ပိုင္စိုးဟူေသာေခၚသံႏွင့္အတူဝင္လာေသာအာကာႏွင့္ကိုထက္တို႔ႏွစ္ဦးကိုေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ပန္းအိတေယာက္အရာရာကိုေဝခြဲမရျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။
ပန္းအိကေၾကာင္ေတာင္ေလးျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ကိုထက္ပိုင္စိုးႏွင့္အာကာတို႔သံုးေဟာက္သည္ေသြးမ်ားဆူပြက္လာျပီးဘီလူးဆိုင္းတီးပါေတာ့သည္။ကိုထက္ကပန္းအိနားသို႔အလ်င္အျမန္ေရာက္လာျပီးပန္းအိ၏အဝတ္မ်ားကိုအတင္းဆြဲစုတ္ပါေတာ့သည္။ပန္းအိသတိဝင္လာပါသည္သို႔ေသာ္ကိုထက္၏အားကိုမယွဥ္ႏိုင္သည္မို႔အဝတ္တစမရွိေတာ့ဘဲခုတင္ေပၚတြင္တံုးလံုးၾကီးနဲ႔တံုးလံုးလွဲခံလိုက္ရပါေတာ့သည္။ပိုင္စိုးကလည္းအာကာ၏အနည္းငယ္ေဆးထည့္ေပးမႈ႔ေၾကာင့္သြားတိတ္သြားျပီျဖစ္ကာကိုထက္ႏွင့္လာေရာက္ပူးေပါင္းပါသည္။အာကာလည္းအားက်မခံဝင္ပါပါသည္။
အင္အားျခင္းကမမွ်ပါ။ပန္းအိရုန္းေသာ္လည္းမရပါ။
ဦးစားေပးအေနျဖင့္ပိုင္စိုးအတြက္အာကာကပန္းအိလက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲခ်ဳပ္ထားျပီး၊ကိုထက္ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုအတင္းဆြဲကား၍ခ်ဳပ္ထားပါသည္။ျပဴးထြက္ေနေသာပန္းအိ၏အစိေလးကိုပိုင္စိုးကအတင္းဆြဲညွစ္လိုက္ပါသည္။
ပန္းအိအားကုန္ေအာ္ေနပါသည္သို႔ေသာ္ကူညီမည့္တစံုတေယာက္မွ်ေရာက္မလာပါ။ပဲခူးျခံဝန္းထဲတြင္ပန္းအိတေယာက္ေလာကငရဲကိုခံစားေနရပါေတာ့သည္။ပန္းအိေအာ္ဟစ္ေနသည္ကိုအားရကာဟားတိုက္၍ရယ္ေနၾကပါသည္။
'ပန္းးးးမင္းေစာက္စိေလးကေတာ္ေတာ္တင္းေနတာဘဲကြ. .'
ပိုင္စိုးကေျပာလည္းေျပာရင္းလက္ကလည္းပန္းအိ၏အစိေလးကိုဖိညစ္ေနပါသည္။
အစပိုင္းကသူတို႔သံုးေယာက္တြင္ကိုထက္သာစိတ္မေလ်ာ့ေသာ္လည္းအာကာႏွင့္ပိုင္စိုးမွာပန္းအိအားပညာေပးမည့္ကိစၥတြင္ေသြးေအးေနၾကျပီျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ပန္းအိကပိုင္စိုးေခါင္းအားပန္းအိုးႏွင့္ရိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့အေျခအေနေတြကအခုလိုအၾကမ္းဘက္ကိုကူးေျပာင္းသြားပါေတာ့သည္။
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကပန္းအိကိုခ်ဳပ္ထားသည္မို႔ပိုင္စိုးစိတ္ၾကိဳက္ပင္ၾကမ္းေနပါေတာ့သည္။အခုလည္းပန္းအိ၏ေျခကားယားဖစ္၍ျပဴးထြက္ေနေသာအဖုတ္ၾကီးကိုလက္ဝါးျဖင့္တျဖန္းျဖန္းရိုက္ကာပန္းအိ၏နာက်င္သျဖင့္ေအာ္ေသာအသံကိုသီခ်င္းအသံကဲ့သို႔မွတ္ထင္ကာၾကမ္းခ်င္တိုင္းၾကမ္းေနပါသည္။
