ျဖိဳးေ၀သည္ေအးမအားစိတ္၀င္စားေၾကာင္းကိုဖြင့္ေျပာလုိက္ပါသည္။ ေန႔လည္ပိုင္းအိမ္တြင္လူၾကီးမ်ားမရွိဘဲ ေအးမ၊ညိဳမႏွင့္ကေလးသာရွိေသာအခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ေအးမသည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။ ျဖိဳးေ၀သည္ေအးမအနားကိုေရာက္လာျပီး ေအးမကိုသူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းမ်ားကို ဒရဆက္ေျပာပါသည္။ ေအးမကလက္မခံႏိုင္ေၾကာင္းျငင္းပါသည္။ ျဖိဳးေ၀သည္ ေအးမကအမ်ိဳးမ်ိဳးျငင္းေနသျဖင့္ အၾကပ္ရိုက္ေနပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ မေကာင္းေသာအၾကံတခုကိုသူၾကံစည္ျပဳလုပ္လုိက္ပါသည္။
သူဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာျငင္းေနေသာေအးမသည္ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းတြင္အ၀တ္ေလွ်ာ္လ်က္ရွိေနပါသည္။ ျဖိဳးေ၀သည္ဘာမွေျပာညာမေျပာႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္လာျပီး ေအးမပါးစပ္ကိုသူ႔လက္၀ါးျဖင့္ဖမ္းပိတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုေလာ့ခ်လိုက္ပါသည္။ ျပီးေနာက္ေအးမအားနံရံဘက္သို႔အတင္းကပ္ခါ ေအးမ၀တ္ထားေသာ အ၀တ္မ်ားအားအတင္းဆြဲဖယ္၍ ေအးမအဖုတ္အားစတင္ကာ ကာမစပ္ယွက္ပါေတာ့သည္။ ျဖိဳးေ၀၏ဒုတ္သည္ ဦးဖိုးေအာင္ေလာက္မၾကီးေသာ္လည္း အတင္းအၾကပ္ကာမစပ္ယွက္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးမအလြန္နာက်င္ခဲ့ရပါသည္။ ေအးမအားတခ်ီျပီးသည္အထိလိုးျပီးေနာက္ ေအးမအားအသံမထြက္ရန္ျခိမ္းေျခာက္ကာ ပါးစပ္အားဖံုးထားေသာလက္ကို ဖယ္ေပးပါသည္။ ေအးမလည္းအသံမထြက္ဘဲ နာက်င္မႈ႕ကို တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ခံစားေနရပါသည္။
‘ေအးမရယ္ကိုယ္ကေအးမကိုခ်စ္လို႔ပါ…မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္တိတ္တိတ္’
ေအးမကတဟင့္ဟင့္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ျဖိဳးေ၀ကေဘးမွေန၍ ေလသံေအးေလးျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ျဖိဳးေ၀ကေအးမပုခံုးကိုကိုင္၍ သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေအးမခႏၱာကိုယ္ေလးကို ဆြဲသြင္းလိုက္ပါသည္။ ေအးမလည္းအလုိက္သင့္ေနေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ေအးမႏွင့္ျဖိဳးေ၀တို႔သည္ ရည္းစား(သို႔)ခ်စ္သူဘ၀ေရာက္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ဧည့္သည္ျဖစ္ေသာျဖိဳးေ၀သည္ အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္ရမည္မွာ ဓမၼတာတာပင္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ျဖိဳးေ၀သည္ ေအးမတို႔၏အိမ္တြင္းေရးအေျခအေနမ်ားကို လံုး၀သိရွိေသးျခင္းမရွိဘဲ၊ လူလစ္ခိုက္မ်ားတြင္သာ သူတို႔ႏွစ္ဦးစကားစျမည္ေျပာ၊ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ျဖိဳးေ၀သည္အိမ္ျပန္ရန္အခ်ိန္အခါေရာက္ေနျပီမို႔ အိမ္ျပန္ရန္ျပင္ဆင္ပါေတာ့သည္။ ေအးမကိုသူမခြဲလိုပါ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေအးမႏွင့္သူ႔အေၾကာင္းကို အေဒၚျဖစ္သူေဒၚလွလြန္းသူအားဖြင့္ေျပာကာ ေအးမကိုသူႏွင့္အတူေခၚသြားရန္ ၾကံစည္ေနမိပါသည္။ အခုလည္းအေဒၚျဖစ္သူထံတြင္ ေအးမကိုသူႏွင့္အတူလုိက္ပါခြင့္ျပဳပါရန္ေတာင္းဆိုဖို႔ရာ ေဒၚလွလြန္းသူအခန္းသို႔ ျဖိဳးေ၀လာခဲ့ပါသည္။ အခန္း၀သို႔အေရာက္တြင္ ေဒၚလွလြန္းသူသည္ ကုတင္ေပၚတြင္အိပ္စက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ တခါတရံမွအားရက္ရသည္မို႔ ရေသာအားရက္တြင္ အျပည့္အ၀အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ အနားယူေနျခင္းျဖစ္သည္။ အခန္းတံခါးကေလာ့မခ်ထားသည္မို႔ အေဒၚျဖစ္သူကိုစကားေျပာရန္အတြက္ ျဖိဳးေ၀အခန္းအတြင္းသို႔၀င္ခဲ့ပါသည္။ အခန္းထဲရွိကုတင္ေပၚမွ အေဒၚျဖစ္သူကိုေတြ႔ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ျဖိဳးေ၀စိတ္ထဲတြင္ မယိုးမရြျဖစ္သြားပါသည္။ လွည့္ဘဲထြက္ရေတာ့မလို၊ ဒီအတုိင္းဘဲဆက္ၾကည့္ေနရေတာ့မလိုျဖစ္သြားပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ေဒၚလွလြန္းသူ၀တ္ထားေသာထဘီသည္ ေျဖေလ်ာ့၍ထဘီေအာက္စသည္ ခါးအနီးသို႔ပင္ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။
ျဖိဳးေ၀အနီးသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းကပ္သြားလုိက္ပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူကေတာ့အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္မို႔ဘာဆိုဘာမွမသိပါ။ ျဖိဳးေ၀သည္လည္းအတြင္းစိတ္ကုိမခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အေဒၚျဖစ္သူ၏ပစၥည္းအေပၚတြင္ပင္ အာရံုေရာက္ေနပါေတာ့သည္။ ပ်ိဳဆဲႏုဆဲျဖစ္သည့္ လွပလွသည့္အဖုတ္ေလးကလည္း ျဖိဳးေ၀ကိုလက္ယက္ေခၚေနသေယာင္ပင္။ ျဖိဳးေ၀ကုတင္နားကပ္၍ ကုတင္ေအာက္ဘက္နားေလာက္တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္လုိက္ျပီး အေဒၚျဖစ္သူ၏ေပၚေနေသာအဖုတ္ေလးကို အရသာခံ၍ရႈစားေနပါသည္။ ျပီးေနာက္အဖုတ္နားသို႔ေခါင္းတိုး၍ အဖုတ္အားအနံ႔ခံလုိက္ပါသည္။ အနံ႔ခံေနရင္းမွ သူ၏လွ်ာျဖင့္ ဖင္ႏွစ္ခုၾကားမွအဖုတ္ေလးကိုလွမ္းလ်က္လုိက္ပါသည္။ ေဒၚလွလြန္းသူကေဘးေစာင္းအိပ္ေနျပီး ျဖိဳးေ၀သည္ ဖင္ေပးထားတာဘက္တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္၍ ေနရာယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚလွလြန္းသူသည္ အိပ္ေမာက်ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္အခန္း၀တြင္ေတာ့ ညိဳမသည္ျဖစ္စဥ္တရပ္လံုးကို ျငိမ္၍ၾကည့္ေနပါသည္။ ျဖိဳးေ၀လည္းသူ႔အာရံုနဲ႔သူမို႔ အခန္းတံခါးဘက္ကို ဂရုမစိုက္မိလုိက္ေခ်။ ျဖိဳးေ၀သည္ ေဒၚလွလြန္းသူ၏ အဖုတ္ႏွင့္ဖင္လံုးမ်ားကို သူ၏လွ်ာျဖင့္ မနားတမ္းလ်က္ေနပါသည္။ တခ်က္တခ်က္အဖုတ္ထဲထိေအာင္ လွ်ာကိုထိုးထည့္ပါသည္။ သူ၏ႏႈတ္
ျဖိဳးေ၀တဆင့္ထပ္တတ္၍ အဖုတ္အားသူ႔ညီေလးျဖင့္ စပ္ယွက္ရန္ သူ႔ေဘာင္းဘီကုိခၽြတ္ေလွ်ာက်လုိက္ပါေတာ့သည္။ တိုက္ပြဲ၀င္ရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေသာ ျဖိဳးေ၀ညီေလးသည္ မတ္ေထာင္၍ထြက္ေပၚလာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အသံမေပးဘဲၾကည့္ေနေသာ ညိဳမဆီမွအသံထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ ထိုအသံသည္ မလုပ္ရန္ကန္႔ကြက္ေသာအသံပင္ျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment