ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အ၀တ္အစားမပါေသာေအးမသည္ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ အ၀တ္မ်ားကိုရုိက္ေလွ်ာ္ေနပါသည္။
‘ဟင္… ဟဲ့ေအးမဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ….’
ညိဳမသည္အလန္႔တၾကားျဖင့္ေမးလုိက္ပါသည္။
‘အ၀တ္အစားမ၀တ္ဘဲဘာလို႔ဒီအတိုင္းေနေနတာလဲ…အ၀တ္အစား၀တ္ေလ..’
‘ေဒၚေလးကမ၀တ္ရဘူးတဲ့ ေနာက္လည္းဒီအတိုင္းဘဲေနရမယ္တဲ့’
ညိဳမသည္ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားပါသည္။ ထို႔အခ်ိန္တြင္ သူတို႔အနားသို႔လူတေယာက္ေရာက္လာပါသည္။
‘ဟုတ္တယ္ညိဳမေရ…ငါသူ႔ကိုမ၀တ္ခိုင္းထားတာ’
‘အခ်ိဳးမေျပလို႔ဒီလိုထားထားတာ ေနာက္လည္းဒီအတိုင္းဘဲထားမွာ’
‘ဟာေဒၚေလးကလည္း ေကာင္းပါ့မလားးးး’
ညိဳမသည္တေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရျဖင့္ဆိုသည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
‘ေကာင္းတာေပါ့ညိဳမရဲ့ ဒီေကာင္မကဒီလိုထားတာအေကာင္းဆံုးဘဲ’
ထို႔ေန႔မွစ၍ ေအးမသည္အိမ္တြင္၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္သာ ေနရပါေတာ့သည္။ အစပိုင္းတြင္ သူမ၏ကုန္းလုိက္ကြလုိက္လွ်င္ ျပဲသြားေသာဖင္မ်ား၊အဖုတ္မ်ားကို လိုက္ၾကည့္မိၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အိမ္သားမ်ားသည္လည္းျမင္ေနၾကမို႔ သူမ၏၀တ္လစ္စလစ္ ပံုစံကိုပင္ ပံုမွန္ဟုျမင္လာျပီး တခါတရံအျပင္သြားခ်ိန္အ၀တ္အစား၀တ္လုိက္သည္ကိုသာ အထူးအဆန္းပံုစံျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ညိဳမသည္ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္သူျဖစ္ျပီး ခေလးထိန္းရန္အတြက္ ေဒၚလွလြန္းသူမွေခၚထားျခင္းျဖစ္သည္။ အသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္ရွိျပီျဖစ္ေသာညိဳမသည္ ေအးမထက္အသက္လပိုင္းခန္႔သာၾကီးသူျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းပညာေရးအတြက္ စရိတ္မရွိေသာေၾကာင့္ 6တန္းတြင္ ေက်ာင္းထြက္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒလတြင္ေနထိုင္သူျဖစ္ျပီး ေမြးခ်င္းမ်ားစြာရွိျခင္းႏွင့္ မိသားစုစီးပြားေရးေၾကာင့္ မျပည့္မစံုျဖင့္ ေနထိုင္လာရသူျဖစ္သည္။
ညိဳမငယ္စဥ္ဘ၀…..
ငယ္စဥ္က အိမ္စီးပြားေရးမေကာင္းသျဖင့္ ညိဳမသည္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေသာ အေဒၚတဦးအိမ္တြင္ ‘ထမင္းစားကၽြန္ခံ’ဘ၀ျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ အသက္12ႏွစ္အရြယ္ညိဳမသည္ ေရာက္စတြင္ အေတာ္ေလးကိုဒုကၡခံခဲ့ရသည္။ အေပါက္ဆိုးေသာအေဒၚႏွင့္ သူမ၏တဦးတည္းေသာသမီးသည္ ညိဳမအတြက္ေတာ့ ငရဲမင္းဟုပင္ထင္ရေအာင္ပင္ ရက္စက္လြန္းလွပါသည္။
နံနက္အုန္းေပါင္းမေခါက္မီတြင္ထရျပီး ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ရပါသည္။ ကုသိုလ္ေရးမို႔ ပင္ပန္းသည္ဟုမဆိုသာေပ။ တံျမက္လွည္း၊ၾကမ္းတိုက္အလုပ္မ်ားျဖင့္ နံနက္ေနေရာင္ထြက္သည့္အထိပင္ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ရွိလူမ်ားေရခ်ိဳးရန္ ေရျဖည့္ေပးထားရျပီး သူတို႔အားလံုးခ်ိဳးျပီးခ်ိန္မွသာ သူမအလွည့္ေရာက္ပါေတာ့သည္။
အ၀တ္ေလွ်ာ္ရာတြင္ ျဖဴစင္ေနဖို႔ရာ အားကုန္ၾကိဳးစားရပါသည္။ အ၀တ္မ်ားမေျပာင္စင္ပါက မေျပာင္စင္ေသာအ၀တ္ျဖင့္ အရိုက္ခံရတတ္ေသာေၾကာင့္ ေျပာင္စင္ေအာင္ေသခ်ာေလွ်ာ္ရပါသည္။ ညိဳမအေဒၚ၏တဦးတည္းေသာသမီးေလးသည္ အသက္၁၈ေက်ာ္ေနျပီမို႔ ရာသီလာေနျပီျဖစ္ပါသည္။ သူမ၏ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ်ားအား စင္ေအာင္မေလွ်ာ္မိပါက ေဘာင္းဘီခြၾကားကို လွ်ာျဖင့္ထပ္ခါထပ္ခါလ်က္ခိုင္းတတ္ပါသည္။
တခါကဆိုလွ်င္ အ၀တ္မ်ားကိုေရစင္ေအာင္ မညွစ္မိလို႔ဆိုကာ ညိဳမ၏ပါးစပ္ကိုဟခိုင္းထား၍ ညိဳမအေဒၚမွအ၀တ္ေရမ်ားကို ညွစ္ထည့္ပါသည္။ ၀င္လာသမွ်ကိုလည္း ေထြးမထုတ္ရဘဲ ေသာက္ရပါသည္။ အိမ္တြင္ ညိဳမအေဒၚႏွင့္သူ႔သမီးသာရွိျပီး အေဒၚေယာကၤ်ားကေတာ့ ပြဲစားပီပီအိမ္မကပ္ပါ။ အိမ္တြင္ေရလံုအိမ္သာရွိေသာ္လည္း ညဖက္တြင္စြန္႔သမွ်မ်ားကို နံနက္တိုင္းသြန္ေပးရပါသည္။
အေဒၚ့သမီးလွလွ၏အခန္းထဲမွအတြက္တြင္ မေတာ္တဆခလုတ္တိုက္မိသြားျပီး ညိဳမသည္သယ္လာေသာ ေသးခြက္ေမွာက္က်သြားပါသည္။ မွန္တင္ခံုေရွ႕တြင္အလွျပင္ေနေသာလွလွသည္ အသံၾကားသည္ႏွင့္တဆက္တည္းလွည့္ၾကည့္လာပါသည္။ ညိဳမလည္း ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္သြားပါသည္။
‘ဟဲ့ညိဳမနင္ဘယ္လိုလုပ္လုိက္တာလဲ၊ ငါ့အခန္းေရွ႕ၾကီးမွာေသးနံ႔ေတြနံကုန္ေတာ့မွာဘဲ…’
‘ဘာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲသုတ္ေလ…’
အဲ့က်မွပင္ ျပာျပာသလဲႏွင့္ ညိဳမအ၀တ္စုတ္သြားရာပါသည္။ အ၀တ္စုတ္ျဖင့္ ၾကမ္းတြင္ေပက်ံေနေသာ ေသးမ်ားကိုလုိက္သုတ္လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္အနံ႔ကေတာ့မေပ်ာက္သြားေပ။ လွလွသည္ႏွာေခါင္းကို တရႈပ္ရႈပ္လုပ္ရင္းးးး
‘ညိဳမနင္ဘာနံ႔ရလဲေျပာစမ္းးးး’
No comments:
Post a Comment