ပန္းအိခမ်ာမွာလဲပိုင္စိုး၏လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္အဖုတ္တခုလံုးနီရဲေနျပီျဖစ္သည္။ေသးထြက္ခ်င္လာသျဖင့္ပန္းအိတေယာက္ပိုမိုရုန္းကန္ေနပါသည္။ပိုင္စိုးကလည္းအရိုက္မရပ္သည့္အျပင'္သူမေသးေပါက္ခ်င္ပါတယ'္လို႔ေျပာကာမွပင္လက္ဝါးအားကပိုျပင္းတထက္ျပင္းလာပါေသးသည္။အဆံုးမွာေတာ့ပန္းအိတေယာက္ဆီးမေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲေယာကၤ်ားေလးမ်ားရွိတြင္ပထမဦးဆံုးအခ်ိန္ေသးပန္းထြက္သြားပါသည္။
ရုတ္တရက္ထြက္လာေသာပန္းအိ၏ေသးမ်ားသည္အဖုတ္အေရွ႕တည့္တည့္ရွိပိုင္စိုးအားေရခ်ိဳးေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။
ပိုင္စိုးကိုၾကည့္၍ကိုထက္ႏွင့္အာကာတို႔ကဟားတိုက္ရယ္ၾကပါေတာ့သည္။
'ပိုင္စိုးသားၾကီးအရသာဘယ္လိုလဲကြ'
ကိုထက္ကအရႊန္းေဖါက္လိုက္သျဖင့္ပိုင္စိုးကကိုယ္တြင္စိုေနေသာေသးမ်ားကိုသုတ္ရင္း. . .
'သူ႔အရသာကေလးဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ဘယ္လိုေျပာရမလဲ'
အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ေသးမ်ားပန္းထြက္လာခဲ့ပန္းအိသည္လည္းေခြေခြေလးျဖစ္ေနျပီးအာကာတို႔ကလည္းသူမကိုခ်ဳပ္ထားျခင္းမျပဳေတာ့ပါ။သို႔ေသာ္လည္းပန္းအိတေယာက္ထမေျပးႏိုင္ပါ။
'သားၾကီးေအာက္ထက္မွာပုလင္းေလးဘာေလးသြားေမာ့ၾကရေအာင္'
ပိုင္စိုးကေမာ့ခ်င္သည္ဆိုသျဖင့္ကိုထက္က'ခဏေလးေစာင'့္ဟုေျပာကာအခန္းဝင္းမွထြက္သြားပါသည္။
'အာကာမင္းေရာေသာက္အုန္းမွာလားးး'
'ဒီကိုယူခဲ့ေလကြာဘာလဲေအာက္မွာသြားေသာက္မလို႔လား'
'ေအးဟုတ္တယ္ဒီမွာေသးနံ႔ေတြနဲ႔အာရံုပ်က္တယ္ေလကြာ'
'အင္းးဒါဆိုလည္းမင္းသြားေသာက္ငါသူ႔ကိုၾကည့္ထားလိုက္မယ္'
'မလိုပါဘူးကြာလိုက္မွာမွတ္လားလာသူကိုဒီအတိုင္းထားခဲ့'
ပိုင္စိုးကဒီတိုင္းထားခဲ့ဆိုသျဖင့္ႏွစ္ေယာက္လံုးအခန္းထဲကထြက္၍ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့ပါသည္။
ကိုထက္ကေတာ့ပုလင္းကိုအေပၚပင္မသယ္လာဘဲထမင္းစားခန္းတြင္ျဖိဳေနပါေတာ့သည္။
'ငါထင္တယ္ငါထင္တယ္ဒီေကာင္ေအာက္မွာဆြဲေနေလာက္ျပီလို႔'
ပိုင္စိုးကေတြ႕ေတြ႔ခ်င္းပုလင္းကိုင္၍ဝင္ဆြဲလိုက္ပါသည္။
'ဟုတ္ပကြာအေပၚမွာသာေစာင့္ေနရက္ငါတို႔ပုလက္းအခြံဘဲေတြ႔ရေလာက္တယ္'
ကိုထက္ကသြားျဖဲျပ၍ခြက္ထဲသို႔အရက္မ်ားငွဲ႔ေပးပါသည္။အနီတပုလင္းကိုသံုးေယာက္သားအားလံုးေၾကာ္၊ငါးမုန္႔ေၾကာ္မ်ားႏွင့္
တြဲ၍ပုလင္းအားျဖိဳၾကပါေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment