မထင္ထားေသာ ဘဝငရဲ ၅

မထင္ထားေသာ ဘ၀ငရဲ (၅)

ပိုးေလး ထိုည ပင္ပန္းမႈဒဏ္၊ ႏွိပ္စက္ခံရမႈ ဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မနက္ေစာေစာ ပိုးေလးပင္မႏိုးေသး ေမစီတစ္ေယာက္ ပိုးေလးထားရာ အခန္းသို႔ ၀င္လာသည္။ “ ဟိတ္. ေကာင္မ ထစမ္း.." ဟုေျပာလည္းေျပာ ေျခေထာက္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကန္လိုက္သည္။ အကန္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ပိုးေလးတစ္ေယာက္ လန္႔ႏိုးသြားသည္။ ကမန္းကတန္းထကာ ေမစိကိုၾကည့္လိုက္ရာ လက္ကိုင္ပါေသာ သံပံုးတစ္ပံုးကို ပိုးေလးလက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ကာ “ နင္ ဒီထဲမွာပဲ ခ်ီးပါ ေသးေပါက္လုပ္... ၾကမ္း ညစ္ပတ္တယ္... ၾကားလား.." ”ဟုတ္ကဲ့... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ေမစီ အေမးကို ပိုးေလး ေျဖလိုက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းပါ ေျပာလိုက္သည္။ ပိုးေလး တကယ္ပင္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ မိမိလည္း ၾကမ္းေပၚတြင္ ခ်ီးပါ ေသးေပါက္ မလုပ္ခ်င္... မိမိ ေနရသည္က ေလလံုခန္း... အနံ႔ဆိုးဆိုးေတြ ကအျပင္မထြက္ .. အျပင္မထြက္သည္ထက္ပင္ ... မိမိစြန္႔ထားသည္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေနရသည္မွာ ေအာ့အန္ခ်င္စိတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ တကယ္ဆိုးရြားသည္... ထို႔ေၾကာင့္ သံေရပံုး ေပးျခင္းကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္သြားကာ မိမိကို ႏွိပ္စက္ထားသည္ကိုပင္ ေမ့သြားကာ ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

              ႏိုးသြားသည့္အတြက္ ပိုးေလး ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့... ခဏအၾကာ ပိုးေလးဗိုက္နာလာ၍ ေရပံုဆီသြားကာ အေလးစြန္႔သည္။ “ ရွီး.ရွီး.ရွီး........." ပိုးေလး ေသးေပါက္သံက အလံုခန္းလည္းျဖစ္ သံပံုးလည္း ျဖစ္၍ အသံအေတာ္ေလး က်ယ္သြားသည္။ ပိုးေလး ႐ုတ္တရက္ျဖစ္၍ ထြက္ကာစပင္ ရပ္မိသြားသည္။ ၿပီးမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္ျပန္လႊတ္သည္။ က်င့္သားမျဖစ္၍ တြန္႔သြားျပန္သည္။ ေနာက္မွ စိတ္ေလ်ာ့ကာ အကုန္လႊတ္လိုက္သည္။ (-- မိတ္ေဆြတို႔လည္း ျဖစ္ဖူးမွာပါ... တြန္႔.တြန္႔သြားတာေလ---စကားႂကြင္း) တစ္နာရီခန္႔ အၾကာမွ မနက္စာႏွင့္ ေရလာပို႔သည္။ တစ္မနက္လံုး ပိုးေလး ဘယ္အခ်ိန္ ေခၚ၍ ႏွိပ္စက္မလဲ ေတြးရင္း ဂနာမၿငိမ္ .. ေန႔ခင္းပိုင္းပင္ ေရာက္လာသည္။ မည္သူမွလာမေခၚ၍ ဒီေန႔ ေပးနားထား၍ ေနာက္ေန႔မွ ေပါင္းႏွိပ္စက္မည္လားေတြးရင္း လန္႔ေနသည္။ ေန႔လည္ေလာက္တြင္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ထမင္းလာပို႔သည္။ ထိုေကာင္မေလးကို ပိုးေလး သိသည္။ မေန႔က မိမိထမင္းပို႔ေပးခဲ့ရေသာ ေကာင္မေလး ျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးက ထမင္းပို႔ရင္း ပိုးေလးအား လက္ယက္ေခၚသည္။ ပိုးေလး အနားေရာက္သြားေသာအခါ “ အမက အသစ္နဲ႔ တူတယ္.. ခိုင္ အမကို မေန႔ကမွေတြ႔လို႔... "ဟု တိုးတိုးေလးေမးသည္။ ပိုးေလး ၀မ္းသာသြားသည္။ ပိုးေလး စေရာက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ေမစီ၊ သခင္ႀကီးဆိုသူ၊ ပထမဆံုးေတြ႕ခဲ့ေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ထြန္းထြန္းဟုေခၚေသာ မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ လူတို႔သာ စကားေျပာဖူးသည္။ သခင္ႀကီးဆိုသူကလည္း မိမိကို လိုးရန္ ေစာက္ဖုတ္ ပါးစပ္ ပါသည့္ အ႐ုပ္ကဲ့သို႔ “လီးစုပ္ ဖင္ကုန္း" စသည့္ သံပတ္ေပးေသာ စကားသာေျပာသည္။ ေမစီဆိုလည္း “ဟိုလိုလုပ္စမ္း၊ ဒီဟာလုပ္စမ္း၊ ၾကာပြတ္စာမိခ်င္လား"ျဖင့္ ကြ်န္မ တစ္ေယာက္လိုသာ ဆက္ဆံေလသည္။ ေကာင္မေလးမွာလည္း ေမစီ ေျပာခိုင္းသည့္စကားမွလြဲ ပိုမေျပာ.. ေမစီအား အလြန္ေၾကာက္ပံုရသည္။ ေၾကာက္မည္ဆိုလည္း ေၾကာက္စရာ မေန႔တေန႔ကမွ ေရာက္သည့္ ပိုးေလးပင္ မေန႔ကတစ္ရက္ ႏွိပ္စက္ခံရ႐ံုျဖင့္ ေတြ႕ပင္မေတြ႕ရဲေတာ့.... ေသြးထြက္ေအာင္အ႐ိုက္ခံခဲ့ရသည့္ ဖင္မွာအ႐ိႈးရာမ်ား ထပ္ခဲ့ရသည္ မဟုတ္လား။ ထြန္းထြန္းဆိုလည္း စိတ္ႂကြေဆး အစြမ္းျဖင့္ ပိုေလးမွ လိုးေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္မွလြဲ၍ မေျပာဖူး။ “ဟုတ္တယ္ ညီမေလး" ပိုးေလး ေလသံျဖင့္ ေျဖသည္။ “ညီမနာမည္က ၀ါ၀ါခိုင္.. အမကေရာ.."...“ပိုးသားပါ ... ညီမ အဖမ္းခံရတာၾကာၿပီလား... ညီမသိတာေတြ ေျပာျပပါလား ..” ပိုးေလး သိခ်င္တာမေမးေတာ့ ေမးလည္း မထူး ေကာင္မေလး သိသမွ် ေျပာျပရန္သာေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ “ ညီမ ဒီေရာက္တာ ၂ပတ္ရွိၿပီ အမ... ဒီကိုေရာက္တာ ငရဲ ေရာက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး ႏွိပ္စက္တယ္... ဟို မိစာၱမႀကီးက အရမ္းရက္စက္တယ္... ညီမေရာက္ထဲက ခုထိ အဲ့မိစာၱမ ႐ိုက္တာ မခံရတဲ့ေန႔ မရွိဘူး... ဟိုေကာင္မေလးဆို ဟိုတစ္ခါက ႐ိုက္တာမွ ေၾကာက္စရာႀကီး ေကာင္မေလး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တိုင္လံုးနဲ႔ကားခ်ည္ၿပီး ေလထဲဆြဲထားတာ...ေျခေထာက္ႏွစ္ေျခာင္းကိုလည္း တုတ္ေခ်ာင္းခံၿပီး ကားခ်ည္ထားေသးတယ္.... မလည္ေအာင္ တုတ္ေခ်ာင္းကို တိုင္နဲ႔တြဲခ်ည္ၿပီး႐ိုက္တာ ... ဘယ္ကို႐ိုက္တာ ထင္လဲ .... ေကာင္မေလးရဲ႕ အဖုတ္ကို ေအာက္ကေန ရာဘာအျပားထိပ္မွာတပ္ထားတဲ့ တုတ္နဲ႔.... ေကာက္မေလးခမ်ာ တစ္ခ်က္႐ိုက္တိုင္း .ေအာ္ေအာ္ၿပီးငိုတာ... ေပါင္ကားထားရေတာ့ အဖုတ္ကၿဖဲထားသလိုျဖစ္.. ဒီေတာ့ အစိေလးက ျပဴေနတယ္ေလ.... ႐ိုက္တာ အစိထိေတာ့ နာလိုက္မဲ့ ျဖစ္ခ်င္း .... ခိုင္ေၾကာက္ၿပီး ေသးပါထြက္တယ္ .... ေကာင္မေလးဆို ေသးထြက္တာ ေမစီပါကိုပါ စိုသြားတယ္... ဒါေၾကာင့္ပို႐ိုက္တာ ျဖစ္မယ္.. အဲ့တုန္းက ဖမ္းထားခံရတဲ့ ေကာင္မေလးေတြအကုန္လံုးကို ေျပာစကားနားမေထာင္ရင္ ဘယ္လိုအျပစ္ေပးမလဲဆိုတာ ၾကည့္ထားၾက ဆိုၿပီး အားလံုးကို ၾကည့္ခိုင္းတာ..ဘယ္ႏွခ်က္ရွၿပီဆိုတာပါ ေရခိုင္ေသးတယ္... အဖုတ္က္ုပဲ ၂၅ခ်က္ ေပါင္တစ္ဖက္ကို ၂၅ခ်က္၊ ေျခသလံုးတစ္ဖက္ ၂၅ခ်က္၊ ဖင္ကို အခ်က္၅၀၊ တုတ္နဲ႔ ေက်ာကိုက် ၾကာပြတ္နဲ႔ ၃၀...  မိုးလင္းကစ႐ိုက္တာ ေန႔လည္ထိပဲ.... ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ဒူးေထာက္ခိုင္းထားတာ ဘယ္အခ်ိန္မွ နားရလဲမသိဘူး... မနက္စာလဲ မေကြ်းဘူး.... ေကာင္မေလး ၂ရက္ေလာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္..." ပိုးေလး အရမ္းလန္႔သြားသည္ ... ဒီေန႔ မိမိကို နားခိုင္းၿပီး ေနာက္ေန႔မွ အဲ့လို႐ိုက္ဖို႔လား ဟုေတြးကာ တုန္သြားေတာ့ ခိုင္က “ ဘာျဖစ္တာလဲ အမ" ဟုေမးသည္။ ပိုးေလးလည္း ဒီေန႔ မိမိကို ဘာမွ မလုပ္ေသးေၾကာင္း၊ ေနာက္မွ ခဏကလို ႐ိုက္မွာလားလို႔ေတြးမိလို႔ ဟုေျပာျပရာ ခိုင္က “မျဖစ္ႏိုင္ဘူးအမ ခိုင္ေရာက္ထဲက အဲ့လို မ႐ိုက္ဘူး... " ဟုေျပာမွ စိတ္သက္သာရ.ရသည္။ သို႔ေသာ္ လံုး၀ေတာ့ အေၾကာက္မေျပေသး.။ ခိုုင္က ဆက္ေျပာသည္ “ ခိုင္ၾကားတာ ခိုင္တို႔ကို ေရာင္းေတာ့မယ္တဲ့ ဒီရက္ပိုင္းထဲမွာလို႔ၾကားတယ္" ပိုးေလး သိၿပီးသား ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေလာက္ျမန္မယ္မထင္ခဲ့..“ဘယ္လို ေရာင္းမွာလဲ ဟင္ ညီမ"    “ခိုင္တို႔ကို စင္ေပၚတင္ၿပီး ၀ယ္သူေတြ လုပ္ခိုင္းတာကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္  လုပ္ျပခိုင္းတယ္ ... ၀ယ္သူက ႀကိဳက္တဲ့သူ၀ယ္ ...... ေနာက္ဆံုး ၀ယ္မဲ့သူ မရွိတဲ့အထိ ေရာင္းတယ္တဲ့" ...“ညီမကို ဘယ္သူေျပာျပတာလဲ" ပိုးေလးမွာ “တဲ့" ဆိုေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ေျပာျပသည္ကို သိ၍ ေမးလိုက္သည္။ “ ဟိုဘက္မွာ အမတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ...သူက အရင္တစ္ခါေရာင္းတုန္းက ဘယ္သူမွ မ၀ယ္လို႔ က်န္ခဲ့တာတဲ့ သူေျပာျပတာ" ပိုးေလး ၀ယ္တာ ဘယ္သူေတြလဲ ေမးရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ “ အမ ခိုင္းသြားေတာ့မယ္ ေတာ္ၾကာ ၾကာလို႔ဆိုၿပီး ႐ိုက္ဦးမယ္" ဟုေျပာကာ ကမန္းကတန္းထြက္သြား၍ မေမးလိုက္ရ.။ပိုးေလး ထမင္းစားၿပီး ဟိုးေတြး ဒီေတြးႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ ပိုးေလးႏိုးေတာ့ ထမင္းပန္ုးကန္ေတြ႕သည္။ ဘယ္တုန္းက ထမင္းလာပို႔သြားသည္ပင္ မသိလိုက္။ ထၿပီး ေရေသာက္ ... ေသးေပါက္လုပ္ၿပီး အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ေနလိုက္သည္။ အေတာ္ၾကာမွ “အားရွိေအာင္ ထမင္းစားမွ" ဟု ေရရြတ္ကာ ထမင္းစားေလသည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ေလာက္ေတာ့ပါဘူးဟု စိတ္ဒံုးဒံုးခ် လိုက္သည္။...