သူမ ေမးသည္ကို ကြၽန္ေတာ္က ပါးစပ္ႏွင့္ မေျဖႏိုင္ပဲ ေခါင္းကိုသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္ရသည္။ထိုအခါမွ သူမ၏ေျခေထာက္ကို ကြၽန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းနားမွဖယ္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ကိုဖယ္လိုက္မွပဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေလကို အငမ္းမရရွဴရွိက္ရေတာ့သည္။သူမက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚကိုတင္ထားေသာ ေျခေထာက္ျဖင့္ကြၽန္ေတာ့္ကိုနင္းခ်လိုက္ရာ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္မွာမွာ ၾကမ္းျပင္တြင္ကပ္သြားေတာ့သည္။သူမက
"ကဲရဲဘုန္းနင္ အခုေတာ့ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ငါ့ကိုေၾကာက္ၿပီမလား အခုခ်က္ခ်င္းေၾကာက္ပါၿပီဗ်လို႔ေျပာစမ္း။"ဟု အမိန္႔ေပးေလသည္။
"ေၾကာက္ပါၿပီ ေၾကာက္ပါၿပီ။"
"ဘာေၾကာက္ပါၿပီလဲ ဗ်ထည္႔ေျပာစမ္း" အမိန္႔သံႏွင့္အတူ သူမရဲ႔ေနာက္ေျခတစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနားေရာက္လာသည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ျမန္ျမန္ပင္
"ေၾကာက္ပါၿပီ ဗ်။ သခင္မ ခင္သီရိကို ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာက္ပါၿပီဗ်။" ေတာင္းပန္လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုမွနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ယခုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေယာက်ာ္းဆိုတဲ့မာနသိကၡာ ဘာမွ်မရွိေတာ့ေခ်။ စာေတာ္ေသာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာေသာ မိန္းကေလးမ်ား အေရးေပးျခင္းကိုခံရေသာ ခ်မ္းသာေသာ အစရွိသည္႔ ကြၽန္ေတာ့္အရည္အခ်င္းမ်ားသည္ ခင္သီရိဆိုေသာ ေကာင္မေလးရဲ႔ ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ၿပီျဖစ္သည္။ အံ႔ၾသဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္သည္ စိတ္အလြန္ထေနျခင္းျဖစ္သည္။ မိန္းမေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ေခါင္းအနင္းခံရေသာ ေယာက်ာ္းမ်ိဳးမွာ မည္မွ် ေအာက္တန္းက်လိုက္သနည္း။သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ထိုခံစားခ်က္ကို ေမြ႔ေလ်ာ္မိေနသည္။သူမမသင္ရဘဲ သခင္မဟုပင္ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ကေခၚလိုက္မိၿပီမဟုတ္ပါေလာ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႔ ေတာင္းပန္စကားကိုၾကားေသာ္ သူမက ေက်နပ္ေသာအသံျဖင့္
"ေအးဒီလိုမွ ေပါ့။ နင္ကမဆိုးဘူးပဲ ငါ့ကိုသခင္မေခၚဖို႔သင္ေပးစရာမလိုဘူးပဲ။ ဒီေန႔ကစၿပီးနင္ငါ့ကြၽန္ျဖစ္သြားၿပီ။"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္မ"
"ဟင္း အစကေတာ့ ေလႀကီးမိုးႀကီးနဲ႔ ငါ့လိုမိန္းမကိုဒူးေထာက္တာေတာင္မင္းကျပန္မႀကိဳက္ဘူး ဟုတ္လား။ အခုေတာ့ နင္ငါ့ ေရွ႔မွာဒူးေထာက္ေနရၿပီမလား။ ေအာက္တန္းစားကြၽန္ေကာင္တဲ့။ နာမည္က ရာရာစစ ရဲဘုန္းတဲ့ ငါ့ေျခေထာက္ေအာက္ ငါ့စကပ္ေအာက္မွာေနရတဲ့ေကာင္ကမ်ား။"
အလို ကြၽန္ေတာ္ႏွဲ့ မင္းႏိုင္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို သခင္မသိေနတာပါလား။ ကြၽန္ေတာ္က သူမကို ပိုမိုေၾကာက္ရြံ႔ ရိုေသေနမိေတာ့သည္။
"ငါကအဲဒီ စကားျပန္ၾကားကတည္းက မင္းမာနကိုရိုက္ခ်ိဳးဖို႔ၾကံေနတာသိလား။ဒါေပမယ့္ ငါအတြက္နည္းနညး္လြဲသြားေသးတယ္။မင္းပုံကိုၾကည္႔ၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ရမယ္ထင္တာ။အမေလး ေယာက်ာ္းျဖစ္ၿပီး ေစာက္ရွက္ေစာက္မာနမရွိလိုက္တာမ်ား ေျခေထာက္ေလးေခါင္းေပၚကိုတင္လိုက္တာနဲ႔ ေခြးလိုေကာင္ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ဟုတ္တယ္မလား။"
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခင္သီရိရဲ႔ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ရစရာတစ္ခုမွမက်န္ပဲ စုတ္ျပတ္သြားေလသည္။ကၽြန္ေတာ့္မွာ ထိုသို႔အရွက္ခြဲခံရေလ ေအာက္ကလီးက ေပါက္ကြဲမတတ္ေတာင္ေလျဖစ္ေနသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ။ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေစာက္ရွက္မရွိတဲ့ေခြးလိုေကာင္ပါဗ်ာ။"
"ကိုယ့္ဟာကိုသိရင္ၿပီးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကြယ္ရာမွာ ငါ့ကိုမေကာင္းေျပာတဲ့ ေခြးကိုငါက ဒဏ္ေတာ့ေပးရမွာပဲ။ကဲဟယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာအား ေျခေထာက္ႏွင့္တစ္ခ်က္ကန္လိုက္ေလရာေနာက္သို႔လွန္က်သြားသည္။သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ကခ်က္ျခင္းျပန္ထၿပီး သူမေရွ႔ေတြ ဒူးေထာက္ လက္ႏွက္ဖက္ကို ေျမမွာေထာက္ၿပီး သူမေျခဖမိုးအစုံကို နဖူးႏွင့္ထကာ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
"ျမင့္ျမတ္တဲ့ သခင္မ ခင္သီရိကို နိမ့္က် တဲ့ေခြးကြၽန္ ရဲဘုန္းက ေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာမိတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။သခင္မခြင့္လႊတ္ေပးပါ။သခင္မခိုင္းသမွ်ကို ေခြးတစ္ေကာင္လုိလိုက္လုပ္ေပးပါ့မယ္။"
ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္က တစ္သက္မွာတစ္ခါမွ မေျပာဖူးေသာေတာင္းပန္စကားကိုေျပာမိလိုက္ေတာ့သည္။ ထိုေတာင္းပန္သံကိုၾကားေသာ္ ခင္သီရိက ေၾကနပ္သြားၿပီး
" ေအး ဒီေလာက္ေတာင္းပန္ေနမွေတာ့ ငါနင့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ နင့္စကားအတိုင္းပဲ ဒီေန႔ကစၿပီး နင္ကငါ့ကြၽန္ျဖစ္သြားၿပီ။ ငါခိုင္းသလိုလုပ္ ငါေကြၽးတာပဲနင္စားရေတာ့မယ္။ၿပီးေတာ့နင္ငါ့ကိုကြၽန္ခံေနတာကို ငါဗီဒီယိုရိုက္ထားတယ္။အဲဒီဗီဒီယိုဖိုင္ကိုငါလည္းယူထားမယ္ နင္လည္းယူထားအိမ္ေရာက္ရင္ျပန္ၾကည္႔။ အခုေတာ့ ငါ့မိဘေတြလည္းျပန္လာေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ ဟိုးမွာငါ့ဖိနပ္စင္ေတြ႔လား။ အဲဒီဖိနပ္စင္က ဖိနပ္ေတြအကုန္လုံးကို နမ္းသြား။ၿပီးရင္ျပန္ေတာ့။"
ကြၽန္ေတာ္လည္း သခင္မ ခင္သီရိရဲ႔စကားအတိုင္း ဖိနပ္စင္ရွိ မိန္းမဖိနပ္မ်ား အားလုံးကိုနမ္းၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာပါေတာ့သည္။ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္သခင္မေပးလိုက္ေသာ ဖုန္းထဲမွ ဗီဒီယိုဖိုင္ကိုၾကည္႔ၿပီး အားပါးတရ ဂြင္းထုက သုတ္ရည္မ်ားကိုပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ထိုသို႔ ဗီဒီိယိုၾကည္႔ကာ ဂြင္းထုေနသည္ ကို အနည္းငယ္ဟေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္တံခါးၾကားမွ ေခ်ာင္းၾကည္႔ေနေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံရွိေနသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ မသိလိုက္ေခ်
No comments:
Post a Comment