‘ဆရာ…မေတြ႔ဘူးးးးဆရာ….’
‘ေအးးး’
ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမလည္း ခေလးကိုခ်ီ၍ ေအာက္ထပ္သို႔ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ေအးမေရာ၊ ညိဳမပါ မ်က္လံုးကေလးအျပဴးသား၊ ခေလးသည္လည္း မငိုအသံတိတ္ေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ရဲသားၾကီးက ေအးမတို႔ဘက္လွည့္၍ တခုခုေျပာမည္ျပဳျပီးမွမေျပာေတာ့ဘဲ ရပ္ကြက္လူၾကီးမ်ားျဖင့္သာ ျပန္ၾကရန္ အခ်က္ျပလုိက္ပါသည္။ ေအးမေနာက္မွေန၍ ျခံတံခါးလိုက္ပိတ္လုိက္ပါသည္။
ဦးဖိုးေမာင္ျပန္လာခ်ိန္တြင္လည္း ေအးမမွေန၍ ေဒၚလွလြန္းသူ ေျပာထားသည့္အတုိင္းပင္ ျပန္ေျပာျပေပးလုိက္ပါသည္။
အရင္ကညဘက္ဆိုလွ်င္ ကိုရီးယားကားသံၾကားရတတ္ေသာ္လည္း ယေန႔မူ အေပၚထပ္မွခေလးငိုသံကိုသာၾကားရျပီး ေအာက္ထပ္တြင္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္လ်က္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္လည္း ညဘက္တြင္ ေအးမအား အကြက္ဆန္းျဖင့္ ၾကမ္းမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားသျဖင့္ လုပ္စရာအလုပ္မ်ားကို အေစာပိုင္းအခ်ိန္တြင္ အားသြန္ၾကိဳးစားလုပ္ေနပါသည္။ ညိဳမကေတာ့ ခေလးႏွင့္ နပန္းလံုးလ်က္။ ေအးမကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ညဘက္အိပ္ေရးပ်က္ေနက်မို႔ အခုအခ်ိန္တြင္ အိပ္စက္ေနပါသည္။
အခ်ိန္မွန္စြာပင္ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအာက္ထပ္ရွိ ေအးမအခန္းသို႔ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ျပီးေနာက္အိပ္ေမာက်ေနေသာေအးမ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္၀င္လွဲေနလုိက္ျပီး ေအးမ၏တင္ပါးကို သူလက္၀ါးမ်ားျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္ပါသည္။ သူပြတ္သပ္ေနခ်ိန္တြင္ပင္ ေအးမသည္ အိပ္ေနရာမွ ႏိုးလာျပီျဖစ္သည္။ အေနာက္တြင္ဦးဖိုးေမာင္ေရာက္ေနသည္ကိုလည္း သိျပီးျဖစ္သျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈမျပဳဘဲ ဆက္ေနလုိ္က္ပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအးမ၏တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္ေနရာမွ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေအးမအဖုတ္အတြင္းသို႔ ထိုး၀င္လာပါသည္။ ေအးမသည္မူရင္းအတုိင္း အ၀တ္အစားမ်ား၀တ္ထားျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ဦးဖိုးေမာင္တေယာက္ အဖံုးအကာတခုခုကိုမွ် ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း မျပဳလုိက္ရေပ။
ဦးဖိုးေမာင္၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားအစြမ္းပကားေၾကာင့္ ေအးမႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ကာ နာက်င္မႈႏွင့္ကာမအရသာကို ၾကိတ္ခံစားေနပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ အဖုတ္တစ္ခုတည္းသို႔ သြင္းျခင္းမဟုတ္ဘဲ ၊ တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ စအုိေပါက္ကိုပင္ ထိုးသြင္းေနပါေတာ့သည္။ အခန္းအတြင္းေမွာင္ေနပါသည္၊ သို႔ေသာ္ဦးဖိုးေမာင္က အခန္းတံခါးကို ဒီအတုိင္းဖြင့္ထားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အျပင္မွၾကည့္ေနေသာ ညိဳမအဖို႔ အေမွာင္အေမွာင္ထဲတြင္ ျမင္ေနရပါသည္။ ညိဳမအခန္း၀ အကြယ္နားေလးတြင္ သူမအဖုတ္ကိုသူမ လက္၀ါးျဖင့္ပြတ္ကာ သူမလည္း အံၾကိတ္ေနပါေတာ့သည္။
ဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအးမကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာထိုးဆြမႈ လုပ္ေပးျပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ထ၍အခန္းမီးကိုဖြင့္လိုက္ပါသည္။ အရင္ကအခန္းမီးကိုမဖြင့္ေသာ္လည္း အခုအခါတြင္ေတာ့ အိမ္တြင္သူ႔မိန္းမေဒၚလွလြန္းသူလည္း မရွိသည္မို႔ လြတ္လပ္စြာကဲရန္ အခန္းမီးကို ဖြင့္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္မီးပြင့္၍ လင္းသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ျဖင့္ကိုယ္အရွိန္တက္ေနေသာ ညိဳမကို ဦးဖိုးေမာင္သည္ ထင္းလင္းျမင္သာစြာ ေတြ႔လုိက္ရပါသည္။
ဦးဖိုးေမာင္သည္ ညိဳမအနားသို႔တိုးသြားလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမအသိျပန္၀င္လာျပီျဖစ္သျဖင့္ ထေျပးရန္ပင္ျပင္လုိက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ထမေျပးျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဦးဖိုးေမာင္သည္လည္း ညိဳမ၏အျပဳအမူကို သေဘာေပါက္ကာ ၀တ္ထားေသာ သူ၏ပုဆိုးကိုေလွ်ာခ်လုိက္ပါသည္။ ျပီးေနာက္ညိဳမလက္ကုိလွမ္းဆြဲလုိက္ပါသည္။ ေလ်ာ့ခ်ေနျပီးသားျဖစ္ေသာ ညိဳမ၏ထဘီသည္ ယခင္ေနရာတြင္ ကြင္းလံုးကၽြတ္က်သြားပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ ညိဳမအားေက်ာခိုင္းအေနအထားျပဳ၍ အေနာက္မွမတ္တပ္ရပ္လ်က္ျဖင့္ပင္ အခန္း၀တြင္ စတင္ထိုးသြင္းပါေတာ့သည္။
‘အု…အ….အု…အဟင့္….’
‘အ…အ…အ…အ…’
ဦးဖိုးေမာင္၏အဆက္မျပတ္ထိုးသြင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ညိဳမလည္း ‘တအအ’ အသံထြက္၍ သူမေတာင္းတေနေသာ အရသာကိုခံစားရရွိလုိက္ပါသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အေနာက္မွေန႔၍ ေအးမမ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားေလးႏွင့္ ၾကည့္ေနပါသည္။
ဦးဖိုးေမာင္တခ်ီျပီးသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညိဳမလည္း ေတာ္ေတာ္လည္းပီးသြားခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ဦးဖိုးေမာင္သည္ သူ၏ထံုးစံအတိုင္း အျပင္မွာပင္ပီးလုိက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညိဳမ၏ဖင္တြင္ လရည္မ်ားျဖင့္ အလွဆင္ျပီးသားျဖစ္ေနပါသည္။ ဦးဖိုးေမာင္ေရာ ညိဳမပါ ေညာင္းသြားျပီျဖစ္သျဖင့္ အခန္း၀မွအခန္းတြင္းသို႔၀င္၍ ေအးမအနားတြင္၀င္ထိုင္လုိက္ၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ညိဳမထိုင္မည္ျပဳစဥ္တြင္ ဦးဖိုးေမာင္မွ…..
‘ညိဳမမထုိင္ခ်လုိက္နဲ႔အုန္းးးး’
ေအးမကိုလွမ္းဆြဲေခၚလုိက္၍ ညိဳမဖင္ေအာက္သို႔၀င္၍ လဲေစလိုက္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment