ဘဝဆိုတဲ့အရာၾကီးသည္ ခ်ိဳမိန္မႈထက္ခါးသီးမႈကိုသာပို၍ ေပးစြမ္းတတ္ပါသည္။ ဘဝၾကီးဟာအၾကမ္းေတြခ်ည္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကႏုေနလို႔ဘယ္ရေတာ့မလဲ။ ကိုယ္တိုင္လည္းလိုက္ၾကမ္းရေတာ့မေပါ့။ ဒါကိုပတ္ဝန္းက်င္က ရိုင္းတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။
ရိုင္းတယ္ဆိုေတာ့လည္းရိုင္းတယ္ေပါ့ တခ်ိန္ကကိုယ္ခံေနရခ်ိန္တုန္းကေရာ သူတို႔ဘာမ်ားကူညီခဲ့လို႔လဲ။
လူေလာကထဲမေရာက္ခင္မွာပင္အေဖေသျပီး ေယာကၤ်ားမရွိရင္မေနတတ္တဲ့အေမကေနာက္ေယာကၤ်ားယူခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမအသက္မွာ၂ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးသည္။ ေအးမအေမသည္ သိပ္ကိုေပြရႈပ္ေသာမိန္းမျဖစ္သည္။ ေယာကၤ်ားတကာႏွင့္ညစဥ္ေပ်ာ္ပါးေနတတ္သည္။ အသက္ကလည္းငယ္ငယ္မို႔ ကလပ္တတ္သည္၊ ဖဲဝိုင္းထိုင္သည္။ သူမ၏ေနာက္ေယာကၤ်ားျဖစ္ေသာ ဦးဖိုးေမာင္ကိုပင္ ရွိသည္မထင္ သူမလုပ္ခ်င္ရာလုပ္သည္။
ေအးမေလးဘဝမွာလည္း ကံမေကာင္းရွာေပ၊ အေမ့၏ဂရုစိုက္မႈကိုမရဘဲ ပေထြး၏လက္ေပၚတြင္သာ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ရသည္။ ပေထြးသည္လည္း သူမအေမကိုမႏိုင္သျဖင့္ သူမကိုသာမဲေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းေအးမသည္ ပေထြးဦးဖိုးေမာင္ကို အေမထက္ပင္ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသျဖစ္ေနပါသည္။ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသဆိုရာတြင္လည္း ေၾကာက္တာကထိပ္ဆံုးျဖစ္ျပီး ခ်စ္တာကေတာ့ ဘာမွန္းကိုမသိေပ။
ေအးမငါးတန္းတတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေအးမအေမသည္ ဦးဖိုးေမာင္မဟုတ္သည့္အျခားတေယာက္ႏွင့္ ကားေလွ်ာက္စီးရင္း အက္စီးဒန္႔ျဖစ္ကာ ဘဝတဝက္ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားပါေတာ့သည္။ ဘဝတဝက္ဟုဆိုရျခင္းမွာ အသက္မေသဘဲ ေအာက္ပိုင္းလႈပ္မရေတာ့့ျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ေအးမအေမကိုမေက်နပ္ေသာဦးဖိုးေမာင္သည္ ေအးမအေမေအာက္ပိုင္းေသျပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပင္ သူ႔ေနာက္မိန္းမကိုအိမ္ေခၚလာပါေတာ့သည္။ ေအးမအေမမွာလဲေအာက္ပိုင္းေသေနသည္မို႔ သူနဲ႔ရန္ျဖစ္လွ်င္အရံႈးခ်ည္းသာျဖစ္သည္။
ဦးဖိုးေအာင္သည္ ေအးမအေမ့ကိုအေရွ႕ထား၍ သူ႔ေနာက္မိန္းမႏွင့္လိုးျပသည္။ အစပိုင္းတြင္ေအးမမသိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အေၾကာင္းအခြင့္တိုက္ဆိုင္စြာ ထိုကိစၥကိုေအးမသိလိုက္ရပါသည္။
ေအးမ၇တန္းတတ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးမေက်ာင္းသြားေနေသာတေန႔တြင္ ေအးမအေမသည္ အေပၚထပ္ေလွကားထစ္မွျဖဳတ္က်ကာ ေသဆံုးသြားပါေတာ့သည္။ ေအးမေက်ာင္းျပန္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ အသက္မဲ့ေနေသာအေမ့ခႏၱာကိုယ္ကိုသာ ေအးမေတြ႔ရပါေတာ့သည္။ ေအးမအေမမည္သုိ႔မည္ပံုေသသည္ကိုေတာ့ အိမ္ေဖာ္ေဒၚေစာ၏ေျပာခ်က္အရ အေမႏွင့္ဦးဖိုးေအာင္တို႔စကားမ်ားၾကျပီး ဦးဖိုးေအာင္ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားသည္ကို ေနာက္မွအတင္းလုိက္ရင္း ျပဳတ္က်သြားျခင္းျဖစ္သည္ဟုသိရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ေအးမဘ၀သည္လည္း ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစတင္ခဲ့ေတာ့သည္။
‘ဟဲ့ေအးမေခၚေနတာမၾကားဘူးလားးးးးး’
‘ေအးမငါေခၚေနတယ္ေလ ျမန္ျမန္လာခဲ့စမ္း’
ေရခ်ိဳးခန္းတြင္အ၀တ္မ်ားေလွ်ာ္ေနရာမွ အိမ္ေရွ႕မွေအာ္ေခၚေနေသာ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ေခၚသံေၾကာင့္ ေအးမအေျပးအလႊားအိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းသို႔သြားလိုက္ပါသည္။
‘ညည္းကိုငါဒီေလာက္ေနတာေတာင္မၾကားဘူးလား’
အေျပာႏွင့္အတူ ေဒၚလွလြန္းသူ၏လက္မ်ားသည္ ေအးမ၏ဗိုက္ေခါက္ကို အတင္းလိမ္ဆြဲလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေအးမသည္လည္းအပ်ိဳးက်ိဳးေနသူတေယာက္မို႔ ဗိုက္ေခါက္လိမ္ဆြဲျခင္းကိုပင္ခံလုိက္ျပီး တခြန္းမွ်ျပန္မေျပာပါ။
‘ဒီအမိႈက္ေတြကိုသိမ္း’
သူမရုပ္ရုင္ၾကည့္ရင္းစားထားသည့္ေနၾကာေစ့အခြံမ်ားႏွင့္ ပ်ံ႕က်ဲေနေသာကေလးကစားစရာမ်ားကို လက္ညွိဳးထိုး၍ေျပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေအးမအနားမွသူမထသြားပါသည္။
ေအးမသည္ ေဒၚလွလြန္းသူခုိင္းသည့္အတိုင္းအမိႈက္မ်ားကို ရွင္းလင္းေနပါသည္။ အမိႈက္မ်ားသည္ ေတာ္ေတာ္ဖြထားျခင္းျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိရွင္း၍မျပီးႏိုင္ခဲ့ပါ။
‘ေအးမ ဒီကိုအျမန္လာခဲ့စမ္းးးးး’
‘ေအးမ….’
ေနာက္ေဖးမွေဒၚလွလြန္းသူ၏အသံျဖစ္သည္။ ေအးမလုပ္လက္စမ်ားကိုရပ္နား၍ အလ်င္အျမန္သြားလုိက္ပါသည္။
‘ဒီမွာၾကည့္စမ္း’ ဟုဆိုကာ ေအးမဆံပင္ကိုဆြဲ၍ ေအးမလက္စမသတ္ခဲ့မိေသာအ၀တ္ပံုကို ထိုးျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment