ငယ္ကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အတၱဳပၸတိၱ (၂-၂)

“ ကဲ … ခု နင့္ပါးစပ္ထဲက ငါ့ေျခအိတ္ ျပန္ထုတ္လိုက္စမ္း။ ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါးစပ္ထဲအျပည့္အသိပ္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ေျခအိတ္ေလးကို အသာျပန္ဆြဲထုတ္ရပါတယ္။ အဲဒီအခါ ေျခအိတ္ေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲမွာ သြားရည္မ်ားျဖင့္ စိုရႊဲျပီး လက္ထဲပါလာပါတယ္။
“ ေအာက္ခ်ထားလိုက္.. ျပီးေတာ့ နင္ ေလးဘက္ေထာက္ျပီး ျပန္ေနစမ္း ”
ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲရွိေနတဲ့ စိုရႊဲေနတဲ့ ေျခအိတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ခ်လိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ေျခေထာက္ေအာက္နားမွာ ပက္လက္လွန္ေနတဲ့အေနအထားကေန သူ႔ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဒူးေထာက္ေနတဲ့အေနအထားနဲ႔ ေျပာင္းေနထိုင္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူနဲ႔ၾကားက ၾကမ္းျပင္ေနရာမွာ ဖန္ခြက္တစ္ခု လာခ်ပါတယ္။ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရတစ္ဝက္ေလာက္ပါတယ္။ ဘီယာေသာက္တဲ့ခြက္လို လက္ကိုင္နဲ႔ပါ။
“ ကဲ ဒီေန႔ညေနမွာ နင့္အတြက္ စပယ္ရွယ္ေဖ်ာ္ရည္တိုက္မယ္.. ေသာက္မယ္မလား ငါတိုက္တာ ေျပာစမ္း”

“ ဟုတ္ကဲ့ .. ေသာက္ပါ့မယ္ သခင္မ ”
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလို ေျဖလို႔အၿပီးမွာပဲ ခုနက ခၽြတ္ထားၿပီး ဘာမွမလုပ္ပဲ ေဘးမွာခ်ထားတဲ့ ေျခအိတ္ ေနာက္တစ္ဖက္ကို ယူၿပီး ခုန ဖန္ခြက္ထဲထည့္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တူတစ္ေခ်ာင္းကို ယူၿပီး ဖန္ခြက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေရတစ္ဝက္ေလာက္မွာ ျမဳပ္တစ္ဝက္ေပၚတစ္ဝက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေျခအိတ္ကို အကုန္လံုး ျမဳပ္သြားေအာင္ ထိုးထည့္ရင္ ေမႊေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္မရေအာင္ ဗေလာင္ဆူေနပါၿပီ။ သူ .. ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီ ေျခအိတ္ေဖ်ာ္ရည္ တိုက္ေတာ့မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။
ဒီလိုေမႊေနခ်ိန္မွာပဲ ဖန္ခြက္ထဲက ယခင္ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေရဟာ တျဖည္းျဖည္း အေရာင္ေနာက္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အခုဆို ဖန္ခြက္ထဲကေရထဲမွာ သူတစ္ေနကုန္ဝတ္ထားတဲ့ ေျခအိတ္မွာ ကပ္ေနႏိုင္တဲ့ ဖုန္၊ ေခၽြး၊ ေျခဆီ အစရွိတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအရာတို႔ဟာ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာ္ဝင္လာတာဟာ ေရအေရာင္းေျပာင္းသြားတာကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိသာလွပါတယ္။ သူစိတ္ႀကိဳက္ ေမႊၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့
“ ကဲ ငယ္ကၽြန္ … ငါနင့္အတြက္ လုပ္ေပးတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ မိုက္တယ္မလား .. နင္ၾကိဳက္မွာပါ .. ခုေသာက္စမ္း ”
သူဘာခုိင္းခိုင္းလုပ္ရမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာမွ ေစာဒကတက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သခင္မပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရွ႕က ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ထားတဲ့ ေျခအိတ္ေဖ်ာ္ရည္ ခြက္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေသခ်ာကိုင္ၿပီး ပါးစပ္နားေတ့လိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ….
“ ဟဲ့ .. ေနဦး ေနဦး .. ငါတစ္ခု ေမ့သြားလို႔ .. အဲ့ခြက္ ငါ့ေရွ႕ကို ေျမွာက္ကိုင္ေပးထားစမ္း ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါးစပ္နားေရာက္လို႔ ေသာက္ရခါနီး ခြက္ကို ျပန္ေနာက္ဆုတ္ရင္း သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း ခြက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ေျမွာက္လို႔ သူ႔ေရွ႕ကို ထိုးေပးလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာပဲ သခင္မဟာ ခြက္နားကို မ်က္ႏွာငံု႔ၿပီး ပါးကိုခ်ိဳင့္ေနေအာင္ စုေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေျခအိတ္ေဖ်ာ္ရည္ထဲ သူ တံေတြးပါ ေထြးထည့္ေပးေတာ့မွာပါ။
ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ခနေနေတာ့ ခြက္ထဲကို သူ႔တံေတြးတစ္ငံုစာ ထြက္က်လာပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ခုန ေမႊခဲ့တဲ့ တူတံနဲ႔ပဲ ခြက္ထဲက ေျခအိတ္ရယ္၊ ေရရယ္၊ သူ႔တံေတြးရယ္ကို သမသြားေအာင္ ဆယ့္ငါးခါေလာက္ ေမႊလိုက္ပါတယ္။
“ ကဲ .. ေသာက္ေတာ့ .. ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေသာက္။ တစ္ငံုစာငံုၿပီးတိုင္း တစ္ခါနား.. ပါးစပ္ထဲမွာ ႏွံ႕သြားေအာင္ ပလုပ္က်င္းၿပီးမွ ၿမိဳခ် .. ေသာက္ေတာ့ ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူခုိင္းတဲ့အတိုင္းပဲ ေျမွာက္ကိုင္ေပးထားတဲ့ ခြက္ကို ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္နားကို ျပန္ေတြ႔လို႔ ခြက္ထဲက သခင္မေျခအိတ္နဲ႔တံေတြးေဖ်ာ္ရည္ကို တစ္ငံုစာငံုလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ႏွံ႕သြားေအာင္ ပါးလုပ္က်င္းျပရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳခ်လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ပါးစပ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းကို မသိတဲ့ အရသာတစ္မ်ိဳးဟာ စြဲၿပီး က်န္ေနပါေတာ့တယ္။ ခုနတုန္းက ေျခအိတ္ကို ပါးစပ္ထဲ အကုန္ထိုးထည့္ၿပီး ကိုယ့္သြားရည္နဲ႔စိုသြားတဲ့ အရသာက တမ်ိဳးပါ။ အခု ေရနဲ႔ေဖ်ာ္ၿပီး တံေတြးေထြးထည့္ထားတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ရဲ႕ အနံ႕နဲ႔ အရသာက တစ္မ်ိဳးပါ။ မတူညီတဲ့ အရသာႏွစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္တိုအတြင္း ရရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။