‘ညည္းဒါေတြကိုဆက္မလုပ္ဘဲဘာလုပ္ေနတာလဲ’
‘သမီး ေဒၚေလးခိုင္းတဲ့အတုိင္းအမႈိက္ေတြကို ရွင္းေနပါတယ္’
‘အဲ့အမိႈက္ေလးနည္းနည္းကိုရွင္းတာအခုထိမျပီးေသးဘူး’
‘ညည္းဟာေလဘာလုပ္ခိုင္းလုပ္ခိုင္းၾကာကိုၾကာတယ္၊အခ်ိဳးကိုမေျပဘူး၊ သြားျမန္ျမန္သြားရွင္း’
ေအးမလည္း အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ျပန္လာ၍ အမိႈက္မ်ားကိုအလ်င္အျမန္ရွင္းပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္၍ေရခ်ိဳးေနျပီျဖစ္ပါသည္။
ေအးမတို႔အိမ္သည္ ႏွစ္ထပ္တုိက္အိမ္ေလးျဖစ္ျပီး ျခံ၀န္းမွာအက်ယ္ၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း မက်ဥ္းလွေပ။ အိမ္အေပၚထပ္တြင္အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္း၊ႏွင့္ဘုရားစင္ရွိျပီး ေနာက္ထပ္တြင္ေတာ့ ဧည့္ခန္းႏွင့္မီးဖိုခန္းရွိပါသည္။ အိမ္တြင္အိမ္သာႏွင့္ေရခ်ိဳးခန္းတခုသာ မီးဖိုခန္းႏွင့္တြဲလ်က္ရွိေနပါသည္။
ေအးမလည္းအမိႈက္မ်ားကိုရွင္းျပီးျပီမို႔ အ၀တ္ေလွ်ာ္စရာမ်ားရွိရာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ သို႔သည့္တိုင္ေဒၚလွလြန္းသူသည္ ေရခ်ိဳးေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ေအးမေရာက္ခ်ိန္တြင္ေရသံကိုမၾကားရသျဖင့္ ေဒၚလွလြန္းသူေရခ်ိဳးေနသည္ကို မသိဘဲေအးမသည္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လုိက္ပါသည္။ ဆြဲဖြင့္လုိက္သည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ေရခ်ိဳးေနေသာ ေဒၚလွလြန္းသူကိုေတြ႔လိုက္ရပါသည္။ မထင္မွတ္ထားသည္မို႔ ေအးမအနည္းငယ္ေၾကာင္သြားျပီး၅စကၠန္႔ေလာက္ရပ္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ျပီးေနာက္တံခါးကိုျပန္ဆြဲပိတ္လုိက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္တံခါးမပိတ္သြားခဲ့ပါ။ ေဒၚလွလြန္းသူ၏လက္က ပိတ္သြားမည့္တံခါးကိုဖမ္းတားထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
‘အထဲ၀င္ခဲ့စမ္းးးးးး’
ေဒၚလွလြန္းသူ၏အမိန္႔ေပးသံေၾကာင့္ ေအးမတေယာက္မ၀င္ခ်င္ဘဲနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ေဒၚလွလြန္းသူက တံခါးကိုပိတ္၍ေလာ့ခ်လုိက္ပါသည္။
ေအးမထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးကိုျဖစ္ဖူးပါသည္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ေအးမအေမေသျပီးႏွစ္လအၾကာတြင္ျဖစ္ပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာသံုးႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔က……..
ေအးမသည္အားကိုစရာဟူ၍မရွိေတာ့ေပ။ အေမရွိခ်ိန္ကအားမကိုးရေသာ္လည္း အေမရွိသည္ဟူေသာအသိက ေအးမကိုအားရွိေစခဲ့သည္။ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္သည္သာ ေအးမ၏အဓိကအုပ္ထိန္းသူျဖစ္လာျပီျဖစ္သည္။ ေအးမသည္နဂိုကပင္ ဦးဖိုးေအာင္ကိုေၾကာက္ရသူမို႔ေထြေထြထူးထူးေတာ့မေျပာင္းလဲသြားေပ။ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကေတာ့ နဂိုကသိပ္မေၾကာက္ခဲ့ရေသာ ေဒၚလွလြန္းသူကို အခုအခ်ိန္တြင္ပိုမိုေၾကာက္ရြံ႕ေနရျပီျဖစ္သည္။
ေအးမအေမေသျပီးႏွစ္လအၾကာတရက္တြင္ ေအးမေအာက္ထပ္သို႔ေရခ်ိဳးဆင္းခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ထဘီရင္လ်ားႏွင့္ပခံုးအေပၚတြင္မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကိုတင္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာသို႔ ေအးမလာခဲ့ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကပိတ္ထားေသာ္လည္း အထဲတြင္ဘာသံမွ်မၾကားရသျဖင့္ လူမရွိေလာက္ဟုထင္ကာ ေအးမေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လုိက္ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပြင့္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ေျခေထာက္ကိုေခ်းတြန္းေနေသာ ဦးဖိုးေအာင္ကိုေအးမေတြလုိက္ရပါသည္။ ေရခ်ိဳးေနသည္မို႔ဦးဖိုးေအာင္ကိုယ္ေပၚတြင္အ၀တ္မရွိဘဲ လံုးတီးျဖစ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ အရြယ္ရေနျပီျဖစ္ေသာအရြယ္မို႔ တံခါးကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ပိတ္လုိက္ပါသည္။ တံခါးသည္လည္းပိတ္သြားပါသည္။ သို႔ေသာ္ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုတံခါးျပန္ပြင့္လာျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာရွိေသာဦးဖိုးေအာင္သည္ ေအးမကိုခ်ဳပ္၍ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ဆြဲေခၚသြားပါသည္။ ဖ်တ္ခနဲမို႔ရုန္းခ်ိန္ပင္မရလိုက္ဘဲ ေအးမေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ေရာက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္သည္ထင္မွတ္မထားေသာအျပဳအမူမ်ားကိုစတင္ျပဳမူပါေတာ့သည္။
ေအးမရုန္းပါသည္၊ သို႔ေသာ္ၾကာၾကာမရုန္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေအးမရုန္းလိုက္သည္ႏွင့္ ဦးဖိုးေအာင္၏လက္၀ါးက ေအးမ၏တင္ပါးေပၚသို႔အရွိန္ျပင္းစြာက်လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေအးမမရုန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဦးဖိုးေအာင္ျပဳသမွ်ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။
ရင္လ်ားထားေသာထဘီကိုဆြဲခ်၍ ေနာက္သို႔ကြင္းလံုးက်ေစျပီးေနာက္ ေအးမအားမတ္တပ္ရပ္အတိုင္းထား၍ ေအးမ၏ေသးငယ္လွေသာအဖုတ္ေလးကို သူ႔၏လက္၀ါးၾကီးႏွင့္အုပ္လုိက္ပါသည္။ လက္၀ါးျဖင့္ၾကမ္းတမ္းစြာတဖ်င္းဖ်င္းပြတ္မႈေၾကာင့္ ေအးမအဖုတ္မွေသးမ်ားပန္းထြက္လာပါသည္။ ေသးမ်ားထြက္က်သြားျပီးေနာက္မွေတာ့ ဦးဖိုးေအာင္သည္ သူ၏လက္ခလယ္ကို ေအးမအဖုတ္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္ပါသည္။ တခါမွမနာက်င္ဖူးေသာနာက်င္မႈကို ေအးမတေယာက္ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ဦးဖိုးေအာင္၏လက္ခလယ္သည္ ေအးမအဖုတ္အတြင္းသို႔ႏွစ္ဆစ္ေလာက္၀င္ေနျပီျဖစ္သည္။ ေနာက္တဆစ္၀င္ရန္ကိုလည္း
No comments:
Post a Comment