စာမ်က္ႏွာမ်ား

Monday, September 16, 2013

မ်က္ေမွာက္အေစခံ Season 2 (အပိုင္း - ၁)


မ်က္ေမွာက္အေစခံ ႏွင့္ ေၾကာက္ေသး

          ခ်ီးရဲ့အရသာသည္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုစြဲလွပါသည္၊ သခင္မကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္အတြင္းသို႔ နံနက္ကပါခ်ခဲ့ေသာ ခ်ီးအရသာသည္ ေန႔လည္ခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ စြဲေနပါေတာ့သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ခေလးထိန္းေနေသာ သခင္မရတနာတုိ႔သာ က်န္ခဲ့ပါေတာ့သည္၊ သခင္မအန္တီရွယ္လီကေတာ့ သူမ၏သူငယ္ခ်င္း ညိဳမီအိမ္သို႔အလည္ထြက္သြားပါသည္။
          အိမ္တြင္ရွိေသာအလုပ္ကိစၥမ်ားကို သခင္မမရွိေသာ္လည္း သခင္မရတနာရဲ့ေစခုိင္းခ်က္ေၾကာင့္ အနားယူရသည္မရွိဘဲ အလုပ္မ်ားကို အဆက္မျပတ္လုပ္ေနရပါသည္၊ သခင္ရတနာကေတာ့ မီးမီးေလးကိုထိန္းရင္း အိမ္ေရွ႕ခန္းတီဗီေရွ႕တြင္ ဇိမ္က်ေနပါေတာ့သည္။
          ကၽြန္ေတာ္အ၀တ္မ်ားကိုေလွ်ာ္ဖြတ္ျပီး၍ အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ခဏထြက္လာ၍ နံရံေထာင့္တေနရာတြင္ ေခတၱနားခ်ိန္မွာပင္…
          “ဟဲ့ လြင္ဦးအ၀တ္ေတြေနထုတ္မလွမ္းဘဲ ဘာအေခ်ာင္ခိုေနတာလဲ…၊ အန္တီရွယ္လီျပန္လာလို႔တိုင္လုိက္ရင္ နင့္ပါးစပ္ထဲကို နံနက္ကလို ခ်ီးပါထည့္ခံရမွာပါ၊ ဟင္းးး ဘာမွတ္ေနလဲ… သြားအ၀တ္ေတြသြားလွမ္းခ်ည္…”
          ကၽြန္ေတာ္လည္း သခင္မရတနာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့သူမို႔ သခင္မရတနာ၏စကားဆံုးသည္ႏွင့္ပင္ ခ်က္ခ်င္းထ၍ အ၀တ္လွမ္းရာေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။
          အ၀တ္လွမ္းသည့္ေနရာမွကၽြန္ေတာ္အိမ္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္မိလုိက္ပါသည္။ အိမ္မွာမေနဘဲ ဒီဘက္မွာလာေနသည္မွာ သံုးရက္ေျမာက္ေန႔ရွိျပီျဖစ္သည္။ အန္တီရွယ္လီအားစြဲလမ္းခဲ့ျပီး သူမအိမ္တြင္အေစခံအျဖစ္ေနျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လြန္စြာတမ္းတေသာ အန္တီရွယ္လီ၏ခႏၱာကိုယ္ကိုထိေတြ႔ရရံုမွ်မက သူမအဖုတ္ကိုယက္ျခင္း၊ ဖင္ေပါက္ကုိလွ်ာျဖင့္ ကလိုင္းေပးရျခင္းႏွင့္ သူမ၏ေသးမ်ား၊ ခ်ီးမ်ားပင္ ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ၀င္သြားဖူးခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။ အခုဆိုအရင္က စိတ္ကူးေတာင္မယဥ္ဘူးေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ရြယ္တူ မိန္းခေလးတေယာက္သည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ၏ငယ္ကၽြန္တေယာက္ပမာ ေစလုိရာေစေနျပီျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အ၀တ္လွမ္းရင္း ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ေတြးကာ ခံစားမႈ႔မ်ားစြာကို ခံစားရမိေနပါမိေတာ့သည္။
          အ၀တ္လွမ္း၍အျပီးမွာေတာ့ လုပ္စရာအလုပ္မ်ားလက္စျပတ္သြားျပီမို႔ သခင္မရတနာဆီသြားကာ အလုပ္တာ၀န္မ်ားျပီးေျမာက္ေၾကာင္းကို သြားေျပာပါသည္။
          “သခင္မရတနာ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္စရာေတြအားလံုးလုပ္ျပီးပါျပီ၊ ေနာက္ထပ္ဘာမ်ားခိုင္းစရာရွိပါေသးလဲခင္ဗ်ာ…”
          “ေအးးး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွမရွိေသးဘူး...”
          ကၽြန္ေတာ္လည္း သခင္မရတနာက ဘာမွ်ခုိင္းစရာ မရွိေသးဟု ေျပာသျဖင့္ အနားယူရန္ ဆိုဖာေပၚသို႔သြားခဲ့ပါေတာ့သည္။
          ကၽြန္ေတာ္လည္း ပင္ပန္းထားလို႔ႏွင့္တူသည္ ဆိုဖာေပၚတြင္ခဏမွီေနရင္းကပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။
          အခိ်န္မည္မွ်ၾကာသြားသည္မသိပါ ကၽြန္ေတာ့္အားလာလႈပ္ႏႈိးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏိုးခဲ့ပါေတာ့သည္။
          “ဟဲ့ထထ.. နင့္ကိုငါခိုင္းစရာရွိလို႔….”
          ကၽြန္ေတာ္လည္း သခင္မရတနာ၏လႈပ္ႏႈိးမႈ႕ႏွင့္အတူ ၾကံဳးရုန္းထခဲ့ပါေတာ့သည္။
          “ဟုတ္ဟုတ္..သခင္မကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာမ်ားခိုင္းမလို႔ပါဘဲ…”
          သခင္မရတနာ၏မ်က္ႏွာသည္ တခုခုကိုေအာင့္ထားရသျဖင့္္ ရြစိရြစိျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာမ်ိဳးပံုေပၚေနျပီ ခ်စ္စရာအတိျဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခုမွသာ သခင္မရတနာ၏မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာဂရုျပဳၾကည့္လုိက္မိပါသည္။ သခင္မရတနာသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ မိန္းခေလးတေယာက္ျဖစ္ပါသည္၊ ေတာသူျပီျပီစကားေျပာၾကမ္းေသာ္လည္း အ၀တ္အစားအလန္းမ်ား၀တ္လုိက္ပါက ေတာသူဟုမည္သူမွ် မထင္ရက္ေလာက္ေအာင္ကို ခ်စ္စဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။

          “ဟဲ့..နင္ငါ့ကို ၾကည့္ျပီးဘာေတြေတြးေနတာလဲ…”
          ကၽြန္ေတာ္အေတြးမ်ားလည္း ဖ်တ္ခနဲလြင့္သြားပါေတာ့သည္။
          “ဟုတ္ကဲ့ သခင္မရတနာေျပာပါ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…”
          “ျခံေရွ႕မွာ ျခံေရွ႕မွာ…”
          “ျခံေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…”
          “ဧည့္သည္ေတြေရာက္ေနတယ္…”
          “ဟုတ္ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တံခါးသြားဖြင့္ေပးလုိက္ပါ့မယ္…”
          “ဟာ တံခါးဖြင့္တာေတာ့ ငါလည္းဖြင့္တတ္ပါတယ္ အခုက သူတို႔က ဧည့္စာရင္းစစ္မလုိ႔တဲ့…”
          “ဟင္.. အဲ့ဒါဘာျဖစ္လုိ႔လဲ..”
          “ဟဲ့ ငါကဧည့္စာရင္းမတိုင္ရေသးဘူးဟဲ့ အန္တီေလးက တိုင္မေနနဲ႔ေအးေဆးလုိ႔ေျပာထားလို႔…”
          ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ေရွ႕သို႔တခ်က္လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္ အိမ္ေရွ႕တြင္လမ္းလူၾကီးကိုေတြ႔လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သိေသာ သူမ်ားကိုလည္းေတြ႔သျဖင့္…
          “သခင္မရတနာဘာမွမပူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားေျပာေပးမယ္…”
          ကၽြန္ေတာ္လည္း ျခံေရွ႕သုိ႔ထြက္လာခဲ့ပါသည္။
          “လြင္ဦး ဒီဘက္အိမ္ေရာက္ေနတာလား…”
          “ဟုတ္တယ္ ဦးေလး အန္တီရွယ္လီအျပင္ခဏသြားလို႔ခေလးလာထိန္းေပးေနတာ..”
          “ဦးေလးတို႔က ဘာလာလုပ္တာလဲဟင္...”
          “ေအာ္ စီမံခ်က္ရွိလို႔ကြာ.. အဲ့ဒါဧည့္စာရင္းတုိင္မတိုင္လုိက္စစ္ေနတာ…”
          “ဒီအိမ္မွာညအိပ္ညေနဧည့္သည္ရွိလား… ရွိတယ္ဆုိရင္လည္း ဧည့္စာရင္းတိုင္ထားလို႔…”
          “ေအာ္…ဟုတ္ကဲ့.. ဦးေလး…”
          “ေအးေအး..ဦးတုိ႔သြားမယ္ေနာ္…
          “ဟုတ္…”
သခင္မရတနာကေတာ့ ဧည့္စာရင္းမတိုင္ထားမိလို႔ေၾကာက္ေနေသာ္လည္း အမွန္တကယ္မွာအေၾကာင္းအရင္းမွာ သူမအတြက္ေၾကာက္စရာမဟုတ္ေၾကာင္းကို နားေထာင္ရင္းသိသြားပါေတာ့သည္။ အခုမွသူမလည္း “ဟင္းးးးးးးးး” ခ်၍ ပံုမွန္အတိုင္းရုပ္ရုင္ျပန္ၾကည့္ေနပါေတာ့သည္။
အခ်ိန္ခဏၾကာျပီးေနာက္………….
“လြင္ဦး ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့အုန္း……”
ဟုဆိုကာ မီးမီးေလးအား တခ်က္လႊဲေပးျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္အား ေနာက္ေဖးဘက္အိမ္သာရွိရာဆီသို႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အိမ္သာအိုးေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အားလွဲေစ၍ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚသို႔ခြကာ သူမ၏ထဘီကိုအေပၚသို႔ဆြဲထလုိက္ပါေတာ့သည္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ မ၀တ္ထားေသာေၾကာင့္ သူမ၏အဖုတ္ေလးကို တန္းျမင္ရပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း အလိုက္သိစြာျဖင့္ပင္ ပါးစပ္ကိုက်ယ္ႏိုင္သမွ်က်ယ္ေအာင္ ဟေပးထားလိုက္ပါေတာ့သည္။
သခင္မရတနာသည္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ခြလ်က္ အေပၚမွထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ သူမထိုင္ခ်လိုက္ပံုမွာ ကၽြန္ေတာ္၏က်ယ္က်ယ္ဟထားေသာပါးစပ္ႏွင့္ သူမ၏အဖုတ္ကိုကြက္တိအေနအထားျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
“ဟင္းးး အခုမွဘဲ ေသးေပါက္ႏိုင္ေတာ့တယ္၊ ခုနကလူၾကီးေတြလာေတာ့ ငါကေၾကာက္ေနတာ… ငါ့ရဲ့ေၾကာက္ေသးေတြကို ငယ္ကၽြန္ၾကီးလြင္ဦးနင္ေသာက္ၾကည့္စမ္း…”
သခင္မရတနာသည္ အဲ့လိုေျပာရင္းနဲ႔ပင္ ကၽြန္ေတ္ာ့ပါးစပ္ထဲသို႔ ေသးမ်ားစတင္ေပါက္ထည့္ပါေတာ့သည္။ သူမ၏ေၾကာက္ေသးငန္က်ိက်ိေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ အရင္ေသးမ်ားႏွင့္မတူေသာ အရသာထူးကို ေပးစြမ္းေနပါေတာ့သည္။

“မ်က္ေမွာက္အေစခံ ႏွင့္ ေၾကာက္ေသး” ဇာတ္လမ္းကုိဒီေနရာတြင္ဘဲ တစ္ခန္းရပ္၍ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါသည္။

2 comments:

  1. ႀကိဳက္တယ္ အကုိ ထပ္ေရးပါဦး

    ReplyDelete
  2. ဘာလို႔ဆက္ မ ေ ရးေတာ့တာလဲ

    ReplyDelete