မူရင္း = မိုးထက္ျမင့္@အခ်စ္တကၠသိုလ္
႐ွင့္ စိတ္တိုင္းက် ( ၂ )
ဆရာမေလးထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည္ႏွင့္ ကိုသိန္းဦး လက္စြပ္႐ွာပံုေတာ္ ဖြင့္ေတာ့သည္။
သင္တန္း႐ွိ ခံုတိုင္း၊ စားပြဲတိုင္း ႐ွာသည္။ မေတြ႔။ ေနာက္ဆံုး ဆရာမေလး ႐ွင္းရာခံုသာ က်န္ေတာ့သည္။
" ဆရာမေလးခံုလည္း ႐ွာမယ္ေနာ္ "
" ႐ွာပါ႐ွင့္၊ ရပါတယ္.."
ရွင္းရာက ေျပာရင္း အံဆြဲေသာ့ကိုယူကာ ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ သိန္းဦးတစ္ေယာက္ ဟိုလွန္ ဒီလွန္ လုပ္
ေနသည္ကို ႐ွင္းရာကၾကည့္ေနရာမွ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ အံဆြဲေထာင့္မွ လက္စြပ္ကို ျမင္လိုက္ရ၍
ျဖစ္သည္။ ကိုသိန္းဦးႏွင့္ ႐ွင္းရာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုသြားသည္။ ကိုသိန္းဦးက သနားေသာအၾကည့္ျဖင့္၊
႐ွင္းရာက နားမလည္ေသာအၾကည့္၊ ေဝခြဲမရေသာအၾကည့္။
" မေတြ႔ဘူး။ ထမင္းစားခ်ိန္လည္း ေရာက္ေနၿပီ။ ထမင္းစားၿပီးမွ ဆက္႐ွာေပးမယ္ေနာ္..၊ သမီးလည္း
ထမင္းစားဦး။ စိတ္မပူနဲ႔.. ေတြ႔မွာပါ သမီးရဲ႕ "
" ဟုတ္ကဲ့၊ ဦးကိုပဲ အားကိုးပါတယ္.. ကူညီပါေနာ္.. "
" ေအး..ေအး..သမီး ဦးေသခ်ာ ႐ွာေပးပါ့မယ္ "
ကိုသိန္းဦး လက္စြပ္ေပ်ာက္ေသာ ေကာင္မေလးကို အားေပးစကားေျပာရင္း ႐ွင္းရာကို တခ်က္ၾကည့္ကာ
အျပင္ထြက္သြားသည္။ သင္တန္းသူ/သားအားလံုးလည္း အျပင္ထြက္သြားၾကသည္။
႐ွင္းရာ ဘာလုပ္ရမည္မသိေတာ့..။ ငိုခ်င္လာသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ တမင္လုပ္ႀကံတာဟု
ေတြးမိေတာ့ ကိုသိန္းဦးကို ျမင္ေယာင္မိသည္။ ထိုအခိုက္ အခန္းထဲ ကိုသိန္းဦး ဝင္လာသည္။
" ကဲ.. ဆရာမ ဒီကိစၥဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
"ဒါ ႐ွင္တမင္အကြက္ခ်ၿပီး လုပ္တာမဟုတ္လား.. "
"ဆရာမ ထင္ခ်င္သလိုထင္လို႔ရတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္မွာ လက္စြပ္က ဆရာမ ဆီမွာ.. ကြၽန္ေတာ္
ေျပာျပလိုက္ရင္ ဆရာမ ဘာျဖစ္သြားမလဲ။ ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္ "
႐ွင္းရာ တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားသည္။ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္သံုးသပ္သည္။ လက္စြပ္ေပ်ာက္သည္..၊ မိမိစားပြဲ႐ွိ
အံဆြဲထဲတြင္ ျပန္ေတြ႔သည္..။ လုပ္ႀကံခံရသည္ဆိုေသာ္လည္း မိမိဘက္မွ သက္ေသမ႐ွိ။ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္
အထင္သာျဖစ္သည္။ လက္႐ွိအေျခအေနအရ မိမိသာ တရားခံ။ ျငင္းဆန္ဖို႔ အခြင့္အေရးမ႐ွိေပ။
႐ွင္းရာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ကိုသိန္းဦးက ေအာင္ႏိုင္သူပံုျဖင့္...
" ဆရာမ... သူခိုးမဆိုတဲ့နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေထာင္နန္းစံ ရေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္
ေျပာစကားနားေထာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့.. ဆရာမကို ကူညီမယ္ "
႐ွင္းရာ စဥ္းစားရၿပီ။ သူခိုးမအျဖစ္ႏွင့္ ေထာင္က်ရင္ မိမိဘဝမွာ အ႐ွက္ေရာ၊ သိကၡာပါ ကုန္ၿပီ။ အသက္ပင္
ဆက္႐ွင္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ သူ႔စကားနားေထာင္လွ်င္ မိမိသိကၡာဆယ္ႏိုင္မည္။ အ႐ွက္ေတာ့ ကြဲေပမည္။
လူအမ်ားေ႐ွ႕တြင္ အ႐ွက္ကြဲမည္ထက္ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းေ႐ွ႕ အ႐ွက္ကြဲျခင္းက ေတာ္သည္ဟု ေတြးကာ...
" ႐ွင္ ဘယ္လိုကူညီမွာလဲ.. "
" လက္စြပ္ကို ေတြ႔တာ ဆရာမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ပဲ ႐ွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လက္စြပ္ကို ဆရာမဆီက ေတြ႔တယ္
မေျပာဘဲ တျခားကေတြ႔တယ္ဆိုရင္ "
" ေကာင္းၿပီေလ.. ညေနက်ရင္ ႐ွင္ေျပာသလို လုပ္ေပါ့.. "
" ဆရာမ ကြၽန္ေတာ့္စကားနားေထာင္မလားဆိုတာ မသိရေသးဘဲ ဘယ္ျဖစ္မလဲ "
သိန္းဦးကိုမ်ား ဘာထင္ေနလဲ ပံုစံျဖင့္ ဆရာမ႐ွင္းရာကို ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" ႐ွင္းရာ ကတိေပးပါတယ္ဆို.. "
" ကတိေပးတာ လြယ္တယ္၊ တည္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံဘူး ဆရာမ "
႐ွင္းရာ စိတ္ညစ္သြားသည္။ မထူးတဲ့အဆံုး...
" ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ေျပာ.. "
" ၃ရက္တိတိ ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ ခိုင္းတာလုပ္ရမယ္။ ၃ရက္ျပည့္ရင္ လက္စြပ္ကို ကြၽန္ေတာ္
အမိႈက္သိမ္းရင္း ေတြ႔တယ္ဆိုၿပီး ေပးလိုက္မယ္။ ဆရာမလည္း ခိုင္းတာမလုပ္ရေတာ့ဘူး "
" ႐ွင္ ကတိမတည္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.. "
" ဆရာမ ကြၽန္ေတာ္ကတိတည္ေစရမယ္။ မယံုရင္ေတာ့ အျဖစ္မွန္အတိုင္းေပါ့ "
႐ွင္းရာ ဘာမွ်မတတ္ႏိုင္။ ကံကိုယံုၿပီး ဆူးပံုကိုသာ ေျပးနင္းရေတာ့မည္။
" ေကာင္းၿပီေလ..။ ႐ွင္ခိုင္းတာ ၃ရက္ လုပ္ေပးမယ္။ ႐ွင္သာ ကတိတည္ပါေစ.. "
" သိန္းဦးဆိုတဲ့ေကာင္က ေျပာရင္ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မလြဲေစရဘူး။
အရင္ဆံုး ဆရာမ ညက်ရင္ ဒီကို ျပန္လာခဲ့..၊ အလွျပင္လာ "
သိန္းဦးေျပာရင္း ႐ွင္းရာ၏ဖင္ကို လက္ျဖင့္ ပုတ္ကာ အျပင္ျပန္ထြက္သြားသည္။
ဖတ္ကနဲ ဖင္ပုတ္ခံလိုက္ရ၍ ႐ွင္းရာ လန္႔သြားသည္။ ရင္လည္းတုန္သြားကာ ညမေရာက္ပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းေနမိသည္။
ဒီလင့္ေလးကိုႏွိပ္၍ SKIP AD Buttom ေလးကိုႏွိပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ကူညီပါ။
No comments:
Post a Comment