာလဲ ေျပာပါ။ ငါ့ကုိဒီဘ၀ကလြတ္ေအာင္ ကူညီေပးတဲ့နင့္အတြက္ ငါဘာမဆုိလုပ္ေပးဖုိ႔အသင့္ပဲ``
``ေကာင္းၿပီ ငါရွင္းရွင္းပဲေျပာမယ္။ ငါ နင့္ကုိလုိခ်င္တယ္….ဒါပဲ``
``ဘာ…..ဘယ္လုိ နင္က ငါ့လုိမိန္းမကုိယူမလုိ႔လား``
``နင့္အေပၚမွာ ငါေစတနာထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ထိေတာ့မဟုတ္ပါဘူး``
``ေၾသာ္ ငါက နင့္မယားငယ္လုပ္ရမယ့္ သေဘာလား``
``ငါ့မွာမယားႀကီးမွမရွိေသးတာ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး မယားငယ္ခံရဖုိ႔ျဖစ္မွာလဲ``
``ငါနားလည္ေအာင္ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါဟာ``
``ငါေျပာေနတာ ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ ငါနင့္ကုိလုိခ်င္တယ္။ နင္သေဘာမေပါက္ဘူးလား``
က်င္ေမရိန္မွာအေပ်ာ္မယ္လုပ္စားေနသူျဖစ္ရာ ေသေသခ်ာခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ေကာင္းထုိက္ဘာကုိဆုိလုိမွန္းနားလည္သြား
သည္။
``ေအး…..ေအး…သိၿပီ သိၿပီ``
``ဘယ္ႏွယ့္လဲ။ ျဖစ္လား``
ေယာက်္ားေပါင္းစုံကုိေျဖေဖ်ာ္ရေသာ အေပ်ာ္မယ္အလုပ္ လုပ္စားေနသူက်င္ေမရိန္အတြက္ ေကာင္းထုိက္လုိခ်င္တာကုိေပးဖုိ႔၀န္
မေလးပါ။
``ေအး….ျဖစ္တယ္``
``ဟုတ္ၿပီ။ ဒါဆုိ စရံသတ္တဲ့အေနနဲ႔ အခုပဲစၾကစုိ႔။ နင့္အ၀တ္ေတြခၽြတ္လုိက္ေပေတာ့``
ေကာင္းထုိက္သည္ ထုိသုိ႔ေျပာၿပီးေနာက္ ထုိင္ေနရာမွထကာ ကုတင္ရွိရာသုိ႔သြားသည္။ ကုတင္ေစာင္းတြင္၀င္ထုိင္လုိက္သည္။
က်င္ေမရိန္လည္း ထုိင္ေနရာမွအသာထရပ္သည္။ ဧည့္သည္ေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ေပ်ာ္ပါးရန္အတြက္ အ၀တ္အစားမ်ားခၽြတ္ရသည္
မွာ က်င္ေမရိန္အတြက္မဆန္းပါ။ ဤအခန္းထဲသုိ႔ေရာက္စကပင္ အ၀တ္ေတြခၽြတ္ဖုိ႔ျပင္ခဲ့ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္အခုေတာ့အေျခအ
ေနကတစ္မ်ဳိးေျပာင္းသြားသည္။ က်င္ေမရိန္စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ သူမေျဖေဖ်ာ္ခဲ့ရသည့္ ေယာက်္ားမ်ားသည္ သူမ၏ဘ၀မွန္ကုိ
မသိၾက။ က်င္ေမရိန္ဆုိေသာအမည္ျဖင့္ သိသည္လည္းမဟုတ္။ အေပ်ာ္မယ္တင္ေမထားဟူ၍သာ သိမွတ္ၾကသည္။ ယခု သူမကုိ
ငယ္စဥ္ကတည္းကသိခဲ့သူ ေကာင္းထုိက္ေရွ႕ေမွာက္၌အ၀တ္အစားမ်ားခၽြတ္ရမည္မွာ အခါတုိင္းႏွင့္မတူ ထူးထူးျခားျခားရွိေသာ
အေျခအေနမုိ႔ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ ရွက္သလုိလုိလည္းျဖစ္သည္။ အ၀တ္ေတြခၽြတ္ဖုိ႔တုံ႔တုံ႔ဆုိင္းဆုိင္းျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာပူသလုိလုိလည္းရွိသည္။ ေခါင္းကုိမသိမ
သာငုံ႔ထားမိေလသည္။ က်င္ေမရိန္၏ ရွက္သလုိလုိ၊ ေၾကာက္သလုိလုိ ခပ္ရြံ႕ရြံ႕တြန္႔တြန္႔ျဖစ္ေနေသာ အမူအရာအသြင္အျပင္သည္ ေကာင္းထုိက္ကုိအေတာ္ေလးပင္
ေက်နပ္စိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။ ေကာင္းထုိက္သည္ မိန္းမမ်ားကုိအတင္းအႏုိင္အထက္ျပဳလုပ္ရမႈကုိ လုိလားတပ္မက္သည့္ဆႏၵရမက္ရွိေပရာ လုိလုိလားလား
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴႏွင့္ျပဳမူမႈထက္၊ ခပ္တြန္႔တြန္႔ႏွင့္မ၀ံ့မရဲျပဳလုပ္ေပးမႈမ်ားကုိ ပုိသေဘာက်သည္။ သူသည္ သူ႔အေပၚယုတ္မာရက္
စက္စြာျပဳမူခဲ့သည့္ က်င္ေမရိန္ကုိတုံ႔ျပန္လက္စားေခ်ရန္အႀကံႀကီးႀကံေနခဲ့သူျဖစ္ေပရာ ယခုသူလက္စားေခ်လုိသူ က်င္ေမရိန္သူ႔ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သူျပဳလုိသမွ်ခံရ
မည့္အေနအထားမ်ဳိးေရာက္ေနေပရာ ပုိ၍ေက်နပ္ေနသည္။ သူ႔စိတ္ကုိသာလႊတ္ေပးလုိက္လွ်င္ က်င္ေမရိန္ကုိ ေကာင္းေကာင္း႐ုိက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ႏွိပ္စက္ၿပီး
ေနာက္ မုဒိန္းက်င့္သလုိမ်ဳိးခပ္
ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ရမ္းရမ္းအတင္းတက္၍ ၀က္၀က္ကြဲေအာင္ ရက္ေရာပက္စက္သည့္နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ တစ္အားလုိးပစ္မည္မလြဲပါ။
သုိ႔ေသာ္ ေက်ာ့ကြင္းေထာင္ေခ်ာက္ထဲသုိ႔စ၍တုိး၀င္လာကာစျဖစ္ေသာ က်င္ေမရိန္လန္႔ဖ်န္႔ကာအတင္းျပန္႐ုန္းထြက္သြားမည္ကုိ
ေတြးမိေသာေၾကာင့္ ေကာင္းထုိက္သည္ ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းလုပ္ပစ္လုိသည့္စိတ္ကုိခ်ဳိးႏွိမ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ သည္တစ္ခါတြင္
ရွိပါေစဦး၊ က်င္ေမရိန္ကုိဘယ္လုိမွ႐ုန္းမထြက္သြားေအာင္အပုိင္သိမ္းသြင္း``ကုိင္``ထားႏုိင္ဖုိ႔ကုိ အရင္ဦးစားေပးရမည္။ ကုိယ့္
လက္ထဲပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္က်ေရာက္လာေသာအခါတြင္မွ…..။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လတ္တေလာတြင္ က်င္ေမရိန္၏ရွက္ရြံ႕ရြံ႕ ခပ္တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္ႏွင့္ရွိသေယာင္ အေျခအေနအမူအရာဟန္ပန္ေလးမွ်
ေလာက္ကုိသာ အာသာေျဖခံစားရင္း အသာၿငိမ္ေနသည္။ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္သာ က်င္ေမရိန္၏လႈပ္ရွားပုံမ်ားကုိ စူးစူးရဲရဲၾကည့္၍
ေနသည္။ က်င္ေမရိန္မွာလည္း ယခုမွရွက္သလုိလုိ ဘာလုိလုိျဖစ္ေနရေသာ မိမိကုိယ္မိမိအံ့ၾသမိသည္။ သူမသည္အလုပ္သ
ေဘာျဖင့္ ကုိယ္လုံးတီးခၽြတ္ အလုိးခံရမႈမ်ားကုိ ေကာင္းစြာအေတြ႕အႀကံဳရွိၿပီးျဖစ္သည္။ ေငြေၾကးရရွိမႈအတြက္ စိတ္ဆႏၵမပါပဲ
ကာမစပ္ယွက္မႈမ်ားကုိလုပ္ေဆာင္ေနသူျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ယခုမွရွက္သလုိလုိေၾကာက္သလုိလုိျဖစ္ေနရမည္နည္းဟု မိမိ
ကုိယ္ကုိအားေပးကာ အေပၚအက်ႌကုိခၽြတ္သည္။ ဘရာစီယာကုိ ျဖဳတ္ခြာသည္။ အေပ်ာ္မယ္ဘ၀တြင္ လက္ကုိင္မ်ားေနခဲ့ၿပီးျဖစ္
ေသာ္လည္း က်င္ေမရိန္၏ရင္သားတုိ႔က တင္းရင္းေနဆဲ။ မသိမသာတြဲသေယာင္မွ်သာရွိကာ လုံး၀န္း၍ေနသည္။ ကာယေလ့
က်င့္နည္းမ်ားကုိနားလည္တတ္သိသလုိ စနစ္တက်လည္းေလ့က်င့္ျပဳစုထားျခင္း၏အက်ဳိးေက်းဇူးပင္ျဖစ္သည္။ သည္လုိ ကုိယ္
လုံးလွပအခ်ဳိးစားက်ေနဆဲမုိ႔လည္း အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေနသည့္တုိင္ အေပ်ာ္မယ္အျဖစ္လူႀကိဳက္မ်ားကာ ေစ်းေကာင္းရေန
ျခင္းမဟုတ္ပါလား။``အားပါး…..နင္က ကေလးတစ္ေယာက္အေမသာျဖစ္ေနတာ။ ႏုိ႔ႀကီးေတြက တင္းၿပီးအယ္ေနတုန္းပါလား``
ေကာင္းထုိက္က အထင္းသားေပၚလာေသာ က်င္ေမရိန္၏ႏုိ႔အုံထြားထြားႀကီးႏွစ္ခုကုိစူးစုိက္ကာၾကည့္ၿပီး အံႀကိတ္ကာေျပာ၏။
သူ႔ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲခဲ့သည့္ေန႔က ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရဖူးေလေသာ က်င္ေမရိန္၏ရင္သားဆုိင္မ်ားကုိ မ်က္
ေစ့ထဲျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ သူ႔စိတ္ထင္ေတာ့ က်င္ေမရိန္၏ႏုိ႔မ်ားသည္ ဟုိတုန္းကႏွင့္သိပ္မကြာျခား။ လွပေနဆဲ။ တင္းရင္း
ေနဆဲ။
``ဟာ…..နင္ကလဲ ေျပာေတာ့မယ္``
က်င္ေမရိန္က ရွက္စႏုိးျဖင့္ေျပာရင္း ေ႐ႊရင္အုံမလုံပန္းမ်ားကုိ လက္၀ါးႏွင့္အုပ္ကာကုိင္လုိက္မိသည္။ အေပ်ာ္မယ္တစ္ေယာက္၏
ျမဴဆြယ္အုပ္ကာမႈမ်ဳိးမဟုတ္။ တကယ္ပင္ရွက္၍ ကာလုိက္မိျခင္း။
``ငါက နင့္ႏုိ႔တကယ္ၿဖိဳးလုိ႔ၿဖိဳးတယ္ေျပာတာပါဟ။ ဖယ္လုိက္စမ္းပါေလ။ နင့္လက္ေတြကုိ။ ငါ့မ်ားရွက္မေနပါနဲ႔။ လုိးၾကေတာ့မွာ
ပဲ။ ဟုတ္ဘူးလား။``
``ဟာ…….သြား….ဘာမွန္းလဲမသိဘူး``
က်င္ေမရိန္မ်က္ႏွာေလးရဲကနဲျဖစ္သည္။ ႏုိ႔အုံမ်ားကုိအုပ္ကာထားသည့္လက္ကုိမူ ဖယ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ခပ္ရွက္ရွက္ႏွင့္ပင္
ထမီကုိဆက္ခၽြတ္သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ပင္တီအတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးမ်ားပါ ကၽြတ္ကြာက်ကာ က်င္ေမရိန္တစ္ေယာက္
ေကာင္းထုိက္၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဗလာကုိယ္လုံးတီးျဖစ္သြားခဲ့ေလၿပီ။ ေကာင္းထုိက္အေနႏွင့္လည္း ငယ္ရြယ္စဥ္ဘ၀က ေခ်ာင္း
ေျမာင္း၍မစုိ႔မပုိ႔ခုိးၾကည့္ခဲ့ရေလေသာ က်င္ေမရိန္၏အေတာင့္အေျဖာင့္မ်ားကုိေပၚတင္ႀကီး မ်က္ေစ့အရသာခံကာက်က်နနၾကည့္
ေနရေပၿပီ။ က်င္ေမရိန္ကုိ ယခုလုိကုိယ္တုံးလုံးခၽြတ္ျပခုိင္းႏုိင္ျခင္းသည္ပင္ ေကာင္းထုိက္အဖုိ႔အႏုစားလက္တုံ႔ျပန္ႏုိင္မႈဟုဆုိရမည္
ေနာက္ေနာင္တြင္ သည္ထက္ၾကမ္းတမ္းရက္ေရာသည့္ေစခုိင္းလက္တု႔ံျပန္မႈေတြကုိ အရသာခံကာတစ္ခုၿပီးတစ္ခုလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ကလည္းေသခ်ာေနၿပီ။
No comments:
Post a Comment