ထို႔ေနာက္ျဖိဳးေ၀သည္ ေအာက္ထပ္ရွိေအးမဆီသို႔ေရာက္လာျပီး ျခံထဲတြင္အ၀တ္လွမ္းေနေသာ ေအးမေျခေထာက္ေအာက္ဒူးေထာက္လုိက္၍ ေအးမေျခေခ်ာင္းမ်ားကို လွ်ာျဖင့္အလ်င္လ်က္လုိက္ပါသည္။ ျပီးေနာက္ေခါင္းေမာ့၍……
‘ကၽြန္ေတာ္ တဏွာကၽြန္သြားပါေတာ့မယ္ခင္ဗ်ာ’ ဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ေအးမလည္း အျပံဳးျဖင့္ပင္ျပန္အေျဖေပးေခါင္းညိမ့္လုိက္ပါသည္။ ညိဳမကေတာ့ အေနာက္မွေန၍ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနပါသည္။ ခေလးကိုခ်ီလ်က္ျဖင့္ျဖစ္ပါသည္။
ေအးမရင္ထဲရွိ ျဖိဳးေ၀အေပၚထားေသာခံစားခ်က္တို႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ရက္ေက်ာ္ကပင္ ေျပာင္းလဲသြားျပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမသည္ ျဖိဳးေ၀ႏွင့္ပက္သက္၍ အလြမ္းအေဆြးတို႔မရွိႏိုင္ေတာ့ျပီျဖစ္သည္။
ေအးမသည္ ဒီအိမ္ႏွင့္လႊတ္ရာလႊတ္လမ္းကို ရႏိုင္ျပီဟုတခ်ိန္ကထင္ခဲ့မိေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဒါေတြအားလံုးသည္ အိမ္မက္ပမာပင္ျဖစ္သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမသည္ သူမ၏အခန္းအတြင္းတြင္ပင္ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ေလးဘက္ေလးေထာက္ကာ အန္ကိုၾကိတ္လ်က္ အေနာက္မွဦးဖိုးေမာင္ေပးေသာ အရသာတစ္လံုးတစ္ခဲၾကီးကို ခံစားေနရပါသည္။ တစ္လံုးတစ္ခဲၾကီးဟုဆိုရျခင္းမွာ ဦးဖိုးေအာင္သည္ သူ၏ၾကီးမားေသာလိင္တံကို ေအးမ၏ဖင္ေပါက္ေလးအတြင္းသို႔ အတင္းသြပ္သြင္း၍ သူ၏လက္မ်ားကို ေအးမအဖုတ္အတြင္းသို႔ထည့္ကာ ထိုးသြင္းေမႊေႏွာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ေအးမခမ်ာ အသံလည္းထြက္ခြင့္မရွိသည္မို႔ အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ကာ နာက်င္မႈကိုခံစားေနရပါသည္။ ထိုသည္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္၍ သေရက်ေနသူကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ညိဳမပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ထူးထူးျခားျခားပင္ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းအိမ္ျပန္လာေလ့မရွိေသာ ေဒၚလွလြန္းသူသည္ အိမ္အတြင္းသို႔ အေလာသံုးဆယ္ႏွင့္၀င္လာပါသည္။ ေအးမလည္း အိမ္ေရွ႕ဘက္မွအသံၾကားသျဖင့္ တံခါးေခါက္သံၾကားသျဖင့္ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလုိက္ပါသည္။ ျခံတံခါးေသာ့ကေတာ့ ေဒၚလွလြန္းသူကိုယ္တိုင္ ဖြင့္၍၀င္လာသည္မို႔ ေအးမမသိလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေအးမကို စကားတခြန္းမွ်ပင္ မေျပာဘဲေအးမဖြင့္ေပးေသာ တံခါးမွ၀င္ကာ အေပၚထပ္သို႔ အလ်င္အျမန္တက္သြားပါသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ၊ ခရီးေဆာင္အိတ္ကုိကိုင္၍ ေဒၚလွလြန္းသူျပန္ဆင္းလာပါသည္။
‘ေအးမေရ ဒီမွာတံခါးလာပိတ္အုန္းးး’
ေအးမလည္း ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းအ၀တ္ေလွ်ာ္ေနရာမွ ထပ္မံထြက္လာျပီး တံခါးပိတ္ရန္ျပင္လုိက္လာခဲ့ပါသည္။
‘ေအးမ ငါကိုဘယ္သူလာေမးေမးမသိဘူးလို႔ေျဖလုိက္ေနာ္… ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲေမးရင္လည္း မသိဘူးဘဲေျဖလို္က္…ကိုဖိုးေမာင္ေမးရင္ေတာ့ အထက္ျမန္မာျပည္ဘုရားဖူးကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ထြက္သြားတယ္လို႔ ေျဖလိုက္ၾကားလားးး ညိဳမကိုလည္း ငါခရီးသြားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလုိက္ၾကားလား ဒင္းကအခုခေလးနဲ႔အတူအိပ္ေပ်ာ္ေနေလာက္တယ္’
‘ဟုတ္ကဲ့…’
‘ေအးး ျပီးေရာ တံခါးပိတ္ေတာ့ ငါမွာတာေတြမေမ့နဲ႔ေနာ္…’
‘ဟုတ္ကဲ့..ဟုတ္ကဲ့…’
ေအးမလည္း ေဒၚလွလြန္းသူမွာသည့္အတုိင္းပင္မွတ္၍ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းျပန္၀င္ကာ အ၀တ္ျပန္ေလွ်ာ္ေနလိုက္ပါသည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အိမ္တြင္လည္းဧည့္သည္မရွိသည္မို႔ ေအးမကိုယ္တြင္ အ၀တ္အစားတစြန္းတစပင္ မရွိေပ။
ေဒၚလွလြန္းသူမွာသမွ်စကားမ်ားကို ေအးမသည္ ညိဳမႏိုးလာခ်ိန္ေလာက္ကိုမွန္း၍ သြားေျပာလုိက္ပါသည္။ ထိုသို႔ေျပာေနခိုက္တြင္ ျခံေရွ႕မွလူေခၚေခါင္းေလာင္းသံကို ၾကားလိုက္ရပါသည္။ ျခံေရွ႕တြင္လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံၾကားသျဖင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိဖို႔သြားရန္ ေအးမသည္ ညိဳမႏွင့္ခေလးေနေသာ အခန္းထဲရွိ ညိဳမအ၀တ္အစားမ်ားကိုပင္၀တ္၍ ျခံေရွ႕သို႔ အေျပးအလႊားသြားလုိက္ပါသည္။
‘ခေလးမတံခါးဖြင့္ပါ’
‘ဘာကိစၥမ်ားရိွလို႔လဲမသိဘူးးးး’
‘အထဲေရာက္မွေျပာမယ္အခုတံခါးဖြင့္’
အသံမာမာျဖင့္ေဟာက္လုိက္ေသာ ရဲၾကီး၏အသံေၾကာင့္ ေအးမလန္႔သြားျပီး တုန္ရီေသာလက္မ်ားျဖင့္ ျခံတံခါးကိုဖြင့္ေပးလုိက္ပါသည္။
‘ခေလးမအိမ္ထဲမွာ ေဒၚလွလြန္းသူရွိလားး’
ရပ္ကြက္လူၾကီး၏အေမးစကားကို ‘မရွိဘူး’ ဟုပင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရဲမ်ားႏွင့္ ရပ္ကြက္လူၾကီးမ်ားသည္ တာ၀န္အရမို႔ အိမ္ထဲသို႔ျပန္ရွာၾကပါေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment